Αρχική » 2023 (Σελίδα 11)
Αρχείο έτους 2023
Από την αυλή του χωριού στο μπαλκόνι της φίλης μας Χάρις
Το ότι αγαπάει τα λουλούδια στο μπαλκόνι της η Χάρις, το ξέρουμε… Την έχουμε δει να τα φροντίζει με πολύ αγάπη και είναι πραγματικά υπέροχο να το κάνει και να νιώθει καλά. Μετά λοιπόν από την αυλή μας στο πατρικό, στην Κρήτη, είναι ωραίο να στρέψουμε τα βλέμματα μας εκεί που έχουμε περάσει πολλές όμορφες ώρες.
Οι κάκτοι της είναι υπέροχοι! Κάθε φορά που πάμε, τους θαυμάζω μέσα στις μικρές γλάστρες. Και το καλοκαίρι που ήταν στο σπίτι της στη Χαλκιδική, για αρκετό καιρό, εμείς τα φροντίζαμε τα λουλούδια της. Για την ακρίβεια η Σούλα, αλλά μαζί πηγαίναμε κάθε φορά που ήταν ανάγκη να βάλουμε λίγο περισσότερο νερό, πέρα από το αυτόματο πότισμα.
Η τέντα είναι μόνιμα κατεβασμένη. Και όσο διαρκεί αυτή η σχετική καλοκαιρία, ακόμα μας αρέσει να είμαστε εκεί. Είναι πάντως φροντισμένα και όμορφα τα λουλούδια της. Είναι υπέροχο και αρκετά ξεκούραστο να ζεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Και της αξίζει της Χάρις κάτι τέτοιο, επειδή πέρασε κι αυτή πάρα πολλά τα τελευταία χρόνια…
Όσο «κρατάει» ακόμα ο καιρός, η αυλή στο χωριό, αξίζει!
Πάμε ολοταχώς με το τέλος του Οκτώβρη, σε πιο ψυχρές χειμωνιάτικες μέρες. Όσο λοιπόν «κρατάει» ακόμα ο καιρός, μπορώ να ονειρευτώ μια βραδιά στην εσωτερική αυλή του σπιτιού μας στο χωριό. Τώρα μάλιστα που επέστρεψε η Μαλάμω με τον Νίκο, θα ήταν ιδανική η παρέα τους. Έχουμε κάνει βραδιές εδώ τα καλοκαίρια μας. Και κάποιες από αυτές υπάρχουν στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Αγαπώ αυτό το μέρος… Κι έχω βιώματα από αθώα παιδικά χρόνια που έχουν καταγραφεί θετικά και τα θυμάμαι με αγάπη και νοσταλγία. Ακόμα και τώρα, που μεγαλώσαμε κάπως, δε λένε να φύγουν από το μυαλό και τη σκέψη μου, Μπορώ έτσι να κάνω σχέδια και να παλεύω σθεναρά για την υλοποίηση τους, παρά τις όποιες δυσκολίες έχουν οι μέρες αυτές. Μερικά πράγματα που θέλουμε πολύ, συνωμοτεί το σύμπαν για να τα καταφέρουμε.
Ονειρεύομαι λοιπόν εκεί κατά τα μέσα Νοέμβρη να «κατέβουμε» για λίγο στο χωριό, αλλά θα προσπαθήσουμε να είναι λίγο περισσότερο. Το χρειαζόμαστε και μπορεί να μην τα καταφέρουμε να καθίσουμε στην αυλή, επειδή φαντάζομαι θα κάνει κρύο, αλλά και μέσα, με το τζάκι αναμμένο θα έχει τη χαρά του. Το έχουμε δοκιμάσει στο παρελθόν και ξέρουμε ότι λειτουργεί. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.
