Αρχείο κατηγορίας Κρήτη

Το Θραψανό είναι πάντα μέσα στη σκέψη μας και την καρδιά μας. Το παρακολουθούμε, έστω κι από μακριά. Κι ευτυχώς που έχουμε ανθρώπους με καλή καρδιά που ανταποκρίνονται αμέσως στην όποια έκκλησή μας, Ας δούμε λοιπόν πως είναι αυτή την εποχή, καθώς οι μαντιλίδες (μαργαρίτες) γεμίζουν τον κόσμο με τα λουλούδια τους.

Θα πάμε λίγο στου Γρέγο στην κεντρική εμπασιά του χωριού. Δεν ξέρω αν φταίνε οι λίγες βροχές, αλλά αναλογικά με άλλες χρονιές δεν έχει πολύ χορτάρι. Ίσως δεν ήταν και το φετινό χειμώνα πολλές οι βροχές. Και ίσως το έχουμε μπροστά μας, να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι αυτή την ανομβρία στην παραγωγή τους.

Οι μαργαρίτες έχουν περικυκλώσει τα πάντα. Βγαίνουν, από μόνες τους, κάθε χρόνο στα ίδια μέρη και γεμίζουν τον τόπο. Θα τις δεις παντού. Και το χαίρεσαι αυτό το θέαμα. Είναι η άνοιξη που βιώνουμε με τα σκαπανεβάσματα της, που άλλοτε γίνεται… χειμώνας και άλλοτε… καλοκαίρι. Μ’ αυτά τα σκαμπανεβάσματα θα πορευτούμε.

Είναι ωραίο να βλέπεις το χωριό σου σου ή ένα στιγμιότυπο του, σε μια μεγάλη και ιστορική κρητική εφημερίδα του Ηρακλείου, την ΠΑΤΡΙΔΑ… Δημοσιεύτηκε την Τρίτη 16/4/2024 με τη λεζάντα: “Κρήτη, στο Θραψανό 1958-1962, φωτογράφος Roland Hampe”. Ευχαριστούμε για την προβολή!

Ανθισμένα δέντρα στο κήπο του Γιάννη Θεοδωράκη του ξαδέλφου μου, έξω από το σπίτι του. Απρίλης είναι και είναι πάνω στον ανθό τους, τα δέντρα. Ντυμένες νυφούλες! Αλλά εμείς τα έχουμε δει αυτά τα δέντρα και Ιούλιο μήνα. Δείτε δύο δημοσιεύματα ΕΔΩ κι ΕΔΩ, που έχουμε κάνει από εκεί, καθώς μας έκανε το τραπέζι. Από το αρχείο μας.

Η τεχνητή λίμνη της Λειβάδας είναι πάντα ένας όμορφος προορισμός για βόλτα στο χωριό. Αυτή η φωτογραφία είναι της Κατερίνα Χ. Και την προσθέτει ως σχόλιο στην ανάρτηση του Γιάννη, ο οποίος κάνει αναφορά και στη λίμνη επικεντρώνοντας όμως στις πάπιες που… κυκλοφορούν αμέριμνες. Δεν την γνωρίζουμε τη συγχωριανή, αλλά σίγουρα έχουμε ένα κοινό σημείο: Αγαπά κι αυτή το χωριό μας!

Η άνοιξη με τα μάτια του Γιάννη Θεοδωράκη, του ξαδέλφου μου, που αποτύπωσε σε φωτογραφίες όλα αυτά που ζει από κοντά αυτή την περίοδο. Και αναδεικνύει τη δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που είναι για καλό, αντί να αναλώνονται σε αυτοπροβολή και περιαυτολογίες. Ευχαριστούμε φίλε που μας έκανε μάρτυρες, αυτής της ομορφιάς.

Υπάρχει μέρος στην Ελλάδα που να συνδυάζει το φαράγγι, με το ποτάμι, με τη λιμνοθάλασσα, με μια υπέροχη αμμουδερή παραλία και ένα φοινικόδασος; Η απάντηση είναι θετική. Στην έξοδο του φαραγγιού Κουρταλιώτης, εκεί όπου καταλήγει και το ομώνυμο ποτάμι δημιουργείται ένα δέλτα μέσα στο οποίο ξεδιπλώνεται η Πρέβελη.

Πάμε λοιπόν σ’ αυτή τη μοναδική Πρέβελη, η οποία βρίσκεται 38 χλμ. νότια του Ρεθύμνου και 10 χλμ. ανατολικά του Πλακιά κάτω από το μοναστήρι της Πρέβελης. Η παραλία είναι αλλιώς γνωστή ως Λίμνη Πρέβελης ή Φοίνικας. Πρόκειται για μία από τις διασημότερες και ομορφότερες παραλίες του νησιού, με ανοιχτόχρωμη άμμο, βοτσαλωτό βυθό και κρυστάλλινα νερά.

Για την επίσκεψή σας σε αυτό το μαγευτικό σημείο, χρειάζεται να της αφιερώσετε μια ολόκληρη μέρα αν θέλετε να κολυμπήσετε και στην παραλία που «κοιτάζει» ευθεία στο Λιβυκό Πέλαγος και στη λιμνοθάλασσα αλλά και στον ποταμό Κουρταλιώτη. Πίσω από την αμμουδερή εντυπωσιακή παραλία ξεκινάει ένα παραποτάμιο φοινικόδασος έκτασης 40 στρεμμάτων.

