Αρχική » 2022 (Σελίδα 20)
Αρχείο έτους 2022
ΕΛΤΑ για τα κλάματα! Μια φορά το μήνα, η διανομή…
Αναμφίβολα ξεπερνάει τη λογική η συμπεριφορά των ΕΛΤΑ στην περιοχή που μένουμε. Εκεί που ταχυδρόμος έφερνε την αλληλογραφία κάθε δυο εβδομάδες, τον τελευταίο καιρό, τώρα ίσως και λόγω του Αυγούστου, πέρασε μετά από ένα ολόκληρο μήνα. Και δε μένουμε σε κανένα χωριουδάκι στο πουθενά. Πέντε λεπτά από το κέντρο της Αθήνας, μένουμε.
Φαντάσου τώρα τι γίνεται στην περιφέρεια! Και σκέψου ότι στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ δεν είμαι συνδρομητής, συνεργάτης είμαι. Κάθε εβδομάδα γράφω ένα κομμάτι, εκτός από από αυτή την εβδομάδα που οι άνθρωποι του κάθισαν λίγο να ξεκουραστούν. Περίμεναν λοιπόν τέσσερις ολόκληρε εβδομάδες, ένα μήνα για να μου φέρουν τις εφημερίδες που τιμητικά οι άνθρωποι μου στέλνουν.
Σκέψου να είχα πληρώσει τη συνδρομή μου και να περίμενα από τα ΕΛΤΑ, πότε θα ευαρεστούνταν να μου φέρουν τα φύλλα σπίτι μου! Πραγματικά έχουν χάσει κάθε φερεγγυότητα. Σοβαρό πρόβλημα είναι και οι λογαριασμοί. Όταν έφταναν σε μένα είχαν… λήξει, οπότε αναγκάστηκα και τους έκανα όλους να έρχονται στο e-mail μου, ηλεκτρονικά σε PDF, όποτε και τους παραλαμβάνω έγκαιρα, για να μπορώ και έγκαιρα να τους διεκπεραιώνω.
Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Θα θυμάστε κι αν όχι, δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που είχα κάνει στον παλιό ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, όπου επεστράφη δέμα που είχαν στείλει τα παιδιά της Σούλας από τον Καναδά, επειδή ουδείς μπήκε στον κόπο είτε να μας το φέρει, είτε να πάρουμε μια ειδοποίηση και να πάμε να το πάρουμε εμείς, αν δεν μας έβρισκαν σπίτι μας,
Αλλά βλέπεις, για τα δημόσια ΕΛΤΑ, αυτά είναι λεπτομέρειες. Στην πραγματικότητα τα απαξιώνουν, ως υπηρεσία, για να τα ξεπουλήσουν σε κάποιον ιδιώτη με τρεις και εξήντα. Παλιά κλασική μέθοδος…
Κανονικά, μόνο ντροπή θα έπρεπε να νιώθουν από εκείνους που τους πληρώνουν. Αλλά ποιος έχασε την τσίπα του για να τη βρουν αυτοί;
Ένα όμορφο απόγευμα στο λιμάνι του Μεγάλου Πεύκου…
Βρεθήκαμε ένα από τα προηγούμενα απογεύματα στο Μεγάλο Πεύκο. Πιο χαμηλά όμως από το συνηθισμένο μέρος που πηγαίναμε και μόνοι μας, αλλά και όταν ζούσε μαζί μας ο παππούς Διονύσης. Από τον κεντρικό δρόμο στρίψαμε προς το λιμάνι και «ανακαλύψαμε» ένα υπέροχο μέρος γεμάτο μικρά σκάφη, αλλά και μαγαζιά, καφέ και ουζερί, αλλά μαγαζιά με κρεατομεζέδες. Και το χαρήκαμε!
