Αρχική » 2023 (Σελίδα 11)

Αρχείο έτους 2023

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
024327
Τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.

Πολύ θερμό το καλοκαίρι, κρύος ο χειμώνας!

Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι και ο χειμώνας. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Ιανουάριος 2023
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 174

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ τ. 175, "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε το τ. 174, ΕΔΩ το τ.173, ΕΔΩ το τ.172, ΕΔΩ το τ.171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, εδώ ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 442

Έτοιμο και το 443 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ, Κι ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441 ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ.439, ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 


Είμαστε στον 21ο χρόνο!
Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχεις ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Από την αυλή του χωριού στο μπαλκόνι της φίλης μας Χάρις

Το ότι αγαπάει τα λουλούδια στο μπαλκόνι της η Χάρις, το ξέρουμε… Την έχουμε δει να τα φροντίζει με πολύ αγάπη και είναι πραγματικά υπέροχο να το κάνει και να νιώθει καλά. Μετά λοιπόν από την αυλή μας στο πατρικό, στην Κρήτη, είναι ωραίο να στρέψουμε τα βλέμματα μας εκεί που έχουμε περάσει πολλές όμορφες ώρες.

Οι κάκτοι της είναι υπέροχοι! Κάθε φορά που πάμε, τους θαυμάζω μέσα στις μικρές γλάστρες. Και το καλοκαίρι που ήταν στο σπίτι της στη Χαλκιδική, για αρκετό καιρό, εμείς τα φροντίζαμε τα λουλούδια της. Για την ακρίβεια η Σούλα, αλλά μαζί πηγαίναμε κάθε φορά που ήταν ανάγκη να βάλουμε λίγο περισσότερο νερό, πέρα από το αυτόματο πότισμα.

Η τέντα είναι μόνιμα κατεβασμένη. Και όσο διαρκεί αυτή η σχετική καλοκαιρία, ακόμα μας αρέσει να είμαστε εκεί. Είναι πάντως φροντισμένα και όμορφα τα λουλούδια της. Είναι υπέροχο και αρκετά ξεκούραστο να ζεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Και της αξίζει της Χάρις κάτι τέτοιο, επειδή πέρασε κι αυτή πάρα πολλά τα τελευταία χρόνια…

Όσο «κρατάει» ακόμα ο καιρός, η αυλή στο χωριό, αξίζει!

Πάμε ολοταχώς με το τέλος του Οκτώβρη, σε πιο ψυχρές χειμωνιάτικες μέρες. Όσο λοιπόν «κρατάει» ακόμα ο καιρός, μπορώ να ονειρευτώ μια βραδιά στην εσωτερική αυλή του σπιτιού μας στο χωριό. Τώρα μάλιστα που επέστρεψε  η Μαλάμω με τον Νίκο, θα ήταν ιδανική η παρέα τους. Έχουμε κάνει βραδιές εδώ τα καλοκαίρια μας. Και κάποιες από αυτές υπάρχουν στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγαπώ αυτό το μέρος… Κι έχω βιώματα από αθώα παιδικά χρόνια που έχουν καταγραφεί θετικά και τα θυμάμαι με αγάπη και νοσταλγία. Ακόμα και τώρα, που μεγαλώσαμε κάπως, δε λένε να φύγουν από το μυαλό και τη σκέψη μου, Μπορώ  έτσι να κάνω σχέδια και να παλεύω σθεναρά για την υλοποίηση τους, παρά τις όποιες δυσκολίες έχουν οι μέρες αυτές. Μερικά πράγματα που θέλουμε πολύ, συνωμοτεί το σύμπαν για να τα καταφέρουμε.

Ονειρεύομαι λοιπόν εκεί κατά τα μέσα Νοέμβρη να «κατέβουμε» για λίγο στο χωριό, αλλά θα προσπαθήσουμε να είναι λίγο περισσότερο. Το χρειαζόμαστε και μπορεί να μην τα καταφέρουμε  να καθίσουμε στην αυλή, επειδή φαντάζομαι θα κάνει κρύο, αλλά και μέσα, με το τζάκι αναμμένο θα έχει τη χαρά του. Το έχουμε δοκιμάσει στο παρελθόν και ξέρουμε ότι λειτουργεί. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.

