Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Γειά σας αγαπημένοι φίλοι μας Νικόλα και Σούλα. Η αλήθεια είναι ότι μας έχει κλέψει την καρδιά η γλυκιά μας…
Καλό απόγευμα
αγαπητέ φίλε...και αδελφέ μου ήσασταν όμορφη παρέα μαζί με την υπέροχη Σούλα σου, και στην φωτογραφία όσοι είναι ήταν μια…
Και για μας, φίλε Βασίλη, είναι τιμή! Οι καιροί είναι δύσκολοι και όλοι έχουμε ανάγκη από καθαρούς και ειλικρινείς ανθρώπους…
Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Ένα υπέροχο δειλινό φωτογραφίζει η Σούλα στο Ανάπλι
Σπεύδει να αποτυπώσει αυτή την ομορφιά στο κινητό της, η Σούλα. Κάπου πίσω από τα παλιά, τη βρήκαμε και την ξαναφέραμε μπροστά, επειδή μας άρεσε. Κι επειδή, μερικά τέτοια όμορφα πράγματα μένουν να γεμίζουν θετικά τις αναμνήσεις μας.
Θέλουμε, μας αρέσει να τις κουβαλάμε μαζί μας, μέσα μας, τέτοιες εικόνες. Είναι αυτές που μας θυμίζουν πόσο όμορφα περάσαμε κάποτε, όχι πολύ πίσω στο χρόνο, στο Ναύπλιο.
Μια όμορφη πόλη της Πελοποννήσου, όχι πολύ μακριά από την Αθήνα. Με τον καινούριο δρόμο, είσαι εκεί σε λιγότερο από μιάμιση ώρα. Και έχεις τόσες επιλογές… Από μπάνιο στην Καραθώνα, μέχρι περπάτημα στους δρόμους της παλιά πόλης ή άραγμα για καφέ στην παραλία.
Το Ανάπλι κουβαλά πάνω του μια ολόκληρη ιστορία και αξίζει να τη θυμηθείς, περπατώντας στα στενά δρομάκια της παλιά πόλης. Το άγαλμα του Καποδίστρια, θες δε θες, σε γυρνά πίσω σε εποχές δύσκολες που δεν τιμούν και τόσο την ιστορία μας.
Η πρώτη πρωτεύουσα του νεογέννητου ελληνικού κράτους, μετά την απελευθέρωση από την τουρκική σκλαβιά που κράτησε κοντά τετρακόσια χρόνια.
Και μετά; Μετά σου ‘ρχεται να κλάψεις, αν επισκεφτείς πάνω στο κάστρο του Παλαμηδιού τη φυλακή του Κολοκοτρώνη. Δυο μέτρα γης για κείνον που ηγήθηκε της επανάστασης κι έπαιξε καταλυτικό ρόλο με τη μαχητική παρουσία του.
Μια ιστορία που σε κύκλους, συνεχίζεται ώς τις μέρες μας και σε κάνει να μην έχεις καμιά εμπιστοσύνη στους πολιτικούς. Μια ματιά να ρίξετε στην ειδησεογραφία των ημερών, είμαι βέβαιος ότι θα δείτε να επαναλαμβάνονται τα ίδια πράγματα.
Αρνούμαι να τους παρακολουθήσω… Κρατάω από το Ναύπλιο τη λάμψη μιας άλλης εποχής. Τα χαμογελαστά πρόσωπα των ανθρώπων της, τη φιλοξενία τους και όλη την ομορφιά μιας επαρχιακής πόλης που έχει να σου προσφέρει εναλλακτικές τέτοιες που μόνο στην πρωτεύουσα θα βρεις.
Αν και στις μέρες μας, με τα καύσιμα στα ύψη και την ακρίβεια να χτυπά κόκκινο, σίγουρα οι πιο πολλοί θα έκαναν και μια δεύτερη σκέψη για ένα τέτοιο ταξίδι, εγώ θα το τολμούσα.
Αρέσει και στη Σούλα, οπότε γιατί όχι, αν μας δίνονταν η ευκαιρία…
Και κάπως έτσι πορευόμαστε καθώς προχωράμε στα τέλη του Αυγούστου… Γιατί πάντα μας αρέσουν τα όμορφα και όποτε μπορούμε κάνουμε πράξη τέτοιες όμορφες καταστάσεις.