Διαλέξαμε ένα ουζομεζεδοπωλείο, το «Καλντέρα». Μας έκανε εντύπωση ο τύπος που το είχε, Κωνσταντινουπολίτης. Επιχείρησε αυτό το μαγαζί στη Σαντορίνη. Και μετά ήρθε εδώ φέρνοντας την εμπειρία από την Πόλη. Το σέρβις του και οι τιμές του, προσεγμένες. Έφευγες κι έλεγες: «Εδώ θέλω να ξαναέρθω». Μεγάλη επιτυχία να στο κάνει αυτό ένα μαγαζί.
Συνοδεύσαμε το τσιπουράκι «Τσιλιλί» που πήραμε με ψαρομεζέδες και μύδια αχνιστά. Και μας άρεσαν πολύ. Ήταν και η καλή παρέα των φίλων, όλα ήταν υπέροχα! Το αποκορύφωμα στο φευγιό μας, ήταν οι λουκουμάδες του «Ιορδάνη» στο πάγκο του, μπροστά στη θάλασσα. Ουρά περίμενε η πιτσιρικαρία τις δεκάδες γεύσεις που έκανε. Δεν είχε μόνο με μέλι, αλλά και πολλών άλλων ειδών σοκολάτας.
Φίλες στη ζωή! Τι σπουδαίο και μοναδικό προνόμιο…
«Οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγουμε», λένε. Και, όντως, έτσι είναι. Εκεί που όλα μπορεί να σε απογοητεύουν, εσύ καταφεύγεις πάντα στον φίλο σου, σ’ αυτόν που σε ξέρει καλύτερα κι από ό,τι εσύ τον εαυτό σου. Αυτός θα σε ακούσει, θα σε συμβουλεύσει, θα σε μαλώσει, θα σε στηρίξει στα δύσκολα. Αλλά και μ’ αυτόν θα γελάσεις, θα διασκεδάσεις, θα πας ένα ταξίδι, θα χαρείς τις καλές σου στιγμές. «Ο άνθρωπος είναι φύσει κοινωνικό ον», είχε πει ο Αριστοτέλης.
Ποιήματα, βιβλία, ταινίες και τραγούδια έχουν υμνήσει κατά καιρούς τη σημασία της φιλίας στη ζωή κάθε ανθρώπου. Αυτό το μοναδικό δέσιμο που μπορεί να σου δώσει δύναμη, χαρά, κίνητρο, αλλά και μοναδικές αναμνήσεις που θα σε συντροφεύουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σου. Οι φίλοι είναι υγεία και ευτυχία, κάτι που στηρίζεται όχι μόνο από την ιστορία και τις προσωπικές εμπειρίες του κάθε ανθρώπου, αλλά και από επιστημονικές μελέτες.
Σύμφωνα με ερευνητές του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, η απουσία φίλων μπορεί να είναι εξίσου ανθυγιεινή σε σωματικό επίπεδο με το κάπνισμα
1. Στο ίδιο μήκος κύματος, το αμερικανικό πανεπιστήμιο του Brigham έρχεται να ενισχύσει τα παραπάνω, διαπιστώνοντας ότι οι φίλοι και οι γείτονες αυξάνουν τις πιθανότητες να επιβιώσουμε σε μια δύσκολη στιγμή, κατά 50%
2. Μάλιστα, στην ίδια έρευνα, βρήκαν μέσω στατιστικής ανάλυσης ότι τα άτομα που δεν έχουν φίλους έχουν το ίδιο προσδόκιμο ζωής με εκείνους που καπνίζουν 15 τσιγάρα καθημερινά!
Ακόμα και το περιβόητο… κουτσομπολιό με τους κολλητούς μας, μπορεί να έχει θετική επίδραση στην ψυχική μας υγεία. Κι αυτό διότι ενισχύει τους δεσμούς μεταξύ των ατόμων και βοηθάει στην αποσυμφόρηση του εκνευρισμού και του άγχους, που πιθανόν να βιώνουμε προς ένα τρίτο άτομο. Η άποψη που εκφράζουμε για ένα τρίτο πρόσωπο απέναντι σε ένα άτομο από το φιλικό μας περιβάλλον, ενισχύει τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ των φίλων. Εξάλλου, το αίσθημα του «ανήκειν» έχει τεράστια σημασία για την ψυχολογία του ατόμου και τη γενικότερη υγεία του.