Κληρονόμοι χρέους, ένα σύνηθες φαινόμενο στις μέρες μας
Μέχρι τώρα ξέραμε ότι κληρονόμοι λέγονται εκείνοι που ξαφνικά, από την μια μέρα στην άλλη, βρίσκονται με μια περιουσία στα χέρια τους, αξιοσέβαστη, χωρίς να έχουν εργαστεί για να την αποκτήσουν. Το να κληρονομείς όμως ένα χρέος και μάλιστα με έναν ύπουλο τρόπο, είναι και απεχθές και απαράδεκτο.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 21/10/2023
Τώρα που τελειώσαμε με τις αυτοδιοικητικές εκλογές, που απασχόλησαν πολλούς τις προηγούμενες μέρες, είναι ώρα να ξαναδούμε κατάματα μερικά πιο ουσιαστικά προβλήματα από την καθημερινότητα των ανθρώπων. Όχι πως θέματα διεθνή σαν αυτά που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, δεν μας απασχολούν, αλλά η στήλη απευθύνεται σε αναγνώστες που στην πλειοψηφία τους ζουν εδώ, οπότε εκτιμώ ότι πρέπει να ασχολούμαστε και με τέτοια θέματα.
Αφορά ανθρώπους που κληρονομούν.. χρέη! Κάποτε ήταν πολύ σημαντικό να είσαι κληρονόμος. Από το 2011, δεν έχουν πια έτσι τα πράγματα. Οι βίαιες πτωχεύσεις πολλών , οδήγησαν σε πολύ σοβαρές ανακατατάξεις που, πολλές φορές, αυτές δεν είναι ορατές στην κοινωνία.
Δείτε λοιπόν κάτι νέο, παράλογο, αλλά υπαρκτό, δυστυχώς. Το επισημαίνει με ανακοίνωση της η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδος που δημιούργησε η ΓΣΕΕ και που παρέχει δωρεάν συμβουλευτικό ρόλο σε ανθρώπους που βρέθηκαν, όχι με δική τους υπαιτιότητα σ’ αυτή τη δύσκολη, οικονομικά θέση.
Εξαπίνης λοιπόν «πιάνονται» οι καταναλωτές, οι οποίοι κατόπιν αποδοχής κληρονομιάς ενημερώνονται από τα πιστωτικά ιδρύματα πως έχουν μεταβιβαστεί σε αυτούς και οφειλές προς τις τράπεζες των αποθανόντων.
Ισχυρό παράδειγμα, αυτό μίας εργαζομένης ως καθαρίστρια 62 ετών, η οποία κληρονόμησε μαζί με την περιουσία του συζύγου της και άγνωστο σε αυτήν δάνειο ύψους 14.400€.
Η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας προχώρησε άμεσα σε εξωδικαστικές διαπραγματεύσεις με το Fund που είχε μεταβιβαστεί η οφειλή. Κατάφερε να διαγράψει το 84,72% της οφειλής, δηλαδή το ποσό των 12.200€ από τη συνολική οφειλή που είχε κληρονομήσει ύψους 14.400€, με εφάπαξ καταβολή 2.200€.
Μετά τον θάνατο του κληρονομούμενου και εντός προθεσμίας τεσσάρων (4) μηνών (οπότε μετά επέρχεται η σιωπηρή αποδοχή της κληρονομιάς), ο κληρονόμος πρέπει να ελέγξει την περιουσιακή κατάσταση του θανόντος και ιδίως να διαπιστώσει αν υπάρχουν οφειλές σε Δημόσιο, ΕΦΚΑ, πιστωτικά ιδρύματα (δάνεια κλπ.). Κι αυτό γιατί, σε περίπτωση αποδοχής κληρονομιάς, θα ευθύνεται για τα χρέη του κληρονομούμενου και με την προσωπική του περιουσία.
Αν παρά ταύτα, δεν είναι εφικτός ο έλεγχος της περιουσιακής κατάστασης, είναι σκόπιμο να γίνεται αποδοχή κληρονομιάς με το ευεργέτημα της απογραφής. Αυτή η δήλωση γίνεται στο Ειρηνοδικείο εντός της προθεσμίας αποποίησης και αποτέλεσμα έχει τον περιορισμό της ευθύνης του για τα χρέη της κληρονομιάς μέχρι το ενεργητικό της, δηλαδή μέχρι τη συνολική αξία της κληρονομίας και όχι και με την προσωπική του περιουσία.
