Αρχική » 2022 (Σελίδα 10)
Αρχείο έτους 2022
Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Γειά σας αγαπημένοι φίλοι μας Νικόλα και Σούλα. Η αλήθεια είναι ότι μας έχει κλέψει την καρδιά η γλυκιά μας…
Καλό απόγευμα
αγαπητέ φίλε...και αδελφέ μου ήσασταν όμορφη παρέα μαζί με την υπέροχη Σούλα σου, και στην φωτογραφία όσοι είναι ήταν μια…
Και για μας, φίλε Βασίλη, είναι τιμή! Οι καιροί είναι δύσκολοι και όλοι έχουμε ανάγκη από καθαρούς και ειλικρινείς ανθρώπους…
Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Εκδρομή στη λίμνη Ηραίου, στη Βουλιαγμένη Κορινθίας…
Το επιχειρήσαμε χθες με τους φίλους μας, Μουσταφά και Ναταλία, αλλά και την κόρη τους, Σοφία. Επωφεληθήκαμε από την αργία και πήγαμε μια εκδρομή στη λίμνη Ηραίου στη Βουλιαγμένη Κορινθίας. Μπορεί να ταλαιπωρηθήκαμε το πρωί στο μποτιλιάρισμα της εξόδου, από την Αθήνα από τον Σκαραμαγκά μέχρι και τα διόδια της Ελευσίνας, αλλά αποζημιωθήκαμε και με το παραπάνω εκεί που πήγαμε.
Δίπλα στη λίμνη με το αρμυρό νερό, βρήκαμε μια ήσυχη ταβερνούλα και απολαύσαμε τους μεζέδες της. Πιο πολύ απ’ όλα, η παρέα ήταν όμορφη. Και η κοινωνική συναναστροφή εποικοδομητική, καθώς είχαμε τόσα πράγματα να κουβεντιάσουμε. Όλα ήταν ωραία και ο καιρός δροσερός, χωρίς να είναι κρύος. Φύσαγε ένα αεράκι αλλά η τέντα με το νάιλον, μας προφύλασσε αρκετά.
Η επιστροφή ήταν πολύ καλύτερη από πλευράς κίνησης. Επιλέξαμε τον παλιό εθνικό δρόμο για να πάμε πιο αργά και να απολαύσουμε τη διαδρομή, ανάμεσα στα πεύκα και τη θάλασσα. Φτάσαμε λίγο πριν πέσει το σκοτάδι. Κουρασμένοι μεν, αλλά γεμάτοι όμορφες εμπειρίες. Τη χαρήκαμε τη μέρα αυτή. Και τη χάρηκαν και οι φίλοι μας. Δεν υπάρχει πιο ωραίο από αυτό!
Ποιος από μας, δεν θα ήθελε να πάει κάπου αυτές τις μέρες;
Χρειαζόμαστε αλλαγές στη ζωή μας; Και τα ταξίδια βοηθούν σ’ αυτό. Αναμφίβολα. Αλλά δεν είναι πάντα εύκολο. Αν και τα ΜΜΕ επιμένουν ότι οι τουριστικοί προορισμοί είναι κλειστοί για το τριήμερο αυτό, το ζήτημα είναι ποιοι μπορούν να κάνουν χρήση… Και η φύση είναι μια όμορφη διέξοδος…
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 28/10/2022
Ψάχνουμε να βρούμε λίγο χρόνο για μας. Λίγο ποιοτικό χρόνο για να τον διαθέσουμε σε μας και τους ανθρώπους μας. Δεν είναι και τόσο εύκολο αυτό, αν και είμαστε συνταξιούχοι και θεωρητικά δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί το θέμα.
Ο λόγος γι’ αυτές τις μέρες… Βλέπετε, είμαστε λόγω 28ης Οκτωβρίου, νωρίτερα στο περίπτερο και καθώς οι άνθρωποι έχουν την τάση να διευρύνουν λίγο τις μικρές διακοπές τους, όλο και θα σκαρφιστούν κάτι για να μην επιστρέψουν στις δουλειές τους το πρωί της Δευτέρας.
Φυσικά κάτι τέτοιο δεν αφορά τη μεγάλη πλειοψηφία των συνανθρώπων μας. Εκείνη βιώνει τις δυσκολίες που προσθέτουν η ακρίβεια και η συνεχής συρρίκνωση των εισοδημάτων από τον πληθωρισμό και τις αψυχολόγητες ανατιμήσεις, παντού.
