Αρχείο κατηγορίας Τα δικά μου

Έχουμε πολύ υλικό στα χέρια μας από αυτή την τριήμερη, τελικά, εκδρομή στον Πόρο. Και θα προσπαθήσουμε να το διαχειριστούμε με τον καλύτερο τρόπο, επειδή αξίζει. Αλλά σήμερα επιλέξαμε να σταθούμε λίγο, στις προσωπικές στιγμές των παιδιών. Στις φωτογραφίες που τράβηξαν οι ίδιοι και είναι μέσα σ’ αυτές, από τις βόλτες τους.

Ο Κώστας διάλεξε αυτήν την εξώπορτα, πολύ διαφορετική από τις συνηθισμένες, για να φωτογραφηθεί. Είναι πολύ ενδιαφέρον ο τρόπος που έχει διακοσμηθεί, τόσο στο χτίσιμο του μαντρότοιχου, όσο και στη μεταλλική πρόσοψη που τοποθετήθηκε για την προστασία και την ασφάλεια του ιδιοκτήτη της. Ομολογουμένως, δεν το συναντάς κάθε μέρα κάτι τέτοιο…

Η Άννυ επέλεξε αυτή την εντυπωσιακή σκάλα. Χαρακτηριστική, νησιώτικη ασβεστωμένη, πεντακάθαρη, οπότε δεν δίστασε και να καθίσει. Τέτοιες εικόνες θέλουν να κρατήσουν από την Ελλάδα. Αυτές θα τους βοηθήσουν να βγάλουν τον χειμώνα, που έχουμε μπροστά μας, πίσω στο mission του Βανκούβερ, στον Καναδά. Και είχαν φέτος την ευκαιρία να δουν πολλά πράγματα. Λευκάδα, Παξούς, Πόρος…

Κατεβήκαμε χθες το πρωί στον Πειραιά και πήραμε ύλη για τη νέα εφημερίδα ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος. Κι από σήμερα τη δουλεύουμε… Είναι ωραία αυτή η διαδικασία, που συμβαίνει κάθε δίμηνο. Κι έχει μια ιστορία 34 σχεδόν συνεχόμενων χρόνων συνεργασίας… Το έντυπο δεν υπήρχε και το δημιουργήσαμε εμείς. Το κλίμα είναι καλό και μαζί με την ΠΟΣΣ είναι τα μόνα ίχνη που κράτησα στη δημοσιογραφία. Μια μικρή “ανάσα” επιβίωσης…

Σε ένα κόσμο ρευστό, από κάθε άποψη, ακόμα και η αλλαγή σκηνικού του καιρού μπορεί να συμβεί χωρίς να το περιμένεις. Ποιος θα το έλεγε, ας πούμε, στις 29 και 30 Ιουλίου, στην καρδιά δηλαδή του καλοκαιριού θα είχαμε μια βροχερή μέρα και μια “γεμάτη σύννεφα” λες κι ήταν ένα χειμωνιάτικο διάλειμμα, τόσο αναγκαίο για τη δροσιά του!

Λέω δροσιά από συνήθεια, επειδή είμαστε ημερολογιακά μέσα στο καλοκαίρι. Στην πραγματικότητα εδώ ζούμε έναν υπέροχο… ανοιξιάτικο καιρό, όπου όπως βλέπετε τα λουλούδια έχουν κάθε λόγο να ανθίζουν, να ευημερούν και να ομορφαίνουν τις ζωές των ανθρώπων. Ίσως, λέω τώρα, ίσως, αυτός να είναι ένας λόγος που οι άνθρωποι εδώ, είναι τόσο ήρεμοι και χωρίς εμφανή τα σημάδια του θυμού.

Το νοιώθω στο πρωινό περπάτημα, στη γειτονιά που μένουμε, στο Νορθ Βανκούβερ. Και πάντα επιλέγω να το κάνω αυτό πριν τις 8. Από μια τέτοια πρωινή βόλτα, στα γύρω τετράγωνα, είναι και οι φωτογραφίες που βλέπετε στο σημερινό δημοσίευμα. Και οι άνθρωποι, που θα συναντήσεις, αν και δε σε ξέρουν, έχουν ένα ζεστό χαμόγελο και μια “καλημέρα” να σου πουν. Πολύ όμορφο, στ’ αλήθεια!

Ήταν για μας μεγάλο προνόμιο το γεγονός ότι ήμασταν μαζί τους στη φετινή όμορφη στιγμή τους, καθώς γιόρτασαν την 35^η επέτειο τους. Βρεθήκαμε το απόγευμα της Κυριακής στο restorant    μαζί με συγγενείς και φίλους ακριβώς. Από εκεί είναι και οι φωτογραφίες που βλέπετε εδώ. Και τέτοιες στιγμές αξίζει να τις μοιραστεί κανείς. Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ σε ότι πιο όμορφο έχουμε ζήσει τις πολλές μέρες που είμαστε στο Βανκούβερ του Καναδά.

Εικόνες ξεχωριστές, χαμογελαστά πρόσωπα, ευχές, δώρα! Τα έχουν αυτά τέτοιες στιγμές. Νιώθεις κάτι πολύ όμορφο. Τιμούμε τον πρωτουργό του γάμου ως θεσμού και αξίζουν πολύ αγάπη για τις καθημερινές προσπάθειες αυτού του ζευγαριού, του κάθε ζευγαριού, που καταφέρνει να παραμένει επί δεκαετίες σε ένα γάμο και σε μια εποχή που ο ίδιος ο θεσμός βάλλεται καθημερινά και αμφισβητείται από εκείνους τους τάχα μου «επαναστάτες» αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων που καταρρέει.