Εντάξει, αν μένετε Αθήνα, ασφαλώς και δεν θα σας λέει τίποτα το όνομα, Γαβριλάκης Αριστοτέλης. Στο Αρκαλοχώρι όμως και τη γύρω περιοχή, τον ξέρουν καλά αυτόν τον άνθρωπο. Και τον εμπιστεύονται για τα φυτά τους, τα δέντρα τους και οτιδήποτε αφορά τον κήπο τους ή την αγροτική περιουσία τους.

Μου έκανε εντύπωση την πρώτη φορά που τον γνώρισα, μέσω τηλεφώνου. Όταν ο άνθρωπος που πήρε σεμισακές τις ελιές μου, μήπως και καταφέρουμε και πάρουμε λίγο καρπό από αυτές, πήγε και τον βρήκε και στη συνέχεια εκείνος είδε τα χωράφια, πήρε χώμα, του έκανε ανάλυση και έδωσε ακριβώς τα λιπάσματα που  χρειάζονταν τα δέντρα, για να σηκώσουν κεφάλι.

Τον γνώρισα από κοντά, το Νοέμβρη του περασμένου χρόνου, όταν κατεβήκαμε για δυο βδομάδες στο χωριό, να κάνουμε μερικές δουλειές και χρειάστηκαν λίγη φροντίδα η λεμονιά και η μανταρινιά στην εξωτερική αυλή μας… Εδώ, όμως, σας έχουμε τα λουλούδια αυτής της εποχής, όπως τα διαφημίζει ο ίδιος, μέσα από τη σελίδα του στο Facebook “Γαβριλάκης Αριστοτέλης Γεωπονικό Κατάστημα”.

Τη φωτογραφία αυτή μου την έστειλε η αδελφή μου, Στασούλα. Πρόκειται για παπαρούνες στο ανθοδοχείο πάνω στο τραπέζι του σπιτιού της, στην κουζίνα. Παπαρούνες που μάζεψε η ίδια, άγριες, από τα χωράφια του χωριού μου Θραψανού.

Μ’ αρέσει αυτό! Δείχνει καθαρά πως η άνοιξη έχει βρει το δρόμο της και σε λίγο θα είναι κοντά μας. Για πόσο; Δεν ξέρουμε. Οι εποχές είναι πια δυσδιάκριτες και ότι νομίζεις ότι το ξέρεις σήμερα, αύριο μάλλον θα είναι κάτι άγνωστο.

Ας κρατήσουμε αυτή την ομορφιά και ας ελπίσουμε, αυτές τις στιγμές που αγαπούμε, ότι θα τις κρατήσουμε στην καρδιά μας, ακριβά φυλαγμένες στις μέρες που έρχονται…

Ψάχνοντας για κάτι καλό στο διαδίκτυο, βρήκα αυτά τα πράγματα και ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας. Ένας άνθρωπος που αγαπά τον τόπο του, έχει ανεβάσει αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες με το παρακάτω σχόλιο: “Τι ικανοποίηση πήρα σήμερα! Πρόκειται για το Ηράκλειο Κρήτης και ένα από τα όμορφα μέρη στην ανατολική πλευρά των Τειχών του Ηρακλείου, εκεί που είναι σήμερα το άγαλμα του Ελευθερίου Βενιζέλου”.

“Μετά από τρία χρόνια απανωτών δημοσιεύσεων και για αυτό το σημείο και μετά την ιδέα μου να καθαρίσουμε τον χώρο, ύστερα από πολλά χρόνια, πήγαν και έπλυναν το σημείο. Επιτέλους! Σήμερα, ναι, μπορούν να το δουν οι πολίτες και οι τουρίστες! Μακάρι να είχα την δύναμη να καθάριζα όλα αυτά που φωτογραφίζω και καυτηριάζω, τρία χρόνια που έχω φτιάξει την ομάδα, αλλά και πιο μπροστά τα έδειχνα μέσα από το χρονολόγιο μου”.

“Είναι η τρίτη συμβολική ενέργεια που κάνω. Μπάζα από τον κεντρικό δρόμο της Ικάρου, Σαμπιονάρα με τον πολίτη που μάζεψε 20 σακούλες σκουπίδια και εγώ που σκούπισα την μισή Πύλη και εδώ την Πύλη Αγίου Γεωργίου… Οι άλλες ενέργειες να γίνουν από τους υπεύθυνους”. Οι φωτογραφίες είναι του Takitzis Marinos και δημοσιεύτηκαν στην Ομάδα  VINTAGE-ΚΛΙΚ ΜΕ ΧΡΩΜΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ-ΚΡΗΤΗ-ΕΛΛΑΔΑ-ΚΟΣΜΟΣ.

Τελικά, μερικές φορές, η ιδιωτική πρωτοβουλία δίνει καρπούς και… ξυπνά και τις δημόσιες ή δημοτικές αρμόδιες υπηρεσίες, ώστε να πράξουν το… αυτονόητο. Ο άνθρωπος αυτός, εργάζεται σε ένα περίπτερο, για το μεροκάματο. Και θα μπορούσε εύκολα να πει κανείς ότι είναι ίσως υπερβολή να ασχολείται με τέτοια πράγματα. Δείτε όμως πόσο καλό έκανε στην πόλη του!