Αρχική » Δημοσιογραφικά (Σελίδα 3)
Αρχείο κατηγορίας Δημοσιογραφικά
Μέρες τώρα σας λέμε για τον Πύργο Βασιλίσης Αμαλίας

Κι αφού είναι έτσι τα πράγματα δεν είναι καλό να γνωρίσουμε κάτι για την ιστορία του; Το ύλικό, κείμενο και φωτογραφίες έχουν παρθεί από το επίσημο site του Πύργου pyrgosvasilissis.gr. Η Ελλάδα απελευθερώνεται από τους Τούρκους το 1821. Πρώτος Κυβερνήτης της χώρας αναλαμβάνει στα 1827 ο κόμης Ιωάννης Καποδίστριας με την εκλογή του από την Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας.

Στις 25 Ιανουαρίου 1833, σε ηλικία 17 ετών, ο Όθωνας αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο, από τη βρετανική φρεγάτα «Μαδαγασκάρη», εν μέσω λαϊκών επευφημιών, συνοδευόμενος από τριμελή Αντιβασιλεία Βαυαρών (που θα κυβερνούσε μέχρι αυτός να ενηλικιωθεί, το 1835) και πολυμελή βαυαρικό τακτικό στρατό (3.500 στρατιώτες) που βαθμιαία συμπληρώθηκε από «εθελοντές», στην πλειοψηφία τους Γερμανούς.

Το 1837 νυμφεύτηκε στη Γερμανία τη δούκισσα Αμαλία του Ολδεμβούργου (Oldenburg) (1818-1875) χωρίς να ενημερώσει την κυβέρνηση. Δεν έκαναν παιδιά. Στην περίοδο της Βασιλείας του αποφασίζεται η μεταφορά της πρωτεύουσας στην Αθήνα όπου και εγκαθίσταται το βασιλικό ζεύγος. Τη βλέπετε στο δημοσίευμα σε ένα πορτρέτο εποχής. Όπως και τον βασιλιά Όθωνα.

Οι αμπελώνες του Πύργου Βασιλίσσης, κληρονομιά γεύσης

Οι αμπελώνες του Πύργου Βασιλίσσης αποτελούν μια ζωντανή κληρονομιά, συνδεδεμένη άρρηκτα με την ιστορία της Ελλάδας και την αγάπη για το κρασί. Αυτή η εκτεταμένη αμπελουργική έκταση, που βρίσκεται σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, είναι αποτέλεσμα του οράματος της βασίλισσας Αμαλίας για την ανάπτυξη της ελληνικής γεωργίας.

Μια Ιστορία που συνεχίζεται… Η ιστορία των αμπελώνων ξεκινά από τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν η βασίλισσα Αμαλία δημιούργησε έναν πρότυπο αγροτικό οικισμό. Οι αμπελώνες εκείνης της εποχής εκτείνονταν σε μια πολύ μεγαλύτερη έκταση και αποτελούσαν ένα πείραμα για την εισαγωγή νέων καλλιεργητικών μεθόδων.

Σήμερα, οι αμπελώνες του Πύργου Βασιλίσσης έχουν αναβιώσει και συνεχίζουν να παράγουν εξαιρετικά κρασιά. Η καλλιέργεια είναι αποκλειστικά βιολογική, σεβόμενη τη φύση και τις παραδόσεις. Οι ποικιλίες σταφυλιών που καλλιεργούνται είναι τόσο ελληνικές όσο και ξένες, προσφέροντας μια ποικιλία γεύσεων και αρωμάτων.

Μια όμορφη ξενάγηση στον Πύργο Βασιλίσσης στο Ίλιον

Έχετε δει ήδη ένα δημοσίευμα (σας το θυμίζουμε ΕΔΩ) αλλά θα ακολουθήσουν κι άλλα… Έτσι κι αλλιώς σας το έχουμε υποσχεθεί και αξίζει… Κάθε ξενάγηση στον Πύργο Βασιλίσσης είναι μια μοναδική εμπειρία. Αυτή η ξενάγηση διαρκεί 2,5 ώρες και προσθέστε και μια ώρα αναφορά στην ιστορία του Πύργου και της συγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Ξεκινά με την υποδοχή στους στεγασμένους χώρους του κτήματος και συνεχίζεται με την επίσκεψη στον Πύργο (εσωτερικά και εξωτερικά). Η ξενάγηση στο δεύτερο όροφο του Πύργου γίνεται πάντα χωρίς παπούτσια για λόγους προστασίας του εξαιρετικού παρκέ-μαρκετερί. Και το ωραίο είναι ότι δεν απαγορεύεται η φωτογράφιση. Τράβηξα δεκάδες φωτογραφίες και κανείς δεν μου είπε να σταματήσω.

Περιλαμβάνεται, επίσης, περιήγηση στον βιολογικό αμπελώνα, στους στάβλους με τα άλογα, στους κήπους του κτήματος, καθώς και επίσκεψη στο Οινοποιείο. Στο τέλος της ξενάγησης γίνεται γευστική δοκιμή των εξαιρετικών κρασιών του κτήματος συνοδεία χορτόπιτας και τυριών. Και αυτό το κομμάτι είναι ιδιαίτερα υποβοηθητικό να μάθουμε μερικά πράγματα.