Κληρονόμοι χρέους, ένα σύνηθες φαινόμενο στις μέρες μας

Μέχρι τώρα ξέραμε ότι κληρονόμοι λέγονται εκείνοι που ξαφνικά, από την μια μέρα στην άλλη, βρίσκονται  με μια περιουσία στα χέρια τους, αξιοσέβαστη, χωρίς να έχουν εργαστεί για να την αποκτήσουν. Το να κληρονομείς όμως ένα χρέος και μάλιστα με έναν ύπουλο τρόπο, είναι και απεχθές και απαράδεκτο.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 21/10/2023

Τώρα που τελειώσαμε με τις αυτοδιοικητικές εκλογές, που απασχόλησαν πολλούς τις προηγούμενες μέρες, είναι ώρα να ξαναδούμε κατάματα μερικά πιο ουσιαστικά προβλήματα από την καθημερινότητα των ανθρώπων. Όχι πως θέματα διεθνή σαν αυτά που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, δεν μας απασχολούν, αλλά η στήλη απευθύνεται σε αναγνώστες που στην πλειοψηφία τους ζουν εδώ, οπότε εκτιμώ ότι πρέπει να ασχολούμαστε και με τέτοια θέματα.

Αφορά ανθρώπους που κληρονομούν.. χρέη! Κάποτε ήταν πολύ σημαντικό να είσαι κληρονόμος. Από το 2011, δεν έχουν πια έτσι τα πράγματα. Οι βίαιες πτωχεύσεις πολλών , οδήγησαν σε πολύ σοβαρές ανακατατάξεις που, πολλές φορές, αυτές δεν είναι ορατές στην κοινωνία.

Δείτε λοιπόν κάτι νέο, παράλογο, αλλά υπαρκτό, δυστυχώς. Το επισημαίνει με ανακοίνωση της η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδος που δημιούργησε η ΓΣΕΕ και που παρέχει δωρεάν συμβουλευτικό ρόλο σε ανθρώπους που βρέθηκαν, όχι με δική τους υπαιτιότητα σ’ αυτή τη δύσκολη, οικονομικά θέση.

Εξαπίνης λοιπόν «πιάνονται» οι καταναλωτές, οι οποίοι κατόπιν αποδοχής κληρονομιάς ενημερώνονται από τα πιστωτικά ιδρύματα πως έχουν μεταβιβαστεί σε αυτούς και οφειλές προς τις τράπεζες των αποθανόντων.

Ισχυρό παράδειγμα, αυτό μίας εργαζομένης ως καθαρίστρια 62 ετών, η οποία κληρονόμησε μαζί με την περιουσία του συζύγου της και άγνωστο σε αυτήν δάνειο ύψους 14.400€.

Η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας προχώρησε άμεσα σε εξωδικαστικές διαπραγματεύσεις με το Fund που είχε μεταβιβαστεί η οφειλή. Κατάφερε να διαγράψει το 84,72% της οφειλής, δηλαδή το ποσό των 12.200€ από τη συνολική οφειλή που είχε κληρονομήσει ύψους 14.400€, με εφάπαξ καταβολή 2.200€.

Μετά τον θάνατο του κληρονομούμενου και εντός προθεσμίας τεσσάρων (4) μηνών (οπότε μετά επέρχεται η σιωπηρή αποδοχή της κληρονομιάς), ο κληρονόμος πρέπει να ελέγξει την περιουσιακή κατάσταση του θανόντος και ιδίως να διαπιστώσει αν υπάρχουν οφειλές σε Δημόσιο, ΕΦΚΑ, πιστωτικά ιδρύματα (δάνεια κλπ.). Κι αυτό γιατί, σε περίπτωση αποδοχής κληρονομιάς, θα ευθύνεται για τα χρέη του κληρονομούμενου και με την προσωπική του περιουσία.

Αν παρά ταύτα, δεν είναι εφικτός ο έλεγχος της περιουσιακής κατάστασης, είναι σκόπιμο να γίνεται αποδοχή κληρονομιάς με το ευεργέτημα της απογραφής. Αυτή η δήλωση γίνεται στο Ειρηνοδικείο εντός της προθεσμίας αποποίησης και αποτέλεσμα έχει τον περιορισμό της ευθύνης του για τα χρέη της κληρονομιάς μέχρι το ενεργητικό της, δηλαδή μέχρι τη συνολική αξία της κληρονομίας και όχι και με την προσωπική του περιουσία.

