Αρχική » 2022 (Σελίδα 6)
Αρχείο έτους 2022
Καντίνα στον τερματικό σταθμό του ΗΣΑΠ, στον Πειραιά
Και ξαφνικά συνέβη κι αυτό. Προέκυψε η είδηση εν μέσω καλοκαιριού, ότι ιδιώτης ενοικίασε ένα μέρος της αποβάθρας, με σκοπό να εγκαταστήσει κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος (καντίνα). Το Σωματεία Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, το Σωματείο Εργαζομένων ΣΤΑ.ΣΥ και το Μουσείο Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων αντέδρασαν άμεσα. Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν ότι χειρότερο μπορούσε να συμβεί.
Εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους, εξώδικα την 10-8-2022 και με υπόμνημα την 18-10-2022 καθώς οποιαδήποτε προσθήκη στο μνημείο, εμπίπτει στις διατάξεις του αρ. 10 του Ν. 3028/2002 οι οποίες συνιστούν, επί της ουσίας, διατάξεις ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ, ΑΛΛΑΓΗΣ ΧΡΗΣΗΣ, ΠΡΟΣΘΗΚΩΝ ΝΕΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ κλπ, χωρίς την προηγούμενη έγκριση του υπουργείου Πολιτισμού.
Στο παρελθόν, όταν ήταν ανάγκη να γίνουν επισκευές ή βελτιώσεις στο κτίριο του σταθμού, τότε συνάντησαν την άρνηση από το αρμόδιο υπουργείο. Άλλωστε πριν μερικά χρόνια το ίδιο υπουργείο Πολιτισμού, αποφάσισε την απομάκρυνση των πινακίδων, των προθηκών και των πάγκων που υπήρχαν από παλιά. Τι άλλαξε τώρα και άφησε την καντίνα;
Ότι χειρότερο, να είσαι μια τέτοια δομή για παιδιά…
Έτσι είδαμε τη δομή «Η Κιβωτός του Κόσμου» στον Κολωνό, μια από τις προηγούμενες μέρες. Τα τηλεοπτικά συνεργεία είναι στημένα μόνιμα σαν κοράκια στο απέναντι πεζοδρόμιο για ζωντανές συνδέσεις. Η φωτογραφία είναι δική μας. Εντελώς πραγματική.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 26/11/2022
Η αλήθεια είναι πως αυτός ο παπάς σε εντυπωσίαζε, όταν τον πρωτογνώριζες. Συνέβη και σε μένα, δεκαπέντε χρόνια, νωρίτερα. Ο παπά Αντώνης, ήταν τότε εφημέριος στον Άη Γιώργη, στον Κολωνό. Ένας σχετικά νεαρός που έμενε σε ένα δυαράκι στην Πλάτωνος και έδινε τον εαυτό στα παιδιά.
Ήξερε να διαχειρίζεται την εικόνα του. Άνετος, καταγράφονταν από τις τηλεοπτικές κάμερες να παίζει μπάσκετ μαζί τους με ανασηκωμένα τα ράσα του και να είναι πάντα δίπλα του πολλά, αλλοδαπά παιδιά. Και κέρδιζε την εμπιστοσύνη στους κατοίκους της περιοχής και όχι μόνο που έσπευδαν εθελοντικά να στηρίξουν το έργο του. Όμως όλα αυτά στην αρχή, γιατί μετά έβλεπες τις ατέλειες. Και δεν ήταν και λίγες.
Κι έτσι, όλοι όσοι πήγαιναν να προσφέρουν εθελοντικά, όπως εγώ, να βοηθήσουν έφευγαν μετά από λίγο καιρό, πικραμένοι. Αλλά δεν μίλαγαν για χάρη των παιδιών και για το έργο που φαινόταν να γίνεται εκεί.
Τι έγινε στην πορεία; Από τα ΜΜΕ ακούγαμε και βλέπαμε να έρχονται πολιτικοί, διαφόρων τάσεων και να κάνουν το σόου τους από ευαισθησία δήθεν στα παιδιά. Η αίθουσα της «Κιβωτού» επί της Πύλου, έναν κάθετο δρόμο πάνω στην Πλάτωνος έκλεισε κι εμείς νομίσαμε ότι όλο αυτό σταμάτησε και στεναχωρηθήκαμε. Επί πλέον εξαφανίστηκε από τη γειτονιά, ο παπά Αντώνης.
