Αρχική » 2022 (Σελίδα 7)
Αρχείο έτους 2022
Ακαδημία Αθηνών, επιβλητικό κτίριο στο κέντρο της πόλης
Η Ακαδημία είναι μια από τις κεντρικότερες περιοχές της Αθήνας. Βρίσκεται ανάμεσα στην Ομόνοια, στην Πλατεία Κάνιγγος, στα Εξάρχεια και στο Κολωνάκι. Διασχίζεται από τρεις παράλληλες οδούς (Σταδίου, Πανεπιστημίου, Ακαδημίας). Είναι η πιο πολυσύχναστη περιοχή της Αθήνας και είναι γεμάτη εμπορικά καταστήματα, τράπεζες, υπηρεσίες και πνευματικά ιδρύματα.
H Aκαδημία Aθηνών υπήρξε ο πρώτος ερευνητικός φορέας της χώρας. Στον Iδρυτικό της νόμο, το 1926, η επιστημονική έρευνα περιλαμβάνεται στους σκοπούς της, για την επίτευξη των οποίων προβλέπεται η ίδρυση “Eργαστηρίων επιστημονικής έρευνας” και η ενθάρρυνση και ενίσχυση ερευνών.
Στο πλαίσιο αυτό η Aκαδημία Aθηνών, αμέσως μετά την ίδρυσή της, ενέταξε στους κόλπους της, δύο επιστημονικά αρχεία – κέντρα που λειτουργούσαν ήδη: το Iστορικόν Λεξικόν (ίδρυση 1914) σήμερα Kέντρο Έρευνας των Nεοελληνικών Διαλέκτων και Iδιωμάτων, και το Λαογραφικό Aρχείο (ίδρυση 1918) σήμερα Kέντρο Έρευνας της Eλληνικής Λαογραφίας.
Μνήμη Πολυτεχνείου του 1973. Οι νέοι ανοίγουν δρόμους!
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν μαζική και δυναμική εκδήλωση της λαϊκής αντίθεσης στο καθεστώς της Χούντας των Συνταγματαρχών που έλαβε χώρα στην ελληνική επικράτεια τον Νοέμβριο του 1973. Μέρα μνήμης…
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 19/11/2022
Πέρασαν κιόλας 49 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου… Ήμουν κάπου 18 χρονών, όταν το 1978, επιχειρήσαμε και, κόντρα στις απαγόρευση του λυκειάρχη μας, το γιορτάσαμε για πρώτη φορά στο σχολείο που πηγαίναμε τότε, με ομιλία και έκθεση φωτογραφίας καθώς και τα ηχητικά ντοκουμέντα που κυκλοφορούσαν σε δίσκο. Μόνοι μας, οι μαθητές. Εννοείται ότι δεν ήταν επίσημη αργία. Πήραμε απουσίες, αλλά κανείς δεν μπήκε στην τάξη!
Ήμασταν νέοι, γεμάτοι δύναμη για ζωή Η καρδιά μας φτερούγιζε για ελευθερία και θέλαμε ακόμα να αλλάξουμε τον κόσμο και να τον αλλάξουμε γρήγορα…
Διαβάζω τώρα, από μια ανακοίνωση της Ανώτατης Γενικής Συνομοσπονδίας Συνταξιούχων Ελλάδας για τη φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου: Η εξέγερση των νέων ενάντια στην ξενοκίνητη δικτατορία, καθώς ο αγώνας για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία αποτελούν Εθνικό Ορόσημο.
Οι συνταξιούχοι, όπως σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός, τιμά τους αγώνες για τα ατομικά και τα πολιτικά δικαιώματα. Οι περισσότεροι από εμάς γνώρισαν τις δύσκολες ημέρες της χούντας και στάθηκαν αλληλέγγυοι στους αγώνες των φοιτητών, εάν δεν συμμετείχαν ως Νέοι.
Το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου θα εμπνέει πάντα τους πολίτες για ένα διαφορετικό κόσμο, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και ισχυρή κοινωνία.
Τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα δεν μπορεί παρά να συμβολίζουν και να συνυπάρχουν με τα κοινωνικά. Με αξιοπρέπεια στην εργασία και τη ζωή. Με ευκαιρίες για μόρφωση, πρόοδο και προκοπή, αλλά και διασφάλιση μιας άνετης διαβίωσης στα “στερνά του Βίου”.
Τον αγώνα για αξιοπρέπεια στην Τρίτη ηλικία δίνει καθημερινά η Ανώτατη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων Ελλάδος. Με δράση για ποιότητα ζωής, για ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Με νηφαλιότητα και ψύχραιμα τώρα που όλα τελείωσαν και τα φώτα της γιορτής έσβησαν, ας θυμηθούμε λίγο τα γεγονότα εκείνων των ημερών .
Στις 14 Νοεμβρίου 1973 φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφάσισαν αποχή από τα μαθήματα και ξεκίνησαν διαδηλώσεις εναντίον του βάναυσου στρατιωτικού καθεστώτος. Οι φοιτητές που αυτοαποκαλούνταν «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», οχυρώθηκαν μέσα στο κτίριο της σχολής, επί της οδού Πατησίων και ξεκίνησαν τη λειτουργία του ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου.
Ο πομπός κατασκευάστηκε μέσα σε λίγες ώρες στα εργαστήρια της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών. Το, πλέον ιστορικό, μήνυμά τους ήταν: «Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της Ελλάδας το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για την Δημοκρατία».
Οι διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια και οι εκδηλώσεις κατά του καθεστώτος της Χούντας αυξήθηκαν. Κυρίως στην Αθήνα, αλλά και σε σημεία της επαρχίας, δημιουργήθηκαν συνθήκες εξέγερσης. Από τις 14 μέχρι και τις 17 Νοεμβρίου (και πιο περιορισμένα μέχρι τις 18) στήθηκαν οδοφράγματα και διεξήχθησαν οδομαχίες μεταξύ εξεγερμένων και αστυνομίας.
Στις 3 π.μ. της 17ης Νοεμβρίου, και ενώ οι διαπραγματεύσεις για ασφαλή αποχώρηση των φοιτητών από το χώρο του Πολυτεχνείου βρίσκονταν σε εξέλιξη, αποφασίστηκε από τη μεταβατική κυβέρνηση η επέμβαση του στρατού και ένα από τα τρία άρματα που είχαν παραταχθεί έξω από τη σχολή, γκρέμισε την κεντρική πύλη. Επίσης, από τα συντρίμμια τραυματίστηκε σοβαρά, με συντριπτικά κατάγματα στα πόδια, η φοιτήτρια Πέπη Ρηγοπούλου.
Ο σταθμός του Πολυτεχνείου έκανε εκκλήσεις στους στρατιώτες να αψηφήσουν τις εντολές των ανωτέρων τους και στη συνέχεια ο εκφωνητής απήγγειλε τον Ελληνικό Εθνικό Ύμνο. Η μετάδοση συνεχίστηκε ακόμα και μετά την είσοδο του άρματος στον χώρο της σχολής. Μνήμες από τη ζώσα ιστορία. Εγώ ήμουν στην Κρήτη τότε, στο χωριό μου και δεν ήξερα και πολλά πράγματα για όλα αυτά.
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας κρητικής εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ που κυκλοφορεί αύριο Σάββατο 19/11/2022 στα περίπτερα…
Ρόκα της θάλασσας! Την είδαμε στο διαδίκτυο, από το Πήλιο
Η Κακίλη η παράλια (Cakile maritima) με κοινή ονομασία Ρόκα της θάλασσας, ανήκει στην οικογένεια των Σταυροφόρων ή Σταυρανθών (Cruciferae) στην οποία ανήκουν επίσης πολλά γνωστά μας λαχανικά όπως το λάχανο, το κάρδαμο, το ρεπάνι, το σινάπι, η ρόκα κ.ά. Οι φωτογραφίες είναι του Andreas Koutsolampros, δημοσιευμένες στην ομάδα Greek Flora.
