Αρχική » 2023 (Σελίδα 17)

Αρχείο έτους 2023

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
024426
Τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.

Πολύ θερμό το καλοκαίρι, κρύος ο χειμώνας!

Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι και ο χειμώνας. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Ιανουάριος 2023
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 174

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ τ. 175, "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε το τ. 174, ΕΔΩ το τ.173, ΕΔΩ το τ.172, ΕΔΩ το τ.171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, εδώ ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 442

Έτοιμο και το 443 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ, Κι ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441 ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ.439, ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 


Είμαστε στον 21ο χρόνο!
Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχεις ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Όταν το νερό μετατρέπεται από ευλογία σε κατάρα…

Ζούμε σε δύσκολους καιρούς… Όπου οι καταστάσεις ανατρέπονται, από τη μια στιγμή στην άλλη και όπου όλα είναι δυνατά να συμβούν. Τα ζουν οι άνθρωποι στη Θεσσαλία που για μια ακόμη φορά δοκιμάζονται από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, χάνοντας ανθρώπινες ζωές και περιουσίες. Το ζήσαμε κι εμείς για πολύ λίγο, την περασμένη Τετάρτη, παίρνοντας απλά μια μικρή γεύση της καταστροφής. Ίσα στα χείλη, ίσα μια ιδέα…

Θα κράτησε, δεν θα κράτησε 5 με 10 λεπτά. Αλλά ήταν τόσο πυκνή η βροχόπτωση που δεν βλέπαμε τίποτα. Και συνοδεύονταν όλο αυτό από αστραπόβροντα! Για πότε η Κλειούς έγινε ένα επικίνδυνος χείμαρρος, ούτε που το καταλάβαμε. Και είχε στην Αλαμάνας και την Ναυπλίου Λαϊκή Αγορά, οπότε οι άνθρωποι φοβήθηκαν και μάζεψαν, οι περισσότεροι, του πάγκους τους, άρον – άρον. Όταν σταμάτησε η βροχή, όλα άλλαξαν. Σα να μην είχαμε ζήσει ποτέ όλα τα παραπάνω.

Αλλά τα ζήσαμε! Ήμασταν έξω στο μπαλκόνι, από όπου και τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το δημοσίευμα και παρακολουθούσαμε φοβισμένοι από τους κεραυνούς και τις αστραπές. Σκέφτομαι τους ανθρώπους στον Κάμπο. Πώς έζησαν την καταστροφή για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια; Τι είναι αυτό που δίνει δύναμη στον άνθρωπο, για να αντέχει και να συνεχίζει να ζει, παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα; Ερωτήματα που τριβελίζουν το μυαλό και τη σκέψη, αν και κατά βάθος, τις απαντήσεις τις έχουμε.

Ισορροπία ανάμεσα στην πραγματικότητα και τα «θέλω» μας

Έχω την ευθύνη της ενημέρωσης αυτού του site και μάλιστα σε καθημερινή βάση. Το εγχείρημα, αν και μου αρέσει, δεν καθόλου εύκολο, μιας και έχεις να κάνεις με μια σκληρή πραγματικότητα και με τον εσωτερικό σου κόσμο που νιώθει καλά μέσα του. Ναι, με συγκλονίζει όλη αυτή η υπόθεση των τελευταίων ημερών που αφορά στην απώλεια ανθρώπινων ζωών και στην καταστροφή που έχουν υποστεί άνθρωποι, κυρίως στη Θεσσαλία. Επέλεξα να μιλήσω γι’ αυτά με «αλλιώτικες» φωτογραφίες. Όπως αυτή από ένα ξημέρωμα στη Μάνη.

Ξέρω, ύστερα από 13 χρόνια εμπειρίας, πως «διαβάζουν» οι περισσότεροι στα social media Τους εκλύει μια φωτογραφία και καθ’ υπερβολή, ίσως διαβάσουν και δέκα, άντε το πολύ 20 λέξεις ως λεζάντα κάτω από αυτήν, αν είναι «φλύαροι». Υπάρχουν όμως και οι λίγοι, οι εκλεκτοί που γι’ αυτούς αξίζει να διαθέσεις χρόνο, να γράψεις και να εκφραστείς. Τώρα εσείς τα διαβάζετε όλα αυτά κάτω από τη φωτογραφία του Άντονη στο αεροδρόμιο, καθώς έφευγε και φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με όσα λέμε.

