Αρχείο κατηγορίας Επικαιρότητα

Τα πάντα θέλουν φροντίδα! Η εγκατάλειψη οδηγεί στο μαρασμό και το θάνατο. Κι αυτό έχει να κάνει και με τους ανθρώπους, αλλά και με τα πράγματα. Έτσι συμβαίνει και με τον μικρό κηπάκο, δίπλα μας, στην πυλωτή της πολυκατοικίας που μένουμε. Είναι και οι ζέστες που κάνουν ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα… Από την άλλη, οι αδέσποτες γάτες, το έχουν βρει καταφύγιο και το χρησιμοποιούν ως τουαλέτα για τις ανάγκες τους.

Χρειάζεται, από καιρό σε καιρό, μια κάποια φροντίδα από εμάς που μένουμε, διότι κηπουρός δεν υπάρχει. Την ανέλαβα εγώ, χθες αυτή τη δουλειά. Όχι πως υπάρχει και μεγάλη προθυμία από τους συγκατοίκους. Μερικοί, νομίζουν ότι κάποια πράγματα γίνονται ακόμα στις μέρες μας… θαυματουργικά, από μόνα τους. Αλλά δεν είναι έτσι. Μόνο ο Βασίλης ο Σιούγκρο, βοηθάει, αλλά κι αυτός, συμβαίνει αυτόν τον καιρό να είναι στην Αλβανία.

Το πάλεψα λοιπόν καμιά ώρα, ίσως και περισσότερο, χθες το πρωί. Απομάκρυνα τις ακαθαρσίες από τις γάτες, έσκαψα το χώμα κοντά στα δέντρα, κλάδεψα την βουκαμβίλια, απομακρύνοντας τα ξερά και πότισα. Και τα είδες και αναθάρρησαν, αναζωογονήθηκαν… Είναι δυνατόν να υπάρχει έστω και ένας ζωντανός οργανισμός που να μη θέλει περιποίηση; Κανένας! Αλλά έτσι, θα ζήσει ο μικρός κήπος μας και θα μας δώσει λίγο οξυγόνο στην ταλαίπωρη Αθήνα, πέρα από την ομορφιά του.

Δεν τα γνωρίζουμε τα παιδιά ως καλλιτέχνες, αλλά μας άρεσε η αφίσα τους. Να πάτε συγχωριανοί να τα χειροκροτήσετε στην προσπάθεια τους. Πιάνο, φλάουτο, κιθάρα και τραγούδια, θα είναι μια βραδιά υπέροχη… Ε, δεν ακούμε και κάθε μέρα τέτοια πράγματα!

Συνεχίζονται τα έργα για το σιδηροδρομικό έργο της Σήραγγας Σεπολίων. Το μεγάλο έργο που στην τελική του μορφή θα δημιουργήσει ένα νέο υπόγειο τμήμα από την βόρεια έξοδο του σταθμού μέχρι τις Τρείς Γέφυρες. Αυτή την εποχή το έργο πλησιάζει, κατασκευαστικά, το 50% του συνολικού αντικειμένου. Και η αλήθεια είναι ότι τα συνεργεία, από πριν τις εκλογές του Ιουνίου, δούλευαν με εντατικούς ρυθμούς. Και συνεχίζουν, με εξαίρεση χθες λόγω καύσωνα.

Τα εργοτάξια έχουν αναπτυχθεί σε όλο το μήκος αλλά τα δύο σημαντικότερα είναι στις δύο άκρες της γραμμής. Αυτό που απομένει είναι να διευθετηθεί και η μετακίνηση ενός αγωγου της ΕΥΔΑΠ. Σύμφωνα με πληροφορίες, αναμένεται να ξεκινήσουν οι μελέτες και μόλις εγκριθούν από την ΕΥΔΑΠ, τότε ο ανάδοχος να προχωρήσει στην εργασία της μετακίνησης τους. Με τη λειτουργία της σήραγγας θα επανασυνδεθεί οδικά ο αστικός ιστός και θα είναι ασφαλής η διέλευση πεζών και οχημάτων.

