Αρχική » 2022 » Ιούλιος (Σελίδα 2)

Αρχείο μηνός Ιούλιος 2022

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
024259
Τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.

Πολύ θερμό το καλοκαίρι, κρύος ο χειμώνας!

Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι και ο χειμώνας. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Ιούλιος 2022
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 174

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ τ. 175, "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε το τ. 174, ΕΔΩ το τ.173, ΕΔΩ το τ.172, ΕΔΩ το τ.171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, εδώ ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 442

Έτοιμο και το 443 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ, Κι ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441 ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ.439, ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 


Είμαστε στον 21ο χρόνο!
Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχεις ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Πάμε να μαζέψουμε αμύγδαλα; Υπέροχο να το ζεις, όλο αυτό

Μ’ αυτή την ωραία μαντινάδα ανέβασε ο Νεκτάριος Μπανταλάκης στην ομάδα “Κρήτη των γεύσεων” στο Facebook τις φωτογραφίες του σημερινού δημοσιεύματος. Έλεγε: “Χωστά τα σπας τ’ αμύγδαλα / μα εγώ γροικώ τσι χτύπους / ότι ‘καμες τα μάθαινα / κ’ ότι ‘λέγες τα γροίκου.” Γέλασα! Όμορφο ήταν και έβαλε στον εαυτό μου φωτιά στις αναμνήσεις… Κάποιοι. αυτοί την εποχή. μαζεύουν τα αμύγδαλα τους!

Όχι πως εμείς είχαμε ποτέ τόσα πολλά αμύγδαλα και δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί δεν είχε βάλει αμυγδαλιές ο πατέρας μου σε μέρη πετρώδη που ευδοκιμεί η αμυγδαλιά, αλλά δεν είχαμε… Σαν παιδιά όμως, θυμάμαι, ψάχναμε να βρούμε αμυγδαλιές που είχαν φτάσει τον καρπό τους σ’ αυτό το σημείο ώστε να τον γευτούμε. Τις περισσότερες φορές δεν ήταν δικά μας, αλλά τότε ως παιδιά, λίγο μας ένοιαζε αυτό.

Φίλε Νεκτάριε, δεν γνωριζόμαστε προσωπικά, απλά είμαστε στην ίδια ομάδα κι εκεί είδα τη δουλειά σου, θέλω να σε ευχαριστήσω από την καρδιά μου γι’ αυτό το φλας μπακ στο παρελθόν. Σήμερα θα τα βρεις, παντού στο χωριό. Ποιος να τα μαζέψει και γιατί; Μήπως άλλωστε τα ξέρουν τα σημερινά νέα παιδιά; Προτιμούν, αυτά του εμπορίου, καβουρντισμένα με αλάτι. Λογικό! Άμα δεν έχεις δοκιμάσει το αυθεντικό, πού να ξέρεις την ποιότητα τους και τη διαφορά στη γεύση;

Έρχεται νέος καύσωνας, σύμφωνα με τους μετεωρολόγους

Το κακό με τις υψηλές θερμοκρασίες ξεκίνησε από χθες Παρασκευή, όταν η θερμοκρασία στα ηπειρωτικά άγγιξε και θα ξεπέρασε τους 39 βαθμούς Κελσίου. Σύμφωνα πάντα με τους μετεωρολόγους οι υψηλές θερμοκρασίες θα διαρκέσουν με μικρές διακυμάνσεις τουλάχιστον μέχρι το τέλος του μήνα. Αναμένουμε λοιπόν το Σαββατοκύριακο να έχει θερμοκρασίες που θα είναι υψηλές, αλλά όχι ακραίες.

Σύμφωνα με τον μετεωρολόγο της ΕΡΤ, Παναγιώτη Γιαννόπουλο, «δεν θα πρόκειται για έναν ακραίο καύσωνα, αλλά για έναν τυπικό καύσωνα για το ελληνικό καλοκαίρι με τις θερμοκρασίες πιο υψηλές στα δυτικά ηπειρωτικά εκεί το θερμόμετρο λίγο πάνω από τους 40 βαθμούς Κελσίου».

