Άνθισαν οι κουτσουπιές μέσα στην πλατεία Κάνιγγος…
Η κουτσουπιά, λατ. Cercis siliquastrum, (επιστ. Κέρκις η κερατονιοειδής) λέγεται και κότσικας ή κουτσίκι. Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο δέντρο της Μεσογειακής και της ελληνικής υπαίθρου και ξεχωρίζει κάθε άνοιξη στους αγρούς με τα πυκνά μωβ άνθη της. Βιάζεται κιόλας να βγάλει τα άνθη της πριν τα… φύλλα της!
Η κουτσουπιά είναι φυλλοβόλο δέντρο που φτάνει σε ύψος τα πέντε μέτρα. Έχει φύλλα καρδιοειδή και άνθη έντονα μωβ. Η περίοδος ανθοφορίας της είναι από τα τέλη Φεβρουαρίου μέχρι και τα τέλη Απριλίου. Αναπτύσσεται τόσο στην παραθαλάσσια όσο και στην ορεινή ζώνη. Αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που ευδοκιμεί μέσα στον αστικό ιστό.
Φυτεύεται συχνά σε πάρκα, στις πόλεις ως καλλωπιστικό φυτό και πολλαπλασιάζεται με σπέρματα. Στα αγγλικά λέγεται «δέντρο του Ιούδα» (Judas tree), από παράφραση της γαλλικής ονομασίας arbre de Judée (δέντρο της Ιουδαίας). Αυτές οι κουτσουπιές, στις φωτογραφίες, είναι μέσα από την πλατεία Κάνιγγος.
Τη Δευτέρα 25 Μαρτίου, ήταν η πανσέληνος Μαρτίου
Χθες απολαύσαμε στην Αττικό ουρανό την πανσέληνο Μαρτίου. Την είπαν «φεγγάρι του σκουληκιού». Από πού πήρε, όμως, το όνομά του και ποιος ο θρύλος που συνοδεύει τη συγκεκριμένη πανσέληνο του έτους.
Η πανσέληνος του Μαρτίου είναι η πρώτη ανοιξιάτικη πανσέληνος της χρονιάς και έχει ονομαστεί έτσι από το παλιό ημερολόγιο αγροτικών εργασιών.
Σύμφωνα με την πρώτη ερμηνεία της ονομασίας, το «φεγγάρι του σκουληκιού» πήρε το όνομά του από τους γαιοσκώληκες, οι οποίοι κάνουν την εμφάνισή τους καθώς το έδαφος θερμαίνεται την άνοιξη. Η εμφάνιση των σκουληκιών προσκαλεί τους κοκκινολαίμηδες και άλλα πουλιά να τραφούν, κάτι που πολλοί θεωρούν πως αποτελεί και το πρώτο σημάδι της άνοιξης. Περίπου το 1760, ο καπετάνιος Jonathan Carver επισκέφτηκε τις Naudowessie και άλλες φυλές ιθαγενών της Αμερικής και έγραψε ότι το όνομα αυτό αναφέρεται σε ένα άλλο είδος «σκουληκιού», στις προνύμφες των σκαθαριών, οι οποίες και αρχίζουν να αναδύονται από τα χειμερινά τους κρησφύγετα τον Μάρτιο.
Άλλες ονομασίες που χρησιμοποιούνται για το ανοιξιάτικο φεγγάρι είναι «Φεγγάρι του Αετού», και «Φεγγάρι της Χήνας».