Σύμφωνα με την μέχρι τώρα εξέλιξη των έργων, η απόδοση του πρώτου μισού, δηλαδή της δυτικής σήραγγας τοποθετείται το 2024. Πρόκειται για την μεγαλύτερη αστική σιδηροδρομική παρέμβαση στην Αθήνα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Τα έργα έχει αναλάβει από τα τέλη του 2018 η κοινοπραξία ΙΝΤΡΑΚΑΤ-ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΑ ΕΡΓΑ ΑΤΕ. Η ΙΝΤΡΑΚΑΤ έχει αναλάβει όλο το κομμάτι του έργου υποδομής και η Σιδηροδρομικά Έργα, τα αμιγώς σιδηροδρομικά έργα.

Τέτοιες μέρες ήταν πέρσι, όταν επιχειρούσαμε το μεγάλο βήμα. Να ολοκληρώσουμε την πορεία του παλιού ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, χωρίς να τον κλείσουμε και να προχωρήσουμε στο νέο και σύγχρονο που βλέπετε και διαβάζετε τώρα. Αλλά δεν το κάναμε αβασάνιστα Όχι! Το παιδέψαμε πολύ το πράγμα και καταφέραμε να κρατήσουμε στη ζωή και σε λειτουργία και τα δύο. Ο παλιός ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ με όλο το θησαυρό τόσων δημοσιευμάτων, λειτουργεί ως αρχείο. ΕΔΩ μπορείς να βρεις τα πάντα, από την αρχή της δημιουργίας του.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, αναρωτιέμαι πώς το τολμήσαμε μέσα στον Ιούλιο, ένα τέτοιο μεγάλο βήμα. Ύστερα πάλι νομίζω πως δεν ήταν όμοια τα πράγματα φέτος και πέρσι. Δεν είχαμε τόσο μεγάλο καύσωνα διαρκείας, ούτε και φωτιές σε τέτοια ένταση. Και επιπλέον είχε προηγηθεί μια πολύ λεπτομερής εργασία και προγραμματισμός με τους καλούς μου φίλους Πάνο, που μας φιλοξενεί στο σέρβερ του και τον Θάνο, που σχεδίασε το περιβάλλον που βλέπετε κάτω από την καθοδήγηση μου.

Έναν χρόνο μετά, απαντώντας στο ερώτημα αν είμαι ευχαριστημένος, θα μπορούσαν να πω ότι ένα site για να είναι ζωντανό, χρειάζεται καθημερινή ενημέρωση και θεματολογία που να ενδιαφέρει το αναγνωστικό της κοινό. Το πρώτο το έχουμε καταφέρει. Εδώ, βρίσκεται καθημερινές αναρτήσεις. Το δεύτερο το παλεύουμε και θα συνεχίσουμε να το παλεύουμε, καθώς προσπαθούμε να μοιραζόμαστε αισιόδοξα πράγματα. Οι κακές ειδήσεις είναι παρενθέσεις που απλά αποτυπώνουν την πραγματική ζωή.

Είναι φοβερό αυτό που ζούμε τις τελευταίες δυο μέρες στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα. Από τη μια μεριά καύσωνας και η υπερβολική ζέστη κι από την άλλη μόλις φυσάει ένα βοριαδάκι και αρχίζει να δροσίζει λίγο, έρχεται το κακό. Οι φωτιές  που καραδοκούν να φέρουν την καταστροφή. Οι φωτιές που κάνει ανθρώπους να βλέπουν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται μέσα σε ελάχιστο χρόνο.

Καμιά από τις φωτογραφίες τους σημερινού δημοσιεύματος δεν είναι δικιά μας. Είναι παρμένες από τα τα ειδησεογραφικά site που πλέον δεν ασχολούνται με κάτι άλλο παρά μόνο μ’ αυτό. Το ίδιο και η τηλεόραση που με ζωντανές συνδέσεις αναπαράγει όλη αυτή την καταστροφή και τον πανικό. Υποτίθεται ότι υπηρετούν τη δημοσιογραφία, αλλά μάλλον σε τρομολαγνία παραπέμπουν, έτσι όπως το βλέπω εγώ.

