Αρχείο κατηγορίας Ταξίδια

Το κάναμε χθες Τετάρτη και το απολαύσαμε, αν και ο καιρός δεν ήταν στα καλύτερα του. Ταξιδέψαμε ως το σπίτι των φίλων μας Παναγιώτη και Νίτσας στην Άνω Αλμυρή, για να τους δούμε και να περάσουμε μερικές ώρες μαζί τους. Μας φιλοξένησαν πολύ πλούσια και γνωρίσαμε και τον Γιάννη με την Ρούλα ένα ζευγάρι αδελφών που είχαν πάει να τους δουν. Στις φωτογραφίες βλέπετε την εξώπορτα του σπιτιού των φίλων μας.

Ο καιρός ήταν βροχερός σε πολλά σημεία της διαδρομής, αλλά η κίνηση ήταν βατή. Επιλέξαμε συνειδητά να πάμε από την παλιά εθνική οδό, μέσω Μεγάλου Πεύκου, Αγίων Θεοδώρων, Κινέτας και περάσαμε στην Πελοπόννησο από τη βυθιζόμενη γέφυρα στα Ίσθμια. Μπορεί ο δρόμος να έχει στροφές, αλλά μπορούσες να απολαύσεις το ταξίδι, σαν εκδρομή. Κι αυτό θέλαμε.

Φτάσαμε γύρω στις 12 στο σπίτι τους. Μας περίμεναν… Λίγο αργότερα ήρθε και το ζευγάρι των αδελφών. Κουβεντιάσαμε, μοιραστήκαμε εμπειρίες, ανοίξαμε τις καρδιές και η ώρα πέρασε πολύ όμορφα. Δυο ώρες μετά το μεσημεριανό φαγητό, απογευματάκι πια, πήραμε το δρόμο της επιστροφής πάλι από την παλιά εθνική. Και το χαρήκαμε. Απολαύσαμε το ταξίδι, τους φίλους μας, την παρέα τους. Θέλουν κι αυτοί κι εμείς, να το ξανακάνουμε.

Στην περιοχή της Σιένα είναι η πρώτη τράπεζα που δημιουργήθηκε στην Ιταλία και στη Ευρώπη και ο κύριος στο άγαλμα είναι ο πρώτος τραπεζίτης που σκέφτηκε τις συναλλαγματικές. Η ιστορία της συναλλαγματικής ξεκινά από την ανάγκη διευκόλυνσης των εμπορικών συναλλαγών, ειδικά αυτών που αφορούσαν απομακρυσμένες περιοχές. Ακολουθεί μια συνοπτική αναδρομή στην εξέλιξή της…

Αν και δεν υπήρχε η μορφή της σύγχρονης συναλλαγματικής, χρησιμοποιούνταν διάφορες μορφές γραπτών υποσχέσεων πληρωμής για την εξυπηρέτηση του εμπορίου. Στις ιταλικές πόλεις-κράτη, όπως η Γένοβα και η Βενετία, αναπτύχθηκαν οι πρώτες μορφές συναλλαγματικών, οι οποίες επέτρεπαν στους εμπόρους να αποφεύγουν τη μεταφορά μεγάλων χρηματικών ποσών.

Η ανάπτυξη της συναλλαγματικής συνδέεται στενά με την ανάπτυξη του τραπεζικού συστήματος. Η συναλλαγματική καθιερώθηκε ως σημαντικό μέσο πληρωμής στο διεθνές εμπόριο. Η νομοθεσία σχετικά με τις συναλλαγματικές κωδικοποιήθηκε, με σημαντικότερο το Νόμο 5325/1932 στην Ελλάδα. Η ανάπτυξη των ηλεκτρονικών συναλλαγών και των νέων μορφών πληρωμής έχει επηρεάσει τη χρήση της συναλλαγματικής, αλλά παραμένει ένα σημαντικό νομικό και οικονομικό εργαλείο.

