Σας έχουμε δώσει μέχρι τώρα αρκετά δημοσιεύματα από την πρόσφατη εκδρομή μας στην Κωνσταντινούπολη, δημοσιεύματα που είχαμε αρχίσει να κάνουμε από το ξενοδοχείο που μέναμε, το RIVA, δυο βήματα από την πλατεία Ταξίμ. Συνεχίζουμε σήμερα με φωτογραφίες των φίλων συνταξιδιωτών από το Viber της ομάδας που είχαμε κάνει και που σύμφωνα με τον Γιάννη Αγιάνογλου θα διαγραφεί αύριο.

Στην πρώτη φωτογραφία εμφανίζεται ένα μεγάλο μέρος των εκδρομέων σε κάποια πλατεία καθώς έχουμε βγει έξω για να δούμε διάφορα μνημεία. Δεν είμαστε εμείς μέσα, διότι προφανώς την ώρα εκείνη, κάπου αλλού βρισκόμαστε. Αλλά ήταν ωραίοι οι Πειραιώτες αδελφοί μας. Με χιούμορ και καλή διάθεση, πράγμα που το μετέφεραν στην παρέα, ώστε να αισθανόμαστε όλοι καλά.

Δεν υπήρχε περίπτωση να κυκλοφορήσεις στους δρόμους του κέντρου της Κωνσταντινούπολης και να μην πέσεις πάνω σε μαγαζί με γλυκά. Σιροπιαστά, σκέτη αμαρτία. Δεν ενδώσαμε, όχι γιατί δεν μας άρεσαν, αλλά έπρεπε να έχουμε εγκράτεια, ώστε να μην επιβαρύνουμε το ζάχαρο μας. Και τα καταφέραμε! Δεν πήραμε τίποτα, ούτε ένα κουτί μαζί μας.

Μια διασκεδαστική βραδιά, το τουρκικό στιλ, αυτή η εμπειρία είναι για εσάς! Μια συναρπαστική βραδιά με χορούς της κοιλιάς και λαϊκούς χορούς με παραδοσιακές τουρκικές φορεσιές μας περίμενε δίνοντας μας, μια απαράμιλλη εμπειρία. Απολαύσαμε τη βραδιά με τις μελωδίες της τουρκικής μουσικής και φάγαμε νόστιμες πιατέλες κλασικών τουρκικών γεύσεων.

Θα μπορούσες να το πεις και Turkish Night Show και περιλάμβανε συναρπαστικούς χορευτές της κοιλιάς και παραδοσιακές φορεσιές για να τονίσουν τα ποικίλα χορευτικά έθιμα της Τουρκίας. Αυτή η διασκεδαστική παράσταση είναι μια διασκεδαστική ευκαιρία για να απολαύσετε παραδοσιακή τουρκική μουσική και χορό και να συμμετάσχετε στο γλέντι.

Για μας ήταν η πρώτη φορά! Δεν είχαμε ξαναζήσει ποτέ προηγουμένως μια τουρκική βραδιά στην Κωνσταντινούπολη, και είπαμε να το κάνουμε. Και δεν το μετανιώσαμε  για τα 35 ευρώ που δώσαμε, ατομικά ο καθένας μας. Τούρκοι λαϊκοί χορευτές, χορευτές της κοιλιάς, φαγητό και ποτά, πολύ γέλιο και συμμετοχή του κοινού.

Το ανάκτορο Ντολμάμπαχτσε ήταν κατοικία των σουλτάνων και διοικητικό κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το 1856 μέχρι το 1922, με εξαίρεση την περίοδο 1889-1909 κατά την οποία χρησιμοποιήθηκε το ανάκτορο Γιλντίζ. Από το 1960 λειτουργεί ως μουσείο. Βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη, επί της ευρωπαϊκής πλευράς του Βοσπόρου καλύπτοντας συνολικά έκταση περίπου 110.000 μ2. Γύρω από το παλάτι εκτείνεται η ομώνυμη συνοικία. Η φωτογραφία είναι του Adrian Visan

Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1843, με εντολή του σουλτάνου Αμπντούλ Μετζίτ Α΄, και ολοκληρώθηκε το 1856. Το κόστος της ανέγερσης έφτασε τα 5 εκατομμύρια οθωμανικά χρυσά νομίσματα, το ισοδύναμο δηλαδή 35 τόννων χρυσού. Για την επικάλυψη των οροφών του παλατιού, έκτασης 45.000 μ2, με φύλλα χρυσού, χρησιμοποιήθηκαν 14 τόννοι αυτού του μετάλλου. Η φωτογραφία είναι του Züleyha Tezer

Εξωτερική άποψη του Σελαμλικιού στο Ντολμάμπαχτσε. Η πρόσοψη του παλατιού έχει μήκος 248 μέτρα. Μια μεγάλη αίθουσα αποτελεί τον πυρήνα του, με δύο πτέρυγες εκατέρωθεν όπου συναντώνται τα πολυτελή δωμάτια και τα βασιλικά διαμερίσματα. Οι χώροι διαμονής και εργασίας των ανδρών (σελαμλίκι) και το χαρέμι βρίσκονται στη νότια και βόρεια πλευρά αντίστοιχα. Η επάνω φωτογραφία είναι του suhail junejo και κάτω του Belal Obein.

Αργά τη νύχτα, χθες, φτάσαμε στην Αθήνα. Ήδη όμως από τις 11:10 π.μ. είχαμε πατήσει τα χώματα της Ελλάδας. Μια ώρα μας είχαν στο “περίμενε” οι Τούρκοι στα σύνορα στους Κήπους του Εύρου. Στη χώρα μας, τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα. Χρονικά, τουλάχιστον, ξεμπερδέψαμε πιο εύκολα.

Και τώρα πίσω, σπίτι μας. Γεμάτοι με όμορφες αναμνήσεις από τα όσα ζήσαμε στην Κωνσταντινούπολη. Θα τα ξεδιπλώσουμε σιγά – σιγά. Έχουμε πάρει πολλές φωτογραφίες, αλλά έχουμε κι άλλες από την ομάδα Viber των φίλων που συμμετείχαν στην εκδρομή και που μάλλον θα την αξιοποιήσουμε.

Τη σημερινή ανάρτηση προτιμήσαμε να τη «ντύσουμε» με φωτογραφίες από την κρουαζιέρα μας στο Βόσπορο. Θέλουμε αυτό το γαλάζιο να συνοδεύει την επιστροφή μας στο τόπο μας. Κάτι από τις καλοκαιρινές μνήμες μας στο Αιγαίο. Αν και εδώ, έχουμε και κάτι από Μαρμαρά και κάτι από Μαύρη Θάλασσα.