Αρχική » 2022 » Ιούλιος

Αρχείο μηνός Ιούλιος 2022

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
024256
Τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.

Πολύ θερμό το καλοκαίρι, κρύος ο χειμώνας!

Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι και ο χειμώνας. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Ιούλιος 2022
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ…

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 174

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ τ. 175, "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε το τ. 174, ΕΔΩ το τ.173, ΕΔΩ το τ.172, ΕΔΩ το τ.171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, εδώ ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 442

Έτοιμο και το 443 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ, Κι ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441 ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ.439, ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 


Είμαστε στον 21ο χρόνο!
Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχεις ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Είδαμε την «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, στον Κολωνό

31 Ιουλίου 2022 / Σχολιάστε

Η “Ειρήνη” του Αριστοφάνη αυτοπροσδιορίζονταν ως μια παράσταση για παιδιά και εφήβους από την ομάδα The Young Quill. Βρισκόμαστε στην εποχή του κορονοϊού, των δεκάδων εμπόλεμων ζωνών, της οικονομικής εξαθλίωσης και του ημι-διαλυμένου εκπαιδευτικού συστήματος μετά από δύο χρόνια πανδημίας. Ο Τρυγαίος αποφασίζει να καβαλήσει ένα σκαθάρι και να ταξιδέψει ως τον Όλυμπο για να συναντήσει του θεούς και να ζητήσει τη βοήθεια τους για τα οικονομικά του προβλήματα. Φτάνοντας εκεί, με θλίψη διαπιστώνει ότι ο μοναδικός που έχει απομείνει από τους θεούς είναι ο Ερμής.

Οι υπόλοιποι θεοί έχουν εγκαταλείψει τον Όλυμπο επειδή έχουν θυμώσει με τους ανθρώπους. Η θέση του Δία έχει πλέον παραχωρηθεί στον κύριο Πόλεμο, ο οποίος έχει ήδη καταφέρει να φυλακίσει την Ειρήνη. Μοναδικό μέλημα του κυρίου Πολέμου είναι να κάνει τους ανθρώπους να δυστυχούν.

Ο Τρυγαίος επιστρέφει στη γη και αναζητά συμμάχους, προκειμένου να συμπράξουν μαζί του για να απελευθερώσουν την Ειρήνη αφού πρώτα ζητήσουνε τη βοήθεια της Δικαιοσύνης. Παρά τις πολλές και αλλεπάλληλες δυσκολίες που συναντούν, η απελευθέρωση της Ειρήνης στέφεται με επιτυχία. Όμως, οι περιπέτειες των ηρώων συνεχίζονται, καθώς καλούνται να διαχειριστούν τη νέα τάξη πραγμάτων από την οποία, αν και οι περισσότεροι επωφελούνται, υπάρχουν κάποιοι που διαφωνούν και ζημιώνονται. Αλήθεια δεν είναι αυτό; Δεν το έχετε κι εσείς στη ζωή σας;

Ο Αριστοφάνης, μέσα από τα έργα του καυτηριάζει, σατιρίζει και σχολιάζει την επικαιρότητα της εποχής του, πάντα με στόχο την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος και τη βελτίωση του κοινωνικού συνόλου. Η διασκευή και η μεταφορά της «Ειρήνης» έχει γίνει με γνώμονα τα πεδία ενδιαφερόντων των παιδιών και των εφήβων. Το έργο πλαισιώνεται από σύγχρονες αναφορές που προβληματίζουν τα παιδιά του σήμερα, όπως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η υγεία, η τεχνολογία, η εκπαίδευση, ο κοινωνικός αποκλεισμός και άλλα. Το φιλειρηνικό μήνυμα αγάπης και ομόνοιας που εκπέμπει το έργο μεταδίδεται μέσα από σύγχρονα στοιχεία και παραδείγματα με τα οποία τα παιδιά μπορούν να ταυτιστούν. Από τον Οκτώβριο η παράσταση θα παρουσιαστεί και σε κλειστό θέατρο.

