Αρχική » 2022 (Σελίδα 12)

Αρχείο έτους 2022

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
024329
Τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.

Πολύ θερμό το καλοκαίρι, κρύος ο χειμώνας!

Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι και ο χειμώνας. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Ιανουάριος 2022
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 174

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ τ. 175, "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε το τ. 174, ΕΔΩ το τ.173, ΕΔΩ το τ.172, ΕΔΩ το τ.171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, εδώ ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 442

Έτοιμο και το 443 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ, Κι ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441 ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ.439, ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 


Είμαστε στον 21ο χρόνο!
Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχεις ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Ήταν μια βροχερή μέρα χθες, στην Αθήνα. Τη ζήσαμε…

Η ανακοίνωση μιλούσε για έντονη κακοκαιρία που θα πλήξει τις επόμενες ώρες τη χώρα μας, με βροχές και καταιγίδες. Σε ισχύ έκτακτο δελτίο επιδείνωσης καιρού. Η πρόγνωση του meteo. Αυτά από το πρωί χθες. Και ο καιρός ήταν “φορτωμένος” από σύννεφα, αλλά όχι βροχερός, τουλάχιστον την Αθήνα αν και αλλού έβρεχε ήδη. Δεν άργησε όμως κι εδώ να μας δείξει αυτό το πρόσωπο. Και η κατάσταση συνεχίζει και σήμερα…

Ήταν σε ισχύ λοιπόν το έκτακτο δελτίο επιδείνωσης καιρού, καθώς τις επόμενες ώρες κακοκαιρία με έντονες βροχές θα έπληττε τη χώρα, όπως έλεγε. Σύμφωνα με τα προγνωστικά δεδομένα του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, χθες Παρασκευή 14/10 η κακοκαιρία θα ενισχύονταν σε σχέση με τις αρχικές εκτιμήσεις και θα έφτανε την κατηγορία επεισοδίου βροχόπτωσης 4. Και ως ένα βαθμό, το είδαμε αυτό να συμβαίνει.

Για το υπόλοιπο της Παρασκευής 14/10 βροχές είχαμε στο Ιόνιο, στα ηπειρωτικά, εξαιρουμένης της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης και από το μεσημέρι στα νησιά του Αιγαίου και στην Κρήτη. Καταιγίδες θα σημειώνονταν κυρίως στο Ιόνιο και στα δυτικά και νότια ηπειρωτικά. Τα ρεπορτάζ και οι αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα έδειχναν κάτι τέτοιο. Αλλά εμείς εδώ σας έχουμε μόνο Αθήνα. Μια Αθήνα που συνεχίζει να δοκιμάζεται και σήμερα από τις βροχές.

Παιδοβιαστές ανάμεσα μας. Μια κοινωνία υπό το μηδέν!

Ακούμε συχνά τη φράση «έπεσαν από τα σύννεφα» σε σχέση με όσα συνέβαιναν δίπλα τους και δεν πήραν είδηση. Ωστόσο έχουν αλλάξει πολλά τα τελευταία χρόνια. Οι άνθρωποι αποξενώθηκαν ακόμα περισσότερο. Ιδού παιδοβιαστές του Κολωνού όπως του έδωσε η αστυνομία: Μίχος Ηλίας του Παναγιώτη και της Γιασεμής, γεν. την 30-12-1969 στο Αγρίνιο (επάνω) και Σοφιανίδης Ιωάννης του Ευάγγελου και της Ζηνοβίας, γεν. την 2-1-1980 στη Νίκαια Αττικής (κάτω).

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 15/10/2022

Συνέβη στην Αθήνα την περασμένη εβδομάδα, αλλά θα μπορούσε να είχε συμβεί παντού και ως τέτοιο το αντιμετωπίζουμε, καθώς ασχολούμαστε σήμερα μαζί του. Άνθρωποι από την κοινωνία που ζούμε, συνήθως υπεράνω υποψίας με πλούσια κοινωνική δράση και φωτογραφημένοι παντού, για χάρη των κοινωνικών δικτύων με όλους όσους είχαν ισχύ και εξουσία, ξαφνικά βρίσκονται στην επικαιρότητα με αρνητικό τρόπο.