Ακολουθεί (με απόφαση του Ειρηνοδίκη) η απογραφή της κληρονομιάς η οποία ενσωματώνεται σε έκθεση και αποτελεί επίσημο συμβολαιογραφικό έγγραφο. Ο κληρονόμος, λοιπόν, που αποδέχθηκε την κληρονομία με το ευεργέτημα της απογραφής, δεν απαλλάσσεται από την ευθύνη του για τα χρέη της κληρονομίας, αλλά εξακολουθεί να ευθύνεται για αυτά, έως το ενεργητικό της κληρονομίας, χωρίς δηλαδή να ευθύνεται και με την ατομική του περιουσία. Οι πιστωτές δε, μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο από την απογραφείσα περιουσία.

H ΕΕΚΕ παρέχει από το 2010 στους καταναλωτές υποστήριξη και συμβουλευτική για την εξωδικαστική ρύθμιση των οφειλών τους προς τα πιστωτικά ιδρύματα. Καλούνται οι καταναλωτές που αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε πρόβλημα στη ρύθμιση των οφειλών τους, να επικοινωνούν με την Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας στα ακόλουθα στοιχεία επικοινωνίας: On line φόρμα υποβολής αιτήματος: https://eeke.gr/activities-of-e-e-k-e-2/rithmisi-ofilon/ e-mail: info@eeke.gr Τel :210-8817730 Web: www.eeke.gr

Πού να τα ξέρουν όλα αυτά οι άνθρωποι; Δεν γεννήθηκαν νομικοί, ούτε ξέρουν από τα τερτίπια των πιστωτικών ιδρυμάτων που λειτουργούν υπόγεια. Μια στοιχειώδη προστασία από την Πολιτεία είναι εντελώς απαραίτητη τώρα, σήμερα, πριν είναι πολύ αργά. Διότι όλο αυτό, οδηγεί στην παράνοια…

Το κείμενο αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 21/10/2013 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Οι αλλαγές του καιρού στην κάτω πλατεία Συντάγματος

Το ζήσαμε, προχθές, στην πλατεία Συντάγματος. Ήμασταν εκεί για συγκεκριμένη δουλειά από τις 5:30 το απόγευμα ώς τις 8:00 το βράδυ και οι φωτογραφίες του σημερινού δημοσιεύματος τραβήχτηκαν λίγο πριν νυχτώσει, με το φως της μέρας. Το έχετε παρατηρήσει ότι τώρα νυχτώνει πολύ νωρίς; Θα ισορροπήσει λίγο το πράγμα, όταν στα τέλη του Οκτώβρη θα πάμε μια ώρα πίσω τα ρολόγια μας.

Αυτό λοιπόν που ζήσαμε, είχε να κάνει με τον καιρό. Ο ουρανός μαύρισε και λες και ήταν έτοιμος να αρχίσει να βρέχει. Μας καθησύχασε η πρόγνωση του καιρού, που έλεγε ότι κάτι τέτοιο ίσως συνέβαινε στην Αττική, μετά τις 10 το βράδυ. Αλλά εμείς μέχρι τότε είχαμε ολοκληρώσει τη δουλειά μας στο Σύνταγμα και ήμασταν σπίτι μας, σε διαδικασία για ύπνο και ξεκούραση. Και ούτε που πήρα είδηση αν έβρεξε τελικά ή όχι.

Φυσικά η ζωή στην πλατεία Συντάγματος, συνέχιζε κανονικά. Είναι πέρασμα από εκεί, καθώς κάποιοι πάνε να πάρουν το μετρό ή έρχονται για την Ερμού, το Μοναστηράκι ή την ευρύτερη περιοχή της Πλάκας. Τελικά, όλα πήγαν καλά κι ας συνέχισε σε όλη τη διάρκεια, ο καιρός να ήταν φορτωμένος και απειλητικός. Η απειλή του δεν έπιασε τόπο, τουλάχιστον αυτή τη φορά. Δεν ξέρω για την επόμενη. Εδώ θα είμαστε και θα δούμε.