Ελάτε, με δυο τρεις ανθούς κολοκυθιού, να φάμε γεμιστά…

30 Ιουλίου 2022 / 1 σχόλιο στο Ελάτε, με δυο τρεις ανθούς κολοκυθιού, να φάμε γεμιστά…

Στην ομάδα «Κρήτη των Γεύσεων» στο Facebook τα είδα ετούτα ανεβασμένα από την Αμαρρυλίς Αμαρρυλίς (ψευδώνυμο υποθέτω) και μου έφεραν μνήμες στο νου. Κι έπρεπ να ψάξω αλλού για φωτογραφίες. Αυτό και έκανα.
Επάνω οι αθοί ή ανθοί των κολοκυθιών και κάτω γεμισμένοι για να γίνουν γεμιστά και να τα απολαύσει κανείς. Ξέρω τι σας λέω. Τα έχω φάει στο χωριό, στο σπίτι μας πολλές φορές.

Λείπω από την Κρήτη κοντά 50 χρόνια, αλλά μερικά πράγματα δε λένε να σβήσουν από τη μνήμη μου. Όπως ετούτα εδώ  που συνάντησα χθες σε μια… βόλτα μου στο Facebook ή όπως το λένε σήμερα Meta. Κι ευτυχώς που υπάρχει κι αυτό, γιατί με τέτοια ζέστη, πού και πώς να πας βόλτα έξω από το σπίτι;

Μνήμες λοιπόν από τα παλιά… Και θυμάμαι τη μητέρα μου, μικρός εγώ και σχετικά σε νεαρή ηλικία εκείνη, αν και στο μυαλό μου την έχω μια κοψιά, από την αρχή που με γέννησε ως το τέλος του βίου της.

Είχαμε τον κήπο μας στην Περβόλα, ένα συρήμι και το δικό μας πηγάδι που καθώς ποτίζαμε με μοτέρ δεν είχε νερό για όλο τον κήπο. Έπρεπε να σταματήσουμε κανένα μισάωρο, για να ξαναγεμίσει το πηγάδι και να συνεχίσουμε.

Το χωράφι αυτό στο μοίρασμα της περιουσίας που έκανε ο πατέρας μου, έπεσε στον Κωστή μας. Εκείνος δεν το έκανε ποτέ κήπο, επειδή στο μεταξύ είχαν αρχίσει να κάνουν τις γεωτρήσεις στην περιοχή και ο υδροφόρος ορίζοντας κατέβηκε αισθητά, οπότε και το πηγάδι στέρεψε.

Να ξαναγυρίσουμε λίγο στους ντολμάδες, τα γεμιστά με το αθό (ανθό) των κολοκυθιών. Έπρεπε η μητέρα μου να πάει νωρίς στον κήπο, τα ξημερώματα και να τους μαζέψει. Να τους βάλει στο νερό για να κρατηθούν ανοιχτοί, μέχρι την ώρα που θα τα γέμιζε και θα τα έβαζε στο τσουκάλι να τα μαγειρέψει με το πετρογκάζ.

Αργότερα έμαθα ότι τα φτιάχνουν και στο φούρνο και είναι και πιο νόστιμα. Αλλά εμείς τότε δεν είχαμε φούρνο, μόνο τον μεγάλο ξυλόφουρνο για το ψωμί, φρέσκο και ντάκο.

Τώρα βλέποντας τις φωτογραφίες , η μνήμη μου έφερε πίσω πολλά πράγματα. Ωστόσο και στο σούπερ μάρκετ μπορείς να βρεις ανθούς φρέσκους αυτή την εποχή. Μόνο που τη συνταγή , όπως μου έλεγε η Σούλα, την ξέρουν οι Κρητικές. Κι άντε τώρα να βρεις μια τέτοια στην Αθήνα, να σου τους φτιάξει, τους ντολμάδες!

Ένοιωσα την ανάγκη να γράψω, γι’ αυτό και το έκανα. Αυτός ήταν και είναι ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ κι έτσι λειτουργούσε πάντα. Έτσι και συνεχίζει να κάνει και στο νέο διαδικτυακό χώρο του.