Κατανέμεται στις ακτές της Μεσογείου και του Ατλαντικού, ενώ στην Ελλάδα κατανέμεται σε όλες τις παράκτιες περιοχές της χώρας. Αποτελεί ένα αλονιτρόφιλο είδος, από τα χαρακτηριστικά είδη φυτών των αμμοθινών, της ζώνης της κυμαγωγής της ακτογραμμής. Τα είδη αυτά είναι πολύ καλά προσαρμοσμένα στις δύσκολες περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούν στους αμμόλοφους.
Συνήθως, είναι φυτά ανθεκτικά στις υψηλές μεταβολές αλατότητας, καθώς και στην έλλειψη υγρασίας, ειδικά κατά το θέρος και έχουν πολύ εκτεταμένες και βαθιές ρίζες, ώστε να συγκρατούν το έδαφος και να φθάνουν στο επίπεδο του υδροφόρου ορίζοντα. Δυστυχώς όμως, τα σημεία που αναπτύσσονται, αποτελούν και τα σημεία που επισκέπτονται και δραστηριοποιούνται οι λουόμενοι το καλοκαίρι, με αποτέλεσμα να απειλούνται όλο και περισσότερο.
Νύχτα στην κάτω πλ. Συντάγματος. Εμπειρία ξεχωριστή!
Βρεθήκαμε εκεί, στην κάτω πλατεία Συντάγματος από ανάγκη για την εξυπηρέτηση κάποιας σοβαρής εργασίας. Όχι πολύ αργά. Αν και νυχτερινά τα πλάνα, είναι μόλις δύο με δυόμιση ώρες από τη δύση του ήλιου, αλλά τα φώτα της πλατείας είναι ανοιχτά και η κίνηση αρκετά αυξημένη. Διότι μπορεί να έβγαλε το φυσιολογικό για την εποχή κρύο, αλλά οι άνθρωποι κυκλοφορούν.
Φωτισμένη η πλατεία και οι άνθρωποι παρέες – παρέες, περπατάνε προς την Ερμού, όπως δείχνει αυτή η φωτογραφία. Πάνε μόνο για βόλτα ή το συνδυάζουν και για ψώνια; Σε άλλες εποχές, καλύτερες, η απάντηση μου θα ήταν πιο εύκολη. Όχι όμως σήμερα που η ακρίβεια πνίγει τον μέσο οικογενειακό προϋπολογισμό. Και ο μισθός ή η σύνταξη εξανεμίζονται γρήγορα.
Το φωτισμένο σιντριβάνι είναι η αφορμή για μια σέλφι. Το κάνουν πολλοί. Άλλοι πάλι ζητούν από τους περαστικούς να τους φωτογραφίσουν. Και στο βάθος η φωτισμένη Βουλή των Ελλήνων. Οι περικοπές που ακούσαμε στο ηλεκτρικό ρεύμα ισχύουν μάλλον μόνο για μας και υπό την απειλή των αυξημένων τιμολογίων. Τα κρατικά κτίρια δεν έχουν και καμιά ιδιαίτερη ανάγκη. Και γι’ αυτά, εμείς πληρώνουμε, μέσω της φορολογίας.
Η Έστερ, η κόρη της Σούλας, σε εκδρομή με την οικογένεια
Ο Στηβ και η Έστερ, η κόρη της Σούλας και η οικογένεια τους, βρίσκονται ακόμα σε ένα από τα νησιά της πόλης που μένουν στο Βανκούβερ του Καναδά. Έτσι, για να πάρουμε μια γεύση από την ομορφιά του. Χειμώνας κι εκεί και μάλιστα πολύ πιο κρύος ο καιρός απ’ ότι ο δικός μας. Ώρα για λίγη ξεκούραση και χαλάρωση, οικογενειακώς. Χαρήκαμε με τις φωτογραφίες τους.
Η νήσος Βανκούβερ (Vancouver Island) είναι ένα νησί στον Ειρηνικό ωκεανό, το οποίο ανήκει στην καναδική επαρχία της Βρετανικής Κολομβίας. Με έκταση 31.285 τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι το 11ο μεγαλύτερο νησί του Καναδά. Η Βικτωρία είναι η μεγαλύτερη πόλη της νήσου Βανκούβερ και η πρωτεύουσα της καναδικής επαρχίας της Βρετανικής Κολομβίας. Κοιτάξετε μια ομορφιά!