Και μένουμε με το στόμα «ανοιχτό» από τις αποκαλύψεις… Πραγματικά, δεν τα χωρά ο ανθρώπινος νους τα στοιχεία που προκύπτουν από την έρευνα της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Ανηλίκων για τη δράση του 53χρονου, που συνελήφθη με την κατηγορία ότι βίαζε και εξέδιδε κορίτσι ηλικίας 12 ετών, στα Σεπόλια.

Όπως εξηγούν στελέχη της ΕΛ.ΑΣ, το σοκ δεν αφορά μόνο στις φρικιαστικές πράξεις του 53χρονου, αλλά και στο γεγονός ότι τουλάχιστον 10 ή και περισσότεροι «άντρες» φέρονται να βίασαν το παιδί με εκείνον «μεσολαβητή».

Αλλά πώς το έκανε αυτό; Αστυνομικές πηγές εξηγούν ότι ο 53χρονος διατηρούσε ψεύτικο προφίλ στο διαδίκτυο, με στόχο να «αλιεύει» πελάτες. Ο συλληφθείς φέρεται να αναρτούσε στο συγκεκριμένο προφίλ φωτογραφίες του 12χρονου κοριτσιού, προκειμένου να τον προσεγγίσουν «ενδιαφερόμενοι» παιδεραστές.

Κάποιοι, βλέποντας τις φωτογραφίες της ανήλικης στο ψεύτικο αυτό προφίλ, έστειλαν διαδικτυακά μηνύματα που έγραφαν «είσαι πολύ μικρή, πρόσεχε». Οι άντρες αυτοί νόμιζαν ότι απευθύνονταν στην 12χρονη, ωστόσο, τα μηνύματά τους διαβάζονταν από τον 53χρονο.

Το φρικτό όμως είναι ότι υπήρχαν άτομα που ήρθαν σε επαφή με τον 53χρονο για να συναντηθούν με την ανήλικη.

Ο 53χρονος φέρεται να ζητούσε ως αμοιβή, από τον κάθε πελάτη, από 50 έως 100 ευρώ. Οι αστυνομικοί της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Ανηλίκων προσπάθησαν να «χαρτογραφήσουν» τα σημεία, όπου το κορίτσι έπεσε θύμα βιασμού. Το ένα είναι το κατάστημα του 53χρονου, το άλλο ένας χώρος, ίσως οίκος ανοχής, που ακόμα δεν έχει προσδιοριστεί και το τρίτο αυτοκίνητα. Αυτό που θυμάται το κορίτσι είναι ότι -με τη μεσολάβηση του συλληφθέντα- τη μετέφεραν σε δωμάτια και αυτοκίνητα, όπου τη βίαζαν. Από την αστυνομική έρευνα προέκυψε ότι ουδέποτε το παιδί είχε πάρει χρήματα από αυτούς τους άντρες. Τα χρήματα παραδίδονταν στον 53χρονο.

Φυσικά ο συλληφθείς αρνείται τις σε βάρος του κατηγορίες. Παραμένει κρατούμενος και την Τετάρτη που μας πέρασε οδηγήθηκε στον Ανακριτή για να απολογηθεί. Και η αναπόφευκτη συνέχεια ήταν η προφυλάκηση. Από όσα γνωρίζουμε, οι αστυνομικοί έχουν ταυτοποιήσει τέσσερις «πελάτες» του 53χρονου, οι οποίοι κατηγορούνται για το αδίκημα της γενετήσιας πράξης με ανήλικο έναντι αμοιβής κατ’ εξακολούθηση. Ο 42χρονος φέρεται να βίασε την 12χρονη περισσότερες από μία φορές.

Ποιοι όμως είναι οι υπόλοιποι «πελάτες»; Είναι κι αυτοί «ευυπόληπτοι και υπεράνω υποψίας»; Ενδεχομένως. Η έρευνα που γίνεται θα το δείξει. Ωστόσο η αίσθηση τη βρωμιάς γίνεται ακόμα χειρότερη καθώς εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης και για τη μητέρα της 12χρονης. Ήξερε; Είχε συμμετοχή σε όλο αυτό; Ας μη βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Σε λίγο θα ξέρουμε. Έτσι κι αλλιώς οι απολογίες γίνονται φύλλο και φτερό και σε κάποια εφημερίδα θα της διαβάσουμε. Λίγο πριν κλείσουμε αυτό το κομμάτι ανακοινώθηκε και η σύλληψη του πατέρα για εμπλοκή σε υπόθεση ναρκωτικών!