Τελικά είμαστε όλοι, απροστάτευτοι, τηλεφωνικά…

29 Ιουλίου 2022 / Σχολιάστε

Μέσον επικοινωνίας το σταθερό τηλέφωνο. Υποβαθμισμένο κάπως τώρα πια με τα κινητά να είναι πολύ διαδεδομένα. Όμως τη δεκαετία του 90 τέτοια τηλέφωνο κυριαρχούσαν. Κι άντε τώρα εδώ να δεις ποιος σε παίρνει τηλέφωνο και με τι διάθεση…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/07/2022

Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η μόνη φορά που αισθανόμαστε απροστάτευτοι ως χρήστες της τηλεφωνίας από τα διάφορά δίκτυα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην υπόθεση της απόπειρα παρακολούθησης του τηλεφώνου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ. Όχι πως και αυτό δεν έχει τη σοβαρότητα του, αλλά ήδη εκείνος κατέθεσε αναφορά στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Οπότε έχουμε δρόμο μπροστά μας…

Μιλάω για πιο απλά, καθημερινά πράγματα, που βιώνουμε όλοι οι χρήστες των έξυπνων – ψηφιακών τηλεφώνων. Την αρχή ξεκίνησαν με μια μέθοδο υπερχρέωσης στα κινητά τηλέφωνα με αριθμούς που αποτυπώνονταν με τη μορφή 004937222466.

Το έκαναν απλά. Εκείνοι τηλεφωνούσαν στο κινητό σου. Και δεν χρειάζονταν τίποτα άλλο να γίνει, από την ώρα που εσύ σήκωνες τη συσκευή κι έλεγες «παρακαλώ». Στην ουσία «έδινες» τη συναίνεση σου στο να σε χρεώσουν γι’ αυτή την κλήση και για κάθε επόμενη.

Παλιό το κόλπο, έγινε γνωστό από τα ΜΜΕ και οι άνθρωποι ήταν υποψιασμένοι με αποτέλεσμα να μη σηκώνουν άγνωστα διεθνή νούμερα που εμφανίζονταν με την κλήση στο τηλέφωνο τους. Το να βάζεις στη συσκευή σου στο «κόκκινο» το συγκεκριμένο αριθμό, θα μπορούσε να τον αποκλείσει από το να επιχειρήσει να ξαναπάρει. Αλλά αυτό πια δεν είχε καμιά πρακτική αξία, αφού οι απατεώνας διέθεταν λογισμικό που άλλαζε συνεχώς τα νούμερα ώστε να μη μπορεί να αποκλειστεί.

Αυτά με τα κινητά. Τώρα η ίδια μέθοδος χρησιμοποιείται και με τα σταθερά τηλέφωνα. Το ίδιο κόλπο εκτιμούν ότι θα τους αποφέρει καρπούς και τρελά κέρδη από την κλοπή ανυποψίαστων ανθρώπων που απλά σηκώνουν το ακουστικό για αν απαντήσουν σε μια κλήση στο τηλέφωνο του σπιτιού τους!

Συνέβη και σε μας που εξυπηρετούμαστε από το δίκτυο της VODAFON και ήταν φυσικό από την πρώτη στιγμή να επικοινωνήσουμε με τον φορέα και να καταγγείλουμε το γεγονός.

Η αντιμετώπιση; Επιεικώς απαράδεκτη. Σήκωσαν τα χέρια ψηλά και είπαν ότι δεν μπορούν να κάνουν, απολύτως τίποτα. Τίποτα; Ναι, έτσι ακριβώς…

Δική μας, λέει, είναι η ευθύνη να προσέχουμε τα τηλέφωνα μας και να κρίνουμε ποια πρέπει να σηκώνουμε. Τέτοιο θράσος από έναν πάροχο που έχει επιλεγεί από το κράτος να προσφέρει τηλεφωνικές υπηρεσίες σε πανελλαδικό επίπεδο.