Το μπαρ φαίνεται να έχει μια μοναδική και καλλιτεχνική ατμόσφαιρα, με τους τοίχους του να είναι γεμάτοι πίνακες ζωγραφικής που απεικονίζουν ιστορικές ή θρησκευτικές σκηνές. Τα λευκά αγάλματα και οι ροζ καρέκλες προσθέτουν μια αίσθηση πολυτέλειας και πολιτισμού στον χώρο. Είναι πιθανό να προσελκύει λάτρεις της τέχνης και της ιστορίας, προσφέροντας μια εμπειρία που συνδυάζει την αισθητική με την απόλαυση.

Η Φλωρεντία είναι γεμάτη από καφέ και εστιατόρια που συνδυάζουν την τέχνη με τη γαστρονομία. Ένα από τα πιο γνωστά είναι το Caffè Rivoire, που βρίσκεται στην Piazza della Signoria. Εκτός από την εξαιρετική του τοποθεσία, είναι γνωστό για τη διακόσμησή του και την ιστορική του ατμόσφαιρα, που θυμίζει έργο τέχνη. Και δεν είναι μόνο το περιβάλλον. Από το παράθυρό σου μπορείς να έχεις αυτή την εικόνα.

Αν ψάχνετε για κάτι πιο ιδιαίτερο, το Coquinarius είναι ένα wine bar και εστιατόριο κοντά στο Duomo, που συνδυάζει γαστρονομικές απολαύσεις με καλλιτεχνική ατμόσφαιρα. Μεγάλο προνόμιο αν βρεθείς στη Φλωρεντία. Οι ειδικοί την αναφέρουν ως ναό γαστρονιμικών απολαύσεων με νόσιμο street food, όπως το panini και το gelato και κάτι περισσότερο από ένα υπέροχο fine dining. Με τέτοια ποικιλία πώς να βρεις εύκολα τα διαμαντάκια. Μόνο αν πας συστημένος…

Το Δίλοφο είναι ορεινό χωριό του νομού Ιωαννίνων και ανήκει στο συγκρότημα των Ζαγοροχωρίων της Ηπείρου. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.000 μέτρων στις πλαγιές της Τύμφης. Το Δίλοφο υπάγεται στον Δήμο Ζαγορίου ενώ έως το 2010 ανήκε στον δήμο Κεντρικού Ζαγορίου. Ο πληθυσμός τους σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ήταν 29 κάτοικοι, οι οποίοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία και τον τουρισμό. Απέχει 32 χιλιόμετρα από τα Ιωάννινα.

Ο οικισμός χρονολογείται από το 540, όταν εισέβαλαν οι Σλάβοι στην Ήπειρο κι οι κάτοικοι του Πιτουρνίου μετοίκησαν στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα το χωριό. Αργότερα, και οι κάτοικοι ενός άλλου κοντινού χωριού με το τότε όνομα Ζλάροβο μετακινήθηκαν στο Σοποτσέλι, ίσως το 1583. Το 1870, το χωριό είχε 550 κατοίκους και ένα ελληνικό σχολείο, ενώ αργότερα δυο, ένα θηλέων κι ένα αρρένων. Το 1940 είχε 140 κατοίκους. Οι πληροφορίες είναι παρμένες την el.wikipedia.org Οι φωτογραφίες από το www.travel.gr

Η Φλωρεντία, γνωστή και ως Firenze στα ιταλικά, είναι μια πόλη που ξεχειλίζει από ιστορία, τέχνη και πολιτισμό. Βρίσκεται στην καρδιά της Τοσκάνης, στην Ιταλία, και είναι η πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Η Φλωρεντία ιδρύθηκε από τους Ρωμαίους γύρω στο 59 π.Χ. και εξελίχθηκε σε σημαντικό εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο κατά τον Μεσαίωνα.

Κατά την Αναγέννηση, η πόλη γνώρισε μεγάλη ακμή υπό την κυριαρχία της οικογένειας των Μεδίκων, η οποία υπήρξε γενναιόδωρη προστάτιδα των τεχνών. Η Φλωρεντία υπήρξε πρωτεύουσα του Βασιλείου της Ιταλίας από το 1865 έως το 1870. Η πόλη είναι γνωστή για τα πολυάριθμα μουσεία και τα καλλιτεχνικά της αριστουργήματα, όπως το Ουφίτσι, η Ακαδημία και το Παλάτσο Πίτι.