Κατέθεσα στην ειδησεογραφία των ημερών αυτό το θέμα, διότι δεν γίνεται να σχολιάζεις την επικαιρότητα καθημερινά, έστω με μια άλλη ματιά, πιο ψύχραιμη και να μη λες κάτι για όλο αυτό που πονά τόσους ανθρώπους. Δεν είναι και λίγο να νιώθεις ασφυκτικά το θάνατο από κάτι που δεν είσαι σε θέση να ελέγξεις. Η φωτιά και ο αέρας που την οδηγεί όταν λειτουργεί ανεξέλεγκτα, είναι ότι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί

Ο Κώστας και η Άννυ σε μια έξοδο με φίλους τους από το Μεξικό. Σ΄ αυτό το εξαιρετικό πάρκο Cascade Falls που είναι 20 λεπτά από το σπίτι τους στο Βανκούβερ του Καναδά. Τους περιμένουμε πώς και πώς να έρθουν στην Ελλάδα με τα παιδιά τους, Δημήτρη και Άντωνη. Και τι έμειναν; Κάτι λιγότερο από τρεις εβδομάδες. Μετράμε μια – μια τις μέρες. Κι εμείς κι εκείνοι. Περνάμε καλά, μαζί.

Μέχρι τώρα μοιραζόμασταν πράγματα, αλλά από φέτος, όλα δείχνουν ότι θα έχουν το δικό τους σπίτι να το μοιράζονται με αγαπημένους φίλους τους. Και πέρα από την ταλαιπωρία που πέρασαν για να το αποκτήσουν, τους κόστισε κιόλας. Αλλά θα έχουν μια όμορφη, ζεστή γωνιά στην Ελλάδα να έρχονται όποτε θέλουν. Κάτι μικρές πινελιές μένουν και όλα είναι έτοιμα…

Τους αξίζει αυτή η ανταμοιβή! Και βλέπουν και λίγο πιο μακριά… Αν ακόμα ο μεγαλύτερος χρονομέτρης δεν έχει πει «φτάνει», που θα το πει στον προσδιορισμένο καιρό, εδώ στην Ελλάδα, ως συνταξιούχοι, θα μπορούν να βγάζουν τη μισή χρονιά τους. Και την άλλη μισή, πίσω στο Βανκούβερ! Κι αν κι εμείς, είμαστε ακόμα όρθιοι και καλά, τι ωραίο που θα είναι να τους έχουμε κοντά μας!

Προκλητικοί ως Έλληνες, συνεχίζουμε να καταστρατηγούμε νόμους, κανόνες και με την παραβατική συμπεριφορά μας αγνοούμε κάθε απαγόρευση. Δείτε τι καταγράψαμε στο κέντρο της Αθήνας στα περπατήματα μας. Πρόκειται για μια στοά της Αθήνας με είσοδο από την οδό Λέκκα και έξοδο από την οδό Περικλέους. Το βλέπετε. Πίσω ακριβώς από την απαγορευτική πινακίδα για τη διέλευση και παραμονή δικύκλων, είναι ωραιότατα παρκαρισμένο ένα μηχανάκι.

Το ψάξαμε λίγο το πράγμα και διαπιστώσαμε ότι το ίδιο να συμβαίνει παντού. Το βλέπετε και στη φωτογραφία. Στο εσωτερικό της στοάς, έχουν παρκάρει άλλα τρία μηχανάκια. Τώρα για να πω αλήθειες, τις απαγορευτικές πινακίδες δεν φαίνεται να τις έχει τοποθετήσει η τροχαία. Μάλλον αποτελεί πρωτοβουλία των ανθρώπων που έχουν μαγαζιά εκεί. Και ο σκοπός εμφανής. Η παρουσία των δικύκλων υποβαθμίζει την όλη κατάσταση.

Χρησιμοποιούμε κι εμείς δίκυκλο για τις μετακινήσεις μας στο κέντρο της πόλης και ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι, ακόμα και για τις μηχανές, να βρεις χώρο να παρκάρεις. Και συχνά έχουμε πάρει από τη δημοτική αστυνομία της Αθήνας τα ραβασάκια των 20 ευρώ για παράνομο παρκάρισμα. Αλλά χρειάζεται να υπάρχει κι ένα μέτρο βρε αδελφέ! Δεν είναι δυνατόν να παρκάρεις μέσα στη στοά με τόσα μαγαζιά γύρω – γύρω. Εκτός και αν, αυτά τα δίκυκλα είναι των ανθρώπων που εργάζονται εκεί και τα έχουν βάλει για να τα επιβλέπουν μην τους τα κλέψουν.