Αρχική » 2023 (Σελίδα 15)

Αρχείο έτους 2023

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
024384
Τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.

Πολύ θερμό το καλοκαίρι, κρύος ο χειμώνας!

Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι και ο χειμώνας. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Ιανουάριος 2023
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 174

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ τ. 175, "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε το τ. 174, ΕΔΩ το τ.173, ΕΔΩ το τ.172, ΕΔΩ το τ.171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, εδώ ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 442

Έτοιμο και το 443 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ, Κι ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441 ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ.439, ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 


Είμαστε στον 21ο χρόνο!
Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχεις ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Στην Αιόλου και τις πέριξ οδούς του κέντρου της Αθήνας

Συνεχίζουμε να γνωρίζουμε το κέντρο της Αθήνας… Είναι οι καταστάσεις που έρχονται έτσι και δημιουργούν τις προϋποθέσεις γι’ αυτό. Επωφελούμαστε από διάφορα πράγματα που έχουμε να κάνουμε και αντί να γίνεται αυτό μηχανικά, σταματάμε για λίγο σε μέρη που έχουμε ξανάρθει, όπως εδώ στο σουβλατζίδικο ΕΝΤΕΚΑ στην Αιόλου, που μας αρέσουν ιδιαίτερα τα πράγματα που φτιάχνουν. Το ξέρουμε από πρώτο χέρι και όχι από διηγήσεις άλλων. Παρεμπιπτόντως, ο Κώστας, ο γιος της Σούλας, είναι κι αυτός θαυμαστής!

Οδός Καλαμιώτου. Λίγο μετά που φεύγουμε από την Καπνικαρέα. Ιδανικό μικρό καφέ σε ένα ήσυχο γενικά πεζόδρομο της Αθήνας, με πολλά μαγαζιά για υφάσματα. Ξέρω ότι ενδιαφέρουν τις γυναίκες που τα ψάχνουν αυτά τα πράγματα, αλλά κι εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα. Είναι τόσο ωραία και τόσο ήσυχα, που όταν ζεις σε μια πολύβουη πόλη σαν την Αθήνα καμιά φορά το χρειάζεσαι. Οι φίλοι ξεχωρίζουν αυτόν τον δρόμο για ένα ραντεβού, προκειμένου να βρεθούν και να συζητήσουν.

Ο οδός Μιλτιάδου είναι ένας μικρός κάθετος δρόμος, ανάμεσα στην Περικλέους και την Αιόλου. Δεν θα τη δεις συχνά με περισσότερη κίνηση από αυτή που βλέπετε στη φωτογραφία. Και δεν θα συναντήσετε στο διάβα σας αυτοκίνητα ή άλλου είδους οχήματα. Πεζόδρομος είναι. Μόνο ανθρώπους και όχι πάντα βιαστικούς, όπως συμβαίνει συχνά στην Αθήνα, αλλά περπατώντας, ανθρώπους που ξέρουν να περάσουν καλά τον καιρό τους…

Σήμερα η φθινοπωρινή ισημερία. Κάποτε είχε ένα νόημα

Με τις υπέροχες φωτογραφίες του διαδικτυακού μας φίλου Παναγιώτη Παναγιωτίδη από τη Θεσσαλονίκη, που δημοσιεύτηκαν στην Ομάδα “Ορεινές Περιπλανήσεις” από την λίμνη Πλαστήρα, τις πιο όμορφες ώρες της μέρας, θέλουμε να καλωσορίσουμε την φθινοπωρινή ισημερία… Να αλλάξουμε λίγο τις εικόνες της πόλης, με την ομορφιά της επαρχίας…

Η ισημερία συμβαίνει δύο φορές τον χρόνο, όταν η γη διέρχεται από τα σημεία τομής της εκλειπτικής (ελλειπτική τροχιά της γης) και του ουράνιου ισημερινού. Στη συγκεκριμένη στιγμή η γραμμή ηλίου – γης είναι κάθετος στον άξονα περιστροφής της γης, με αποτέλεσμα η ημέρα και η νύχτα να έχουν ίση διάρκεια σε οποιοδήποτε σημείο της γήινης επιφάνειας.

Η ισημερία συμβαίνει γύρω στις 20–21 Μαρτίου (εαρινή) και 22–23 Σεπτεμβρίου (φθινοπωρινή). Το όνομα ισημερία προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις ίσος και ημέρα, ενώ το διεθνές αντίστοιχο όνομα, equinox, προέρχεται από το λατινικό aequus (ίσος) και nox (νύχτα).