Ακολουθεί (με απόφαση του Ειρηνοδίκη) η απογραφή της κληρονομιάς η οποία ενσωματώνεται σε έκθεση και αποτελεί επίσημο συμβολαιογραφικό έγγραφο. Ο κληρονόμος, λοιπόν, που αποδέχθηκε την κληρονομία με το ευεργέτημα της απογραφής, δεν απαλλάσσεται από την ευθύνη του για τα χρέη της κληρονομίας, αλλά εξακολουθεί να ευθύνεται για αυτά, έως το ενεργητικό της κληρονομίας, χωρίς δηλαδή να ευθύνεται και με την ατομική του περιουσία. Οι πιστωτές δε, μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο από την απογραφείσα περιουσία.
H ΕΕΚΕ παρέχει από το 2010 στους καταναλωτές υποστήριξη και συμβουλευτική για την εξωδικαστική ρύθμιση των οφειλών τους προς τα πιστωτικά ιδρύματα. Καλούνται οι καταναλωτές που αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε πρόβλημα στη ρύθμιση των οφειλών τους, να επικοινωνούν με την Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας στα ακόλουθα στοιχεία επικοινωνίας: On line φόρμα υποβολής αιτήματος: https://eeke.gr/activities-of-e-e-k-e-2/rithmisi-ofilon/ e-mail: info@eeke.gr Τel :210-8817730 Web: www.eeke.gr
Πού να τα ξέρουν όλα αυτά οι άνθρωποι; Δεν γεννήθηκαν νομικοί, ούτε ξέρουν από τα τερτίπια των πιστωτικών ιδρυμάτων που λειτουργούν υπόγεια. Μια στοιχειώδη προστασία από την Πολιτεία είναι εντελώς απαραίτητη τώρα, σήμερα, πριν είναι πολύ αργά. Διότι όλο αυτό, οδηγεί στην παράνοια…
Το κείμενο αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 21/10/2013 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Οι αλλαγές του καιρού στην κάτω πλατεία Συντάγματος
Το ζήσαμε, προχθές, στην πλατεία Συντάγματος. Ήμασταν εκεί για συγκεκριμένη δουλειά από τις 5:30 το απόγευμα ώς τις 8:00 το βράδυ και οι φωτογραφίες του σημερινού δημοσιεύματος τραβήχτηκαν λίγο πριν νυχτώσει, με το φως της μέρας. Το έχετε παρατηρήσει ότι τώρα νυχτώνει πολύ νωρίς; Θα ισορροπήσει λίγο το πράγμα, όταν στα τέλη του Οκτώβρη θα πάμε μια ώρα πίσω τα ρολόγια μας.
Αυτό λοιπόν που ζήσαμε, είχε να κάνει με τον καιρό. Ο ουρανός μαύρισε και λες και ήταν έτοιμος να αρχίσει να βρέχει. Μας καθησύχασε η πρόγνωση του καιρού, που έλεγε ότι κάτι τέτοιο ίσως συνέβαινε στην Αττική, μετά τις 10 το βράδυ. Αλλά εμείς μέχρι τότε είχαμε ολοκληρώσει τη δουλειά μας στο Σύνταγμα και ήμασταν σπίτι μας, σε διαδικασία για ύπνο και ξεκούραση. Και ούτε που πήρα είδηση αν έβρεξε τελικά ή όχι.
Φυσικά η ζωή στην πλατεία Συντάγματος, συνέχιζε κανονικά. Είναι πέρασμα από εκεί, καθώς κάποιοι πάνε να πάρουν το μετρό ή έρχονται για την Ερμού, το Μοναστηράκι ή την ευρύτερη περιοχή της Πλάκας. Τελικά, όλα πήγαν καλά κι ας συνέχισε σε όλη τη διάρκεια, ο καιρός να ήταν φορτωμένος και απειλητικός. Η απειλή του δεν έπιασε τόπο, τουλάχιστον αυτή τη φορά. Δεν ξέρω για την επόμενη. Εδώ θα είμαστε και θα δούμε.