Ένα παιδί βάζει χρήματα σε έναν καλλιτέχνη του δρόμου

Το είδαμε στην πλατεία Καπνικαρέας, χθες, λίγο πριν το μεσημέρι… Αυτός ο καλλιτέχνης, έχουμε παρατηρήσει ότι έχει βάρδια κάθε Δευτέρα από τις 11-1. Μετά αν υπάρχουν, αναλαμβάνουν άλλοι. Ένας άγραφος νόμος, μεταξύ τους, που τον σέβονται…

Περνούν πολλοί άνθρωποι από την Ερμού αυτήν την ώρα. Και αρκετοί σταματούν και ρίχνουν κέρματα ενισχύοντας την προσπάθεια του. Όπως αυτή η μαμά με το κοριτσάκι της. Ήμουν μακριά και δεν διέκρινα αν ήταν Έλληνες. Αλλά τι σημασία έχει. Είπε στο παιδί να πάει να ρίξει κέρματα…

Κι αυτό πήγε, αλλά όπως βλέπετε στα διαδοχικά καρέ που κατέγραψα, το… σκέφτεται αν θα έπρεπε να τα ρίξει. Τελικά το έκανε κάτω από την επιδοκιμασία της μαμάς του… Όλοι το εισπράξαμε πολύ όμορφα! Τι ωραίο να μαθαίνουν οι γονείς τα παιδιά τους και να τα εκπαιδεύουν σε έναν άλλο τρόπο σκέψης…

Νοσοκομείο “Ευαγγελισμός”, φάρος ελπίδας για 140 χρόνια

Ο «Ευαγγελισμός», ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ιστορικά νοσοκομεία της Ελλάδας, έχει αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στην υγεία και την κοινωνία της χώρας μας. Η ιστορία του ξεκινάει το 1872, όταν ένας όμιλος γυναικών αποφάσισε να ιδρύσει τον “Σύλλογο Κυριών υπέρ Γυναικείας Παιδεύσεως”.

Το νοσοκομείο υπήρξε πρωτοπόρο σε πολλές ιατρικές ειδικότητες και έχει συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξη της ιατρικής επιστήμης στην Ελλάδα. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας και των Βαλκανίων, παρέχοντας υπηρεσίες υψηλής ποιότητας σε ένα ευρύ φάσμα ασθενών.

Το κτίριο του νοσοκομείου είναι ένα αρχιτεκτονικό στολίδι, με πλούσια ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά. Καλύπτει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο που περιβάλλεται από τις οδούς Ι. Γενναδίου, Ι. Διαμαντή Πατέρα, Μαρασλή και Υψηλάντου. Χθες είχαμε λόγους να περπατήσουμε γύρω – γύρω, ολόκληρο το τετράγωνο.

Τα σκουπίδια, στην Αθήνα, όταν πέφτει το σκοτάδι…

Λίγα μέτρα από την πλατεία Ελλάδος, το Σύνταγμα. Στη βιτρίνα της Αθήνας. Όλη μέρα έτσι είναι. Είναι βέβαια και χιλιάδες οι κάτοικοι… Η διαχείριση των απορριμμάτων αποτελεί ένα σημαντικό ζήτημα για κάθε μεγάλη πόλη και η Αθήνα δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε το αποδεικνύουν αυτό.

Στην Αθήνα, ιδιαίτερα στο κέντρο της πόλης, συναντάμε μια ποικιλία κάδων απορριμμάτων. Αυτοί διαφέρουν ως προς το μέγεθος, το υλικό κατασκευής και τον τύπο των απορριμμάτων που προορίζονται για την απκομιδή. Προσέξτε παρακαλώ την πινακίδα του δρόμου. Φαντάζομαι, ξέρετε αυτό τον δρόμο.

Εδώ θα δείτε μπλε κάδους στους οποίους μαζεύονται τα ανακυκλώσιμα υλικά, όπως χαρτί, πλαστικό, αλουμίνιο και γυαλί. Όπως είναι γνωστό οι πράσινοι κάδοι προορίζονται για τα οργανικά απορρίμματα, όπως υπολείμματα τροφίμων και κηπουρικής. Οι κάδοι είναι τοποθετημένοι πάνω στη διάβαση των πεζών… Λεπτομέρειες, θα πείτε..

Μια εικόνα που έχω πάρει πριν χρόνια, δεν υπάρχει πια

Θα μπορούσα να πω με σιγουριά ότι αυτή τη φωτογραφία την έχω ξαναπάρει και την έχω δημοσιεύσει κάπου. Αλλά δεν θυμάμαι, πού… Θυμάμαι όμως ότι μου έκανε εντύπωση η κατασκευή που υπήρχε στην οδό Δράμας και η λέξη που είχαν κάνει με κώνους της τροχαίας ήταν ΑΓΑΠΗ! Τέτοιες ευαισθησίες δεν τις συναντάς και πολύ συχνά στις μέρες μας.

Φυσικά το… θαύμα δεν κράτησε για πολύ. Ότι άφησαν οι βάνδαλοι στο λίγο πράσινο, ανάμεσα στη Δράμας, την Τμώλου και την Τιφύος είναι αυτό το… μαύρο στον τοίχο. Την ΑΓΑΠΗ την κατέστρεψαν. Δεν άφησαν ούτε ίχνος. Αναρωτιέμαι, γιατί τόσο μίσος γιατί τόσο κακό στους ανθρώπους. Προχώρησα λίγο το φακό και “είδα” τους ενόχους.

Αν και κάποιος πρόσθεσε τη λέξη “Αγάπη” δίπλα φρόντισαν να βάλουν την υπογραφή τους κάποιοι. ΑΝΑΡΧΙΑ, λοιπόν! Αυτό μπορεί να είναι το μέλλον της ανθρωπότητας; Αυτό θα απελευθερώσει από τους πόνους της ζωής; Πόσο παροδηγημένοι μπορεί να είναι κάποιοι οργισμένοι νέοι, που να θεωρούν πρόοδο την καταστροφή;

Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…