Σε πολλές γλώσσες ο αντίστοιχος όρος λεκτικά δεν αναφέρεται στην έννοια της ίσης ημέρας αλλά της ίσης νύχτας κυρίως λόγω της λατινικής προέλευσης του (λατινικά aequinoctium). Οι ισημερίες συμβαίνουν μεταξύ των ηλιοστασίων, του χειμερινού ηλιοστασίου και θερινού ηλιοστασίου.

Έβαλε δυναμίτη στα θεμέλια του πολιτικού συστήματος…

Προσπαθήσαμε να σκιαγραφήσουμε το πορτραίτο ενός ανθρώπους, του κ. Στέφανου Κασσελάκη, άγνωστου ως τα χθες, που ήρθε να πυροδοτήσει τα θεμέλια του πολιτικού συστήματος. Διεκδικεί από πλεονεκτική θέση, στις εσωκομματικές εκλογές της Κυριακής, να είναι ο επόμενος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Μας δημιουργήθηκε η αίσθηση πως ήρθε να σαρώσει λογικές του συστήματος. Και ίσως γι’ αυτό μπήκε από την πρώτη στιγμή στο στόχαστρο.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 23/09/2023

Ζούμε σε συναρπαστικούς καιρούς… Όπου η απαξίωση των πάντων είναι σημάδι διακριτό παντού σε όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου. Θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε την περίπτωση ενός ανθρώπου που τάραξε δυνατά τα νερά του πολιτικού συστήματος, καθώς διεκδίκησε τη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με θετικά ή όχι αποτελέσματα για τον ίδιο, θα το μάθουμε σε λίγο.

Ναι, σωστά καταλάβατε, για τον Στέφανο Κασσελάκη μιλάμε, τον 35χρονο άνθρωπο με καταγωγή από το Μαρούσι και την Κρήτη που κατέλαβε την 9η θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ στις τελευταίες εκλογές του Ιουνίου.

Διαβάζουμε στο βιογραφικό του, που φιλοξενείται στην επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος:

Ο Στέφανος Κασσελάκης γεννηθήκε το 1988 στο Μαρούσι. Από το 2015 δραστηριοποιείται στον χώρο της Ναυτιλίας. Έχοντας κερδίσει το ασημένιο μετάλλιο στον διαγωνισμό «Αρχιμήδη» της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, ο Στέφανος εκπροσώπησε τη χώρα μας στην μαθηματική Βαλκανιάδα νέων και, χάρη στη διάκρισή του, έλαβε πλήρη υποτροφία από το λύκειο Phillips Academy στο Andover της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ, όπου και μετανάστευσε από την ηλικία των 14 ετών.

Φοίτησε στο πρόγραμμα Huntsman του University of Pennsylvania με υποτροφία του Ανδρέα Δρακόπουλου και έλαβε δύο πτυχία: B.Sc. στα χρηματοοικονομικά από το Wharton School of Business και Β.Α. στις διεθνείς επιστήμες από το College of Arts & Sciences.

Παράλληλα με τις σπουδές του, ο Στέφανος εργάστηκε εθελοντικά στο επιτελείο του τότε Γερουσιαστή Joe Biden για τις Προεδρικές Εκλογές του 2008. Εργάστηκε επίσης και στο think tank εξωτερικής πολιτικής `Center for Strategic and International Studies` στη Washington, DC.

Επί σειρά ετών αρθρογραφούσε στον «Εθνικό Κήρυκα» της Νέας Υόρκης, αρχικά με τη «Στήλη του Φοιτητή» και αργότερα με το «Χρώμα της Αγοράς». Ο Στέφανος ζει στο Miami των ΗΠΑ. Μιλά άπταιστα Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά και Ισπανικά. Είναι ιδιαίτερα φιλόζωος και ευαισθητοποιημένος σε θέματα ισότητας και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Ωραία θα πείτε. Και τι περίεργο βλέπετε μέχρι εδώ; Στη Δημοκρατία όλοι δεν έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν μια θέση ευθύνης; Σωστά, αλλά όχι μια οποιαδήποτε θέση, εδώ μιλάμε για αυτή του προέδρου του κόμματος, μετά την αποχώρηση του κ. Αλέξη Τσίπρα.

Όταν ανακοίνωσε, τελευταίος την υποψηφιότητα του, πολλοί χαμογέλασαν, λέγοντας «τι δουλειά έχει τώρα αυτός ο γραβατοφορεμένος από τις ΗΠΑ να διεκδικήσει μια τέτοια πολιτική θέση σε ένα κόμμα του οποίου δεν ήταν καν μέλος. Γράφτηκε λίγο πριν ψηφίσει, για να μπορέσει να ψηφίσει.