Τι λέει ο Γιάννης Καλλιάνος

Το ίδιο ακριβώς επισημαίνει και ο μετεωρολόγος, Γιάννης Καλλιάνος, ότι δηλαδή οι υψηλές θερμοκρασίες αναμένονταν στη χώρα μας από την Παρασκευή 22 Ιουλίου.

Οι άνθρωποι αυτοί, όπως και οι περισσότεροι συνάνθρωποι μας έχουν σελίδες στα social media. Κι εκεί έγραψε από τις προηγούμενες ημέρες.

Διαβάζουμε στο Facebook:

«Φαίνεται ότι τουλάχιστον για 3-5 ημέρες θα μας επισκεφτούν αυτές οι θερμές αέριες μάζες. Ο υδράργυρος στη χώρα μας, κατά τη διάρκεια αυτού του καύσωνα, θα αγγίξει τους 40-41 βαθμούς Κελσίου και τοπικά ακόμη και τους 42 βαθμούς Κελσίου στις ευπαθείς στη ζέστη περιοχές.

Μπορεί να έρχεται καύσωνας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα σημειωθούν στην Αττική θερμοκρασίες ακραίες. Για παράδειγμα, αν διατηρηθούν τα νεότερα προγνωστικά στοιχεία, δεν θα δούμε πιθανότατα στην Αθήνα θερμοκρασίες που θα υπερβαίνουν τους 40-41 βαθμούς Κελσίου».

Ψυχραιμία λοιπόν! Άλλη μια δύσκολη κατάσταση είναι, που θα περάσει κι αυτή… Στο κάτω – κάτω της γραφής Ιούλιος είναι. Τι θα περίμενε κανείς για να το θεωρήσει φυσιολογικό;

Και παρακολουθείτε τις ανακοινώσεις του Δήμου που μένετε. Ίσως έχει ανοίξει κλιματιζόμενες αίθουσες για τους ευάλωτους συμπολίτες τους. Στην Αθήνα διαβάζουμε ότι κάτι τέτοιο θα ισχύσει από σήμερα σε συγκεκριμένα κτίρια του Δήμου. Φροντίστε να τα μάθετε…

Από διακοπές πώς πάμε; Θα τα καταφέρετε να πάτε;

Δεν είναι τελικά έτσι όπως εξελίσσεται η κατάσταση και το πιο εύκολο πράγματα στον κόσμο να πάει κανείς διακοπές. Αν και το ΄χουμε τόσο ανάγκη, για λίγη ξεκούραση, μάλλον στην Αθήνα θα τη βγάλουμε, όπως και πολλοί άλλοι συνάνθρωποι μας. Οι λόγοι πολλοί, κυρίως οικονομικοί…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 23/07/2022

Αν μ’ αρέσει κάτι σ’ αυτή τη δουλειά που κάνω πολλά χρόνια, καταγράφοντας την επικαιρότητα είναι που οι νέοι δημοσιογράφοι ψάχνουν να βρουν κάποια έρευνα, επαρκώς τεκμηριωμένη επιστημονικά, για να αποδείξουν στο άρθρο τους τα αυτονόητα.

Δείτε την περίπτωση των διακοπών, κάτι που έχουμε μάθει τα τελευταία προ πανδημίας χρόνια είναι να οριοθετούμε στο δίμηνο Ιουλίου – Αυγούστου με κορύφωση την τελευταία, καθώς τότε έκλειναν τα μαγαζιά για 15 ή 20 μέρες με σκοπό να ξεκουραστούν και να πάρουν δυνάμεις για τον χειμώνα.