Όπως δεν έχει σχέση και ο Δημήτρης, που περιμένει στην ουρά για την αναχώρηση του. Αποτελούν για μας όμορφες αναμνήσεις από τον καιρό που ήταν εδώ, κοντά μας για δεκαπέντε μέρες. Και εξισορροπούν όλα τα αρνητικά συναισθήματα που βιώνουμε αυτές τις μέρες, την αρχή με τις φωτιές κι αμέσως μετά, με τις πλημμύρες. Φυσικά δεν «πέφτουμε» από τα σύννεφα. Τα περιμένουμε όπως και τα χειρότερα που θα έρθουν. Αλλά, πώς να το κάνουμε, πρέπει να είμαστε όρθιοι για να τα αντιμετωπίσουμε.

Φωτογραφίες από την πόλη του Ναυπλίου και το λιμάνι της

Ήταν τότε που πήγαμε όλοι μαζί, με τον Κώστα, την Άννυ και τα παιδιά τους, μια βόλτα – εκδρομή στο Ναύπλιο. Κάποια στιγμή περπατήσαμε στην πόλη και εγώ στάθηκα λίγο περισσότερο στο λιμάνι από τη μεριά που είναι το Μπούρτζι και περιεργάστηκα τα μικρά καΐκια που πάνε απέναντι στο κάστρο – φυλακές, αυτούς που θα ήθελαν να το επισκεφτούν. Μου άρεσαν οι μανούβρες που έκαναν στο λιμάνι προκειμένου να δέσουν ή να φύγουν. Και κάθισα και τα χάζευα για λίγο.

Δεμένα, περίμεναν υπομονετικά τους ανθρώπους που θα έμπαιναν για να τους εξυπηρετήσουν. Δεν ήθελα σε κείνη τη φάση να πάω. Εξάλλου δεν ήμουν και μόνος μου… Έτσι, ελεύθερος, είχα έναν κάποιο χρόνο για να παρατηρώ απερίσπαστος όλη αυτή την προσπάθεια. Είχε γύρει ο ήλιος στο απομεσήμερο και η θάλασσα ήταν, όπως βλέπετε και στη φωτογραφία, λάδι. Ότι έπρεπε για να την απολαύσεις, δηλαδή.

Όμορφο που είναι όλο αυτό, το τόσο διαφορετικό τοπίο, μιας όμορφης πόλης που δεν το συναντάς και τόσο συχνά στην ελληνική επαρχία. Αλλά βέβαια το Ναύπλιο, είναι ένας κορυφαίος τουριστικός προορισμός, με πάρα πολύ κόσμο σε καθημερινή βάση. Να, ένας ακόμα λόγος που μας αρέσει αυτή η πόλη. Για πολλά πράγματα μας αρέσει και σήμερα, με αφορμή αυτό το σημείωμα, βρήκαμε έναν ακόμα λόγο. Το χρειαζόμασταν καθώς γεμίζει θλίψη η καρδιά μας με όσα άσχημα είδαμε να συμβαίνουν από το απότομο κύμα κακοκαιρίας Daniel των προηγούμενων ημερών.

Μετά τις καταστροφικές βροχές, είναι και η ακρίβεια!

Όταν έχεις τέτοιες εικόνες καταστροφής είναι η μοιάζει να βρίσκεσαι εκτός πραγματικότητας καθώς στις δημοσιογραφικές «Επισημάνσεις» αυτής της εβδομάδας ασχολούμαστε με ένα άλλο σημαντικό θέμα που αφορά την ακρίβεια. Και τα δυο πάντως είναι ζήτημα επιβίωσης. Η φωτογραφία που βλέπετε είναι από το Μορφοβούνι του δήμου Πλαστήρα, όπου, σύμφωνα με την ειδησεογραφία, κατέρρευσαν δέκα σπίτια ενώ πολλά έχουν υποστεί ζημιές. Παρμένη από το site της ΕΡΤ News.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/09/2023