Μοναδική βραδιά στο Ηρώδειο μέσα από τα μάτια φίλων

Θέλαμε να ήμασταν κι εμείς στο Ηρώδειο την Κυριακή 15 Οκτωβρίου, στη συναυλία του Κώστα Χατζή, την τελευταία γι’ αυτή τη σεζόν, μιας και ο καιρός από δω και πέρα δεν βοηθάει για ένα υπαίθριο θέατρο. Και δεν το παλέψαμε, επειδή είχαμε συνάθροιση εκείνη την ημέρα. Αλλά ήρθαν έτσι τα πράγματα που δεν… χάσαμε και τη συναυλία. Πήραμε μια γεύση από τις φωτογραφίες της φίλης μας Λαμπρινής που είχε έρθει επί τούτου από την Καρδίτσα.

Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν λίγο πριν τη συναυλία, ήταν ακόμα μέρα, όπως κάναμε κι εμείς πρόσφατα στο Λυκαβηττό κι έτσι μπορούσε να έχει μια εικόνα του κόσμου από τις κερκίδες του θεάτρου στο Ηρώδειο. Και όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς μαζί μας, ήταν κατάμεστο! Ο Κώστας Χατζής, ένας εξαίρετος καλλιτέχνης και άνθρωπος, τα τραγούδια του και οι μουσικές του αγαπιούνται από πολλές, διαφορετικές γενιές και όχι τυχαία. Εκπέμπουν τόσο όμορφα ανθρώπινα μηνύματα.

Είχα τη χαρά και την τιμή να τον γνωρίσω από κοντά και να μάθω από τα χείλη του, συναρπαστικές ιστορίες… Είναι φοβερός όταν τις διηγείται και επειδή είναι αληθινές και αφορούν την ίδια τη ζωή “κρέμεσαι” από τα χείλη του, μέχρι το τέλος. Θυμάμαι τις ώρες που μου μιλούσε γι’ αυτές όταν ήρθαν με τον καλό μου φίλο Νίκο, στην ΠΕΤ ΟΤΕ, στο γραφείο μου, ακομπλεξάριστος, ενώ γύρω μας κυκλοφορούσαν συνδικαλιστές που τον .

Δεν ξέρω που “στράβωσε” το πράγμα και δεν προχωρήσαμε στο γράψιμο της αυτοβιογραφίας του που ήθελε να αφήσει πίσω του, ως παρακαταθήκη… Ποτέ δεν τον ρώτησα από σεβασμό και εκτίμηση, αλλά πολύ θα ήθελα να το κάναμε μαζί αυτό. Είμαι βέβαιος ότι η ζωή του και η καταγραφή της, θα βοηθούσε πολλούς συνανθρώπους μας στο να αναζητήσουν και να βρουν το αληθινό νόημα στη δική τους ζωή!

Η όμορφη ώρα που απολαμβάνουμε τη δημιουργία!

Το έχουμε γράψει πολλές φορές ώς τώρα εδώ στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και οι τακτικοί αναγνώστες που μας ακολουθούν εδώ και μια 20ετία που δημιουργούμε στον αέρα του διαδικτύου. Θα σας δώσουμε σ’ αυτό το σημείωμα με τις υπέροχες φωτογραφίες τραβηγμένες από το μπαλκόνι του 7ου ορόφου της Νισαίας στα Σεπόλια και μερικά δειλινά για τα οποία έχουμε κατά καιρού γράψει. Δείτε ΕΔΩ. καλύτερα λίγο από τις πολυκατοικίες μια πόλης….

Να περιμένεις την καλή παρέα και να ζεις μια τέτοια ατμόσφαιρα, προφανώς είναι μεγάλο προνόμιο. Το έζησα, το είδα και το κατέγραψα. Όσο μπορεί να καταγραφεί μέσα από την κάμερα ενός κινητού τηλεφώνου. Αλλά και πάλι καλά! Όλα είναι όμορφα ένα γύρο. Στο βάθος το όρος Αιγάλεω. Και όπως είπαμε στην αρχή, δείτε άλλο ένα δειλινό που πήραμε από το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Γεγονός που καταγράψαμε επειδή πολύ μας άρεσε.