Αναρωτιέμαι λοιπόν, πού θα έπρεπε να προσφύγω εγώ, ο κάθε απλός χρήστης υπηρεσιών σταθερής τηλεφωνίας, για να προστατευτώ; Υπάρχει μια τέτοια υπηρεσία κι αν ναι, τι πρέπει να κάνει κάποιος για να πει τον… πόνο του και να βρει, όχι ένα χτύπημα κατανόησης στην πλάτη, αλλά να βρει λύση, ώστε να νοιώσει ότι προστατεύεται;

Δεν ξέρω αν το έχετε αισθανθεί κι εσείς, αλλά εγώ προσωπικά, πολλές φορές έχω νοιώσει εντελώς απροστάτευτος σε ένα κράτος, υποτίθεται επαρκώς εξοπλισμένο για να παρέχει τέτοιες υπηρεσίες στον πολίτη. Κάτι πρέπει να γίνει και σύντομα, άμεσα αν είναι δυνατόν.

Δεν αρκεί βέβαια για κάθε πρόβλημα που προκύπτει να «στήνεται» μια νέα αστυνομία. Όχι, δεν βοηθάει και πολύ κάτι τέτοιο, πέρα από το να μαζεύει έναν ολόκληρο στρατό ανειδίκευτων ένστολων νεαρών, ανίκανων να προσφέρουν οτιδήποτε. Κι επίσης δεν ξέρω τι ρόλο παίζει η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών   σε τέτοιες περιπτώσεις. Δεν θα έπρεπε να ελέγχει τους παρόχους ώστε να παίρνουν επαρκή μέτρα για την προστασία των πολιτών; Λέω τώρα εγώ, καθώς προσπαθώ να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου.

Είναι απίστευτο, τις δύσκολες από πλευράς υψηλών θερμοκρασιών τελευταίες ημέρες του Ιουλίου, να ζούμε και τέτοια προκλητικά περιστατικά. Ας παίξει επιτέλους το κράτος σωστά το ρόλο του για να νοιώσει προστατευμένος ο πολίτης. Υποχρεωμένο είναι!

Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 30/7/2022 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Τα κηπευτικά του Γιώργου από Τερψιθέα Αιτωλοακαρνανίας

28 Ιουλίου 2022 / Σχολιάστε

Μ’ αυτή τη ζέστη δεν έχω όρεξη ούτε και για γράψιμο! Το φαντάζεστε; Κι όμως συμβαίνει. Έτσι λοιπόν καθώς έκανα μια τσάρκα απογευματάκι στο διαδίκτυο, έπεσα πάνω στα φρεσκοκομμένα κηπευτικά του καλού μου φίλου Γιώργου Κοντογιάννη από την Τερψιθέα Αιτωλοακαρνανίας. Μου έφεραν θύμισες και είπα να ασχοληθώ λίγο μαζί τους…

Θυμάμαι τέτοιες εποχές στο χωριό, είπαμε ο Ιούλιος ήταν ο μήνας που μου άρεσε για πολλούς λόγους να είμαι στο Θραψανό για διακοπές. Και οπωσδήποτε κάποιες μέρες θα πήγαινα στον κήπο του Αγησίλαου και της Στασούλας στου Γρέγο, μαζί τους την ώρα που πήγαιναν να ποτίσουν και να κόψουν τα κηπευτικά τους. Δείτε μερικά δημοσιεύματα από το αρχείο μας ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Απ’ όλα είχε ο μπαξές, μου το θυμίζουν πολύ οι φωτογραφίες του Γιώργου… Λίγα, όσα χρειάζονταν για το σπίτι αλλά καλά ποιοτικά. Φαντάζομαι πως και εκείνος, όπως και η αδελφή μου ξέρει τι λιπάσματα τους βάζει, αν τους βάζει και είναι απόλυτα σίγουρος πως ότι μπαίνει στην κουζίνα του είναι καλό ποιοτικά. Αυτά έχει ο δικός σου κήπος! Τεράστια πλεονεκτήματα που εδώ στην Αθήνα, ούτε να τα φανταστείς δεν μπορείς.