Θάλασσα! Ομορφιά, όπως και όπου κι αν τη δεις…
Στα μάτια, στα αυτιά, η θάλασσα διεγείρει τις αισθήσεις… Συχνά μας αρέσει να περπατάμε ή να καθόμαστε δίπλα της, να κουβεντιάζουμε ή να μένουμε σιωπηλοί. Είναι μοναδικός ο ήχος από το πλατσούρισμα ακόμα και των πιο μικρών κυμάτων. Απολαμβάνουμε να τον ακούμε. Μας ηρεμεί και μας μεταφέρει σε έναν όμορφο κόσμο που πολύ θα θέλαμε να είναι αλήθινός και να τον ζούσαμε.
Να, μια ωραία εικόνα καλοκαιρινή. Θυμάστε να τη ζήσατε κάπου; Μην προβληματιστείτε να της δώσετε όνομα. Είναι ακριβώς εκεί που εσείς και τα αγαπημένα σας πρόσωπα περάσατε καλά, νιώσατε όμορφα και αισθανθήκατε να… φεύγετε για το δικό σας ταξίδι, εκεί όπου καθετί είναι όμορφο και σημαντικό. Θα το νιώσατε κάποτε, δεν μπορεί. Θυμηθείτε μόνο λίγο.
Τα καλοκαιρινά δειλινά, είναι παντού όμορφα, παντού. Αλλά εμείς θα σας μιλήσουμε πιο πολύ για την Ελλάδα που ξέρουμε, που έχουμε ζήσει, που προσπαθούμε και ψάχνουμε ευκαιρίες για να την ξαναζούμε! Χαλαρά, με ένα ποτό να απολαμβάνεις τη στιγμή. Απλά πράγματα, όμορφα, που δεν είναι πολύ μακριά από εμάς και μπορούμε να τα βάλουμε στη ζωή μας, αν το θέλουμε.
Μέρες Αυγούστου, στη σχετικά άδεια πόλη της Αθήνας…
Πότε – πότε μας αρέσει να διαθέτουμε χρόνο προκειμένου να εκτιμήσουμε ότι είναι καλό να κάνουμε μια στάση και να κοιτάζουμε ήρεμα γύρω μας, μέσα μας. Μας αρέσει να κάνουμε μια εκτίμηση για το πού βρισκόμαστε στο ρεύμα του χρόνου.
Ο καιρός φεύγει… Τι κι αν είμαστε στην Αθήνα και τελικά δεν μπορέσαμε να πάμε κάπου, να αλλάξουμε παραστάσεις και να ξεκουραστούμε λίγο, αλλάζοντας τις συνήθειες και τις ταχτικές μας.
Άμα είσαι καλά μέσα σου, πάντα θα βρίσκεις κάτι καλό να κάνεις, να ασχοληθείς, να μην νιώθεις άσχημα. Ακόμα και οι επανειλημμένοι καύσωνες που ζήσαμε το φετινό καλοκαίρι, αντιμετωπίζονται, όχι πάντα με ευκολία, αλλά αντιμετωπίζονται.
Μερικές προσχεδιασμένες αποδράσεις βοηθούν σ’ αυτό… Ας πούμε στα τέλη Αυγούστου θα βρεθούμε για λίγο στη Τζιά, έναν τόπο που οι άνθρωποι του μας έχουν κάνει να τον αγαπήσουμε. Κλασικό κυκλαδίτικο νησί με τα βράχια του, την ξεραΐλα του, αλλά και τις ομορφιές τους, στις μικρές πόλεις και τα σοκάκια της,
Θα τα καταφέρουμε κι αυτή τη φορά, όπως τα έχουμε καταφέρει ως τώρα. Μερικές αντοχές είναι, δυο ανάσες και πάμε έναν ακόμα βήμα πιο πέρα, πιο μπροστά
Ευτυχώς η ΕΜΥ λέει ότι καιρός αλλάζει και οι θερμοκρασίες επιστρέφουν στα φυσιολογικά, για την εποχή επίπεδα. Μένει να το δούμε αυτό να υλοποιείται. Το χρειαζόμαστε κιόλας, όσο τίποτα άλλο…
Πλατεία Συντάγματος, μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη
Θυμάμαι, ήταν Κυριακή, σαν σήμερα, την προηγούμενη εβδομάδα στις 11 περίπου το πρωί και βρεθήκαμε στην πλατεία Στάγματος, για καλό σκοπό. Ξαφνικά την ήσυχη Αυγουστιάτικη ραστώνη, τη διέκοψαν οι παράξενοι ήχοι μιας μπάντας. Από τη μεγάλη κάτω πλατεία με τα δέντρα και το σιντριβάνι, ανέβηκα τα σκαλιά για τον μεγάλο δρόμο που περνάει μπροστά από τον Άγνωστο στρατιώτη, όπου και συνάντησα αυτήν την εικόνα.