Σύμφωνα με πληροφορίες, η δράση του 53χρονου είχε ξεκινήσει πολύ καιρό πριν, όταν θώπευε το παιδί σε διάφορα σημεία του σώματός του, μέσα στην επιχείρηση που διατηρεί στον Κολωνό, ενώ από το καλοκαίρι και μετά ο δράστης φέρεται να βίαζε την ανήλικη με την απειλή όπλου. Στη συνέχεια, άρχισε να εκδίδει το παιδί σε άλλους άντρες.

Η πονηρία στην ανθρώπινη κοινωνία προχωράει από το κακό στο χειρότερο. Εδώ και σχεδόν έναν αιώνα, οι συνθήκες που προειπώθηκαν στα εδάφια 2 Τιμόθεο 3:1-5 είναι ολοφάνερες. Αν μη τι άλλο, αυξάνονται και αυτές σταθερά σε έκταση, διάρκεια και συχνότητα. Μια ακόμα απόδειξη είναι και το σημερινό θέμα… Ναι, είναι δύσκολοι οι καιροί που βιώνουμε. Πολύ δύσκολοι!

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί, αύριο Σάββατο 15/10/2022 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Οι αυθεντικοί… οι αληθινοί άνθρωποι, είναι υπέροχοι

Αυτή την εικόνα, ίσως τη θυμάστε, ίσως και όχι… Είναι δική μας και την είχαμε δημοσιεύσει στον παλιό ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ πριν από τρία χρόνια, τότε που είχαμε πάει μια βόλτα για ένα τριήμερο στην Αρεόπολη που τότε δεν ήταν τόσο γνωστή από τη “ΓΗ της Ελιάς”.

Δυο πράγματα καθόρισαν τη σημερινή ανάρτηση. Ένα κείμενο στο διαδίκτυο, της Μαρίας Κόντη στο site logotypos.gr και μια φωτογραφία από την Μάνη, ενός παιδιού της οικογένειας που είχε τον πύργο στην Αρεόπολη, που μείναμε μερικά βράδια με την Έστερ, την κόρη της Σούλας και τα κορίτσια της.

Δείτε το κείμενο:

Λίγοι άνθρωποι ξεπερνούν τις συμβατικές υποκριτικές συμπεριφορές και είναι ο εαυτός τους κι αυτός ο εαυτός τους συμβαίνει να είναι πραγματικά υπέροχος κι αληθινός. Λίγοι άνθρωποι διατηρούν τη διαρκή αυθεντικότητά τους.

Δεν είναι απλό να είσαι αυθεντικός, ούτε εύκολο, είναι πηγαίο, φυσικό. Όταν συναντάς τέτοιους ανθρώπους, όταν έχεις τη μεγάλη τύχη να τους γνωρίσεις, τους ξεχωρίζεις από την καλοσύνη και τη γλύκα στη φωνή τους, από το πόσο δοτικοί, πηγαίοι, αληθινοί είναι. Λάμπουν τα μάτια τους από χαρά όταν σε βλέπουν, σε χαιρετούν από μακριά, δεν θέλουν με τίποτα να παραλείψουν να σε χαιρετίσουν, σε χαιρετούν μ’ ένα ζεστό πελώριο χαμόγελο χωρίς να είναι ψεύτικο.

Λίγοι άνθρωποι νιώθουν το χαμόγελο τους και δεν είναι ξένο στα χείλη τους. Τα μάτια, το χαμόγελο, το βλέμμα, το ύφος έχει μια συστολή, δεν έχει περηφάνια, αλλά απλότητα, σεμνότητα, ανάλαφρη έκφραση ψυχής. Όταν σε βλέπουν βαθιά μεσ’ τα μάτια το νιώθεις ότι σε καταλαβαίνουν, σε σκέφτονται, σε συναισθάνονται γιατί σε ακούν, δίνουν σημασία στο τι ακριβώς λες, όχι στο περίπου.