Και θα περιμένουν πάνω από τα ΑΤΜ να πάρουν τη σύνταξη τους και να καλύψουν τις άμεσες ανάγκες τους. Πού και πώς να κάνουν σχέδια για μια εξόρμηση που την έχουν τόσο ανάγκη;
Κι ωστόσο τα ΜΜΕ, όλο αυτόν τον καιρό συνέχισαν να τροφοδοτούν την ειδησεογραφία με τουριστικά ρεπορτάζ του τύπου «που θα περάσετε ένα εξαιρετικό τριήμερο». Κι επίσης συχνά ακούγαμε πως δύσκολα έβρισκες κατάλυμα αν και οι τιμές τους είναι στα ύψη.
Δεν σας μπερδεύουν εσάς όλα αυτά ή μόνο με εμένα, συμβαίνει; Ποιοι είναι αυτοί που έχουν την άνεση να το κάνουν και γιατί δεν τους βλέπουμε στον περίγυρο που κινούμαστε;
Αν λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε μάλλον οι κοινωνικές τάξεις που ανέκαθεν υπήρχαν σε αυτόν τον κόσμο, είναι δύο. Οι πλούσιοι και οι φτωχοί. Οι μικρομεσαίοι, μια σφήνα που κατά καιρούς, για τους δικούς τους λόγους άφηναν να υπάρχει, μάλλον έχει εξαφανιστεί με τις πολιτικές των τελευταίων χρόνων λιτότητας.
Και με δεδομένο πόσο άδικο είναι το σύστημα που ζούμε, οι πλούσιοι είναι πολύ λίγοι, αλλά συνεχώς πλουσιότεροι, ενώ οι φτωχοί συνεχώς και πληθαίνουν με ανησυχητικό τρόπο… Δεν είναι να απορούμε που, την ώρα που δυσκολεύονται τόσοι άνθρωποι να επιβιώσουν, τα καφέ, οι ταβέρνες, τα παραθεριστικά κέντρα και ότι χώρος έχει σχέση με διασκέδαση, είναι γεμάτα.
Αλλά η εικόνα αυτή δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια. Πίσω από τα κλειστά στόματα και τις πόρτες, υπάρχει η αγωνία για επιβίωση. Η χλιδή και ο λαμπερός κόσμος των ριάλιτι σόου στην τηλεόραση, είναι ένα ακόμα ψέμα για κατανάλωση στο ευρύ κοινό.
Κάποιοι πέφτουν στην παγίδα να θεωρούν ότι οι ερχόμενες εκλογές, είτε γίνουν στην ώρα τους, είτε νωρίτερα, θα βοηθήσουν να λυθεί το πρόβλημα. Αν και μέσα τους γνωρίζουν ότι, δεν είναι θέμα διαχείρισης, θα ήθελαν να πιστεύουν ότι η όποια αλλαγή, θα έρθει από ανθρώπους. Χιλιάδες χρόνων διακυβέρνησης από διαφορετικά ανθρώπινα συστήματα, μας έχει πείσει πως η εμπιστοσύνη και η ελπίδα μας σε αυτές είναι από ελάχιστη έως μηδαμινή.
Από αλλού προσμένουμε τη μόνιμη λύση. Κι εμείς τι κάνουμε ως τότε; Αντί να στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τη δυνατότητα να πάμε στους όμορφους προορισμούς που μας προτείνουν ως τουριστικούς, ας επικεντρώνουμε στους φίλους μας σε εκείνους με τους οποίους μπορούμε να μοιραστούμε πράγματα και να νοιώσουμε καλά.
Αυτό είναι που έχουμε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ανάγκη αυτή την εποχή. Και κυρίως, να μη χάσουμε το χαμόγελο και την αισιοδοξία μας για το αύριο και τη ζωή. Το θέμα είναι να ξεπεράσουμε τους φραγμούς που άλλοι μας βάζουν έντεχνα, ότι τάχα μου δεν είμαστε σε θέση να τα καταφέρουμε…
Όσο «κρατάει» ο Οκτώβρης με τις καιρικές συνθήκες να είναι καλές, εμείς θα επιχειρούμε παρέα με αγαπημένους φίλους, μικρές αποδράσεις και όχι αποκλειστικά σε τριήμερα, σαν αυτό που βιώνουμε τώρα.
Και δεν χρειάζεται να μας πιάνει ο πανικός για τον δύσκολο χειμώνα που έχουμε μπροστά μας. Θα περάσει κι αυτό, όπως τόσα και τόσα άλλα που πέρασαν ώς τώρα… Και ας μην πάψουμε να είμαστε αισιόδοξοι. Να βλέπουμε πέρα από το μαύρο πέπλο που απλώνουν μπροστά μας. Τα καλύτερα δεν τα έχουμε ζήσει ακόμα. Αρκεί να το θέλουμε και να το επιδιώκουμε, έμπρακτα.
- Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, σήμερα Παρασκευή 28/10/2022, που κυκλοφορεί λόγω της αργίας μια μέρα νωρίτερα…
Ένα διακοσμητικό φυτό, η φτέρη, στολίζει τα Λευκά Όρη…
Οι φωτογραφίες είναι του Christopher Cheiladakis, δημοσιευμένες στην ομάδα «GreekFlora» με το σχόλιο: “Η φτέρη Cystopteris fragilis. Λευκά Όρη. Χανιά, Κρήτη, Σεπτέμβριος 2022”. Με το κοινό όνομα φτέρη είναι γνωστά κοινώς όλα τα φυτά που ανήκουν στα Πτεριδόφυτα (Pteridophyta).
Το γνωστότερο από αυτά είναι το Πτερίδιον το αέτειον (Pteridium aquilinum), συνηθισμένο αυτοφυές στην Ελλάδα, μοναδικό γένος του είδους Πτερίδιον (Pteridium) της οικογένειας Υπολεπιδίδες (Hypolepidaceae) . Η εν λόγω οικογένεια παλαιότερα συγκροτούσε, μαζί με άλλες οικογένειες, μία ενιαία οικογένεια, με το όνομα Πολυποδιίδες (Polypodiaceae).
Η εξάπλωσή της ποικίλλει από τις παραθαλάσσιες ώς τις ορεινές περιοχές. Χρησιμοποιείται κυρίως για τα φύλλα της (για δημιουργία πρόχειρης στέγης και για συσκευασία φρούτων), ενώ στο παρελθόν έχει χρησιμοποιηθεί για την εξαγωγή ποτάσας, επειδή έχει υψηλή περιεκτικότητα σε κάλιο. Με το κοινό όνομα φτέρη είναι γνωστά και πολλά άλλα είδη Πτεριδικών, τα οποία καλλιεργούνται ως διακοσμητικά.
Είδαμε την έκλειψη ηλίου στο αστεροσκοπείο Αθηνών
Διαβάσαμε αυτό: “Τα Κέντρα Επισκεπτών του Αστεροσκοπείου της Αθήνας, στο Θησείο και την Πεντέλη είναι ανοιχτά για το κοινό για την παρατήρηση της μερικής έκλειψης, καθώς δεν είναι ασφαλής η παρατήρηση με γυμνό μάτι”. Χθες το μεσημέρι. Κι έτσι πήγαμε μια βόλτα μέχρι εκεί… Πάνω στην Πνύκα! Με φόντο το Λυκαβηττό και την Ακρόπολη.
Ήταν ένα τσούρμο παιδιά, από κάποιο δημοτικό σχολείο και προσπαθούσαν να τα βάλουν σε μια σειρά οι δάσκαλοι για να δουν το φαινόμενο, πράγμα δύσκολο. Την παρατήρηση μπορούσες να την κάνεις μέσα από ειδικά τηλεσκόπια, όπως αυτά. Αλλά με γυμνό μάτι δεν καταλάβαινες και πολλά πράγματα, καθώς η μέρα ήταν έτσι κι αλλιώς ηλιόλουστη.
Φυσικά από νωρίς είχαν πάρει θέση και τηλεοπτικά συνεργεία μάλλον για να καταγράψουν αντιδράσεις των ανθρώπων, καθώς θα έβλεπαν την μερική έκλειψη ηλίου. Θα το χρειάζονταν στα βραδινά δελτία ειδήσεων. Μου έδωσαν και έβαλα και τα ειδικά χάρτινα γυαλιά. Χρειαζόσουν ειδικά φίλτρα για να το δεις πιο καθαρά. Ας είναι, έστω και μ’ αυτά, περάσαμε όμορφα με τη βόλτα μας…
Ο Βοϊδομάτης, το ποτάμι του Βίκου, στο Ζαγόρι Ηπείρου
Ένας από τους μικρότερους, αλλά και πιο “τυχερούς” ποταμούς της Ελλάδας, μίας και το μεγαλύτερο τμήμα του διασχίζει ένα από τα ομορφότερα σημεία της χώρας μας, το φαράγγι του Βίκου. Ο Βοϊδομάτης είναι ένας μικρός παραπόταμος του Αώου με μήκος περίπου 15 χιλιομέτρων και είναι το ποτάμι με τα καθαρότερα νερά στην Ελλάδα και ίσως και την Ευρώπη.