Έτσι, μετά από μια όμορφη βόλτα για καφέ ή μια χαρούμενη συγκέντρωση στο σπίτι ενός «κολλητού» για επιτραπέζια και κουβεντούλα, ο καθένας αντιλαμβάνεται και στην πράξη αυτό που οι επιστήμονες του Χάρβαρντ απέδειξαν μέσω βιολογίας: οι φίλοι μάς κάνουν καλό.
Οι πολύτιμοι παιδικοί φίλοι
Η φιλία για τα παιδιά αποτελεί βασικό στάδιο της ανάπτυξής τους, ενώ για τους ενήλικες αποτελεί πηγή ουσιαστικής συντροφικότητας.
Δεν είναι τυχαίo, λοιπόν, που οι ειδικοί θεωρούν ότι τα μικρά παιδιά που έχουν φίλους τείνουν να έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και να αποδίδουν καλύτερα στο σχολείο, σε σχέση με όσα είναι απομονωμένα κοινωνικά. Όταν τα παιδιά δυσκολεύονται να δημιουργήσουν φιλίες, συχνά νιώθουν μοναξιά και απογοήτευση με τον εαυτό τους. Και αυτό, μοιραία, τα κάνει να αισθάνονται λιγότερο ευτυχισμένα.
Ο ρόλος της φιλίας στην εφηβεία είναι επίσης πρωταγωνιστικός, καθώς βοηθά το παιδί να ανεξαρτητοποιηθεί από την οικογένειά του και να αρχίσει να χαράσσει τη δική του πορεία. Μέσα από τη φιλία, αρχίζει να γνωρίζει τον εαυτό του, τους άλλους, αλλά και τον κόσμο γύρω του, ενώ μαθαίνει να μοιράζεται ανησυχίες, στόχους και όνειρα, εντεταγμένος σε μια ομάδα (της ηλικίας του) που τον αγαπά και τον αποδέχεται. Αυτή η αλλαγή ενισχύει την αυτοεκτίμηση και την εικόνα του, γεγονός που τον κάνει να νιώθει χαρούμενος και πλήρης όταν βρίσκεται με την παρέα του.
Αυτός ενδεχομένως να είναι και ο βασικός λόγος, για τον οποίο οι φιλίες που αναπτύσσουμε ως παιδιά παίζουν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο και στη μετέπειτα ζωή μας. Οι δεσμοί είναι δυνατοί, τα συναισθήματα αγνά και οι αναμνήσεις όμορφες που μας συντροφεύουν στη μετέπειτα πορεία μας. Γι΄ αυτό και οι συναντήσεις μετά από χρόνια μεταξύ συμμαθητών, προκαλούν συναισθήματα ευφορίας, καθώς συνδέονται άμεσα με τα χρόνια της αθωότητας, με ξέγνοιαστες εικόνες και στιγμές, φέρνοντας στο τώρα την ευτυχία της «παλαιότερης νεότητας».
Φιλία στα χρόνια του Ίντερνετ
Τα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία και τα social media έχουν επηρεάσει σημαντικά τον όρο «φιλία». Οι άνθρωποι σήμερα αποκτούν νέους φίλους –διαδικτυακούς– με το πάτημα και μόνο ενός κουμπιού. Ωστόσο, παρόλο που η επιθυμία για επικοινωνία ικανοποιείται ασυγκρίτως ευκολότερα και γρηγορότερα σε σχέση με παλαιότερα, οι ειδικοί συμφωνούν ότι οι διαδικτυακές φιλίες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη φιλία που απαιτεί τη φυσική παρουσία και την άμεση επικοινωνία με ένα αγαπημένο πρόσωπο.
