Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Καλοί μας φίλοι Νίκο και Σούλα, η αλήθεια είναι ότι πολύ το χαρήκαμε που σας έκανε και κάνει πολύ καλό…
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…
Γειά σας αγαπημένοι φίλοι μας Νικόλα και Σούλα. Η αλήθεια είναι ότι μας έχει κλέψει την καρδιά η γλυκιά μας…
Καλό απόγευμα
Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Διακοπές και στα μαγαζιά. Οι άνθρωποι το επιδιώκουν!
Μπορείς να φαντάζει κάπως παράξενο στα μάτια εκείνων που έρχονται από το εξωτερικό, ιδιαίτερα αν είναι Έλληνες δεύτερης γενιάς και έχουν εργαστεί εκεί και ξέρουν πώς βγαίνει το ψωμί, να βλέπουν τέτοιες επιγραφές στις προθήκες των μαγαζιών. Αλλά οι συμπατριώτες μας δεν χαλάνε με τίποτα τις συνήθειες τους.
Ακόμα και στη μεγάλη οικονομική κρίση των μνημονίων του 2012, τον Αύγουστο τα μαγαζιά έκλειναν. Είχαν και οι ιδιοκτήτες τους ανάγκη από λίγη χαλάρωση, οπότε απλά κατέβαζαν τα ρολά και με την ταμπέλα στην προθήκη τους, ενημέρωναν τους πελάτες τους, πως τον καιρό που θα έκλειναν θα έπρεπε να αναζητήσουν άλλο μαγαζί, φαρμακείο εν προκειμένω, για να καλύψουν την ανάγκη τους.
Το συγκεκριμένο μαγαζί το βρήκαμε μπροστά μας, κάπου στα Σεπόλια. Και συγκεκριμένα από την πάνω μεριά της Κωνσταντινουπόλεως, στο ύψος της διάβασης του “οκτώ”. Μια βόλτα να κάνετε στη γειτονιά που μένετε, θα βρείτε πολλά μικρά μαγαζιά κλειστά, ακριβώς με την ίδια ενημερωτική πινακίδα. Και φούρνους και service και ότι άλλο μπορείς να φανταστεί κανείς.
Το Μουσείο των Αθηνών, στην Πατησίων. Έχετε πάει;
Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Ελλάδας αποτελεί το σπουδαιότερο μουσείο της χώρας και ένα από τα σημαντικότερα του κόσμου, στον τομέα της αρχαίας τέχνης. Στις συλλογές του εκπροσωπούνται όλοι οι πολιτισμοί που άνθισαν στον ελληνικό χώρο από την προϊστορική εποχή ώς το τέλος της ρωμαϊκής περιόδου.
Το Μουσείο βρίσκεται στην Αθήνα, επί της οδού Πατησίων 44 και δίπλα από το ιστορικό συγκρότημα κτηρίων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Μπροστά του και προς την οδό Πατησίων, εκτείνεται μία πλακόστρωτη πλατεία. Η έκτασή του, η οποία περιλαμβάνει και το Επιγραφικό Μουσείο, περικλείεται από τις οδούς Πατησίων, Ηπείρου, Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα.
Το Σάββατο που μας πέρασε τράβηξα αυτές τις φωτογραφία, καθώς βρεθήκαμε εκεί για καλό σκοπό. Και καθώς πλησιάζαμε στον Δεκαπενταύγουστο, η άδεια Αθήνα είχε κι εδώ την έκφραση της… Περπατώντας στην πλατεία μπροστά από το Μουσείο, ψυχή δεν εμφανίζεται. Μόνο οι τουρίστες που είχαν προγραμματίσει να μπουν και να δουν το Μουσείο.
Ο κήπος του φίλου μου Ηλία, από την Αναστασιά Σερρών
Αγαπώ να βλέπω τους φίλους μου να φτιάχνουν τους κήπους τους και να τρώνε τον καρπό τους. Και πολλές φορές συμβαίνει να το κάνω θέμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε μερικά δημοσιεύματα που έχω κάνει στο παρελθόν, ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Στη φωτογραφία οι φορτωμένες με καρπό ντοματιές του φίλου μου Ηλία, από την Αναστασιά των Σερρών. Και φανταστείτε τη γεύση μιας τέτοιας ώριμης ντομάτας!
Το ίδιο όμορφες και οι πιπεριές του! Θα πρέπει να έχει ρίξει πολύ δουλειά ο ίδιος και η σύζυγος του, η Κατερίνα… Τον χαίρομαι όμως. Ύστερα από χρόνια δουλειά στη Γερμανία, επέστρεψε στο χωριό που γεννήθηκε και ξεκίνησε μια νέα αρχή, απολαμβάνοντας τους καρπούς των χεριών του. Συχνά λοιπόν ο Ηλίας μοιράζεται στο διαδίκτυο, όλα αυτά τα πράγματα που καταφέρνει. Από εκεί τα μαθαίνω και εγώ.
