Αρχική » Δημοσιογραφικά

Αρχείο κατηγορίας Δημοσιογραφικά

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
023435
Τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Πολύ θερμό το καλοκαίρι, κρύος ο χειμώνας!

Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι και ο χειμώνας. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Νοέμβριος 2024
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 174

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ τ. 175, "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε το τ. 174, ΕΔΩ το τ.173, ΕΔΩ το τ.172, ΕΔΩ το τ.171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, εδώ ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 442

Έτοιμο και το 442 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ Κι ΕΔΩ το τ. 441 ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ.439, ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 


Είμαστε στον 21ο χρόνο!
Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχεις ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Μια εικόνα που έχω πάρει πριν χρόνια, δεν υπάρχει πια

Θα μπορούσα να πω με σιγουριά ότι αυτή τη φωτογραφία την έχω ξαναπάρει και την έχω δημοσιεύσει κάπου. Αλλά δεν θυμάμαι, πού… Θυμάμαι όμως ότι μου έκανε εντύπωση η κατασκευή που υπήρχε στην οδό Δράμας και η λέξη που είχαν κάνει με κώνους της τροχαίας ήταν ΑΓΑΠΗ! Τέτοιες ευαισθησίες δεν τις συναντάς και πολύ συχνά στις μέρες μας.

Φυσικά το… θαύμα δεν κράτησε για πολύ. Ότι άφησαν οι βάνδαλοι στο λίγο πράσινο, ανάμεσα στη Δράμας, την Τμώλου και την Τιφύος είναι αυτό το… μαύρο στον τοίχο. Την ΑΓΑΠΗ την κατέστρεψαν. Δεν άφησαν ούτε ίχνος. Αναρωτιέμαι, γιατί τόσο μίσος γιατί τόσο κακό στους ανθρώπους. Προχώρησα λίγο το φακό και “είδα” τους ενόχους.

Αν και κάποιος πρόσθεσε τη λέξη “Αγάπη” δίπλα φρόντισαν να βάλουν την υπογραφή τους κάποιοι. ΑΝΑΡΧΙΑ, λοιπόν! Αυτό μπορεί να είναι το μέλλον της ανθρωπότητας; Αυτό θα απελευθερώσει από τους πόνους της ζωής; Πόσο παροδηγημένοι μπορεί να είναι κάποιοι οργισμένοι νέοι, που να θεωρούν πρόοδο την καταστροφή;

Ήρεμες στιγμές από μια Αθήνα που ζούμε και αγαπούμε

Αυτό το μαγαζί της “Διαμάντως” στη Σοφοκλέους 20, λίγο πιο πάνω από την Αθηνάς το επισκεπτόμαστε συχνά. Έχει όμορφα πράγματα, παραδοσιακά, διαλεγμένα προϊόντα από διάφορα σημεία της Ελλάδας. Δεν έχουν κεντρικούς προμηθευτές, με την έννοια που λειτουργεί η αγορά. Είτε είναι απευθείας δικά τους, είτε τα διαλέγουν με το γούστο τους.

Αυτή εδώ είναι η οδός Αθηνάς και στο βάθος αριστερά στη φωτογραφία μπορείτε να δείτε το δημαρχειακό μέγαρο. Εδώ γίνονται τα Δημοτικά Συμβούλια. αλλά και οι πολιτικοί γάμοι. Πετύχαμε το δρόμο άδειο από αυτοκίνητα, πράγμα που δεν συμβαίνει πολύ συχνά σε μια πόλη που κατοικούν οι μισοί Έλληνες.

Συχνά σ’ αυτή την πολύβουη πόλη δημιουργούνται εκδηλώσεις όπως ο σημερινός 41ος Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας, ένα παγκόσμιο αθλητικό γεγονός στο οποίο ο Δήμος είναι συνδιοργανωτής και τυγχάνει ήδη μεγάλης αποδοχής, καθώς οι συμμετοχές σε όλες τις αποστάσεις αναμένεται να αγγίξουν τους 73.000 δρομείς από 152 χώρες.

Έτοιμο και το 175 φύλλο της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ

Τα σχέδια που κάναμε, υλοποιήθηκαν στους καλύτερους δυνατούς χρόνους… Σήμερα λέγαμε να κλείσουμε το φύλλο 175 του «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηροδρόμου» και τελικά το κάναμε χθες, Τετάρτη. Με πλούσια ύλη, όπως κάθε φορά και με πολλά επίκαιρα θέματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που τον περιμένουν κάθε φορά οι συνταξιούχοι του ΗΣΑΠ, να πάει στο σπίτι τους… Είναι η επικοινωνία τους, το οξυγόνο τους, ο ομφάλιος λώρος που τους συνδέει με το δραστήριο Σωματείο τους. Χαιρόμαστε που συνεισφέρουμε σε αυτή τη χαρά τους! Δείτε το ΕΔΩ και διαβάστε το, όπως ακριβώς θα τυπωθεί.

Ο τοίχος στην Κλειούς έχει σίγουρα τη δική του ιστορία…

Δεν “ιδρώνει” το αυτί κανενός αρμοδίου. Εν προκειμένω του Δήμου Αθηναίων. Πριν πέντε χρόνια είχαμε εντοπίσει αυτό το πρόβλημα που αφορά τη ασφάλεια και τη ζωή ανθρώπων που είναι αναγκασμένοι να κινούνται καθημερινά κάτω από την απειλή του να πέσει ο τοίχος, πάνω τους, καθώς ο δρόμος είναι στενός και οι επιλογές ελάχιστες. Αυτό το βλέπετε στην κάτω φωτογραφία. Επάνω είναι η εικόνα του τοίχου, σήμερα. Ο πετρόχτιστος τοίχος, αντιστέκεται… Για πόσο ακόμα; Δυστυχώς στη χώρα που ζούμε της ανεμελιάς και της ανευθυνότητας, πρέπει πρώτα να θρηνήσουμε θύματα για να κινηθεί κάτι. Δυστυχώς… Και για να δείτε πως δεν είμαστε υπερβολικοί δείτε δυο δημοσιεύματα που έχουμε κάνει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ΕΔΩ 8/9/2019 κι ΕΔΩ 11/2/2020. Και φυσικά κατά καιρούς ανεβάζουμε κάτι γι’ αυτό το θέμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης… Μάταιος κόπος.