Η αγάπη κατοικεί σ΄ αυτές τις ψυχές. Βγαίνει σαν υπομονή, σιωπή όταν χρειάζεται, καλοσύνη, δόσιμο, ενθάρρυνση, νοιάξιμο, λύπη με τη λύπη σου, χαρά με τη χαρά σου, χαμόγελο διαρκές…

Τα μάτια αυτών των ανθρώπων δεν σε κοιτούν, σε «ακούν», σε «αφουγκράζονται», μέσα από βλέμμα καθαρό, χωρίς τίποτα άλλο πίσω απ΄ αυτό κρυμμένο, καμιά άλλη σκέψη που δε φανερώνεται, μονάχα μια σιωπή… καμιά υποκρισία, κανένα συμφέρον, παρά μόνο αγάπη για τον άνθρωπο, αγάπη για τη στιγμή!

Είναι ίσιο το βλέμμα τους, αληθινό, καθαρό. Όταν σε κοιτούν σε υπολογίζουν, σε συμπονούν γιατί «υπάρχεις» γι΄ αυτούς, σε σκέφτονται σαν άνθρωπο, συμπάσχουν μαζί σου, τον εαυτό τους τον βάζουν στην άκρη, δεν σε ανταγωνίζονται, δεν «απειλούνται» από σένα οι απόψεις τους ούτε κανένα «δήθεν» τους, δεν κοιτούν να ωφεληθούν από σένα, αλλά να σε ωφελήσουν.

Ο «πλούτος» τους, η καθαρότητα της ψυχής τους, η γνησιότητα. Είναι αυτό που είναι, τους αρέσει αυτό που είναι και το αγαπούν. Ξέρουν ν΄ αγαπούν κάθε άνθρωπο για ό,τι είναι, για ό,τι μπορεί να είναι! «Παίρνουν» από αυτή την αγάπη, γίνονται σοφότεροι…

Όλα καθαρά…- καρδιά από ατόφιο χρυσάφι- το βλέμμα, το χαμόγελο, ΤΟ ΥΦΟΣ, τα λόγια, το χρώμα της φωνής, η χροιά, μέλι στάζει από στοργή και φροντίδα.

Τις εμπειρίες της ζωής τους τις μάζεψαν για να τις δώσουν… κι αυτές με τρυφερότητα, με τρόπο ωραίο, διακριτικό, ταπεινό, όμορφο. Η προσφορά τους πάντα ανιδιοτελής, ασύλληπτη, σπάνια… Ο καλός τους λόγος πάντα πρώτος. Δοσμένος πλουσιοπάροχα, χωρίς τσιγκουνιά ή φόβους, εγωισμούς και ανασφάλειες, γενναιόδωρα και χωρίς εξαίρεση. Σε όλους!

Ξέρουν να εκτιμούν τους ανθρώπους για ό,τι αξίζουν, όσο είναι αυτό, πολύ ή λίγο. Χωρίς φειδώ η καλοσύνη, η κατανόηση, χωρίς εξαιρέσεις. Απευθύνεται σε όλους, δικούς, φίλους, γείτονες, συνεργάτες, γνωστούς, ξένους, άγνωστους, ανθρώπους που γνωρίζουν ή βλέπουν, για πρώτη φορά!

Άνθρωποι ευγενικοί στην ψυχή και στα λόγια, με όλη τη σημασία της λέξης. Καλοδιάθετοι, ευχάριστοι, συγκαταβατικοί, ωραίοι αφηγητές, όλους τους καλοδέχονται. Δεν διακρίνουν ανάλογα με το πόσο συμφέρον έχουν απ΄ αυτούς ή τι έχουν να αποκομίσουν απ΄ αυτούς ή πόσο γνωστοί τους είναι ή πόσο συγγενείς ή πόσο σημαντική θέση διαθέτουν, ενδεχομένως για να τους βοηθήσουν ή να ωφεληθούν απ΄ αυτούς , η πόση περιουσία ή χρήμα διαθέτουν ή πόσο «πετυχημένοι» είναι ή πόσο «σπουδαίοι» με τη γνωστή έννοια της λέξης, ή πόσα τους έχουν προσφέρει οι άλλοι κι έτσι έχουν υποχρέωση απέναντί τους.