Κόσμος πολύς! Κυρίως τουρίστες, προσπαθούν να απαθανατίσουν ένα γεγονός που δεν κατάλαβα ποτέ τι αφορούσε. Φαινόταν μπροστά η φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων και πίσω της οι Εύζωνοι σε διάφορες παραλλαγές. Η κυκλοφορία είχε διακοπεί από την τροχαία και άνθρωποι του Δήμου «κρατούσαν» του τουρίστες στα πεζοδρόμια. Τι έκαναν, δεν έμαθα ποτέ και ούτε και με ενδιέφερε να μάθω.
Κράτησα μόνο την παρουσία όλων αυτών των ανθρώπων, ένα πρωινό Κυριακής στην πλατεία Συντάγματος. Για τους τουρίστες όλο αυτό ήταν περίεργο και παράξενο, μια ατραξιόν και προσπαθούσαν όπως κι εγώ, να τραβήξουν εικόνες με το κινητό τους τηλέφωνο. Σ’ αυτή την περίπτωση δεν έχεις πάντα επιτυχία. Μερικές φορές καταλήγεις σε φωτογραφίες σαν αυτές που τράβηξα κι εγώ. Αλλά είναι όλος αυτός ο χαβαλές που τα κάνει όλα διαφορετικά.
ΕΛΤΑ για τα κλάματα! Μια φορά το μήνα, η διανομή…
Αναμφίβολα ξεπερνάει τη λογική η συμπεριφορά των ΕΛΤΑ στην περιοχή που μένουμε. Εκεί που ταχυδρόμος έφερνε την αλληλογραφία κάθε δυο εβδομάδες, τον τελευταίο καιρό, τώρα ίσως και λόγω του Αυγούστου, πέρασε μετά από ένα ολόκληρο μήνα. Και δε μένουμε σε κανένα χωριουδάκι στο πουθενά. Πέντε λεπτά από το κέντρο της Αθήνας, μένουμε.
Φαντάσου τώρα τι γίνεται στην περιφέρεια! Και σκέψου ότι στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ δεν είμαι συνδρομητής, συνεργάτης είμαι. Κάθε εβδομάδα γράφω ένα κομμάτι, εκτός από από αυτή την εβδομάδα που οι άνθρωποι του κάθισαν λίγο να ξεκουραστούν. Περίμεναν λοιπόν τέσσερις ολόκληρε εβδομάδες, ένα μήνα για να μου φέρουν τις εφημερίδες που τιμητικά οι άνθρωποι μου στέλνουν.
Σκέψου να είχα πληρώσει τη συνδρομή μου και να περίμενα από τα ΕΛΤΑ, πότε θα ευαρεστούνταν να μου φέρουν τα φύλλα σπίτι μου! Πραγματικά έχουν χάσει κάθε φερεγγυότητα. Σοβαρό πρόβλημα είναι και οι λογαριασμοί. Όταν έφταναν σε μένα είχαν… λήξει, οπότε αναγκάστηκα και τους έκανα όλους να έρχονται στο e-mail μου, ηλεκτρονικά σε PDF, όποτε και τους παραλαμβάνω έγκαιρα, για να μπορώ και έγκαιρα να τους διεκπεραιώνω.
Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Θα θυμάστε κι αν όχι, δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που είχα κάνει στον παλιό ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, όπου επεστράφη δέμα που είχαν στείλει τα παιδιά της Σούλας από τον Καναδά, επειδή ουδείς μπήκε στον κόπο είτε να μας το φέρει, είτε να πάρουμε μια ειδοποίηση και να πάμε να το πάρουμε εμείς, αν δεν μας έβρισκαν σπίτι μας,
Αλλά βλέπεις, για τα δημόσια ΕΛΤΑ, αυτά είναι λεπτομέρειες. Στην πραγματικότητα τα απαξιώνουν, ως υπηρεσία, για να τα ξεπουλήσουν σε κάποιον ιδιώτη με τρεις και εξήντα. Παλιά κλασική μέθοδος…
Κανονικά, μόνο ντροπή θα έπρεπε να νιώθουν από εκείνους που τους πληρώνουν. Αλλά ποιος έχασε την τσίπα του για να τη βρουν αυτοί;
Ένα όμορφο απόγευμα στο λιμάνι του Μεγάλου Πεύκου…
Βρεθήκαμε ένα από τα προηγούμενα απογεύματα στο Μεγάλο Πεύκο. Πιο χαμηλά όμως από το συνηθισμένο μέρος που πηγαίναμε και μόνοι μας, αλλά και όταν ζούσε μαζί μας ο παππούς Διονύσης. Από τον κεντρικό δρόμο στρίψαμε προς το λιμάνι και «ανακαλύψαμε» ένα υπέροχο μέρος γεμάτο μικρά σκάφη, αλλά και μαγαζιά, καφέ και ουζερί, αλλά μαγαζιά με κρεατομεζέδες. Και το χαρήκαμε!
Διαλέξαμε ένα ουζομεζεδοπωλείο, το «Καλντέρα». Μας έκανε εντύπωση ο τύπος που το είχε, Κωνσταντινουπολίτης. Επιχείρησε αυτό το μαγαζί στη Σαντορίνη. Και μετά ήρθε εδώ φέρνοντας την εμπειρία από την Πόλη. Το σέρβις του και οι τιμές του, προσεγμένες. Έφευγες κι έλεγες: «Εδώ θέλω να ξαναέρθω». Μεγάλη επιτυχία να στο κάνει αυτό ένα μαγαζί.
Συνοδεύσαμε το τσιπουράκι «Τσιλιλί» που πήραμε με ψαρομεζέδες και μύδια αχνιστά. Και μας άρεσαν πολύ. Ήταν και η καλή παρέα των φίλων, όλα ήταν υπέροχα! Το αποκορύφωμα στο φευγιό μας, ήταν οι λουκουμάδες του «Ιορδάνη» στο πάγκο του, μπροστά στη θάλασσα. Ουρά περίμενε η πιτσιρικαρία τις δεκάδες γεύσεις που έκανε. Δεν είχε μόνο με μέλι, αλλά και πολλών άλλων ειδών σοκολάτας.
Φίλες στη ζωή! Τι σπουδαίο και μοναδικό προνόμιο…
«Οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγουμε», λένε. Και, όντως, έτσι είναι. Εκεί που όλα μπορεί να σε απογοητεύουν, εσύ καταφεύγεις πάντα στον φίλο σου, σ’ αυτόν που σε ξέρει καλύτερα κι από ό,τι εσύ τον εαυτό σου. Αυτός θα σε ακούσει, θα σε συμβουλεύσει, θα σε μαλώσει, θα σε στηρίξει στα δύσκολα. Αλλά και μ’ αυτόν θα γελάσεις, θα διασκεδάσεις, θα πας ένα ταξίδι, θα χαρείς τις καλές σου στιγμές. «Ο άνθρωπος είναι φύσει κοινωνικό ον», είχε πει ο Αριστοτέλης.
Ποιήματα, βιβλία, ταινίες και τραγούδια έχουν υμνήσει κατά καιρούς τη σημασία της φιλίας στη ζωή κάθε ανθρώπου. Αυτό το μοναδικό δέσιμο που μπορεί να σου δώσει δύναμη, χαρά, κίνητρο, αλλά και μοναδικές αναμνήσεις που θα σε συντροφεύουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σου. Οι φίλοι είναι υγεία και ευτυχία, κάτι που στηρίζεται όχι μόνο από την ιστορία και τις προσωπικές εμπειρίες του κάθε ανθρώπου, αλλά και από επιστημονικές μελέτες.
