Αρχική » Κρήτη (Σελίδα 13)
Αρχείο κατηγορίας Κρήτη
Πάμε να μαζέψουμε αμύγδαλα; Υπέροχο να το ζεις, όλο αυτό
Μ’ αυτή την ωραία μαντινάδα ανέβασε ο Νεκτάριος Μπανταλάκης στην ομάδα “Κρήτη των γεύσεων” στο Facebook τις φωτογραφίες του σημερινού δημοσιεύματος. Έλεγε: “Χωστά τα σπας τ’ αμύγδαλα / μα εγώ γροικώ τσι χτύπους / ότι ‘καμες τα μάθαινα / κ’ ότι ‘λέγες τα γροίκου.” Γέλασα! Όμορφο ήταν και έβαλε στον εαυτό μου φωτιά στις αναμνήσεις… Κάποιοι. αυτοί την εποχή. μαζεύουν τα αμύγδαλα τους!
Όχι πως εμείς είχαμε ποτέ τόσα πολλά αμύγδαλα και δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί δεν είχε βάλει αμυγδαλιές ο πατέρας μου σε μέρη πετρώδη που ευδοκιμεί η αμυγδαλιά, αλλά δεν είχαμε… Σαν παιδιά όμως, θυμάμαι, ψάχναμε να βρούμε αμυγδαλιές που είχαν φτάσει τον καρπό τους σ’ αυτό το σημείο ώστε να τον γευτούμε. Τις περισσότερες φορές δεν ήταν δικά μας, αλλά τότε ως παιδιά, λίγο μας ένοιαζε αυτό.
Φίλε Νεκτάριε, δεν γνωριζόμαστε προσωπικά, απλά είμαστε στην ίδια ομάδα κι εκεί είδα τη δουλειά σου, θέλω να σε ευχαριστήσω από την καρδιά μου γι’ αυτό το φλας μπακ στο παρελθόν. Σήμερα θα τα βρεις, παντού στο χωριό. Ποιος να τα μαζέψει και γιατί; Μήπως άλλωστε τα ξέρουν τα σημερινά νέα παιδιά; Προτιμούν, αυτά του εμπορίου, καβουρντισμένα με αλάτι. Λογικό! Άμα δεν έχεις δοκιμάσει το αυθεντικό, πού να ξέρεις την ποιότητα τους και τη διαφορά στη γεύση;
Δεύτερη μέρα καραντίνας. Ας πάμε λίγο στο χωριό
Δεν μπορούμε να βγούμε έξω από το σπίτι λόγω κορονοϊού, οπότε τι καλύτερο από το να οργανώσουμε ένα ταξίδι με τη φαντασία μας στο χωριό τέτοιες μέρες. Αφορμή μια “βόλτα” στο διαδίκτυο κι αυτές οι δυο φωτογραφίες που μου έκαναν “κλικ”.
Άλλες χρονιές τέτοιον καιρό ήμουν εκεί για τις καλοκαιρινές διακοπές μου. Και φυσικά τα φρούτα ήταν πάντα πρώτα στην προτίμηση μου. Καλύτερα κι από φαγητό.
Άδικο που έχοντας σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 δεν μπορώ να τα απολαύσω όπως και όσο θα ήθελα, αλλά με μέτρο και προσοχή.
Ήξερα που θα έβρισκα τα μαγιάπιδα και τα σύκα… Και τα επισκεπτόμουν αν ήταν δυνατόν και καθημερινά. Έτσι κι αλλιώς ήταν εκεί και με περίμεναν. Τα νέα παιδιά προτιμούν την καφετέρια και τα τεχνητά γλυκά της ζαχαροπλαστικής. Ποιος τρέχει τώρα μέσα στον ήλιο να ψάξει να βρει φυσικά φρούτα για να τα απολαύσει…
Αλλά εγώ το έκανα! Και μου άρεσε. Είχα και τη μηχανή μαζί μου οπότε μίκραινα τις αποστάσεις που έτσι κι αλλιώς δεν ήταν μεγάλες. Μόνος αλλά χαρούμενος κι ευτυχισμένος μ’ αυτά τα μικρά πράγματα.
Θυμάμαι μια φορά στον προηγούμενο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, δείτε ΕΔΩ, είχα γράψει ένα κείμενο για πόσο μου άρεσαν τα σύκα και μια αδελφή μου τηλεφώνησε να μάμε να με φιλέψει από τα σύκα της. Ήταν κάπου στην Ανθούπολη, αλλά πήγαμε με τη Σούλα και τα απολαύσαμε με τη Σούλα. Και τους γνωρίσαμε και από κοντά. Υπέροχοι άνθρωποι!
Κάπως λειτουργούν τα ζωντανά site. Αλληλεπίδραση το λένε αυτό κι έχει το χάζι του. Και ένα από τα πράγματα που μου αρέσει εδώ, είναι ακριβώς αυτό που μας ενώνει.
Το ξέρετε ότι μπορείτε να σχολιάζετε εδώ; Ναι, ακριβώς όπως και στο προηγούμενο. Μη διστάζετε να το κάνετε. Θα προσθέσετε σε όλο αυτό, σίγουρα.
Διότι μπορεί το γράψιμο να είναι μια μοναχική υπόθεση, αλλά σίγουρα λειτουργεί ευεργετικά [πάνω σε όλους, ιδιαίτερα αν έχεις να μοιραστείς όμορφα πράγματα με ωραίους ανθρώπους.
Έτσι όμορφα θα κυλήσει ο καιρός της καραντίνας και θα βγω από αυτή την κατάσταση, οπότε μπορείτε να αναμένετε και πιο ζωντανά ρεπορτάζ από εκεί που συμβαίνουν γεγονότα.
Φυσικά όχι συναρπαστικά, όχι “πιασάρικα”, δεν είναι αυτό που μας ενδιαφέρει πια. Απλά, ανθρώπινα, από αυτά που θα μπορούσαν να συμβούν στην καθημερινότητα κάθε ανθρώπου…
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…