Τον ξαναβρήκαμε μερικά χρόνια αργότερα σε ένα σύγχρονο κτίριο κοντά στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Με νέα λογότυπα σχεδιασμένα από τους γραφίστες αυτή τη φορά. Μέχρι να μάθουμε ότι γιγαντώθηκε ακόμα περισσότερο, είχε γίνει Μη Κυβερνητική Οργάνωση και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας την αγκάλιασε και τη χρηματοδότησε αδρά, τελευταία διαβάσαμε για 50.000 ευρώ μόνο από το υπουργείο Οικονομικών τα ποία «πάγωσε» προσωρινά.
Τι ανάγκη είχε πια, να είναι παπάς στον Αη Γιώργη! Μόνο στην τηλεόραση τον βλέπαμε να προβάλλει το έργο του. Μέχρι που έσκασε το σκάνδαλο στο Βόλο! Κι εδώ πολυτελέστατο και τεράστιο το κτίριο της «Κιβωτού». Τελικά ποιος χρηματοδοτούσε όλη αυτή τη βαριά βιομηχανία της δήθεν στήριξης των παιδιών;
Το ίδιο και στην Καλαμάτα και στα Ιωάννινα και στη Χίο και Κύριος είδε πού αλλού ακόμα, είχε κάνει παραστήματα αυτός ο παπάς. Τώρα πια, ο εθελοντισμός, είχε πάει περίπατο. Το πουγκί ήταν γεμάτο, άρα μπορούσε να προσλαμβάνει και να απολύει προσωπικό. Και κάπου εδώ, φαίνεται, να έχασε την μπάλα.
Παιδιά, ενήλικες πια, κατήγγειλαν ότι όσο ζούσαν στις δομές της «Κιβωτού» δέχθηκαν σεξουαλική παρενόχληση και βία. Και τα πειστήρια πρέπει να είναι ισχυρά, για να ενεργοποιηθεί ο εισαγγελέας ανηλίκων και να ανοίξει φάκελο προς διερεύνηση.
Δεν μας έκανε εντύπωση όταν είδαμε στα ΜΜΕ την οργισμένη αντίδραση του… αγανακτισμένου ιερέα. Ισχυρίστηκε ότι δεν ήξερε τίποτα και τέθηκε στη διάθεση των αρχών. Μπορεί να «έπεσε» κι εκείνος από τα σύννεφα, όπως έπεσαν και πολλοί κάτοικοι της περιοχής. Η ΕΡΤ έσπευσε να τον προσκαλέσει με την πρεσβυτέρα και να του δώσει στασίδι εξιλέωσης. Μάταια! Όταν το σπυρί σπάει, η βρώμα και η αποφορά δεν αντέχετε.
Τελικά πολλοί από εμάς, μετανιώσαμε όταν διακρίναμε τα πρώτα δείγματα γραφής αυτού του ανθρώπου. Πίσω από την εικόνα που έφτιαχνε με προσοχή και επιμέλεια, αυτό που τον ενδιέφερε ήταν μονάχα η προσωπική προβολή και το να μιλούν συνεχώς γι’ αυτόν, αλλά και το να «αρμέγει» οικονομικά ισχυρούς και το κράτος.
Θυμάμαι μια απαράδεκτη συμπεριφορά του, όταν έφτιαχνα αφιλοκερδώς μια εφημεριδούλα για τη δράση της «Κιβωτού». Έφυγα αθόρυβα για χάρη των παιδιών και για το έργο που τότε, νόμιζα ότι γινόταν σε μικρή έκταση σε σχέση με σήμερα, αλλά σε κάθε περίπτωση πίστευα ότι αυτό ήταν καλό για τα παιδιά.
Και μετά έσκασε το σκάνδαλο στο Βόλο! Και αυτό ήταν μόνο η αρχή. Θα περιμένουμε και θα παρακολουθούμε όλη αυτή την υπόθεση στην εξέλιξη της, από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Γιατί, τελικά, δεν υπάρχει χειρότερο από το να εκμεταλλεύεσαι αυτές τις ψυχούλες για να χτίζεις το δικό σου κοινωνικό προφίλ και όχι μόνο. Όταν ανοίγουν τα στόματα και αρχίζουν να μιλούν, είμαστε έτοιμοι να τα ακούσουμε όλα.
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 26/11/2022 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Κάτι γίνεται στη γειτονιά μας… Σαν να ζωντανεύει, λίγο…
Αυτό το μαγαζί, με τους γρήγορους ρυθμούς που πάει, σε λίγο θα είναι έτοιμο να λειτουργήσει. “Στήνεται” στη Ναυπλίου και Αλαμάνας, γωνία. Είναι το πρώτο σούπερ μάρκετ, ακριβώς δίπλα μας. Μέχρι τώρα είχαμε τον “Γαλαξία” και τον “Κρητικό” σε κοντινή απόσταση. Σε λίγο θα προστεθεί και αυτό. Για τα ψώνια της τελευταίας στιγμής, είναι ιδανικό! Ας είναι καλά οι άνθρωποι που έχουν το κουράγιο να ξεκινούν νέες προσπάθειες στη ζωή τους.
Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε δει τα συνεργεία να δουλεύουν… Οργανωμένα και με σχέδιο. Έτσι ώστε το πρώην “συνεργείο” να μεταμορφωθεί στην κυριολεξία σε ένα χώρο “σούπερ μάρκετ”, σύγχρονο και οργανωμένο. Απίστευτο πόσο γρήγορα προχωρούν. Πραγματικά σε λίγο θα βάλουν πάγκους και εμπόρευμα και θα είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν τη δουλειά τους. Λεφτά μόνο να έχεις και όλα είναι στα πόδια σου.
Ναι, τις είδαμε και τις καταγράψαμε αυτές τις εικόνες, καθώς βρεθήκαμε μπροστά στο έργο, σε ένα από τα περπατήματα μας. Και τελικά είναι ωραίο να βλέπεις τον τόπο που μένεις να μη μαραζώνει οικονομικά, αλλά να αναπτύσσεται. Ο χρόνος βέβαια θα δείξει αν αντέχει η περιοχή ένα ακόμα σούπερ μάρκετ. “Α-Β Βασιλόπουλο” πάντως, έστω και ως συνεργάτη, πρώτη φορά βλέπουμε μετά τη Λένορμαν που έκλεισε για να πάει στα Σεπόλια.
Από εδώ ξεκίνησε τη δράση του, ταπεινά, ο παπά Αντώνης
Την Παρασκευή που μας έρχεται γράφω στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ που θα κυκλοφορήσει το Σάββατο, αναλυτικά την άποψη μου και τη γνώμη μου για τον παπά Αντώνη, τον άνθρωπο που είναι πίσω από την “Κιβωτό του Κόσμου”. Και τη γράφω με θάρρος και παρρησία, μιας και τον έζησα και συνεργάστηκα μαζί του, εθελοντικά, πριν από 15 χρόνια περίπου. Τότε ξεκινούσε σεμνά και ταπεινά από αυτό εδώ το στέκι. Το φωτογράφισα χθες και έχει μέσα, ακόμα, μέσα τα πράγματα που είχε και τότε.
Βρίσκεται στην οδό Πύλου, πολύ κοντά με την οδό Πλάτωνος και μάλλον είναι περιουσιακό στοιχείο ή μισθωμένο από το ναό του Αγίου Γεωργίου, στον οποίο τότε ιερουργούσε. Πίσω από τις κλειστές κουρτίνες, διέκρινα πράγματα, καθώς και τη διαμόρφωση του χώρου, όπως ήταν τότε. Αλλά απέξω δεν υπάρχει τίποτα, κάτι που να λέει ότι εκεί στεγάστηκε η πρώτη “Κιβωτός του Κόσμου” τότε που την είχαν πλαισιώσει αποκλειστικά εθελοντές που πρόσφερα με χαρά από το χρόνο τους και την ενέργεια τους για να στηρίξουν το έργο του.
Τότε, που δεν ήταν Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) και στηρίζονταν αποκλειστικά στις δωρεές ανθρώπων με ευαισθησία, τα παιδιά που είχε ήταν λίγα και τα μυαλά του δεν είχαν πάρει αέρα. Ήταν τότε που έμενε σε ένα μικρό δυαράκι με τη σύζυγο του πάνω στην Πλάτωνος, απέναντι από τον ναό και δεν τράβαγε πάνω του την προσοχή του κόσμου, παρά μόνο για καλό. Τότε που έχτιζε με επιμέλεια το προφίλ του ταπεινού ποιμένα, ο οποίος ήταν εκεί για να προσφέρει.
Στη διασταύρωση Αγ. Μελετίου και Κωνσταντινουπόλεως
Σε λίγο θα αποτελούν παρελθόν από την επιφάνεια της γης, αυτές οι σιδηροδρομικές γραμμές. Ήδη έχουν περιορίσει τις δύο γραμμές σε μία, όπως φαίνεται καθαρά στη φωτογραφία. Βέβαια στην Ελλάδα ζούμε και αυτό το “σε λίγο” δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει, αλλά τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους. Λένε, ότι ο χώρος θα διαμορφωθεί σε πάρκο και θα δοθεί στους κατοίκους.