Και τι να πεις για τις μελιτζάνες του; Δείχνουν ακόμα πιο εντυπωσιακές, καθώς οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από κοντά. Θέλω να μου αξιώσει ο Θεός και να τα καταφέρουμε με τη Σούλα να πάμε βόρεια, φτάνοντας μέχρι το σπίτι τους. Είναι μακριά να ξεκινήσεις από Αθήνα ένα τέτοιο ταξίδι, αλλά αξίζει. Ο ίδιος, το 2019, ήρθε στη θύρα 19 στο ΟΑΚΑ να μου πει ένα γεια από κοντά και τον ευχαριστώ για το ενδιαφέρον του.
Τι όμορφο και ευεργετικό να είσαι δίπλα στη θάλασσα!
Να είσαι εκεί την κατάλληλη ώρα, Αυγουστιάτικα και να κάνεις σκέψεις, είναι ότι πιο όμορφο μπορεί να σου προκύψει. Καθώς είμαστε πια στα μέσα Αυγούστου και τα πράγματα είναι όλο και πιο δύσκολα.
Η πόλη αδειάζει και από τον κόσμο της και δίδει τη δυνατότητα και σε αυτούς που δεν έχουν άδεια να φύγουν, σχεδόν για ένα τετραήμερο.
Εμείς βέβαια που ζητήσαμε να κάνουμε χρήση των εγκαταστάσεων τουπραθεριστικού κέντρου του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου, ούτε που μας πήραν, έτσι από ευγένεια, να πουν ότι δεν υπάρχει κατάλυμα για την εβδομάδα 13-20/8 που ζητήσαμε. Τι τα θες, έτσι είναι στον κόσμο. Μόλις «φεύγεις» από κάπου, παύεις να έχεις τη δύναμη που σου δίνει το πόστο της δουλειάς σου.
Δες, κάπου 35 χρόνια δούλεψα στην ΠΕΤ ΟΤΕ και δεν υπάρχει διαθέσιμο ούτε ένα ψέλλισμα, μια δικαιολογία, ότι φέτος δεν υπάρχει ούτε για δείγμα, δωμάτιο στο παραθεριστικό κέντρο που τόσο μας αρέσει.
Όχι δηλαδή, ότι δεν το περίμενα, αλλά θα μου άρεσε να διαψευστώ σ’ αυτό το θέμα. Ωστόσο μερικά πράγματα είναι σταθερά σαν μπλόκ, αμετακίνητα στο πέρασμα των χρόνων.
Και τώρα; Τώρα εδώ στην Αθήνα, σ’ αυτά που έχουμε αναλάβει και χαιρόμαστε να τα υπηρετούμε. Με λίγους καλούς φίλους που έμειναν πίσω, επειδή κι αυτοί δυσκολεύονται με όλη αυτή την ακρίβεια, να πάνε κάπου και να ξεκουραστούν για μερικές μέρες, αλλάζοντας εικόνες και παραστάσεις.
Αλλά δεν απογοητευόμαστε. Μπορούμε να είμαστε καλά παντού, φτάνει να είμαστε καλά μέσα μας. Εκεί έχουμε ρίξει το βάρος μας, την ελπίδα μας και τη χαρά μας.
Και δεν θα διαψευστούμε, επειδή η ίδια η ζωή μας το έχει δείξει αυτό, σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Χαμογελάμε και πάμε ένα βήμα πιο πέρα. Είμαστε βέβαιοι ότι θα υλοποιήσουμε τους μικρούς μας στόχους, αφού δεν ξεπερνούν τη δική μας δύναμη και θέληση για να τα καταφέρουμε.
Και κάπως έτσι, η ζωή συνεχίζεται σε δύσκολες εποχές. Ωστόσο προσπαθούμε να είμαστε ψύχραιμοι, να μην πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό και με το κεφάλι ψηλά. Όλο και κάτι θα καταφέρουμε. Άσε που δεν θα αφήσουμε τη μιζέρια να επηρεάσει την καρδιά μας.
Πριν από 4 χρόνια, ήμασταν Αρεόπολη με την Έστερ
Είναι απίθανες οι εκπλήξεις που μπορεί να σου κάνουν οι εφαρμογές, ας πούμε της Google. Καθώς είμαστε Αθήνα τέτοιες Αυγουστιάτικες μέρες, έφερε μπροστά μας φωτογραφίες από την Αρεόπολη που είχαμε πάει με την κόρη της Σούλας Έστερ και τα παιδιά της, Βικτώρια και Χλόη, πριν τέσσερα χρόνια. Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε τότε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Φέτος δεν θα μπορέσουν να έρθουν και θα μας λείψουν!