Μερικοί είδαν όλα αυτά τα σχέδια να ανατρέπονται στα χρόνια του Covid-19. Ο φόβος, η οικονομική ανασφάλεια, το γεγονός ο χώρος υπερχαλάρωνε με στόχο και σκοπό να πάρει πίσω όσα περισσότερα μπορούσε από το χαμένο κέρδος, δημιούργησε ένα πρόβλημα σοβαρό.

Άλλοι πάλι αγνοώντας τα όλα αυτά και ζώντας σε ένα παράλληλο σύμπαν και πάντως όχι εδώ, μαζί μας, έκαναν σα να μη συμβαίνει τίποτα και επέλεγαν προορισμούς με διεθνές ενδιαφέρον.

Ο στόχος πολλαπλός. Όχι μόνο να περάσουν για λίγο καλά, αλλά και να το δείξουν ή αλλιώς να το διαφημίσουν από τη σελίδα τους στα κοινωνικά δίκτυα. Αυτά μας μάραναν στους καιρούς μας.

Το φαίνεσθε και όχι το είναι, κυριαρχεί. Μπορεί να το διαπιστώσετε με την πρώτη προσεκτική ματιά. Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στις έρευνες που λένε ότι πάρα πολλοί συμπολίτες μας, δεν θα καταφέρουν ούτε φέτος να πάνε διακοπές. Λες και περίμεναν να τους το πουν οι έρευνες.

Δεν βλέπουν ότι ο μισθός ή σύνταξη «τελειώνει» από τις 20 του μήνα και χρωστάνε μέχρι να πάρουν τον νέο μισθό ή τη σύνταξη, αν βέβαια διαθέτουν το προνόμιο να εργάζονται ή να ζουν με τη σύνταξη τους.

Δεν ζουν και δεν έχουν υποστεί την κοροϊδία ότι τάχα μου θα… επιδοτηθούν για τις υπέρογκες αυξήσεις στο ρεύμα, στα είδη πρώτης ανάγκης στο σούπερ μάρκετ, στα καύσιμα και στο καθετί που κινείται;

Και μόνο μια ματιά στις επιδοτήσεις που δίνονται, δείχνει την κατάσταση που βρισκόμαστε. Για το ρεύμα δίνουν ψίχουλα, όπως και για την βενζίνη για το πρόγραμμα «Τουρισμός για όλους» φρούδες ελπίδες, ούτε καν ψίχουλα.

Απ’ την άλλη βλέπεις με πόση ψυχραιμία και άνεση σου λένε εξωφρενικές τιμές για τα ενοικιαζόμενα δωμάτια στη «φουλ σεζόν», όπως συνηθίσαμε να λέμε αυτή τη χρονική περίοδο. Κι αναρωτιέσαι: Δεν ζουν ανάμεσα μας αυτοί οι άνθρωποι; Δεν αντιμετωπίζουν τα ίδια με μας προβλήματα; Δεν νοιώθουν κι αυτοί τον φόβο που νοιώθουμε εμείς;

Θα θέλαμε, αν ήταν (που δεν είναι…) εφικτό να την είχαμε. Καταλαβαίνουμε βέβαια τη χασούρα των δύο προηγούμενων χρόνων. Αλλά, πιστέψτε με, είναι αδύνατον να βγάλεις όλα τα διαφυγόντα κέρδη μέσα σε μια χρονιά, όσο καλή κι αν είναι. Άσε που το τέλος συνήθως κάνεις ταμείο, όπως λένε, όσοι έχουν επαφή με την πραγματικότητα.

Ο πλούτος είναι μοιρασμένος δυσανάλογα και πολύ άδικα. Μια μικρή μειοψηφία ευημερεί ακόμα, κάτω από τις όποιες δύσκολες συνθήκες και πολλοί αδυνατούν να βγάλουν το μήνα με τους πόρους που διαθέτουν.

Δεν χρειάζεται λοιπόν να στεναχωριέστε που και φέτος ίσως δεν τα καταφέρετε, ούτε για τις λίγες μέρες που ίσως πηγαίνατε. Το καλοκαίρι θα περάσει γρήγορα, αρκεί να μη μετράτε μια – μια τις ώρες και τις μέρες με νοσταλγία για τα παλιά, τότε που μπορούσατε.