Είναι ωραίο να νιώθεις έτσι, σε καιρούς δύσκολους σαν αυτούς που ζούμε. Οι άνθρωποι είναι αγχωμένοι, ταλαιπωρημένοι, φορτωμένοι με πολλά προβλήματα που γίνονται όλο και περισσότερα μέρα με τη μέρα. Και μεις ζούμε μέσα στον ίδιο κόσμο. Αλλά δεν το βάζουμε κάτω. Έχουμε μια υπέροχη ελπίδα για το μέλλον και ξέρουμε ότι κάπου εκεί μια τέτοια ώρα, όπως βλέπετε κι ΕΔΩ ασφαλώς και θα έχει το χώρο της, ανάμεσα στις άλλες μορφιές.

Η Αθήνα από ψηλά, πολυκατοικίες που στεγάζουν δεκάδες, εκατοντάδες ψυχές, απομονωμένες που αγωνίζονται να συνυπάρξουν, καθώς όλα γίνονται καθημερινά και πιο δύσκολα. Φαντάζεστε τέτοιους ανθρώπους να συνεχίζουν να χαμογελούν και να πιστεύουν όταν τους λες ότι θα ‘ρθει μια μέρα που όλα γύρω μας θα είναι καλύτερα και θα απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή. Σκέψεις εποικοδομητικές σε δειλινά γεμάτα αγάπη, όπως ΕΔΩ.

Πριν πέντε χρόνια, στο χωριό, είδαμε ένα ρακοκάζανο

Καμιά φορά κάνουμε μικρές στάσεις στη ζωή μας και γυρίζουμε πίσω και θυμόμαστε πράγματα. Μας βοηθούν λίγο και τα διάφορα τεχνικά μέσα που αποθηκεύουν όλες τις δραστηριότητες που έχουμε καταγράψει, οπότε όλα είναι λίγο πιο εύκολα. Πάμε πέντε χρόνια πίσω λοιπόν και βρίσκουμε τέτοιες μέρες τον εαυτό μας στην Κρήτη. Τι καλύτερο από το να πάμε στο ρακοκάζανο που έβγαζε τη ρακή του ο Αγησίλαος.

Και το ζήσαμε και μας άρεσε όλο αυτό. Και στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ εκείνης της εποχής καταγράψαμε το περιστατικό προσδίδοντας του, την σπουδαιότητα που του άρμοζε. Ψάχνοντας, βρήκαμε στο αρχείο του site το σχετικό δημοσίευμα. Δείτε το ΕΔΩ. Αν και αρκετές φωτογραφίες είναι οι ίδιες έχει μεγάλη αξία για μας που αγαπούμε στιγμές παρέας με ρακή να ξαναθυμηθούμε μερικά πράγματα. Όταν κάτι το απολαμβάνεις, θέλεις να ξέρεις και πώς φτιάχνεται.

Σ’ αυτό το δημοσίευμα δε βάλαμε δικές μας φωτογραφίες, παρά μόνο ότι πήραμε από τον άνθρωπο που χειρίζονταν την καζανιά. Και βέβαια τα σχόλια που κάναμε ήταν διαφορετικά από αυτά. Ήταν ότι αισθανόμασταν τότε. Πέντε χρόνια μετά, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στον κόσμο γύρω μας. Κι εμείς έχουμε μάθει να βλέπουμε τον κόσμο διαφορετικά. Το φέραμε λοιπόν στα μέτρα μας το πράγμα για να το διαχειριστούμε καλύτερα.

Έτσι συνεχίζουν και φτιάχνουν ακόμα τη ρακή στο χωριό μου, το Θραψανό. Και οι παρέες δε λείπουν από εκεί. Σαν κι εμάς κι άλλοι, συνεχίζουν και πάνε εκεί όταν βγάζουν τη ρακή του σπιτικού τους. Και ναι, μας λείπουν όλα αυτά. Επειδή έχουμε πολύ καιρό να κατέβουμε στο χωριό. Αλλά καθώς βρίσκεται στα σχέδια μας να πάμε, είμαι βέβαιος ότι κάποια στιγμή θα τα καταφέρουμε… Και δεν το αφήνουμε στην τύχη του. Το παλεύουμε προς αυτήν την κατεύθυνση…