Κρατώ μακριά από εμένα όλες τις έντεχνα κατευθυνόμενες διαρροές περί εξαγγελιών του πρωθυπουργού που πρόκειται να γίνουν στο πλαίσιο της Διεθνούς έκθεσης Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ). Κι αυτό γιατί προσπαθούν να μας πείσουν πως οι μέρες που ξημερώνουν θα είναι σχεδόν όμορφες, ιδανικές, αφού η κυβέρνηση, πολύ στοργικά σχεδιάζει μέτρα για να καλύψει τις ανάγκες μας.

Αλήθεια, ψέματα, λίγες ώρες απομένουν για να αποδειχτεί. Και επειδή το φύλλο που κρατάτε στα χέρια σας, το ΡΕΘΕΜΝΟΣ, είναι εβδομαδιαίο, μπορεί να διαβάζετε το κομμάτι μια μέρα μετά, ώστε όλα αυτά θα είναι ήδη γνωστά.

Έτσι λοιπόν δεν θα σταθώ σ’ αυτό. Δεν έχω σπουδάσει οικονομικά για να ξέρω να διαστρεβλώνω την πραγματικότητα με επιχειρήματα που εδράζονται στο πλαίσιο μιας δήθεν επιστημονικοφανούς ανάλυσης.

Όχι, θα μιλήσω με τους όρους που αντιλαμβάνονται, επειδή το ζουν στην καθημερινότητα τους, άνθρωποι που περιμένουν τη σύνταξη τους ή το μισθό τους και βλέπουν ότι δεν τους φτάνει να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους, ξεκινώντας από την πληρωμή των λογαριασμών της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, της ΕΥΔΑΠ και που βλέπουν στο καλάθι του σούπερ μάρκετ να βάζουν λιγότερα πράγματα και να πληρώνουν περισσότερα λεφτά και τελικά να φτάνου μέχρι τις 20 και αν υπάρχει ακόμα απόθεμα στην τσέπη τους, να αισθάνονται άρχοντες.

Αυτοί οι αληθινοί άνθρωποι και όχι οι αριθμοί των στατιστικών των οικονομολόγων, που βλέπουν το λάδι να «σκαρφαλώνει» στα 12-14 ευρώ το κιλό κι αλλάζουν χρώμα. Ήξεραν πως ο τενεκές των 17 κιλών έκανε 60-70 ευρώ μέχρι πριν λίγο και τώρα ζητάνε 150 ευρώ!

Αυτοί που αγόραζαν τον νες καφέςτων 200 γρ. στα 5,30 ευρώ τις μέρες της προσφοράς και τώρα τους ζητάνε 9 ευρώ. Να αναφέρω κι άλλα; Τα τυριά, ας πούμε, τη βενζίνη

Θα ξαναφέρουν μπροστά μας τα διάφορα pass. Καλά είναι, δε λέω, καλύπτουν ένα πολύ μικρό μέρος της «κλοπής», αλλά δεν αρκεί για να καλυφθεί η καθολική λεηλασία του οικογενειακού εισοδήματος.

Οι άνθρωποι ζητούν κάτι άλλο, πιο απλό και πιο ουσιαστικό. Να υπάρξουν από μεριάς της κυβέρνησης, σοβαροί έλεγχοι που θα βάζουν φραγμό στους ασύδοτους κερδοσκόπους. Να σταματήσει αυτή η επίκληση της δήθεν ελεύθερης οικονομίας, που, εντελώς συμπτωματικά λειτουργεί μόνο και πάντα σε βάρος μας και υπέρ των οικονομικών μεγαθηρίων που ελέγχουν την αγορά.

Αυτό, πόσους πανεπιστημιακούς τίτλους χρειάζεσαι για να το κατανοήσεις; Εκτός κι αν συνειδητά δεν το θέλεις, επειδή ίσως κάποια συμφέροντα υπάρχουν πίσω από όλα αυτά. Δεν είναι δουλειά μου να κατονομάσω τέτοια κέντρα, αλλά σίγουρα υπάρχουν. Κι ο καθένας τα γνωρίζει καλά. Εγώ απλά, ήθελα να προσθέσω κι αυτή την παράμετρο στο σχόλιο.