Όμορφες μέρες ζει η Πανεπιστημίου στο έμπα της άνοιξης
Τα φυλλοβόλα δέντρα δεν έχουν ακόμα αρχίσει να βγάζουν τα μπουμπούκια τους, «Κρατάνε» ακόμα κάτι από το χειμώνα που συνεχίζει τα κορδελάκια του, δικαιώνοντας όσα λέει ο σοφός λαός για την αστάθεια του Μάρτη. Κάποιες ώρες έχει ήλιο ζεστό κι ύστερα, εκεί που δεν το περιμένεις βγάζει ένα κρύο, λες και χιόνισε κάπου τριγύρω…
Παρ’ όλα αυτά η Πανεπιστημίου στην Αθήνα, έχει πάντα κίνηση. Ιδιαίτερα αυτές τις μέρες έχει και την… τιμητική της, με τις παρελάσεις, μαθητική και στρατιωτική. Εμείς τη φωτογραφήσαμε ένα μεσημέρι με καλό καιρό και… φυσιολογική για την Αθήνα κίνηση, μόλις άνοιξε το φανάρι. Λίγη υπομονή χρειάζεται και όλα γίνονται.
Και παρόλο που δεν είναι καθόλου στημένες, δεν αποτυπώνουν το τρέξιμο και το άγχος των Αθηναίων, Μάλλον στιγμιότυπο μια φυσιολογικής μεγαλούπολης είναι με σχετικά ήρεμους ανθρώπους που περπατάνε αμέριμνοι, πηγαίνουν ή γυρίζουν από τις δουλειές τους. Αλλά δεν βλέπεις συχνά τέτοιες ιδανικές εικόνες στην Αθήνα.
Στα παράθυρα θα εστιάσουμε σήμερα. Μια ομορφιά!
Παρακολουθώ κάποιες Ομάδες στο Facebook που έχουν κάτι να πουν και να δώσουν. Όλες λοιπόν οι σημερινές φωτογραφίες είναι δημοσιευμένες στην Ομάδα ΠΟΡΤΕΣ, ΠΟΡΤΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΥΡΙΑ. Και η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι της Charoula Demosthenous. Το κακό (για μένα κακό) είναι ότι δε γράφουν από πού είναι τραβηγμένες. Ένα γενικότερο πρόβλημα, στο διαδίκτυο.
Αφού, ξέρουν αυτοί! Ίσως λένε μέσα τους. Ναι, αλλά υποτίθεται ότι αφού βάζεις τη φωτογραφία σε κοινή θέα, μέσα από του διάφορα κοινωνικά δίκτυα, δεν θα ήταν πιο ωφέλιμο να πεις από πού έχεις τραβήξει τη συγκεκριμένη φωτογραφία; Ούτε η Margarita Papadopoulou το έκανε. Ακόμα κι αν το σπίτι που την τράβηξε δείχνει να είναι εγκαταλειμμένο.
Το ίδιο ακριβώς έκανε και ο ευγενιοσ καραβιωτησ. Αλλά εμείς, που μας αρέσει να περπατάμε στο κέντρο της παλαιάς Αθήνας, είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι είναι από την Πλάκα. Όπως και να έχει όμως μας αρέσει να βλέπουμε διαφορετικά παράθυρα, προσεγμένα και φτιαγμένα με αγάπη. Διατηρημένα ή αφημένα στην τύχη τους.
Η άνοιξη μέσα από τα μάτια του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη
Ο ποιητής Κώστας Καρυωράκης γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας. Ήταν δευτερότοκο παιδί του νομομηχανικού Γεωργίου Καρυωτάκη, με καταγωγή από την Καρυά Κορινθίας, και της Αικατερίνης (Κατίγκως) Σκάγιαννη από την Τρίπολη. Στο σπίτι της γεννήθηκε ο ποιητής και εκεί σήμερα στεγάζεται η διοίκηση του εκεί Πανεπιστημίου. Η φωτογραφία είναι της Ευγενια Δασκαλακη στην Ομάδα (Έκφραση Ψυχής).
Στον κήπο απόψε μου μιλεί μια νέα μελαγχολία.
Βυθίζει κάποια μυγδαλιά το ανθοχαμόγελό της
στου βάλτου το θολό νερό. Και η θύμηση της νιότης
παλεύει τόσο θλιβερά την άρρωστη ακακία…
Φωτογραφία αγνώστου στην Ομάδα “Η Συντροφιά του Περιβάλλοντος – Environment”.