Έτσι λειτουργώντας, θα βγείτε από την παγίδα, που με έντεχνο τρόπο βάζουν στο μυαλό μας τα ΜΜΕ. Ότι τάχα μου διακοπές είναι μόνο αν πάτε Μύκονο κοντά και δίπλα στους αναγνωρίσιμους, για μια φωτογραφία που θα ανεβάσετε στο Instagram. Όχι! Η ζωή είναι αλλού. Ψάξτε λίγο και είμαι βέβαιος ότι θα τη βρείτε… Δεν είναι πολλά τα μυστικά της και είναι τόσο διάφανη, μπροστά σας!

Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ αυτού του Σαββάτου, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Σούρουπο στους Αγίους Αποστόλους. Μια όμορφη στιγμή!

Μας αρέσει αυτή η ώρα και όταν μπορούμε και περνάει από το χέρι μας, φροντίζουμε να είμαστε κάπου όμορφα και να την απολαμβάνουμε. Οι σημερινές φωτογραφίες είναι από τον Ευβοϊκό. Μπορεί να είναι και η Εύβοια, απέναντι από τους Αγίους Αποστόλους. Δεν χορταίνουμε να τη βλέπουμε και να τη ζούμε. Και δεν είμαστε μόνοι μας. Αρκετοί ήταν εκείνοι που επέλεξαν να κάνουν το ίδιο με μας, πράγμα.

Να είσαι εκεί και ξαφνικά να εμφανίζεται από το πουθενά ένα φουσκωτό μικρό σκάφος με έναν επιβάτη και με το λιγοστό του φως αναμμένο, έτσι που να δίνει το στίγμα του στη θάλασσα. Μπορεί και να είναι απλά μια ψαρόβαρκα, αλλά προσθέτει στο συνολικό τοπίο. Το νοιώθεις , το αισθάνεσαι. Είναι σα να είσαι ήδη εκεί, να ταξιδεύεις σ’ αυτή την ήρεμη θάλασσα.

Να το ξαναπώ… Μας αρέσει πολύ αυτή η ώρα… Αν και προχωρημένη η νύχτα, το έντονο κόκκινο στον ορίζοντα, λένε αυτοί που ξέρουν ότι έχει να κάνει με τη ζέστη της επόμενης μέρας. Πολύ πριν τις προβλέψεις της ΕΜΥ, με τέτοια σημάδια στον ουρανό, ήξεραν να διαβάζουν τον καιρό της επομένης, οι παρατηρητές. Κι έτσι ακριβώς έγινε. Υψηλές θερμοκρασίες με το βορειαδάκι ωστόσο να κρατά σε μια διαχειρίσιμη κατάσταση τα πράγματα.

Όλα καλά! Επιστροφή στην καθημερινότητα χωρίς πρόβλημα

Έντεκα η ώρα το πρωί ανοίγει το συνεργείο του ΕΟΔΥ που βρίσκεται, τις καθημερινές, στο Δημαρχείο Περιστερίου. Και φυσικά κάποιος κόσμος, όπως βλέπετε στη φωτογραφία, είναι μαζεμένος εκεί, περιμένοντας. Αλλά το πράγμα κινείται γρήγορα… Σε δέκα – δεκαπέντε λεπτά, είχαμε τελειώσει. Όλα καλά!

Πάει κι αυτό! Το περάσαμε όπως όλοι. Περιορισμένοι σπίτι μας ή όταν χρειάστηκε να βγούμε με τις οδηγίες του γιατρού, φορώντας τη μάσκα και με πολύ προσοχή.