Η παραλία του νησιού, με μια τεράστια αμμουδερή παραλία. Και με τους κορμούς που βγάζει έξω η θάλασσα. Τα είδαμε από κοντά το 2015 που ήμασταν εκεί. Είναι μια εμπειρία που δεν θα τη δεις ποτέ στο Αιγαίο και στις δικές μας θάλασσες. Ο ωκεανός έχει τη δική του γλύκα, αγριάδα και ομορφιά… Ευχόμαστε κάθε μέρα που μένουν εκεί να είναι όμορφη με τις παρέες τους.
Μοναστηράκι: Η βόλτα τα πρωινά της Κυριακής, είναι ωραία
Είχαμε καιρό να πάμε μια βόλτα πρωί στο Μοναστηράκι που έχει παζάρι την Κυριακή και φυσικά πολύ κόσμο για να δει τα εκθέματα και να ψωνίσει, από τα παλιά πράγματα που μπορείς να βρεις εκεί. Δεν είναι η πρώτη φορά που πηγαίναμε. Δείτε κι άλλες φορές από το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που έχουμε καταγράψει ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Τα πάντα, μπορείς να βρεις εδώ. Παλιά αντικείμενα, δίσκοι, βιβλία, φωτογραφίες. Δεν είναι πια φτηνά όσο κάποτε, αλλά έχεις τη δυνατότητα να κάνεις παζάρι και να το εξασφαλίσεις, αν αυτό που θα δεις σε ενδιαφέρει, σε μια καλύτερη τιμή. Ναι, γενική διαπίστωση είναι αυτή και την ακούσαμε κι από άλλους, άγνωστους σε μας, καθώς περπατούσαμε.
Εδώ μπορείς να βρεις, ότι φαντάζεσαι. Ακόμα και πράγματα που ξεπερνούν τη φαντασία. Να πάρεις ιδέες για να φτιάξεις κάτι δικό σου ή ακόμα και να αλλάξεις χρήση σε κάτι που είδες και σου άρεσε και να το προσαρμόσεις στο δικό σου χώρο. Αρκεί να έχεις κέφι και διάθεση για ζωή, οπότε μπορείς να κάνεις όμορφα τα πρωινά της Κυριακής.
Ένα παλιό σινεμά στον Κολωνό, επί της Ναυπλίου…
Ο “Πλάτων” στη μορφή που τον βλέπετε, είναι ότι απέμεινε από ένα ένδοξο κινηματογράφο του Κολωνού. Υπάρχει ακόμα όρθιος, δεν έχει γίνει σούπερ μάρκετ, ούτε και ευόδωσε στο ότι κάποιος που έχει αφήσει ακόμα την πινακίδα πάνω του, το χρησιμοποίησε ως αποθήκη για τα υλικά του και το εργαστήριο του, καθώς έφτιαχνε τέντες και πέργκολες.
Τον είδαμε μια μέρα, ένα πρωινό αυτών των τελευταίων ημερών, που κάναμε τη βόλτα μας για περπάτημα, στην ευρύτερη περιοχή. Από εκεί είναι και οι άλλες φωτογραφίες σ’ αυτό το δημοσίευμα. Κρατήσαμε όμως πιο πολύ τον κινηματογράφο, επειδή είχαμε ακούσει ότι πολύ πριν την εισβολή της τηλεόρασης, όλες οι γειτονιές της Αθήνας, είχαν τις κινηματογραφικές αίθουσές τους.
Δεν ήταν μόνο το κέντρο… Μπορούσες να δεις μια καλή ταινία, σχετικά κοντά στο σπίτι σου. Ύστερα, όταν άρχισε η άνθιση του βίντεο, ένας – ένας έκλειναν. Και τώρα δεν υπάρχει κανείς. Μόνο αυτό το κτίριο ως μια παλιά θύμηση… Το άνοιγμα της λεγόμενης ελεύθερης τηλεόρασης, δηλαδή η ιδιωτική, πέρα από το μονοπώλιο της κρατικής, τα σάρωσε όλα.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…