Η φιλία με την κλασική της έννοια σημαίνει διαπροσωπική σχέση με ανθρώπους, με τους οποίους μας συνδέει μια βαθιά και ειλικρινής εκτίμηση, σεβασμός και εμπιστοσύνη, κάτι που βελτιώνει τη διάθεσή μας και μας δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας και αισιοδοξίας. Γι’ αυτό και οι φίλοι μπορούν να έχουν μια θετική επίδραση στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε κι εμείς τη ζωή, ανεβάζοντάς μας την ψυχολογία.
Οι φίλοι φέρνουν την ευτυχία;
Είναι γεγονός: Η αγάπη κάνει τη ζωή καλύτερη και μακρύτερη. Οι καλές σχέσεις με τους φίλους είναι εξίσου ευεργετικές για την υγεία, όπως η σωματική άσκηση και η υγιεινή διατροφή. Ο διάσημος Αυστριακός ψυχίατρος Άλφρεντ Άντλερ είχε τονίσει ότι η κατάκτηση της ψυχικής υγείας προϋποθέτει την ανάπτυξη της κοινωνικότητας και της ικανότητας να κάνουμε βαθιές και αληθινές φιλίες. Σύμφωνα, δε, με τον Αριστοτέλη, οι φίλοι είναι πιο απαραίτητοι κι από τα πλούτη ή την εξουσία, είναι πηγή ζωής, αλλά και διέξοδος ή καταφύγιο σε μια δύσκολη στιγμή.
Η πράξη αποδεικνύει ότι δεν θέλει πολλά ένας άνθρωπος για να νιώσει πραγματικά ευτυχισμένος. Τα πάντα είναι θέμα αλληλεπίδρασης. Η δύναμη που μπορεί να δώσει ένα χαμόγελο, μια ευγενική φράση ή το να ακούμε υπομονετικά τους άλλους είναι τεράστια. Γιατί το να είναι οι φίλοι μας εκεί για μας στα δύσκολα, είναι πολύ σημαντικό. Αλλά το να είμαστε κι εμείς εκεί γι’ αυτούς μας κάνει να νιώθουμε χρήσιμοι, να νιώθουμε υπεύθυνοι – και η αναγνώριση αυτής της συμπεριφοράς από τους φίλους μας μπορεί να μας αποζημιώσει στο έπακρο και να νιώσουμε πραγματικά ευτυχισμένοι.
Από το www.healthyme.gr
Πηγές: 1. David A. Kim, Emelia J. Benjamin, James H. Fowler, Nicholas A. Christakis, Social connectedness is associated with fibrinogen level in a human social network, published 24 August 2016. DOI: 10.1098/rspb.2016.0958, 2. Joe Hadfield, Prescription for living longer: Spend less time alone, published 10 March 2015, Brigham Young University (https://news.byu.edu)
Διακοπές και στα μαγαζιά. Οι άνθρωποι το επιδιώκουν!
Μπορείς να φαντάζει κάπως παράξενο στα μάτια εκείνων που έρχονται από το εξωτερικό, ιδιαίτερα αν είναι Έλληνες δεύτερης γενιάς και έχουν εργαστεί εκεί και ξέρουν πώς βγαίνει το ψωμί, να βλέπουν τέτοιες επιγραφές στις προθήκες των μαγαζιών. Αλλά οι συμπατριώτες μας δεν χαλάνε με τίποτα τις συνήθειες τους.
Ακόμα και στη μεγάλη οικονομική κρίση των μνημονίων του 2012, τον Αύγουστο τα μαγαζιά έκλειναν. Είχαν και οι ιδιοκτήτες τους ανάγκη από λίγη χαλάρωση, οπότε απλά κατέβαζαν τα ρολά και με την ταμπέλα στην προθήκη τους, ενημέρωναν τους πελάτες τους, πως τον καιρό που θα έκλειναν θα έπρεπε να αναζητήσουν άλλο μαγαζί, φαρμακείο εν προκειμένω, για να καλύψουν την ανάγκη τους.