Μοναδική βραδιά στο Ηρώδειο μέσα από τα μάτια φίλων
Θέλαμε να ήμασταν κι εμείς στο Ηρώδειο την Κυριακή 15 Οκτωβρίου, στη συναυλία του Κώστα Χατζή, την τελευταία γι’ αυτή τη σεζόν, μιας και ο καιρός από δω και πέρα δεν βοηθάει για ένα υπαίθριο θέατρο. Και δεν το παλέψαμε, επειδή είχαμε συνάθροιση εκείνη την ημέρα. Αλλά ήρθαν έτσι τα πράγματα που δεν… χάσαμε και τη συναυλία. Πήραμε μια γεύση από τις φωτογραφίες της φίλης μας Λαμπρινής που είχε έρθει επί τούτου από την Καρδίτσα.
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν λίγο πριν τη συναυλία, ήταν ακόμα μέρα, όπως κάναμε κι εμείς πρόσφατα στο Λυκαβηττό κι έτσι μπορούσε να έχει μια εικόνα του κόσμου από τις κερκίδες του θεάτρου στο Ηρώδειο. Και όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς μαζί μας, ήταν κατάμεστο! Ο Κώστας Χατζής, ένας εξαίρετος καλλιτέχνης και άνθρωπος, τα τραγούδια του και οι μουσικές του αγαπιούνται από πολλές, διαφορετικές γενιές και όχι τυχαία. Εκπέμπουν τόσο όμορφα ανθρώπινα μηνύματα.
Είχα τη χαρά και την τιμή να τον γνωρίσω από κοντά και να μάθω από τα χείλη του, συναρπαστικές ιστορίες… Είναι φοβερός όταν τις διηγείται και επειδή είναι αληθινές και αφορούν την ίδια τη ζωή “κρέμεσαι” από τα χείλη του, μέχρι το τέλος. Θυμάμαι τις ώρες που μου μιλούσε γι’ αυτές όταν ήρθαν με τον καλό μου φίλο Νίκο, στην ΠΕΤ ΟΤΕ, στο γραφείο μου, ακομπλεξάριστος, ενώ γύρω μας κυκλοφορούσαν συνδικαλιστές που τον .
Δεν ξέρω που “στράβωσε” το πράγμα και δεν προχωρήσαμε στο γράψιμο της αυτοβιογραφίας του που ήθελε να αφήσει πίσω του, ως παρακαταθήκη… Ποτέ δεν τον ρώτησα από σεβασμό και εκτίμηση, αλλά πολύ θα ήθελα να το κάναμε μαζί αυτό. Είμαι βέβαιος ότι η ζωή του και η καταγραφή της, θα βοηθούσε πολλούς συνανθρώπους μας στο να αναζητήσουν και να βρουν το αληθινό νόημα στη δική τους ζωή!
Η όμορφη ώρα που απολαμβάνουμε τη δημιουργία!
Το έχουμε γράψει πολλές φορές ώς τώρα εδώ στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και οι τακτικοί αναγνώστες που μας ακολουθούν εδώ και μια 20ετία που δημιουργούμε στον αέρα του διαδικτύου. Θα σας δώσουμε σ’ αυτό το σημείωμα με τις υπέροχες φωτογραφίες τραβηγμένες από το μπαλκόνι του 7ου ορόφου της Νισαίας στα Σεπόλια και μερικά δειλινά για τα οποία έχουμε κατά καιρού γράψει. Δείτε ΕΔΩ. καλύτερα λίγο από τις πολυκατοικίες μια πόλης….
Να περιμένεις την καλή παρέα και να ζεις μια τέτοια ατμόσφαιρα, προφανώς είναι μεγάλο προνόμιο. Το έζησα, το είδα και το κατέγραψα. Όσο μπορεί να καταγραφεί μέσα από την κάμερα ενός κινητού τηλεφώνου. Αλλά και πάλι καλά! Όλα είναι όμορφα ένα γύρο. Στο βάθος το όρος Αιγάλεω. Και όπως είπαμε στην αρχή, δείτε άλλο ένα δειλινό που πήραμε από το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Γεγονός που καταγράψαμε επειδή πολύ μας άρεσε.