Η μνήμη μας βοηθάει να θυμηθούμε, βλέποντας τις εικόνες που ήρθαν μπροστά μας… Ήταν υπέροχο το Κτήμα που μείναμε, τόσο που επειδή άρεσε και στα παιδιά, μείναμε μια επιπλέον μέρα, από αυτές που είχαμε σχεδιάσει. Εδώ σε μια μεριά του κήπου στο Κτήμα, πολύ κοντά στην πισίνα. Από εκεί κοντά είναι και η φωτογραφία της Σούλας, λίγο πιο πάνω. Παλιές, ξαναδημοσιευμένες, αλλά πολύ «επίκαιρες».
Η Μάνη γενικότερα, αλλά και η Αρεόπολη, όπως θα έχετε δει και από το σίριαλ «Η Γη της Ελιάς» που προβάλλεται στο MEGA την χειμερινή περίοδο, έχει πολύ πέτρα. Και όπου υπάρχει πέτρα, υπάρχουν φραγκόσυκα, όπως αυτά της φωτογραφίας, που ευδοκιμούν. Αν και θέλει προσοχή στον τρόπο που θα τα καθαρίσεις, επειδή τα αόρατα αγκάθια τους, μπορεί να πληγώσουν. Αλλά όποιος έχει φάει ξέρει ότι τα φραγκόσυκα είναι πολύ νόστιμα.
Το ΡΕΘΕΜΝΟΣ κατεβάζει ρολά. Πάει για λίγο… διακοπές!
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 13/08/2022
Μια βδομάδα θα είναι μόνο, που θα σας λείψουμε. Μια εβδομάδα, για να πάρουν και οι άνθρωποι που είναι πίσω από τις τυπωμένες σελίδες αυτής της εφημερίδες, μια ανάσα και να επιστρέψουν πιο δυνατοί ώστε να συνεχίσει να υπάρχει αυτή καλή η ποιότητα στην ενημέρωση από το ΡΕΘΕΜΝΟΣ.
Βέβαια όλοι το ξέρουμε πόσο γρήγορα περνά ο καιρός ιδιαίτερα όταν είσαι σε διακοπές κι έτσι ούτε που θα το καταλάβουν για πότε έφυγαν και πότε επέστρεψαν. Κι εδώ που τα λέμε οι μέρες που έρχονται θέλουν να είναι πιο ραχατλίδικες, πιο χαλαρές με λιγότερες ευθύνες, αυτό που λέμε καλοκαιρινές!
Εσείς πήγατε διακοπές φέτος ή το σχεδιάζετε ακόμα; Μερικοί ανάμεσα μας ούτε αυτό το σχεδιασμό δεν μπορούν να κάνουν, έτσι όπως έχουν στριμωχτεί οικονομικά. Πού και πώς να πας; Πώς να απολαύσεις μερικά πράγματα που στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν, τα είχες;
Ας κάνουμε λοιπόν κι εμείς μια βουτιά στη μνήμη. Τότε που αγαπούσαμε να πηγαίνουμε στον Πλακιά τα καλοκαίρια μας και να περνάμε όμορφες μέρες εκεί, κοντά σε φίλους καλούς, με μια σειρά από πολιτιστικές εκδηλώσεις, μουσικές και θεατρικές, που έδωσαν πνοή και ζωή στον τόπο, με φόντο το Λιβυκό Πέλαγος.
Έχω χρόνια να πάω προς τα κει, αλλά θα το ήθελα πολύ. Δεν θέλω να πω ονόματα, ξέρουν αυτοί, αλλά φαντάζομαι τον εαυτό μου ξαπλωμένο στην παραλία την ώρα του δειλινού κι απέναντι μου, φωτισμένο το παλίγκρεμο με όλη τη φυσική ομορφιά του…
Ξέρω, διάβασα ότι θέλουν να χτίσουν ξενοδοχειακό συγκρότημα εκεί πάνω κι ευτυχώς που ξεσηκώθηκαν όλοι οι άνθρωποι που αγαπούν τον τόπο τους βάζοντας ένα λιθαράκι, στην προσπάθεια να αποτρέψουν να γίνει κάτι τέτοιο. Είδα κι εδώ στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ να γίνεται πρωτοσέλιδο και καλά έκαναν. Μερικές φορές χρειάζεται ένα σοκ για να αφυπνιστούν συνειδήσεις.
Γιατί άραγε στο όνομα του τουρισμού να καταστραφεί ένα τόσο όμορφο, άγριο μέρος στη νότια Κρήτη από τη μεριά του Ρεθύμνου; Δεν θα μπορούσαν να βρουν ένα άλλο μέρος να κάνουν την επένδυση της. Μακάρι να μην τους περάσει κι όποιος επιλέγει να έρχεται στον Πλακιά να ζει πράγματα ξέγνοιαστε μέρες. Έχει άλλωστε και ξενοδοχεία πολύ όμορφα και μια σειρά από ενοικιαζόμενα που διαθέτουν πολύ καλό επίπεδο παροχής υπηρεσιών.