Διαβάζουμε εντυπώσεις: Όταν σταθήκαμε δίπλα στις όχθες του, σε ένα σημείο μερικές εκατοντάδες μέτρα από το γεφύρι της Αρίστης και είδαμε τα διαύγεια των νερών του σε ένα αρκετά βαθύ σημείο εντυπωσιαστήκαμε, καθώς τα νερά του Βοϊδομάτη αποτελούν τον ορισμό της φράσης “Να τα πιείς στο ποτήρι”. Φωτογραφίες του Jim Hoyliaras δημοσιευμένες στην ομάδα “Ορεινές Αναζητήσεις”.
Η καθαρότητα τους οφείλεται βέβαια σε μεγάλο σημείο στο γεγονός πως το ποτάμι βρίσκεται εξ’ ολοκλήρου μέσα στον εθνικό δρυμό Βίκου Αώου. Ο δρυμός ανακηρύχθηκε το 1973 με αποτέλεσμα να έχει γίνει ένα σημαντικό βήμα για την προστασία της ευαίσθητης χλωρίδας και πανίδας της περιοχής, κάτι που διατήρησε και την καθαρότητα των νερών του ποταμού που είναι κρυστάλλινα αλλά και αρκετά παγωμένα όλες τις εποχές του χρόνου.
Από το φοινικόδασος στο Βάι. Της φίλης μας Μαρίνας
Το Φοινικόδασος του Βάι βρίσκεται στην Κρήτη, στο νομό Λασιθίου. Τη τοποθεσία τους θα τη βρείτε στο ανατολικό άκρο της Κρήτης, δίπλα στη θάλασσα, συγκεκριμένα στις κρητικές ακτές του Καρπάθιου πελάγους, λίγο βορειότερα από το χωριό Παλαίκαστρο και σε απόσταση 20 περίπου χιλιομέτρων από τη Σητεία. Είναι ένα από τα 19 Αισθητικά Δάση της Ελλάδας στα οποία εντάχθηκε το 1973.
Ο λόγος ένταξής του στην κατηγορία προστατευόμενων φυσικών περιοχών είναι η ύπαρξη του ενδημικού Κρητικού φοίνικα. Ο συγκεκριμένος φοίνικας είναι γνωστός από τη Μινωική εποχή και ονομάζεται φοίνικας του Θεόφραστου. Η έκταση του δάσους είναι 20 εκτάρια και η ονομασία του προέρχεται από την τοπική διάλεκτο, στην οποία οι φοίνικες ονομάζονται Βάγιες ή Βάγια → Βάι.
Είναι η πιο μεγάλη έκταση φοινίκων Phoenix theophrastii που υπάρχει στην Κρήτη, καθώς στις άλλες περιοχές του νησιού (περίπου 10) απαντώνται μόνο μικρές συστάδες ή άλση (Πρέβελη, Άγιος Νικήτας), δεν υπάρχει όμως εκτεταμένο δάσος. Το φοινικόδασος είναι περιφραγμένο. Ευχαριστούμε τη καλή μας φίλη Μαρίνα, που μας ταξίδεψε σε τόσα όμορφα μέρη στην Κρήτη…
Καιρό είχαμε να πάμε μια βόλτα, βόρεια, στη Θεσσαλονίκη
Όντως, έχουμε καιρό να ταξιδέψουμε βόρεια ώς τη Θεσσαλονίκη, όπου έχουμε καλούς φίλους. Δυο χρόνια τώρα γεμάτα από τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και τα ταξίδια που περιορίστηκαν ή και κόπηκαν εντελώς. Αλλά τον σταματάς τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ; Αν δεν πάμε εμείς έρχονται οι φίλοι μας. Μέσα από τις φωτογραφίες που στέλνουν και την αγάπη τους.
Σ’ αυτή την παραλία, μπροστά από τον Λευκό Πύργο, έχουμε περπατήσει πολλές φορές… Ακόμα και τώρα με τις ψυχρούλες, τα βράδια, οι άνθρωποι βγαίνουν για να ξεσκάσουν. Δείτε μια καθημερινή μέρα. Πέρα από το περπάτημα, στα παγκάκια μπορείς να διαβάσεις το βιβλίο σου ή και να μιλήσεις ήρεμα με τους φίλους σου. Γίνονται κι αυτά στις μέρες μας.
Όμορφη πόλη η Θεσσαλονίκη. Να σας θυμίσουμε κάποια δημοσιεύματα που έχουμε κάνει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, από το αρχείο μας; Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Όλη η γλύκα και η ομορφιά σε τόσο διαφορετικές στιγμές. Η πόλη έχει το δικό της αέρα και κάθε ανάσα σου σε αυτήν, δεν μπορεί παρά να είναι αναζωογονητική.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…