Το συγκεκριμένο μαγαζί το βρήκαμε μπροστά μας, κάπου στα Σεπόλια. Και συγκεκριμένα από την πάνω μεριά της Κωνσταντινουπόλεως, στο ύψος της διάβασης του “οκτώ”. Μια βόλτα να κάνετε στη γειτονιά που μένετε, θα βρείτε πολλά μικρά μαγαζιά κλειστά, ακριβώς με την ίδια ενημερωτική πινακίδα. Και φούρνους και service και ότι άλλο μπορείς να φανταστεί κανείς.
Το Μουσείο των Αθηνών, στην Πατησίων. Έχετε πάει;
Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Ελλάδας αποτελεί το σπουδαιότερο μουσείο της χώρας και ένα από τα σημαντικότερα του κόσμου, στον τομέα της αρχαίας τέχνης. Στις συλλογές του εκπροσωπούνται όλοι οι πολιτισμοί που άνθισαν στον ελληνικό χώρο από την προϊστορική εποχή ώς το τέλος της ρωμαϊκής περιόδου.
Το Μουσείο βρίσκεται στην Αθήνα, επί της οδού Πατησίων 44 και δίπλα από το ιστορικό συγκρότημα κτηρίων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Μπροστά του και προς την οδό Πατησίων, εκτείνεται μία πλακόστρωτη πλατεία. Η έκτασή του, η οποία περιλαμβάνει και το Επιγραφικό Μουσείο, περικλείεται από τις οδούς Πατησίων, Ηπείρου, Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα.
Το Σάββατο που μας πέρασε τράβηξα αυτές τις φωτογραφία, καθώς βρεθήκαμε εκεί για καλό σκοπό. Και καθώς πλησιάζαμε στον Δεκαπενταύγουστο, η άδεια Αθήνα είχε κι εδώ την έκφραση της… Περπατώντας στην πλατεία μπροστά από το Μουσείο, ψυχή δεν εμφανίζεται. Μόνο οι τουρίστες που είχαν προγραμματίσει να μπουν και να δουν το Μουσείο.
Ο κήπος του φίλου μου Ηλία, από την Αναστασιά Σερρών
Αγαπώ να βλέπω τους φίλους μου να φτιάχνουν τους κήπους τους και να τρώνε τον καρπό τους. Και πολλές φορές συμβαίνει να το κάνω θέμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε μερικά δημοσιεύματα που έχω κάνει στο παρελθόν, ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Στη φωτογραφία οι φορτωμένες με καρπό ντοματιές του φίλου μου Ηλία, από την Αναστασιά των Σερρών. Και φανταστείτε τη γεύση μιας τέτοιας ώριμης ντομάτας!
Το ίδιο όμορφες και οι πιπεριές του! Θα πρέπει να έχει ρίξει πολύ δουλειά ο ίδιος και η σύζυγος του, η Κατερίνα… Τον χαίρομαι όμως. Ύστερα από χρόνια δουλειά στη Γερμανία, επέστρεψε στο χωριό που γεννήθηκε και ξεκίνησε μια νέα αρχή, απολαμβάνοντας τους καρπούς των χεριών του. Συχνά λοιπόν ο Ηλίας μοιράζεται στο διαδίκτυο, όλα αυτά τα πράγματα που καταφέρνει. Από εκεί τα μαθαίνω και εγώ.