Ο Καθεδρικός Ναός της Φλωρεντίας (Duomo) με τον εντυπωσιακό θόλο του Μπρουνελέσκι είναι ένα από τα πιο εμβληματικά κτίρια της πόλης. Η Πόντε Βέκιο, η μοναδική γέφυρα της πόλης που διατηρεί τα μεσαιωνικά της καταστήματα, είναι ένα από τα πιο φωτογραφημένα σημεία της Φλωρεντίας. Το ιστορικό κέντρο της Φλωρεντίας έχει χαρακτηριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.

Το San Gimignano (Σαν Τζιμιάνο στα ελληνικά) είναι ένα μικρό μεσαιωνικό χωριό στην Τοσκάνη, γνωστό για την αρχιτεκτονική του και τις εντυπωσιακές του πύργους. Συχνά αποκαλείται “Μανχάταν του Μεσαίωνα” λόγω των πολυάριθμων πύργων που δεσπόζουν στον ορίζοντα. Από τους 65 πύργους που υπήρχαν κάποτε, σήμερα σώζονται 13, δημιουργώντας ένα μοναδικό σκηνικό.

Το ιστορικό κέντρο του San Gimignano έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Εντός των τειχών του, μπορείτε να βρείτε εξαιρετικά δείγματα ρωμανικής και γοτθικής αρχιτεκτονικής, καθώς και σημαντικά κοσμικά και θρησκευτικά κτίρια, όπως το Palazzo Comunale και η Εκκλησία του Sant’ Agostino.

Εκτός από την αρχιτεκτονική, το χωριό είναι γνωστό για το λευκό κρασί Vernaccia di San Gimignano, που παράγεται από την αρχαία ποικιλία σταφυλιών Vernaccia, καθώς και για το σαφράν και το ξηρό χοιρινό κρέας με σαφράν. Εντός των τειχών, τα καλά διατηρημένα κτίρια περιλαμβάνουν αξιοσημείωτα παραδείγματα τόσο ρωμανικής όσο και γοτθικής αρχιτεκτονικής, με εξαιρετικά παραδείγματα κοσμικών κτιρίων

Ο Πύργος της Πίζας είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και εμβληματικά κτίρια στον κόσμο, γνωστός για την χαρακτηριστική του κλίση. Βρίσκεται στην πόλη της Πίζας, στην Ιταλία, και αποτελεί μέρος του αρχιτεκτονικού συγκροτήματος του Καθεδρικού Ναού της Πίζας, που περιλαμβάνει επίσης το Βαπτιστήριο και το Κοιμητήριο. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1173 και διήρκεσε περίπου δύο αιώνες, με διάφορες διακοπές.

Η κλίση του πύργου άρχισε να γίνεται εμφανής κατά τη διάρκεια της κατασκευής, λόγω του μαλακού εδάφους στο οποίο θεμελιώθηκε. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, η κλίση του πύργου αυξανόταν συνεχώς, προκαλώντας ανησυχίες για την σταθερότητά του. Το 1987 ο Πύργος της Πίζας χαρακτηρίστηκε ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO. Ο πύργος είναι κτισμένος σε ρομανικό ρυθμό και έχει ύψος 55,86 μέτρα. Αποτελείται από οκτώ ορόφους, με μια στοά από κολώνες σε κάθε όροφο.

Στην κορυφή του πύργου βρίσκεται το καμπαναριό, με επτά καμπάνες. Η κλίση του πύργου οφείλεται στην καθίζηση του εδάφους, το οποίο είναι αμμώδες και μαλακό. Την δεκαετία του 1990 ξεκίνησαν εργασίες για να σταθεροποιηθεί ο πύργος και να μειωθεί η κλίση του. Από το 2001 και έπειτα ο πύργος έχει σταθεροποιηθεί και η κλίση του έχει μειωθεί σημαντικά. Ο Πύργος της Πίζας είναι ένα από τα πιο δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα στην Ιταλία.