Από την άλλη με ενοχλεί αφάνταστα, όπως κι εσάς που διαβάζετε το κομμάτι αυτό να υποτιμούν τη νοημοσύνη μου, Δεν έχουμε κανέναν κοντά μας, δίπλα μας γι’ αυτό είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σε κάθε κίνηση μας. Κλείνουμε τα’ αυτιά μας στις σειρήνες που προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα ‘χα μου όλα γίνονται για το καλό μας!

Ξέρουμε πως είναι ένα ακόμα ψέμα από αυτά που χρησιμοποιούν κατά κόρον από τα φιλικά στην κυβέρνηση ΜΜΕ. Και ξέρουμε πως η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική στα όρια του γκρίζου, αν δεν φτάνει το βαθύ μαύρο. Τουλάχιστον δεν του τους πιστεύουμε, ούτε τους εμπιστευόμαστε για να καθορίζουν τις ζωές μας.

Μόνοι μας βαδίζουμε αυτόν τον κακοτράχαλο δρόμο. Αλλά δεν απογοητευόμαστε, επειδή δεν αισθανόμαστε και δεν είμαστε μόνοι μας. Και δεν αναφέρομαι σε κανένα πολιτικό κόμμα. Έχουμε δει πως λειτουργούν στο παρελθόν.

Με προσοχή και διάκριση πορευόμαστε, χωρίς να κάνουμε εκπτώσεις στην ποιότητα της ζωής μας, αποφεύγοντας τι κακοτοπιές των υπερβολών που προσπαθούν να μας επιβάλλουν μέσω της διαφήμισης. Η κάθε μέρα μπορεί να έχει αισιοδοξία και να μη στερείται τη χαρά, επειδή αυτά τα έχουμε μέσα μας…

Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 9/9/2023 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου “Επισημάνσεις“.

Η ομορφιά της Θεσσαλονίκης, μέσα από τα μάτια του Κώστα

Πήγαινε για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, ο Κώστας μαζί με την Άννυ και είχε την ευκαιρία  σε πιο χαλαρούς ρυθμούς, να γνωρίσει τους συγγενείς της, καθώς φιλοξενήθηκαν από τη θεία της, Σοφία. Όπως είδαμε σε προηγούμενο δημοσίευμα (δείτε ΕΔΩ) όσο ο καιρός ήταν καλός, πήγαν στη Χαλκιδική, στο πρώτο πόδι, στην παραλία Παλιούρι κι έκαναν το μπάνιο τους. Και το απόλαυσαν. Προχθές όμως που ο καιρός «κρατούσε» ακόμα, βγήκαν μια βόλτα στην πόλη.

Και ποια μπορεί να είναι η πρώτη σκέψη, καθώς βρίσκεσαι στην πόλη; Μα, να περπατήσεις, όποια ώρα κι αν είναι, στην πλατεία Αριστοτέλους, όπου βρίσκεται το ELECTRA PALACE HOTEL. Και μετά να έχεις διάθεση και να το θέλει η παρέα σου, να φτάσεις, περπατώντας ώς τον Λευκό Πύργο. Στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο έχουμε ανέβει με καλούς φίλους στο bar, στην ταράτσα του κι έχουμε πάρει τον καφέ μας ως φιλοξενούμενοι.

Το ωραίο είναι ότι ο Κώστας, πρόσεξε και τα σταντ με τους αδελφούς που δίνουν δημόσια μαρτυρία σ’ αυτό το σημείο της πλατείας. Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι εκεί, που πρέπει να ακούσουν και να μάθουν… Η Θεσσαλονίκη είναι όμορφη τη νύχτα, όπως και τη μέρα… Και δεν είναι από μόνη της, η πόλη, που το κάνει αυτό. Είναι, κυρίως, οι άνθρωποι της! Χαμογελαστοί, χαρούμενοι, ανοιχτή καρδιά, φιλόξενοι, μια κατηγορία από μόνοι τους.