Και ιδού που είμαστε πια αρνητικοί. Το rabid test στο εξειδικευμένο συνεργείο του ΕΟΔΥ το επιβεβαίωσε, την περασμένη Δευτέρα. Το καταγράφουμε ως εμπειρία, όχι την καλύτερη, αλλά θα έχουμε να το λέμε κι εμείς ότι παρά την προσοχή μας και τα μέτρα ασφαλείας που παίρναμε, δεν το αποφύγαμε, όπως εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι.

Έτσι κι αλλιώς, το περάσαμε πολύ ήπια, χωρίς ιδιαίτερα συμπτώματα που να μας δημιουργήσουν πρόβλημα. Δεν ξέρω πού μπορεί να οφείλετε αυτό. Ίσως στο γεγονός ότι είχαμε κάνει και τα τρία εμβόλια, ίσως ότι ο ίδιος ο ιός στις πολλαπλές μεταλλάξεις του εξασθενεί. Εδώ, οι επιστήμονες που το παρακολουθούν, έχουν σηκώσει ψηλά τα χέρια και αδυνατούν να προσδιορίσουν τις πιο απίθανες μεταλλάξεις του.

Σημασία έχει πως το πρόβλημα έφυγε και για κάποιο χρονικό διάστημα θα έχουμε μια σχετική ανοσία. Αλλά το τέταρτο αναμνηστικό εμβόλιο το σκεφτόμαστε, κατά τον Σεπτέμβρη.

Δεν βιαζόμαστε. Έχουμε καιρό μέχρι τότε… Επιστρέφουμε λοιπόν στην καθημερινότητα μας, όπως την έχουμε οριοθετήσει, με προσοχή και πάντα φορώντας τη μάσκα σε δημόσιους ανοιχτούς ή κλειστούς χώρους και ο Θεός βοηθός!

Να πάρουμε ανάσες, να γεμίσει η ζωή μας ξανά δράση, να νοιώσουμε χρήσιμοι, όπως ήμασταν μέχρι τώρα…

Σκέψεις καλοκαιρινές, περπατώντας δίπλα στη θάλασσα

Σούρουπο, απογευματάκι στη θάλασσα… Η πιο όμορφη ώρα της μέρας. Με τα πόδια μέσα στο νερό κι ας μην μπορούμε ακόμα να μπούμε ολόκληροι. Υπομονή, θα γίνει κι αυτό.

Έλεγα τις προηγούμενες μέρες πως είναι πολύ όμορφο να τα καταφέρναμε να βρισκόμαστε σε μια θάλασσα, μέρες του Ιουλίου, ζεστές, που είναι. Αν και δεν είναι μακρινό το δημοσίευμα μπορείτε να το ξαναδείτε, πατώντας ΕΔΩ.

Και να, που τα καταφέραμε! Πήγαμε σε ένα μέρος γνωστό από τα παλιά, αγαπημένο για την ησυχία του και την ηρεμία του. Στην περιοχή Λιμνιώνας, στους Αγίους Αποστόλους, πέρα από την Αγκώνα, τη γνωστή παραλία που προσελκύει κόσμο.

Απογευματάκι, η πιο όμορφη ώρα… Ένοιωσα την ανάγκη να βγάλω τα παπούτσια μου και να περπατήσω έτσι, ξυπόλυτος στην ακροθαλασσιά.

Η θαλάσσια αύρα ερχόταν απαλά στο πρόσωπο και τόνιζε την ομορφιά της στιγμής. Η ήρεμη ατμόσφαιρα και ο απαλός κυματισμός, επίσης πρόσθεταν τα δικά τους.

Ο χώρος και ο χρόνος κατάλληλος για σκέψεις. Αχ αυτό το φετινό καλοκαίρι, περίεργα και παράξενα που κυλά! Δεν μπορείς να κάνεις σχέδια και όλα νομίζεις ότι γίνονται την τελευταία στιγμή. Και πάλι καλά, λέμε και είμαστε ευγνώμονες…

Στο κάτω – κάτω δεν έχει και νόημα να επιθυμείς πράγματα που για διάφορους λόγους δεν μπορείς να έχεις. Έτσι προσαρμοζόμαστε κι εμείς, όπως και τόσοι άλλοι συνάνθρωποι μας, γύρω μας.