Είναι ωραίο να νιώθεις έτσι, σε καιρούς δύσκολους σαν αυτούς που ζούμε. Οι άνθρωποι είναι αγχωμένοι, ταλαιπωρημένοι, φορτωμένοι με πολλά προβλήματα που γίνονται όλο και περισσότερα μέρα με τη μέρα. Και μεις ζούμε μέσα στον ίδιο κόσμο. Αλλά δεν το βάζουμε κάτω. Έχουμε μια υπέροχη ελπίδα για το μέλλον και ξέρουμε ότι κάπου εκεί μια τέτοια ώρα, όπως βλέπετε κι ΕΔΩ ασφαλώς και θα έχει το χώρο της, ανάμεσα στις άλλες μορφιές.
Η Αθήνα από ψηλά, πολυκατοικίες που στεγάζουν δεκάδες, εκατοντάδες ψυχές, απομονωμένες που αγωνίζονται να συνυπάρξουν, καθώς όλα γίνονται καθημερινά και πιο δύσκολα. Φαντάζεστε τέτοιους ανθρώπους να συνεχίζουν να χαμογελούν και να πιστεύουν όταν τους λες ότι θα ‘ρθει μια μέρα που όλα γύρω μας θα είναι καλύτερα και θα απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή. Σκέψεις εποικοδομητικές σε δειλινά γεμάτα αγάπη, όπως ΕΔΩ.
Πριν πέντε χρόνια, στο χωριό, είδαμε ένα ρακοκάζανο
Καμιά φορά κάνουμε μικρές στάσεις στη ζωή μας και γυρίζουμε πίσω και θυμόμαστε πράγματα. Μας βοηθούν λίγο και τα διάφορα τεχνικά μέσα που αποθηκεύουν όλες τις δραστηριότητες που έχουμε καταγράψει, οπότε όλα είναι λίγο πιο εύκολα. Πάμε πέντε χρόνια πίσω λοιπόν και βρίσκουμε τέτοιες μέρες τον εαυτό μας στην Κρήτη. Τι καλύτερο από το να πάμε στο ρακοκάζανο που έβγαζε τη ρακή του ο Αγησίλαος.
Και το ζήσαμε και μας άρεσε όλο αυτό. Και στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ εκείνης της εποχής καταγράψαμε το περιστατικό προσδίδοντας του, την σπουδαιότητα που του άρμοζε. Ψάχνοντας, βρήκαμε στο αρχείο του site το σχετικό δημοσίευμα. Δείτε το ΕΔΩ. Αν και αρκετές φωτογραφίες είναι οι ίδιες έχει μεγάλη αξία για μας που αγαπούμε στιγμές παρέας με ρακή να ξαναθυμηθούμε μερικά πράγματα. Όταν κάτι το απολαμβάνεις, θέλεις να ξέρεις και πώς φτιάχνεται.
Σ’ αυτό το δημοσίευμα δε βάλαμε δικές μας φωτογραφίες, παρά μόνο ότι πήραμε από τον άνθρωπο που χειρίζονταν την καζανιά. Και βέβαια τα σχόλια που κάναμε ήταν διαφορετικά από αυτά. Ήταν ότι αισθανόμασταν τότε. Πέντε χρόνια μετά, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στον κόσμο γύρω μας. Κι εμείς έχουμε μάθει να βλέπουμε τον κόσμο διαφορετικά. Το φέραμε λοιπόν στα μέτρα μας το πράγμα για να το διαχειριστούμε καλύτερα.
Έτσι συνεχίζουν και φτιάχνουν ακόμα τη ρακή στο χωριό μου, το Θραψανό. Και οι παρέες δε λείπουν από εκεί. Σαν κι εμάς κι άλλοι, συνεχίζουν και πάνε εκεί όταν βγάζουν τη ρακή του σπιτικού τους. Και ναι, μας λείπουν όλα αυτά. Επειδή έχουμε πολύ καιρό να κατέβουμε στο χωριό. Αλλά καθώς βρίσκεται στα σχέδια μας να πάμε, είμαι βέβαιος ότι κάποια στιγμή θα τα καταφέρουμε… Και δεν το αφήνουμε στην τύχη του. Το παλεύουμε προς αυτήν την κατεύθυνση…
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…