O παππούς ταΐζει τα περιστέρια στην πλατεία Αττικής

Τον είδα να κάθεται στο κάγκελο του πάρκου της πλατείας Αττικής. Μόνος του, περιτριγυρισμένος από τα περιστέρια. Κρατούσε μια τσάντα σούπερ μάρκετ, πλαστική. Και μέσα της είχε ένα ψωμί. Το έκοβε με το χέρια του, το έκανε ψίχουλα και τα τάιζε. Κι αυτά στριμώχνονταν για να επωφεληθούν από το φαγητό που τους έριχνε.

Παρατηρούσα για αρκετή ώρα  όλη αυτή τη διαδικασία. Και κάποια στιγμή τον πλησίασα και τον επαίνεσα γι’ αυτό που έκανε. «Κάτι πρέπει να φάνε κι αυτά τα καημένα», λέει και συμπληρώνει πως αντί να πετάει τα απομεινάρια του ψωμιού από το σπίτι του, συνηθίζει να έρχεται εδώ και να ταΐζει τα περιστέρια. Το θεωρεί προσωπική του υπόθεση.

Ευαίσθητοι απάνθρωποι! Και όμως υπάρχουν ανάμεσα μας, σ’ αυτόν τον σκληρό κόσμο. Τι σημασία έχουν οι ηλικίες σ’ αυτές τις περιπτώσεις; Αυτό που μετράει είναι ότι καταλαβαίνει τις ανάγκες αυτών των πουλιών και έρχεται καθημερινά να τις καλύψει. Σε κάποιο βαθμό, φυσικά… «Καμία φορά, αν δεν έχω απόθεμα, πάνω και αγοράζω. Κι αυτά κάποιος πρέπει να τα φροντίσει»…

Μια κυριακάτικη μέρα του Νοέμβρη με ενδιαφέρον

Ξενοδοχείο NOVOTEL, Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024, από τα ξημερώματα λόγω της υπηρεσίας που είχαμε να επιτελέσουμε. Τι όμορφη περίσταση! Το να υπηρετείς τον Υπέρτατατο Θεό σε μια θέση ευθύνης, είναι μεγάλο προνόμιο. Και παρά την κούραση το χαρήκαμε. Τη φωτογραφία την τράβηξε ένας φίλος χωρίς να το γνωρίζω και μου την έστειλε στο Viber.

Ημέρα ήρεμη, ήσυχη, αλλά με τη χαρά να μοιράζεσαι πράγματα ωφέλημα με ολόκληρη την πνευματική οικογένεια. Ένα πλούσιο τραπέζι στρωμένο για μας. Μια ολόκληρη περιοχή! Χαρούμενοι που διατηρηθήκαμε ζωντανοί, για να το ζήσουμε κι αυτό.

Σκόπιμα δεν επιλέγω να μοιραστώ πράγματα για ότι ζήσαμε. Μόνο συναισθήματα. Κι αυτά ήταν σίγουρα τα καλύτερα. Μάς ενίσχυσαν, μας ενθάρρυναν, ήταν σα να φορτώσαμε τις μπαταρίες μας με μια ιδιότυπη ενέργεια που δίνει Ζωή, Χαρά, Ειρήνη, Ευεξία…

Άλλη μια εφημερίδα του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ στο τυπογραφείο

Αυτές τις μέρες έχω βάλει μπροστά και σχεδιάζω το 175 τεύχος της διμηνιαίας εφημερίδα ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος. Δεκαέξι σελίδες ταμπλόιντ που μπορείτε να δείτε, αν βλέπετε αυτό το site από υπολογιστή στην αριστερή πλευρά του, όπου υπάρχει μόνιμα ή αν το βλέπετε από το κινητό σας θα χρειαστεί να πάτε επτά δημοσιεύματα κάτω και μετά καθώς θα προχωρείτε, θα το βρείτε μπροστά σας.

Η διαδικασία είναι η ίδια πάντα. Έχουμε κλείσει από πολύ νωρίς ραντεβού για το πότε θα κατέβω στο Σωματείο τους, πάνω από τον τερματικό σταθμό του ΗΣΑΠ στον Πειραιά, με είσοδο από την πλατεία Λουδοβίκου. Και αφού ανέβεις δυο ορόφους, με τις σκάλες ή το ασανσέρ, βγαίνεις σ’ αυτόν το διάδρομο με το μωσαϊκό. Γεμάτοι οι τοίχοι του από εικόνες – πορτραίτα από την ιστορία του ΗΣΑΠ.

Είναι εντυπωσιακό αλλά αυτούς τους ανθρώπους τους γνώρισα επαγγελματικά πριν από 30 χρόνια, όταν με κάλεσαν στην Μενάνδρου, στην Αθήνα ήταν τότε το Σωματείο, για να μου προτείνουν την ανάθεση της έκδοσης του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ, έχοντας τη δημοσιογραφική ευθύνη και επιμέλεια. Ξεκινήσαμε δειλά – δειλά, κάθε μήνα, με οκτώ σελίδες και δίχρωμη, για να γίνουν στη συνέχεια 12 και μετά 16 σελίδες και τετράχρωμη, αλλά δίμηνη πια, μέχρι και σήμερα…