Σύμφωνα με ερευνητές του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, η απουσία φίλων μπορεί να είναι εξίσου ανθυγιεινή σε σωματικό επίπεδο με το κάπνισμα
1. Στο ίδιο μήκος κύματος, το αμερικανικό πανεπιστήμιο του Brigham έρχεται να ενισχύσει τα παραπάνω, διαπιστώνοντας ότι οι φίλοι και οι γείτονες αυξάνουν τις πιθανότητες να επιβιώσουμε σε μια δύσκολη στιγμή, κατά 50%
2. Μάλιστα, στην ίδια έρευνα, βρήκαν μέσω στατιστικής ανάλυσης ότι τα άτομα που δεν έχουν φίλους έχουν το ίδιο προσδόκιμο ζωής με εκείνους που καπνίζουν 15 τσιγάρα καθημερινά!
Ακόμα και το περιβόητο… κουτσομπολιό με τους κολλητούς μας, μπορεί να έχει θετική επίδραση στην ψυχική μας υγεία. Κι αυτό διότι ενισχύει τους δεσμούς μεταξύ των ατόμων και βοηθάει στην αποσυμφόρηση του εκνευρισμού και του άγχους, που πιθανόν να βιώνουμε προς ένα τρίτο άτομο. Η άποψη που εκφράζουμε για ένα τρίτο πρόσωπο απέναντι σε ένα άτομο από το φιλικό μας περιβάλλον, ενισχύει τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ των φίλων. Εξάλλου, το αίσθημα του «ανήκειν» έχει τεράστια σημασία για την ψυχολογία του ατόμου και τη γενικότερη υγεία του.
Έτσι, μετά από μια όμορφη βόλτα για καφέ ή μια χαρούμενη συγκέντρωση στο σπίτι ενός «κολλητού» για επιτραπέζια και κουβεντούλα, ο καθένας αντιλαμβάνεται και στην πράξη αυτό που οι επιστήμονες του Χάρβαρντ απέδειξαν μέσω βιολογίας: οι φίλοι μάς κάνουν καλό.
Οι πολύτιμοι παιδικοί φίλοι
Η φιλία για τα παιδιά αποτελεί βασικό στάδιο της ανάπτυξής τους, ενώ για τους ενήλικες αποτελεί πηγή ουσιαστικής συντροφικότητας.
Δεν είναι τυχαίo, λοιπόν, που οι ειδικοί θεωρούν ότι τα μικρά παιδιά που έχουν φίλους τείνουν να έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και να αποδίδουν καλύτερα στο σχολείο, σε σχέση με όσα είναι απομονωμένα κοινωνικά. Όταν τα παιδιά δυσκολεύονται να δημιουργήσουν φιλίες, συχνά νιώθουν μοναξιά και απογοήτευση με τον εαυτό τους. Και αυτό, μοιραία, τα κάνει να αισθάνονται λιγότερο ευτυχισμένα.
Ο ρόλος της φιλίας στην εφηβεία είναι επίσης πρωταγωνιστικός, καθώς βοηθά το παιδί να ανεξαρτητοποιηθεί από την οικογένειά του και να αρχίσει να χαράσσει τη δική του πορεία. Μέσα από τη φιλία, αρχίζει να γνωρίζει τον εαυτό του, τους άλλους, αλλά και τον κόσμο γύρω του, ενώ μαθαίνει να μοιράζεται ανησυχίες, στόχους και όνειρα, εντεταγμένος σε μια ομάδα (της ηλικίας του) που τον αγαπά και τον αποδέχεται. Αυτή η αλλαγή ενισχύει την αυτοεκτίμηση και την εικόνα του, γεγονός που τον κάνει να νιώθει χαρούμενος και πλήρης όταν βρίσκεται με την παρέα του.