Και οι γραμμές του τρένου που συνδέουν την Αθήνα με τη Θεσσαλονίκη, ίσως πει κάποιος, από πού θα περάσουν; Τα σχέδια είναι, να γίνει υπογειοποίηση. Και απ’ ότι ακούμε παράλληλα με την επιφάνεια γίνονται κι αυτές οι εργασίες. Το ξέρουμε ότι θα γίνει κάποια στιγμή, αλλά το ζήτημα είναι να το προλάβουμε να το ζήσουμε, όσο είμαστε ζωντανοί. Θα είναι κάτι πολύ ωραίο!
Για την ώρα η όλη κατάσταση βρίσκεται σε μια εγκατάλειψη, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε κι εσείς, Μερικοί, μάλιστα, που δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα του πράγματος, πετούν εκεί τα σκουπίδια τους. Κι εμείς βιαζόμαστε να δούμε όλη αυτή την περιοχή να μεταμορφώνεται σε ένα πνεύμονα πρασίνου. Θα την κρατήσουμε αυτή τη φωτογραφία για τότε…
Ένα πάρκο στη Νέα Ιωνία, και στην πλ. Πάρση, ρημαγμένο
Βρεθήκαμε για δουλειά στη Νέα Ιωνία και περιμένοντας να περάσει λίγο η ώρα, περπατήσαμε σε ένα πάρκο ρημαγμένο κι εγκαταλειμμένο, τουλάχιστον το καφέ που ήταν μέσα σε αυτό. Ψάχνοντας στους χάρτες της Google βρήκα αυτή τη φωτογραφία από το όχι και τόσο μακρινό 2014… Οι υπόλοιπες φωτογραφίες είναι δικές μου. Για να πάρετε μια γεύση του τι σημαίνει εγκατάλειψη.
Δείτε την άλλοτε λιμνούλα μπροστά στο καφέ. Χωρίς νερό, με τα λίγα φυτά μόλις να επιζούν. Συζητώντας με τους κατοίκους εκεί, μας είπαν ότι την ευθύνη την έχει ο Δήμος. Δικιά του περιουσία είναι. Και το μαγαζί αυτό το νοίκιαζε κάπου 6.000 ευρώ το μήνα. Ήρθε κι η κρίση του 2012, πού να αντέξει ο άνθρωπος που το είχε μισθώσει; Τα παράτησε κι έφυγε.
Και τώρα, είναι σ’ αυτή την κατάσταση… Θλίψη σε πιάνει να βλέπεις αυτό το πράγμα. Αιτία; Όπως λένε οι κάτοικοι, ο Δήμος, που αρνείται να βάλει λίγο νερό στο κρασί του, να χαμηλώσει το ενοίκιο και να βρεθεί κάποιος να ενδιαφερθεί να το λειτουργήσει. Αλήθεια, προτιμά να το έχει σ’ αυτή την κατάσταση; Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω αυτή τη δημοσιοϋπαλληλική, επικίνδυνη, νοοτροπία.
Τα λουλούδια του φίλου Ηλία, από την Αναστασία Σερρών
Ξέρω πως και ο ίδιος ο Ηλίας και η γυναίκα του, η Κατερίνα, αγαπάνε τα λουλούδια και φροντίζουν πάντοτε ο κήπος τους να έχει εποχιακά φυτά. Όπως αυτά τα χρυσάνθεμα. Και επίσης τους αρέσει να δείχνουν τους κόπους των χεριών τους, οπότε συχνά τα ανεβάζουν στο διαδίκτυο. Δείτε κι άλλα δημοσιεύματα που έχουμε κάνει, κατά καιρούς, για τον Ηλία ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Και καλά κάνει, εδώ που τα λέμε. Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το να έχεις επιλέξει να ζεις σε ένα χωριό της βόρειας Ελλάδας, το χωριό που γεννήθηκες και μεγάλωσες, εν προκειμένω την Αναστασιά Σερρών και να ασχολείσαι με τον κήπο σου και τα ζώα σου; Πώς αλλιώς θα περάσει η καθημερινότητα της ζωής και πώς αλλιώς θα νιώθεις καλά με την επιλογή σου;
Είτε στις γλάστρες, είτε στα παρτέρια, η ομορφιά είναι η ίδια… Και αυτή την εποχή τα χρυσάνθεμα κυριαρχούν. Και το κίτρινο χρώμα κάνει τη ζωή πιο λαμπερή και της δίνει περισσότερο χρώμα, έτσι ώστε να αποκτά νόημα, ακόμα για σ’ αυτή τη συγκυρία με την ακρίβεια και τις οικονομικές δυσκολίες που όλοι περνάμε. Ο Ηλίας, έχει το δικό του όμορφο κόσμο.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…