Πάντα μου άρεσε να είμαι κοντά και δίπλα στη θάλασσα…
Δεν γίνεται, δεν περνάει με τίποτα η ώρα τις καλοκαιρινές ζεστές μέρες του Αυγούστου στην Αθήνα. Χρειάζεται τουλάχιστον μετά το απόγευμα να βγεις και να περπατήσεις λίγο. Είναι η μόνη ώρα που καθώς πέφτει ο ήλιος έχει μια κάποια δροσιά. Και το θέλεις όσο τίποτα άλλο, ιδιαίτερα αν φυσάει κι ένα ελαφρό αεράκι.
Συνήθως διαλέγουμε την εύκολη λύση. Να περπατήσουμε στη γειτονιά μας. Μέχρι το ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα ή μέχρι το λόφο του Κολωνού. Αλλά, καμιά φορά πάμε και σε παραλίες, κοντά μας. Το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας είναι σχετικά προστατευμένο και είμαστε εκεί με το αυτοκίνητο σε 10 λεπτά.
Πήγαμε λοιπόν και δεν το μετανιώσαμε. Κι εγώ, όπως κάνω πάντα, κατέβηκα στα βότσαλα της παραλίας για να φωτογραφήσω από κοντά τον μικρό παφλασμό των κυμάτων και με προσοχή, μην παρεξηγηθώ, τους μικρούς ψαράδες που το πάλευαν με αξιοπρέπεια, αν και όχι και με τόση μεγάλη επιτυχία.
Οι κινήσεις χαλαρές, απόλυτα φυσιολογικές… Πού να φανταστώ ότι, πίσω μου, η Σούλα θα με φωτογράφιζε. Αλλά τελικά τέτοιες φωτογραφίες φυσικές μ΄ αρέσουν… Αποτυπώνουν στιγμές. Ας είναι. Έχουν κι αυτά τα απρόσμενα την πλάκα τους και τη χαρά τους.
Καθίσαμε μέχρι που νύχτωσε. Επιχειρήσαμε να πάμε στο μοναδικό μπαράκι που λειτουργεί εκεί, το REVER, για ένα ποτό, αλλά δεν υπήρχε διαθέσιμο τραπέζι. Ούτε που μας ένοιαξε. Το κάναμε στο μπαλκόνι μας, με την επιστροφή μας, σπίτι. Και το συνοδέψαμε με τον μεζέ που εμείς θέλαμε. Ωραία ήταν!
Τέτοια μικρά πράγματα χρειαζόμαστε μερικές φορές, ιδιαίτερα τις μέρες του καύσωνα στην μεγαλούπολη. Το ζήτημα είναι να το τολμάς. Να κάνεις την πρόταση και να είσαι σε θέση να την υποστηρίξεις και να την υλοποιήσεις μετά.
Το έχουμε πει πολλές φορές, δεν χρειάζεται ο άνθρωπος πολλά και μεγάλα πράγματα για να νιώσει καλά. Αρκεί να κινεί τα νερά και να μην τα αφήνει να λιμνάζουν.
Μπορούμε να το κάνουμε; Και βέβαια, όλοι μπορούμε να το κάνουμε και με χαμόγελο! Κι αυτό παίζει το ρόλο του και είναι σημαντικός. Ας μην το ξεχνάμε και ας προσπαθούμε πάντα να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για τον εαυτό μας και τους ανθρώπους μας.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…