Εξύπνησε μια κρύα πνοή μες στη σπασμένη σέρα,
όπου τα ρόδα είναι νεκρά και κάσα η κάθε γάστρα.
Το κυπαρίσσι, ατελείωτο σα βάσανο, προς τ’ άστρα
σηκώνει τη μαυρίλα του διψώντας τον αέρα.
Και πάνε, πένθιμη πομπή λες, της δεντροστοιχίας
Η φωτογραφία είναι του Giwrgos Kokkonis.
οι πιπεριές και σέρνονται τα πράσινα μαλλιά τους.
Οι δύο λατάνιες ύψωσαν μες στην απελπισία τους
τα χέρια. Κι είναι ο κήπος μας κήπος μελαγχολίας.
Αυτό το ποίημα είχε τον τίτλο “Άνοιξη Έτσι τους βλέπω εγώ τους κήπους”. Η φωτογραφία είναι του Kostas Paradeisanos.
Από χθες η μέρα μεγαλώνει στην Ελλάδα. Ήρθε η άνοιξη!
Η εαρινή ισημερία, ήταν χθες Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024 και σηματοδοτεί το ξεκίνημα της φετινής άνοιξης στην Ελλάδα. Ωστόσο, ο αστρονομικός όρος «ισημερία» οδηγεί συχνά στην παρανόηση ότι η ημέρα αυτή σηματοδοτεί την ίση διάρκεια ημέρας και νύχτας. Κόκκινο χαλί στην Χίο, με τους λαλάδες της Άνοιξης. Η φωτογραφία είναι του Babis Kitrinakis-Chiosroomsmaria δημοσιευμένη στην Ομάδα “ΧΙΟΣ ΝΗΣΊ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ”.
Ωστόσο, στην Ελλάδα χθες η ημέρα ήταν μεγαλύτερη από τη νύχτα. Η ίση διάρκεια συνέβη λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 17 Μαρτίου. Όπως επισημαίνει ο ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, Χαράλαμπος Βάρβογλης, αν αναζητήσουμε τις ώρες ανατολής και δύσης της ημέρας αυτής θα δούμε με έκπληξη ότι, για παράδειγμα, η ανατολή στο Ελληνικό της Αττικής είναι στις 6:28 και η δύση στις 18:37. “Η άνοιξη συνεχίζει να μας μαγεύει” (Περιοχή Φικάρδου) Η φωτογραφία είναι της Yianna Charalambous δημοσιευμένη στην Ομάδα “Στο Νησί / On the island”.
«Τι σόι ισημερία είναι αυτή, που η μέρα είναι 18 λεπτά μεγαλύτερη από τη νύχτα; Η απάντηση είναι απλή: κατά την ισημερία θα είχαμε πράγματι ίσες διάρκειες ημέρας και νύχτας, αν ο Ήλιος ήταν σημείο (γεωμετρία) και αν η Γη δεν είχε ατμόσφαιρα (διάθλαση)», εξηγεί. Η φωτογραφία είναι του Αντώνης Στυλιανεσης. Δημοσιευμένη στην Ομάδα ΤΑ ΠΑΤΗΣΙΑ ΑΝΩ ΚΑΤΩ.
ΗΜΕΡΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ – Κυριακή 24 Μαρτίου 2024…
Είναι ότι πιο σπουδαίο μας έχει δοθεί ποτέ ως δώρο και μας αφορά όλους!
Ο Ιησούς έδωσε τη ζωή του για όλους εμάς και μας έδωσε την εντολή να κάνουμε μια φορά το χρόνο το ίδιο πράγμα που έκανε ο ίδιος με τους μαθητές του, την τελευταία νύχτα, λίγο πριν συλληφθεί και υποστεί ταπεινωτικό θάνατο.
Σε ανάμνηση του!
Θα το κάνουμε αυτό την Κυριακή 24 Μαρτίου 2024, μετά τη δύση του ήλιου στο ξενοδοχείο Novotel Athens, Μιχαήλ Βόδα 4, Ημιόροφος – Αίθουσα ΠΛΕΙΑΔΕΣ.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…