Ενδιαφέρον είχε το πώς έκανε την καμπάνια του. Αγνοώντας όλους τους κομματικούς μηχανισμούς, χρησιμοποίησε τα κοινωνικά δίκτυα, κάνοντας βιντεάκια και παρουσιάζοντας μέσα από αυτά, τον εαυτό του ως έναν άφθαρτο που θα μπορούσε να τα βάλει με το πολιτικό σύστημα, έχοντας ως μόνα εφόδια τη γνώση, την επαγγελματική καταξίωση και τη μικρή πείρα από τη ζωή του.

Τελικά η κάλπη της περασμένης Κυριακής τον έφερε πρώτο με ποσοστό 44.91%, ενώ δεύτερη, πίσω του, η κ. Έφη Αχτσιόγλου που συγκέντρωσε 36,18% των ψήφων. Έτσι αποφάσισαν οι 148.821 ψηφοφόροι. Και μετά άρχισε το… πάρτι μπροστά στις εκλογές της Κυριακής.

Θα συνεχιστούν οι εκπλήξεις; Μένει να το δούμε. Το βέβαιο, ωστόσο είναι, ότι καταρρέει το πολιτικό σύστημα έτσι όπως τα ξέραμε. Ο κ. Κασσελάκης αναστάτωσε τα media που είδαν να ξεφεύγει το πράγμα και να τους χαλάει τη σούπα, όπως κι ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ που διαπίστωσε πόσο εύκολα μπορεί να καταρρεύσει όλο το σύστημα και μάλιστα εκ των έσω.

Λίγη υπομονή και ο χρόνος θα δώσει τις απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα. Ας περιμένουμε και τις αυριανές κάλπες και αν χρειαστεί θα επανέλθουμε, αν και είναι τόσοι αυτοί που ενδιαφέρονται να το κάνουν, οπότε εμείς μάλλον περισσεύουμε.

Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Στην Αγίου Κωνσταντίνου, με φόντο Ομόνοια, Λυκαβηττό

Η Αγίου Κωνσταντίνου, όσο με τραβούσε προς τα κάτω, προς την πλατεία Καραϊσκάκη, με οδηγούσε στην αθέατη, στους πολλούς, Αθήνα. Οι πίσω δρόμοι στο Μεταξουργείο και την Πλατεία Βάθης, η Σατωβριάνδου, η Βερανζέρου, η Δεληγιώργη και εκείνα τα ανήλιαγα στενά: Βηλαρά, Καλλέργη… μαίανδροι και χαρακιές στις ζώνες που αγκαλιάζουν τα υποστρώματα της Ομονοίας. Ενας κόσμος σκληρός.

Εικόνες ενός ιστορικού βάθους, μιας αρχιτεκτονικής κομψότητας και μιας ορισμένης αστικής ιερότητας. Το Εθνικό Θέατρο, ανέκαθεν σε εκείνη την άβολη κατωφέρεια του δρόμου, χωρίς τα αγάλματά του εδώ και δεκαετίες, κομψοτέχνημα που γέννησε η συνεργασία Γεωργίου Α΄ και Ερνέστου Τσίλλερ. Στην ένωση της με την πλατεία Καραϊσκή υπάρχει κι αυτό το γκράφιτι

Αυτά τα ξεκοιλιασμένα σπίτια της Αγίου Κωνσταντίνου, στους αριθμούς 36, 47 κ.ο.κ. ήταν σαν να είχαν εξαερωθεί. Περπατούσα και κοιτούσα τον τόπο της Ανάληψης, σαν να είχαν αναληφθεί στον ουρανό της Αθήνας τροπαιοφόροι αστοί, τυλιγμένοι με τη σινδόνη μιας ζωής πεπερασμένης. Κι εδώ ακριβώς η Αγίου Κωνσταντίνου “μπαίνει” στην πλατεία Καραϊσκάκη με φόντο το ξενοδοχείο STANLEY. Ο ποιητικός λόγος είναι του Νίκου Βατόπουλου, από ένα δημοσίευμα του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Στη Στοά Πεσμαζόγλου, από Σταδίου μέχρι Πανεπιστημίου

Μας αρέσει να γνωρίζουμε την Αθήνα. Ζούμε εδώ και θέλουμε να την γνωρίζουμε σαν πόλη. Ελάτε να σας πάμε σήμερα στη Στοά Πεσμαζόγλου γνωστή και ως Στοά Πρωία, όπως λεγόταν παλιά λόγω της παλιάς εφημερίδας «Πρωία» που ίδρυσε ο Στέφανος Πεσμαζόγλου, γιος του Ιωάννη Πεσμαζόγλου, κάπου κοντά στο ’40. Εδώ η είσοδος από την οδό Πανεπιστημίου. Σε κάποιους από τους ορόφους αυτού του κτιρίου “γεννήθηκε” και η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ διεκδικώντας να γίνει η εφημερίδα των συντακτών. Δεν τα κατάφερε.