Να λέμε αλήθειες τώρα, μας έχει λείψει το χωριό…

27 Ιουλίου 2022 / Σχολιάστε

Καθώς ζούμε τις μεγάλες ζέστες στην Αθήνα, κάνουμε σκέψεις για το χωριό καθώς ήρθαν μπροστά μας μερικές φωτογραφίες που έβγαλε η Στασούλα μας τον περασμένο Μάη, τότε που είχαν πάει με τη Μαρία, τη γυναίκα του Κωστή μας, να το καθαρίσουν λίγο.

Τις ευχαριστώ γι’ αυτό. Αν δεν γίνονταν και τέτοιες μικρές παρεμβάσεις θα είχε χορταριάσει όλο το σπίτι, αφού ακατοίκητο όπως είναι, είναι φυσικό να έχει ζητήματα. Ξεχορτάριασαν λοιπόν και έπλυναν την εξωτερική αυλή, ας είναι καλά για την πρωτοβουλία τους.

Δεν ήταν και τόσο απλό. Την ήθελε τη δουλειά του. Και βέβαια αυτό είναι μια δική μας δουλειά, αλλά βλέπεις, περνάει ο καιρός και όλο και κάτι συμβαίνει που δεν μας επιτρέπει να πάμε. Κάθε φορά και κάτι. Τη μια η πανδημία, την άλλη ο σεισμός.

Αλλά να το πούμε, μας έχει λείψει η ηρεμία του. Σίγουρα και κει θα κάνει ζέστη αυτόν τον καιρό. Αλλά το βράδυ δροσίζει λίγο. Και είναι και οι πετρόχτιστοι τοίχοι και η κεραμοσκεπή που το βοηθούν λιγάκι τα καλοκαίρια. Τι να λέμε τώρα, το νοσταλγήσαμε…

Στο Καβούρι της Βουλιαγμένης, μέρες καύσωνα…

26 Ιουλίου 2022 / Σχολιάστε

Τα λέμε και στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, δείτε ΕΔΩ. Σας είχαμε υποσχεθεί ότι θα επιστρέφουμε πότε – πότε και θα προσθέτουμε θέματα, επειδή αγαπούμε όλη αυτή την προσπάθεια και δεν θέλουμε να την εγκαταλείψουμε και να πεθάνει στη λήθη του χρόνου! Να μια εικόνα που ζήσαμε τις μέρες του καύσωνα στο Καβούρι της Βουλιαγμένης. Δεν είναι πραγματικά μοναδική, υπέροχη;

Ήταν απογευματάκι όταν φτάσαμε εκεί. Και δεν ήμασταν μόνοι μας. Είχε πολύ κόσμο στην παραλία που έκανε μπάνιο από νωρίς στη μέρα. Και συνέχισε ακόμα να πλατσουρίζει ή να παίζει μέσα στα αβαθή νερά. Περπατήσαμε λίγο ανάποδα από τα συνηθισμένα μας. Αντί για δεξιά επιλέξαμε να πάμε αριστερά. Λιγότερος κόσμος κι ένα μέρος που μάλλον δεν το γνωρίζαμε, επειδή πηγαίναμε για πρώτη φορά. Αλλά άξιζε το κόπο. Οι εικόνες μας αποζημίωσαν

Εικόνες σαν αυτές ανθρώπων που απηύδησαν από τις υψηλές θερμοκρασίες των ημερών και αποφάσισαν να έρθουν εδώ για να δροσιστούν και να χαλαρώσουν. Με το δικό τους εξοπλισμό, αν και οι καντίνες που είναι εκεί διαθέτουν προς ενοικίαση ομπρέλες και ξαπλώστρες το σετ προς 14 ευρώ η μία και προς 10 ευρώ τις καθημερινές και 15 τα Σαββατοκύριακα , η άλλη. Φυσικά δεν έλλειπαν οι ρακέτες στην άμμο και οι παρεούλες για κουβεντούλα. Καλοκαίρι 2022. Στο Καβούρι!