Θυμάμαι τόσα πράγματα, ανθρώπους, καταστάσεις, τόσα όμορφα καλοκαίρια εκεί… Τις παρέες μας, τα ποτά μας και τις συναντήσεις μας στο φωτογραφείο του Δημήτρη, τους πίνακες ζωγραφικής της Άρτεμις. Ακόμα έχω ένα στο σπίτι μου στο Θραψανό που αγόρασα σε μια έκθεση της.
Έχω χρόνια να πάω και δεν ξέρω πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα εκεί. Και είμαι βέβαιος ότι θα υπάρχουν. Αλλά το σπουδαίο είναι ότι, θα τον επέλεγα ξανά ως τόπο ξεκούρασης, συνδυάζοντας μικρές τοπικές εκδρομές στις γύρω θάλασσες με την ξεχωριστή ομορφιά του ή το καΐκι για μια γύρω βόλτα ή μέχρι το κοντινό νησί τη Γαύδο, ξεχασμένο από τον κόσμο και τον πολιτισμό.
36 χλμ μόλις, νότια του Ρεθύμνου, περίπου μισή ώρα με το αυτοκίνητο, στην εύφορη πεδιάδα που σχηματίζει ο Κοτσυφός ποταμός, ο οποίος έχει νερό όλο το χρόνο. Ο Πλακιάς ήταν ένα μικρό ψαροχώρι στα τέλη του 20ου αιώνα, το οποίο τις τελευταίες δεκαετίες έχει αναπτυχθεί τουριστικά. Ιδιαίτερα την περίοδο του ’60 οι παραλίες της Γιαλιάς, όπως λέγεται το παραλιακό μέτωπο της περιοχής, ήταν ένας αγαπημένος προορισμός των χίπις.
Μπορείτε να επισκεφτείτε την πασίγνωστη παραλία του Πρέβελη, να κάνετε πεζοπορία στα φαράγγια του Κοτσυφού και του Κουρταλιώτη. Ωστόσο, αν προτιμήσετε να μείνετε στον Πλακιά, θα έχετε πολλές επιλογές καθώς η κωμόπολη είναι άρτια οργανωμένη με πληθώρα από ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπαρ, καταστήματα, κέντρα για θαλάσσια αθλήματα και καταδύσεις, οργανωμένες πλαζ κ.α.
Στην περιοχή υπάρχουν όλες οι βασικές υποδομές, όπως μικρή μαρίνα, καταστήματα τραπεζών, πρατήρια καυσίμων, ιατρείο και οδοντιατρείο, φαρμακείο, ταχυδρομείο, κλπ. Να, εδώ θα θέλαμε να πάμε εμείς…
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 13/8 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου “Επισημάνσεις”
Λίγη δροσιά θα θέλαμε, αν βέβαια αυτό είναι εφικτό…
Στη θάλασσα , ποιος δεν το θέλει και δεν το επιθυμεί, τέτοιες μέρες; Έστω λίγο περπάτημα και ας μην έχει η παραλία αμμουδιά ή το βότσαλο που θα θέλαμε. Αλλά θα είναι κινούμενα τα νερά και θα ακούγεται ο παφλασμός των μικρών κυμάτων που σκάνε μπροστά στα πόδια μας. Δεν ξέρω αν πραγματικά αυτό είναι η αιτία για δροσιά, αλλά εγώ την αισθάνομαι.
Κι όχι μόνο την αισθάνομαι, αλλά και τη ζω, Ήρεμα, ήσυχα, χωρίς κουβέντες. Μου αρκεί που είμαι εκεί την κατάλληλη, την πιο σημαντική ώρα για μένα. Τότε που έχω ανάγκη να μαζέψω το μυαλό μου, να το βάλω σε μια σειρά και να το καθαρίσω από τις περιττές σκέψεις που μόνο προβλήματα προσθέτουν, χωρίς να σε κάνουν να ξεκουράζεσαι.
Πλανεύτρα που είναι και πώς το κάνει αυτό, να νοιώθεις άλλος άνθρωπος… Και μόνος ο απαλός ήχος τους, είναι αρκετός για να σε ηρεμήσει! Τι μας συνδέει μαζί της; Πώς το πετυχαίνει αυτό; Πολλά λέγονται γύρω από αυτό, Σε δίνω και πολύ σημασία. Το αποτέλεσμα είναι που μετράει για μένα. Και το ξέρω καλά, όπως το ξέρουν και όσοι κατά καιρούς το έχουν δοκιμάσει στην πράξη.
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς, Βασίλη και Μάχη, καλοί μας φίλοι!. Ο Ιεχωβά να σας το ανταποδώσει κατά το μέτρο του…