Σήμερα, ωστόσο, φιλοξενεί το εστιατοριάκι «Στοά Πρωία». «Παλιά το κτίριο ήταν διαφορετικό. Υπήρχε εσωτερική στρογγυλή αυλή» μας λέει ο ιδιοκτήτης του, Ζήκος Παναγιώτης. «Η στοά αυτή είναι μουσικόφιλη. Υπάρχει το κατάστημα του Νάκα με τα μουσικά όργανα, το μαγαζί του Ξυλούρη και ένα κατάστημα που πουλάει μόνο βινύλια», μας λέει ο κ. Σπύρος, ιδιοκτήτης του Duck Soup, ενός «cine-παρμένου» μαγαζιού που στεγάζεται στην ίδια στοά.

«Εδώ είναι η γωνιά του Νίκου (σ.σ. Ξυλούρης), 37 χρόνια τώρα. Νοίκιασε το μαγαζί το ’78 για να υπάρχει εδώ η γωνιά του, να έρχονται οι φίλοι του. Το μαγαζί εγκαινιάστηκε το ’79 κι εγώ ήρθα εδώ το ’80», μας λέει η κυρία Ουρανία Ξυλούρη που διατηρεί το δισκοπωλείο εντός της στοάς. «Εδώ είχε το γραφείο του ο Μπάμπης Κωνσταντόπουλος. Ένας τόπος, μια ιστορία…

Έδωσε την πρώτη του ομιλία με το πέρασμα στη μεταπολίτευση και μαζευόταν εδώ κόσμος και του πετούσε νεράντζια (γέλια). Ό,τι είχε βγάλει τότε ο Χατζιδάκις το “Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε” και το είχε παραφράσει ο κόσμος και τραγουδούσε “Μπάμπη, έβγα στο μπαλκόνι”» μας λέει ο κ. Χαρίλαος Νάκας, ιδιοκτήτης του καταστήματος με τα μουσικά όργανα εντός της στοάς. Οι πληροφορίες είναι από ένα δημοσίευμα της ATHENS VOICE για τις στοές της Αθήνας, που δεν είναι και λίγες…

Μουσικοθεατρική παράσταση, σήμερα στο Θραψανό

Μια μέρα στο «τρέξιμο». Όπως τόσες άλλες στη ζωή μας…

Χθες ήταν μια μέρα με πολύ «τρέξιμο». Αρχή της εβδομάδας βλέπεις, με προγραμματισμένα ραντεβού και με υποχρεώσεις που έπρεπε να βγουν. Μια μέρα, όπως τόσες άλλες, στην καθημερινότητα μας, δηλαδή. Τελικά όλα πήγαν καλά! Τη βγάλαμε με αξιοπρέπεια. Από το πρωί στους δρόμους… Είδαμε στη Λένορμαν, τον ήλιο να σηκώνεται και τον αποτυπώσαμε στο κινητό μας τηλέφωνο. Όπως κάνουμε κάθε φορά που ζούμε κάτι και μας αρέσει.

Το ραντεβού για το σέρβις του SUBARU ήταν κλεισμένο εδώ και δέκα μέρες. Από τότε που ήταν εδώ τα παιδιά. Διαπιστώσαμε καθώς το χρησιμοποιούσαμε στις μετακινήσεις μας κάποια πράγματα που έπρεπε να τα αξιολογήσουν οι τεχνικοί και αν χρειάζονταν να δώσουν λύσεις. Και η αλήθεια είναι , με δεδομένη την ακρίβεια που υπάρχει γύρω μας, ότι είχα «τρομάξει». Αλλά τελικά οι φόβοι μου ήταν υπερβολικοί. Χρόνια τώρα, οι ίδιοι άνθρωποι μας προσέχουν. Κι εμένα και το αυτοκίνητο.

Και μετά χρειάστηκε να κατέβουμε στην Αθήνα για να κάνουμε μια δουλειά. Κι εδώ όλα πήγαν καλά. Είχαμε μάλιστα το χρόνο να καθίσουμε στην πλατεία Αγίων Θεοδώρων κάτω από την Κλαυθμώνος σ’ ένα καφέ και να τον απολαύσουμε, ενόσω περιμέναμε. Τι καλά που πάνε μερικές φορές τα πράγματα! Τι άραγε να ευθύνεται γι’ αυτή την καλή εξέλιξη; ‘Ίσως η θετική στάση μας απέναντι στη ζωή και το γεγονός ότι έχουμε μάθει να μη βαρυγκωμάμε και να μη γκρινιάζουμε με το παραμικρό.