Τι ωραία που είναι να συμμετέχεις σε μια τέτοια χαρά! Οι άνθρωποι εκεί έξω, δεν ξέρουν τι μπορεί να σημαίνει να είσαι επί 35 χρόνια με τον ίδιο άνθρωπο και να μοιράζεσαι μαζί του τις χαρές, τις δυσκολίες, τα προβλήματα και ταυτόχρονα να νοιώθεις όμορφα. Είναι πραγματικά άθλος, όταν πρόκειται για δυο εντελώς διαφορετικούς από άποψη χαρακτήρα , ανθρώπους. Δικαιωματικά λοιπόν το σημερινό σημείωμα τους ανήκει, αποκλειστικά!

Είναι υπέροχο να δούμε, ξαφνικά, μια αρκούδα στη φύση! Εμείς είδαμε αυτή τη μαύρη αρκούδα στην άκρη ενός δρόμου με πράσινη βλάστηση, καθώς πηγαίναμε για τον καταρράκτη Cascade Falls. Ευτυχώς ήμασταν μέσα στο αυτοκίνητο, οπότε σταματήσαμε και τη φωτογράφησα μέσα από την ασφάλεια του κλειστού παραθύρου. Η αρκούδα βρίσκεται στα τέσσερα και φαίνεται ότι είτε περπατάει, είτε στέκεται ακίνητη στο οδόστρωμα. Η παρουσία μιας αρκούδας κοντά σε έναν δρόμο μπορεί να είναι ενδιαφέρουσα λόγω του δυνητικού για αλληλεπίδραση ανθρώπου – φύσης και της ανάγκης για προσοχή σε τέτοιες περιοχές. Και δεν χρειάζεται να πας κοντά για να χαϊδέψεις αυτό το ζωάκι. Ποτέ δεν ξέρεις τι έχει στο μυαλό του. Κι επιπλέον είναι άγριο. Ζει, μέσα στο φυσικό του περιβάλλον.

Ε, είναι μια καλή εξέλιξη αυτή… Αυτός ο Ιούνιος μας αλάλιασε με τη ζέστη του. Και τώρα, ακούμε, τα… μαζεύει για λίγο, έστω και προσωρινά. Ύστερα, δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις, Ιούλιος είναι, οι μεγάλες ζέστε είναι μπροστά μας. Εκτός και αν άλλαξαν τόσο πολύ τα πράγματα και έγιναν όλα αυτά τον… Ιούνιο. Όπως και να έχει οι μέρες που διανύουμε είναι αρκετά θερμές. Βρεθήκαμε χθες στην Κηφισιά και στο Άλσος.

Εδώ τα πράγματα ήταν σαφώς λίγο καλύτερα. Καθίσαμε στο καφέ που βρίσκεται μέσα στο Άλσος, αλλά επιλέξαμε ένα τραπέζι κάτω από το πλατύ φύλλωμα ενός τεράστιου πλάτανου. Και απολαύσαμε τον παγωμένο καφέ και τη σοκολάτα μας. Μας αρέσει πολύ αυτός ο χώρος. Για οποιοδήποτε λόγο και αν βρεθούμε στην Κηφισιά, θα βρούμε χρόνο να κάνουμε μια στάση σ’ αυτή εδώ την όαση δροσιάς.

Και μπορεί χθες να μη φύσαγε καθόλου αεράκι, τουλάχιστον εκεί μέσα, αλλά ήταν ωραία, από πολλές απόψεις και αντιστάθμιζαν όλη αυτή την υπερβολική ζέστη πού έλεγε πως ήταν 37οC αλλά η αίσθηση μας ήταν για πολύ περισσότερη. Είμαστε χαρούμενοι. Τα πράγματα πάνε καλά, όπως και να το δει κανείς. Καλύτερα κι απ’ ότι περιμέναμε εμείς!

Από την πρώτη στιγμή που γνώρισα την αλήθεια, άρχισα να δέχομαι ερωτήματα από τους αδελφούς: “Με τον Γιάννη Θεοδωράκη από τη Γλυφάδα, είστε συγγενείς;” Αλλά τον Γιάννη, παρ’ ότι είχαμε το ίδιο επίθετο, δεν έτυχε να τον γνωρίζω. Φυσικά, ούτε εκείνος εμένα. Κι ωστόσο έχουμε τόσα κοινά σημεία. Το διαπιστώσαμε το περασμένο Σάββατο που μας κάλεσε σπίτι του, να κάνουμε παρεούλα και να γνωριστούμε.

Η παρέα ήταν εξαιρετική, ενθαρρυντική… Μια  υποδειγματική θεοκρατική συντροφιά! Περάσαμε πολύ όμορφα και ενθαρρυνθήκαμε, καθώς ακούσαμε τόσες όμορφες εμπειρίες για το πώς γνωρίσαμε την αλήθεια. Όμορφοι άνθρωποι! Κάποιοι κάνουν ακόμα μελέτη, κάποιοι άλλοι έρχονταν για πρώτη φορά σε επαφή με μάρτυρες. Ναι, ήταν μια εξαιρετική βραδιά, τόσο που μας ξελόγιασε και περάσαμε και τα δικά μας όρια.

Ο Γιάννης έχει καταγωγή από τα Χανιά, εγώ από το Ηράκλειο. Αγαπά πολύ την Κρήτη, καθώς από μικρός περνούσε εκεί πολλά καλοκαίρι. Και τι όμορφο που η κόρη του κλήθηκε να υπηρετήσει εκεί, στα Χανιά! Ευκαιρία για να κρατήσει αυτή την επαφή. Είχαμε πολλά πράγματα, να μάθουμε ο ένας για τον άλλον. Tον ευχαριστούμε, τον ίδιο και την οικογένεια του για τη μοναδική φιλοξενία τους.