Και τι να πεις για τις μελιτζάνες του; Δείχνουν ακόμα πιο εντυπωσιακές, καθώς οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από κοντά. Θέλω να μου αξιώσει ο Θεός και να τα καταφέρουμε με τη Σούλα να πάμε βόρεια, φτάνοντας μέχρι το σπίτι τους. Είναι μακριά να ξεκινήσεις από Αθήνα ένα τέτοιο ταξίδι, αλλά αξίζει. Ο ίδιος, το 2019, ήρθε στη θύρα 19 στο ΟΑΚΑ να μου πει ένα γεια από κοντά και τον ευχαριστώ για το ενδιαφέρον του.
Τι όμορφο και ευεργετικό να είσαι δίπλα στη θάλασσα!
Να είσαι εκεί την κατάλληλη ώρα, Αυγουστιάτικα και να κάνεις σκέψεις, είναι ότι πιο όμορφο μπορεί να σου προκύψει. Καθώς είμαστε πια στα μέσα Αυγούστου και τα πράγματα είναι όλο και πιο δύσκολα.
Η πόλη αδειάζει και από τον κόσμο της και δίδει τη δυνατότητα και σε αυτούς που δεν έχουν άδεια να φύγουν, σχεδόν για ένα τετραήμερο.
Εμείς βέβαια που ζητήσαμε να κάνουμε χρήση των εγκαταστάσεων τουπραθεριστικού κέντρου του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου, ούτε που μας πήραν, έτσι από ευγένεια, να πουν ότι δεν υπάρχει κατάλυμα για την εβδομάδα 13-20/8 που ζητήσαμε. Τι τα θες, έτσι είναι στον κόσμο. Μόλις «φεύγεις» από κάπου, παύεις να έχεις τη δύναμη που σου δίνει το πόστο της δουλειάς σου.
Δες, κάπου 35 χρόνια δούλεψα στην ΠΕΤ ΟΤΕ και δεν υπάρχει διαθέσιμο ούτε ένα ψέλλισμα, μια δικαιολογία, ότι φέτος δεν υπάρχει ούτε για δείγμα, δωμάτιο στο παραθεριστικό κέντρο που τόσο μας αρέσει.
Όχι δηλαδή, ότι δεν το περίμενα, αλλά θα μου άρεσε να διαψευστώ σ’ αυτό το θέμα. Ωστόσο μερικά πράγματα είναι σταθερά σαν μπλόκ, αμετακίνητα στο πέρασμα των χρόνων.
Και τώρα; Τώρα εδώ στην Αθήνα, σ’ αυτά που έχουμε αναλάβει και χαιρόμαστε να τα υπηρετούμε. Με λίγους καλούς φίλους που έμειναν πίσω, επειδή κι αυτοί δυσκολεύονται με όλη αυτή την ακρίβεια, να πάνε κάπου και να ξεκουραστούν για μερικές μέρες, αλλάζοντας εικόνες και παραστάσεις.
Αλλά δεν απογοητευόμαστε. Μπορούμε να είμαστε καλά παντού, φτάνει να είμαστε καλά μέσα μας. Εκεί έχουμε ρίξει το βάρος μας, την ελπίδα μας και τη χαρά μας.
Και δεν θα διαψευστούμε, επειδή η ίδια η ζωή μας το έχει δείξει αυτό, σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Χαμογελάμε και πάμε ένα βήμα πιο πέρα. Είμαστε βέβαιοι ότι θα υλοποιήσουμε τους μικρούς μας στόχους, αφού δεν ξεπερνούν τη δική μας δύναμη και θέληση για να τα καταφέρουμε.
Και κάπως έτσι, η ζωή συνεχίζεται σε δύσκολες εποχές. Ωστόσο προσπαθούμε να είμαστε ψύχραιμοι, να μην πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό και με το κεφάλι ψηλά. Όλο και κάτι θα καταφέρουμε. Άσε που δεν θα αφήσουμε τη μιζέρια να επηρεάσει την καρδιά μας.
Καλοί μας φίλοι Νίκο και Σούλα, η αλήθεια είναι ότι πολύ το χαρήκαμε που σας έκανε και κάνει πολύ καλό…