Πικραίνονται εύκολα γιατί κρίνουν με βάση τη δική τους καρδιά. Νομίζουν πως όλοι οι άνθρωποι τους μοιάζουν ή σκέφτονται το ίδιο μ΄ αυτούς. Δεν είναι έτσι όμως. Όταν το αντιλαμβάνονται αυτό λυπούνται… Όπως πολύ εύκολα χαίρονται με τη χαρά τους και τη χαρά των άλλων, άλλο τόσο λυπούνται όταν αντικρίζουν αχαριστία, αδιαφορία, σκληρότητα, αναίδεια, θράσος. Εσωτερικός είναι ο πόνος τους, δεν τον εκδηλώνουν παρά μόνο στους πολύ δικούς τους ανθρώπους ή μετά από χρόνια ή από την καλοσύνη τους τον «καταπίνουν» κι αυτό βέβαια δεν τους κάνει να είναι λιγότερο καλοί ή καλοσυνάτοι, ούτε παύουν να μοιράζουν αγάπη.

Άλλωστε, αυτή η αγάπη τους τρέφει. Κατά βάθος όσο κι αν λυπούνται αυτή η αγάπη, τους τρέφει, δεν ζητούν τίποτα για τον εαυτό τους, μεσ’ απ΄ αυτό που δίνουν χαίρονται, δεν ζητούν τίποτα άλλο, μόνο λίγο σεβασμό. Όταν δεν τους δίνουν είναι λογικό να πικραίνονται και δικαίως… Διότι δεν μπορεί να δίνεις την ψυχή σου και να σου φέρονται άδικα ή σκληρά. Ωστόσο κι αυτό ακόμα το προσπερνούν με την τεράστια υπομονή τους, το δόσιμο και την αγάπη που δεν έχει όριο.

Το βασικότερο προσόν τους, ότι έχουν πολύ καλή σχέση με τον εαυτό τους, αυτός είναι ο εαυτός τους, δεν μπορεί να είναι αλλιώς κι έτσι δεν σταματάει να αναβλύζει από μέσα τους η αγάπη…

Αρκούνται στις μικρές καθημερινές χαρές τις ζωής, έχουν φιλοσοφήσει τη ζωή τους, ξέρουν να ζουν τις στιγμές και όχι μόνο να τις ζουν αλλά και να τις «φτιάχνουν» όμορφες. Αντλούν μεγάλη χαρά από τέχνες που γνωρίζουν καλά και με πολύ μεράκι έχουν αφιερωθεί σ΄ αυτές και εξασκούν ή και από τη δουλειά τους ακόμα που βρίσκουν τον τρόπο να την αγαπήσουν.

Βρίσκονται σε συνεχή προσφορά μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής τους. Τίποτα δεν ζητούν για τον εαυτό τους, όταν ξέρουν πως πλησιάζει το τέλος. Προσπαθούν να μην επιβαρύνουν τους δικούς τους ανθρώπους, ούτε να τους κουράσουν γι΄ αυτό και όσοι τους αγαπούν τους δίνονται χωρίς επίσης να υπολογίσουν τίποτα, καμιά δυσκολία. Η αγάπη πάντα επιστρέφεται. Η αγάπη τους γι΄ αυτούς που αγαπούν δεν έχει όρια και δεν είναι λίγοι αυτοί που αγαπούν, γιατί ξέρουν ν΄ αγαπούν. Δεν φοβούνται να δώσουν την αγάπη γι΄ αυτό και τους δίνεται, τους επιστρέφεται από όλους όσους τους έχουν γνωρίσει.

Όταν φύγουν από τη ζωή το κενό που αφήνουν είναι τεράστιο. Η απουσία τους είναι πάρα πολύ αισθητή μέχρι να αναπληρωθεί με τη «διαρκή παρουσία» τους, γιατί απλούστατα κανείς ποτέ δεν τους ξεχνά. Η ζεστή τους καρδιά έχει αφήσει πίσω της σοφία και πολύ τρυφερότητα. Τυχεροί όσοι τους έζησαν, τους ζουν ή θα τους ζήσουν. Τέτοιοι άνθρωποι… ένας στο εκατομμύριο! Θησαυροί!