Αυτός ενδεχομένως να είναι και ο βασικός λόγος, για τον οποίο οι φιλίες που αναπτύσσουμε ως παιδιά παίζουν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο και στη μετέπειτα ζωή μας. Οι δεσμοί είναι δυνατοί, τα συναισθήματα αγνά και οι αναμνήσεις όμορφες που μας συντροφεύουν στη μετέπειτα πορεία μας. Γι΄ αυτό και οι συναντήσεις μετά από χρόνια μεταξύ συμμαθητών, προκαλούν συναισθήματα ευφορίας, καθώς συνδέονται άμεσα με τα χρόνια της αθωότητας, με ξέγνοιαστες εικόνες και στιγμές, φέρνοντας στο τώρα την ευτυχία της «παλαιότερης νεότητας».
Φιλία στα χρόνια του Ίντερνετ
Τα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία και τα social media έχουν επηρεάσει σημαντικά τον όρο «φιλία». Οι άνθρωποι σήμερα αποκτούν νέους φίλους –διαδικτυακούς– με το πάτημα και μόνο ενός κουμπιού. Ωστόσο, παρόλο που η επιθυμία για επικοινωνία ικανοποιείται ασυγκρίτως ευκολότερα και γρηγορότερα σε σχέση με παλαιότερα, οι ειδικοί συμφωνούν ότι οι διαδικτυακές φιλίες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη φιλία που απαιτεί τη φυσική παρουσία και την άμεση επικοινωνία με ένα αγαπημένο πρόσωπο.
Η φιλία με την κλασική της έννοια σημαίνει διαπροσωπική σχέση με ανθρώπους, με τους οποίους μας συνδέει μια βαθιά και ειλικρινής εκτίμηση, σεβασμός και εμπιστοσύνη, κάτι που βελτιώνει τη διάθεσή μας και μας δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας και αισιοδοξίας. Γι’ αυτό και οι φίλοι μπορούν να έχουν μια θετική επίδραση στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε κι εμείς τη ζωή, ανεβάζοντάς μας την ψυχολογία.
Οι φίλοι φέρνουν την ευτυχία;
Είναι γεγονός: Η αγάπη κάνει τη ζωή καλύτερη και μακρύτερη. Οι καλές σχέσεις με τους φίλους είναι εξίσου ευεργετικές για την υγεία, όπως η σωματική άσκηση και η υγιεινή διατροφή. Ο διάσημος Αυστριακός ψυχίατρος Άλφρεντ Άντλερ είχε τονίσει ότι η κατάκτηση της ψυχικής υγείας προϋποθέτει την ανάπτυξη της κοινωνικότητας και της ικανότητας να κάνουμε βαθιές και αληθινές φιλίες. Σύμφωνα, δε, με τον Αριστοτέλη, οι φίλοι είναι πιο απαραίτητοι κι από τα πλούτη ή την εξουσία, είναι πηγή ζωής, αλλά και διέξοδος ή καταφύγιο σε μια δύσκολη στιγμή.
Η πράξη αποδεικνύει ότι δεν θέλει πολλά ένας άνθρωπος για να νιώσει πραγματικά ευτυχισμένος. Τα πάντα είναι θέμα αλληλεπίδρασης. Η δύναμη που μπορεί να δώσει ένα χαμόγελο, μια ευγενική φράση ή το να ακούμε υπομονετικά τους άλλους είναι τεράστια. Γιατί το να είναι οι φίλοι μας εκεί για μας στα δύσκολα, είναι πολύ σημαντικό. Αλλά το να είμαστε κι εμείς εκεί γι’ αυτούς μας κάνει να νιώθουμε χρήσιμοι, να νιώθουμε υπεύθυνοι – και η αναγνώριση αυτής της συμπεριφοράς από τους φίλους μας μπορεί να μας αποζημιώσει στο έπακρο και να νιώσουμε πραγματικά ευτυχισμένοι.
Από το www.healthyme.gr
Πηγές: 1. David A. Kim, Emelia J. Benjamin, James H. Fowler, Nicholas A. Christakis, Social connectedness is associated with fibrinogen level in a human social network, published 24 August 2016. DOI: 10.1098/rspb.2016.0958, 2. Joe Hadfield, Prescription for living longer: Spend less time alone, published 10 March 2015, Brigham Young University (https://news.byu.edu)
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…