Η μάχη για ζωή δίνεται σε όλα τα μέτωπα, ακατάπαυστα!

Στο δύσκολο περιβάλλον που ζούμε, υπάρχουν μερικά πράγματα που μας γεμίζουν αισιοδοξία, έτσι ώστε να μην καταβαλλόμαστε, να μην το βάζουμε κάτω και να συνεχίσουμε να παλεύουμε με αξιοπρέπεια, προκειμένου να μένουμε όρθιοι, απέναντι στις προκλήσεις. Μας το θύμισε αυτό το μικρό αγριόχορτο που βρήκε χώρο να αναπτυχθεί στη λίγη σκόνη που έγινε χώμα στο πλακάκι της εξώπορτάς μας.

Ταπεινό και ήσυχο, χρειάστηκε να σκύψουμε αρκετά για να το προσέξουμε. Ανάμεσα στα πλακάκια του μικρού πεζοδρομίου, έξω από την πολυκατοικία μας. Είναι εκεί, ζωντανό, να μας δίνει μαθήματα για το πώς να ενεργούμε με φρόνηση και λογική, για να αντιμετωπίζουμε τις δύσκολες καταστάσεις. Με τρομερή δύναμη και αντοχή! Ερώτημα: Την έχουμε εμείς αυτή τη δύναμη, όταν νιώθουμε τα πόδια μας να κλονίζονται;

Μάθημα ζωής από ένα αγριόχορτο που του έλαχε να ζήσει στο κέντρο μιας μεγαλούπολης, που δεν έχει και σε πολύ μεγάλη εκτίμηση κάθε μορφή ζωής. Αλλά δεν τα παράτησε, δεν το έβαλε κάτω, δεν έσκυψε το κεφάλι ταπεινωμένο από τις τόσες δυσκολίες και τους καύσωνες που είχε να αντιμετωπίσει χωρίς καμιά προφύλαξη. Επιμένει να δηλώνει την παρουσία του, ζωντανό! Ας παίρνουμε μαθήματα. Το χρειαζόμαστε στους άνυδρους καιρούς που ζούμε.

Οι φίλοι μας, μας σκέφτονται και μας στέλνουν ομορφιές…

Οι φωτογραφίες είναι από την τελευταία Πανσέληνο του Αυγούστου στις 31 του μήνα, όπως την είδαν και την ένιωσαν φίλου μας από τον Νέο Παντελεήμονα, στον Πλαταμώνα Πιερίας… Ευχαριστούμε Λαμπρινή γ’ αυτήν την κίνηση ευαισθησίας που δείχνει και την προσωπική σχέση που έχουμε με τους αναγνώστες μας. Έτσι είμαστε και δεν θέλουμε με τίποτα να αλλάξουμε.

Το έχουμε τονίσει πολλές φορές ως τώρα, αλλά ίσως δεν κάνει κακό να το επαναλάβουμε ξανά. Δεν επιδιώκουμε και δεν μας ενδιαφέρει η αναγνωσιμότητα. Δεν έχουμε επενδύσει σ’ αυτήν, επειδή έχουμε την ευχέρεια να το κάνουμε, καθώς δεν εξαρτιόμαστε από κανενός είδους διαφημιστική καταχώρηση που θα μας «επέβαλε» κάποια πράγματα. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια γι’ αυτόν τον ιστότοπο.

Μια τέτοιου είδους ελευθερία θέλουμε και έχουμε ανάγκη στη ζωή μας. Αν δεν την είχαμε, δεν θα είχαμε κανένα λόγο ύπαρξης και αύριο κιόλας θα κλείναμε αυτόν τον ιστότοπο. Ούτε από φήμες έχουμε ανάγκη, ούτε από δόξα. Όλες αυτές τι «παιδικές ασθένειες» τις περάσαμε, όταν ήμασταν στον κόσμο. Τώρα έχουμε κατασταλάξει, έχουμε ηρεμήσει, ξέρουμε τι θέλουμε και το κάνουμε καθημερινά πράξη.