Αγναντεύοντας από ψηλά, από την Πεντέλη, τον κόσμο…

25 Ιουλίου 2022 / Σχολιάστε

Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί τον περασμένο Απρίλη… Μια μέρα ηλιόλουστη που είχαμε πάει στην Πεντέλη με τους φίλους μας Άρη και Χάρις και φάγαμε σε μια ταβέρνα για μεσημέρι…

Ύστερα ανεβήκαμε μια βόλτα στο βουνό… Από τον δρόμο, που όταν συνεχίσεις σε βγάζει στη Νέα Μάκρη. Ένα μέρος όμορφο, όπου σε άλλες εποχές, όταν ακόμα ζούσε μαζί μας ο παππούς Διονύσης, εδώ ο Άρης έβρισκε χόρτα για το τραπέζι μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ μερικά δημοσιεύματα για την Πεντέλη από το αρχείο μας.

Τώρα, τις προηγούμενες μέρες, η Πεντέλη κάηκε ξανά. Δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε είναι η μόνη. Λίγος παραπάνω αέρας να φυσά και να έχει υψηλές θερμοκρασίες, είναι αρκετό για να δούμε να ξεδιπλώνεται η καταστροφή, μπροστά στα μάτια μας.

Κάνω αυτές τις σκέψεις καθώς είμαστε μέσα στον καύσωνα και οι συνθήκες στην Αθήνα είναι πολύ δύσκολες. Αναρωτιέμαι τι θα γίνει αν χαθούν και λίγοι πνεύμονες πρασίνου που περιβάλλουν το λεκανοπέδιο της Αττικής.

Κάποτε το Λεκανοπέδιο, πριν μαζευτεί εδώ ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας, είχε ένα όμορφο κλίμα. Το προστάτευαν γύρω – γύρω βουνά και μπροστά της έχει θάλασσα. Αλλά σήμερα που έχουν ανατραπεί όλα κι αυτό έχει αλλάξει.

Και το βλέπουμε αυτό, όταν επικρατούν ακραίες καιρικές συνθήκες, όπως τώρα με τον καύσωνα. Δεν μπορείς να επιβιώσεις χωρίς αιρκοντίσιον, αλλά φανταστείτε τώρα, να δουλεύει όλο αυτό το σύστημα μαζί με το μπετόν και την άσφαλτο.

Τα δέντρα στα πάρκα και τα μικρά περιαστικά δάση ισορροπούσαν κάπως την κατάσταση. Αλλά όχι πια. Οι άνθρωποι καταστρέφουν την γη, καταστρέφουν στην ουσία το περιβάλλον, τον εαυτό τους. Το λέω μετά λόγου γνώσεως. Το ζω καθημερινά με εκατομμύρια άλλους συνανθρώπους μου.

Και λοιπόν, θα μου πείτε… Ποια είναι η αντίδραση; Καμία, τίποτα… Γκρινιάζουμε και μετά «προσαρμοζόμαστε», Μόνη μας ελπίδα ότι θα έρθει ο καιρός και θα καταστραφούν αυτοί που καταστρέφουν τη γη… Υπάρχει ισχυρή διαβεβαίωση γι’ αυτό.

Όταν κοιτά από ψηλά, λέει ένα τραγούδι, μοιάζει η γη με ζωγραφιά. Έτσι θα θέλαμε να είναι ο τόπος που ζούμε. Να φέρνουν χαρά και ευτυχία ότι κάνουμε. Να ξαναδούμε το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων. Απλό, καθαρό, άδολο, έτσι όπως ήταν κάποτε…

Το έχουμε ξεχάσει, αλλά έτσι ήταν κάποτε. Έρχεται η καθημερινότητα και μας ζορίζει. Και μας προσθέτει ευθύνες. Ναι, οι καταστάσεις, δεν είναι καλές. Αλλά δεν χρειάζεται να τρέμουμε και να φοβόμαστε με τον παραμικρό θόρυβο που δεν ξέρουμε από πού προέρχεται.

Ας ξαναβάλουμε κάτω τα πράγματα και ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, ξεκινώντας από τα απλά πράγματα. Καιρός να πάψουμε να είμαστε εγωκεντρικοί και να μάθουμε να μοιραζόμαστε πράγματα με τους γύρω μας. Με την αγάπη και τη συνεργασία θα αλλάξουν τα πράγματα. Πώς αλλιώς;

Πλοήγηση άρθρων

← Προηγούμενα άρθρα