Είχαμε την μεγάλη τύχη στην οικογένειά μου- όπως και σε άλλες οικογένειες πιστεύω ότι άλλοι έχουν την τύχη- να μας δοθεί η πολύτιμη αγάπη τέτοιων ανθρώπων, ο πατέρας μου, η αδερφή του. Άνθρωποι που γεννήθηκαν για να «δώσουν»… τον εαυτό τους, την αγάπη τους κι άξιζαν ν΄ αγαπηθούν. Όπου κι αν ακούμπησε το χεράκι τους, το βλέμμα τους άφησαν κάτι αληθινό.

Εμείς δεν τους ξεχάσαμε, ούτε θα τους ξεχάσουμε ποτέ γιατί απλά είναι συνεχώς δίπλα μας, γιατί αληθινές έκαναν τις στιγμές της ζωής μας μαζί τους, γιατί μας έμαθαν να ζούμε κι αυτοί διαρκώς μαζί μας θα ζουν, μ΄ ένα τρόπο μαγικό, μεσ΄ απ΄ τη σκέψη. Ένα Ηπειρώτικο τραγούδι κάπου λέει: «…ήρθες και μας ομόρφυνες τον άσχημο τον τόπο…» έτσι κι αυτοί ήρθαν να ομορφύνουν τον άσχημο τον τόπο…

  • Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ, μερικά δημοσιεύματα που κάναμε εμείς τότε, από το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ…

Η σημερινή Νίκαια δεν μοιάζει σε τίποτα στα προσφυγικά

Η Νίκαια, γνωστή ως Νέα Κοκκινιά που είναι η πρώην ονομασία της ή απλά Κοκκινιά, είναι περιοχή του Πειραιά και αποτελεί δημοτική ενότητα και έδρα του Δήμου Νίκαιας – Αγ. Ιωάννη Ρέντη της Περιφερειακής Ενότητα Πειραιώς και είναι μέρος του πολεοδομικού συγκροτήματος Πειραιά.

Βρίσκεται περίπου 4 χλμ βορειοδυτικά του Πειραιά και 8 χλμ δυτικά του κέντρου της Αθήνας και συνορεύει βόρεια και βορειοανατολικά με τον Κορυδαλλό, νοτιοανατολικά και ανατολικά με τον Άγιο Ιωάννη Ρέντη, νότια με την Παλαιά Κοκκινιά, δυτικά και βορειοδυτικά με το Κερατσίνι και νοτιοδυτικά με τα Ταμπούρια.

Έχει άριστη ρυμοτομία και στις κύριες οδούς συμπεριλαμβάνονται οι λεωφόροι Γρηγορίου Λαμπράκη και Πέτρου Ράλλη που συνδέονται μεταξύ τους και η λεωφόρος Θηβών. Η Νίκαια ανήκει στις προσφυγικές πόλεις που δημιουργήθηκαν μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 από ξεριζωμένους Μικρασιάτες πρόσφυγες.

Ο Άγιος Νικόλαος Λασιθίου, με τα μάτια της Μαρίνας

Ο Άγιος Νικόλαος είναι η πρωτεύουσα του Νομού Λασιθίου και έδρα του δήμου Αγίου Νικολάου στην περιφερειακή ενότητα Λασιθίου της Κρήτης. Η περιοχή του Αγίου Νικολάου κατοικούταν κατά την αρχαιότητα, οπότε και λεγόταν Καμάρα. Κατά την ενετική περίοδο διέθετε κάστρο, γνωστό και ως Κάστρο Μιραμπέλλου, όμως ο οικισμός ερήμωσε κατά την οθωμανική εποχή, για να αρχίσει κατοικείται ξανά τον 19ο αιώνα.

