Στην Τέμενη ξανά, πρώτη φορά μετά την πανδημία Covid-19
Υπάρχουν μερικά πράγματα που έχουν σημαδέψει τη ζωή μας… Ένα από αυτά και για καλό λόγο, είναι το Παραθεριστικό Κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Εργαζόμουν τότε στο γραφείο Τύπου της ΠΕΤ ΟΤΕ, δεκαετία του ’80, και εκτός από τη τη ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΒΝ ΤΟΥ ΟΤΕ, έβγαζα και τα ΤΗΛΕ ΜΗΝΥΜΑΤΑ της Ομοσπονδίας Εργαζομένων του ΟΤΕ.
Και θυμάμαι πως είχα πάει μαζί με τη διοίκηση της ΟΜΕ ΟΤΕ τότε που υπεγράφη η Συλλογική Σύμβαση για τη δημιουργία αυτού του χώρου, όπως και του Φαναριού στην Κομοτινή για να καλύψω δημοσιογραφικά το θέμα, με ρεπορτάζ και φωτογραφίες δικές μας.
Θυμάμαι ότι είχαμε δει στο σημείο που είναι σήμερα το Παραθεριστικό Κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ, έναν τεράστιο πορτοκαλεώνα και για να λειτουργήσει ως κάμπιγκ. Την πρώτη χρόνια πήγαιναν μόνο όσοι είχαν τροχόσπιτα ή τροχοσκηνές. Μόνο ένα σπίτι υπήρχε εκεί διαμορφωμένο ως ξενώνας… Εννοείται ότι δεν υπήρχε φαγητό, μόνο μια μικρή καντίνα για τα άκρως απαραίτητα. Και για παγωτά!
Αλλά με γοήτευσε τόσο ο τόπος, που αγόρασα από κάποιο φίλο μια τροχοσκηνή και μόλις τέλειωσε εκείνος τις διακοπές του, μείναμε στην ίδια σκηνή με την οικογένεια μου.
Αυτή είναι η Τέμενη που αγάπησα! Έκτοτε πήγαμε πολλές φορές καθώς εκείνη άλλαζε και γινόταν όλο και καλύτερη με οικίσκου και σοβαρές υποδομές. Εδώ έκαναν η ΠΕΤ ΟΤΕ και η ΟΜΕ τα συνέδρια τους και πολλά από αυτά τα είχα παρακολουθήσει κι εγώ. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Αλλά και πολλά καλοκαίρια πέρασα σ’ αυτό το παραθεριστικό κέντρο για μια ή και δύο εβδομάδες. Καλοκαίρια όμορφα, με αγαπημένους μου ανθρώπους. Δείτε μερικές αναρτήσεις που έκανα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ στο πέρασμα των χρόνων ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Και αυτά είναι μόνο ενδεικτικά. Αν ψάξετε στο αρχείο των δημοσιευμάτων μας με τη λέξη “Τέμενη”, προφανώς θα σας δώσει πολύ περισσότερα δημοσιεύματα.
Ύστερα βγήκα στη σύνταξη. Δεν το κρύβω πως κάπου στο μυαλό μου πέρασε η ιδέα ότι όσοι φεύγουν από την ενεργό δράση, μένουν στο περιθώριο. Αλλά η σημερινή διοίκηση της ΟΜΕ ΟΤΕ με εξέπληξε θετικά. Στο αίτημα μου να κάνω χρήση των υπηρεσιών που προσφέρει το Παραθεριστικό Κέντρο της Τέμενης είπαν “ναί” για τον Σεπτέμβρη. Για τον Αύγουστο τα πράγματα ήταν πιο δύσκολο και είναι κατανοητό το γιατί, λόγω πληρότητας.
Χαιρόμαστε που θα ξαναβρεθούμε για μια εβδομάδα εκεί, ένα μέρος που αγαπούμε, την Τέμενη Αιγίου. Θα μας λείψουν φίλοι ακριβοί, που έφυγαν από τη ζωή, αλλά υπάρχουν κι άλλοι που θα θέλαμε να δούμε και να περάσουμε χρόνο μαζί τους.
Θα είναι ένα καιρός ήρεμος και ήσυχος με τις μικρές εκδρομές μας πάντα στο πρόγραμμα. Αλλά γι’ αυτά έχουμε καιρό. Προηγείται, για λίγο η Τζια. Τα υπόλοιπα και προφανώς θα τα ξαναπούμε από εδώ…
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…