Είμαστε ευχαριστημένοι με ότι έχουμε ή ότι μπορούμε να έχουμε. Μικρά, λίγα, τι σημασία έχει; Το σημαντικό είναι να βλέπεις κάτι να κινείται και να μη λιμνάζει. Όλα αυτά δεν είναι δεδομένα, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.

Εδώ, όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε μάθει να ζούμε σε μια ιδιότυπη ραστώνη. Ύστερα ήρθε η πανδημία που μας μπέρδεψε, υποχρεώνοντας μας και σε άλλες λογικές. Προσπαθούμε, συχνά με ένταση, να ξεφύγουμε από εδραιωμένες λογικές που δεν μας ωφελούν.

Και συχνά τα καταφέρνουμε… Άλλοτε πάλι αποτυγχάνουμε, αλλά δεν απογοητευόμαστε. Το καλό είναι να κάνεις βήματα μπροστά, έστω και μικρά, αλλά μπροστά. Και με την ατελή μας ανθρώπινη φύση, το παλεύουμε με αξιοπρέπεια.

Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις… Πόσες δεν κάνουμε κάθε μέρα; Μερικές φορές και σιωπηλά. Ψάχνουμε, αλλά δε βρίσκουμε τις λέξεις, να τις συνταιριάξουμε. Έχετε ακούσει για στεναγμούς αλάλητους; Πολλοί εκφράζονται κι έτσι. Δεν έχουν, άλλον, καλύτερο τρόπο.

Κοίτα τώρα, πόσα πράγματα έβαλα κάτω, με αφορμή μια φωτογραφία που μου άρεσε, επειδή θεώρησα ότι είναι στοχαστική…

Χρόνια τώρα, “ενοικιάζεται”, το κομμωτήριο της «Όλγας»

Μια από τις μνήμες που έχω από όταν κατέβηκα στον Κολωνό, ήταν το κομμωτήριο της «Όλγας». Εκείνη με κούρευε, όπως και τον Λάμπρο. Ύστερα όμως ήρθε η κρίση του 2012 και ο Γιώργος, ο σύζυγός της, στο ταμείο, δεν έλεγε να βάλει λίγο νερό στο κρασί του. 13 ευρώ είχε το ανδρικό κούρεμα, ούτε ένα ευρώ δεν το μείωσε. Αλλά τα αστεία του, δεν έφταναν να κρατήσει το μαγαζί.

Λίγο αργότερα έκλεισε… Ήταν αδύνατον να κρατηθεί μ’ αυτές τις τιμές σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, όπως είναι ο Κολωνός. Τα γυναικεία κτενίσματα έφταναν τα 70 ευρώ, όσο δηλαδή και στο Κολωνάκι οι φίρμες. Τι κι αν ήταν σε ένα προνομιακό σημείο στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα, Αλεξανδρείας και Άστρους, απέναντι από το κτίριο του 4ου Δημοτικού Διαμερίσματος Αθήνας και μάλιστα ιδιόκτητο;

Δεν αρκούν μόνο αυτά… Χρειάζεται και ψυχή και αγάπη γι’ αυτό που κάνεις. Και κυρίως να αντιλαμβάνεσαι σε ποιους προσφέρεις όλο αυτό. Τόσα χρόνια τώρα ζητάει ενοικιαστή, όπως είναι επιπλωμένο και δεν βρίσκει. Από καιρό σε καιρό, αλλάζουν τα «ενοικιαστήρια», επειδή καίγονται από τον ήλιο . Αλλά ενδιαφερόμενος δεν υπάρχει. Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να στεναχωριέται, αλλά μετά πάλι σκέφτομαι πως πρώτος πήγα στους κουρείς των 5 ευρώ.