Η ονομασία της πόλης προήλθε από το βυζαντινό εκκλησάκι που βρίσκεται στον όρμο Αγίου Νικολάου. Παλαιότερα ονομαζόταν Μαντράκι, καθώς υπήρχαν πολλές μάντρες με κατσίκια που ξεχειμώνιαζαν. Άλλη γνωστή ονομασία, που ακόμα χρησιμοποιούν οι κάτοικοι των γύρω χωριών, είναι Γιαλός. Οι φωτογραφίες που πλαισιώνουν το σημερινό κομμάτι είναι της φίλης μας Μαρίνας, από τη φετινή εκδρομή της στην Κρήτη.

Η οικονομία της περιοχής βασίζεται στον τουρισμό, στην καλλιέργεια ελιάς και στη μη σταβλισμένη κτηνοτροφία. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της πόλης είναι η λίμνη Βουλισμένη και οι πολλές παραλίες της, οι οποίες συχνά πιστοποιούνται για την καθαριότητα και τις παροχές τους. Βρίσκεται στη βόρεια ακτογραμμή της Κρήτης, στη δυτική πλευρά του κόλπου του Μιραμπέλλου.

Η ομορφιά των άγριων κυκλάμινων… Πάντα μας άρεσαν!

Θα θυμάστε από τον παλιό ακόμα ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, από τότε που άρχισα να καταγράφω τις σκέψεις μου στη σελίδα μου στο διαδίκτυο, πάντα πρόβαλλα τα κυκλάμινα. Αγαπούσα πολύ την ομορφιά τους, ιδιαίτερα όταν αυτά ήταν άγρια. Μου τα θύμισαν όλα αυτά αυτά που είδα χθες στην ομάδα “GreekFlora” με φωτογραφίες του Antonios Debegiotis και άνοιξε ο κρουνός της μνήμης.

Θα τα συναντήσετε απρόσμενα περπατώντας στην εξοχή εκεί που δεν το περιμένετε. Μια φορά στην Εύβοια περπατώντας στο χωριό Ζάρκα, όχι στην παραλία αλλά κοντά στον παλιό οικισμό που τώρα τον έχουν αγοράσει Γερμανοί, βρήκα μια τέτοια πατάτα, την πήρα τη φύτεψα σε μια γλάστρα και για αρκετά καλοκαίρια είχα κυκλάμινα κάθε χρόνο. Τι ευλογία!

Αγαπάω αυτή την ομορφιά. Και θα σας θυμίσω μερικά δημοσιεύματα για τα κυκλάμινα από το αρχείο μας, για να μη λέτε ότι υπερβάλω. Καθόλου! Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Ελπίζω να κατάφερα να σας παρασύρω στο ξεκίνημα μιας νέας εβδομάδας. Το χρειαζόμαστε για να πάρουμε κουράγιο και δύναμη να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τα καλύτερα που θα έρθουν.

Φθινοπωρινά. Εικόνες από μια φύση, σκέτη ζωγραφιά!

Μια όμορφη φωτογραφία του Thanos Stoupas δημοσιευμένη στο Facebook που όπως λέει ο ίδιος δείχνει «τα χρώματα του Φθινοπώρου στην Πίνδο!». Όντως, πρόκειται για χρώματα που σε ταξιδεύουν και ένα δάσος, όπως η Πίνδος, πάντα θα έχει μεγάλη ποικιλία να παρουσιάσει στον επισκέπτη της.

Τη φωτογραφία την είδαμε δημοσιευμένη στην ομάδα «GreekFlora». Είναι του Sakis Mponias και ο ίδιος την προλογίζει «φθινοπωρινά φρουτάκια, τοπική ονομασία Βούρβαλα, το κανονικό τους όνομα δεν το γνωρίζω» τραβηγμένη κάπου στο Ξηρόμερο, στα Ακαρνανικά όρη και στα όρια της Αιτωλοακαρνανίας… Καλοδεχούμενο, το όνομα, από όποιον το γνωρίζει.

Η φωτογραφία είναι του ή της Uta Vrasna. Απεικονίζει μια Δάφνη ολεοΐδη (Daphne oleoides) και είναι τραβηγμένη στο όρος Παγγαίο. Πρόκειται για έναν θάμνο που φτάνει σε μέγεθος έως και 0,5 m σε ύψος, πολύ διακλαδισμένος – συχνά με γεμισμένη όψη. Τα στελέχη είναι φυλλώδη μόνο στα κορυφαία άκρα.