Αρχική » 2023 (Σελίδα 19)
Αρχείο έτους 2023
Στον αρχαιολογικό χώρο του Μυστρά, εκδρομή στη Σπάρτη
Η Κυριακή ήταν μέρα εκδρομής! Επισκεφτήκαμε τον αρχαιολογικό χώρο του Μυστρά στην Σπάρτη. Ακάματος οδηγός ο Κώστας με το βανάκι κι εμείς συνταξιδιώτες που μοιραζόμαστε εμπειρίες. Λειτουργήσαμε όπως όλοι οι περιηγητές. Κόψαμε το εισιτήριο μας και περπατήσαμε στα στενά δρομάκια της βυζαντινής καστροπολιτείας που είναι χτισμένη σε ένα απότομο λόφο, δυσπρόσιτο για τα άτομα με κινητικά προβλήματα,
Δύσκολη ήταν και η ώρα που επιλέξαμε να πάμε. Μέχρι να ξυπνήσουμε όλοι, να φάμε πρωινό, να οργανωθούμε και να ξεκινήσουμε, μεσημέριασε. Είναι και η διαδρομή από τη Μάνη ως εδώ, κατά τη μία το μεσημέρι, φτάσαμε. Παρ’ όλα αυτά περπατήσαμε αρκετή ώρα. Όχι σε όλα τα μέρη, αλλά πήραμε μια καλή γεύση με το να καταλάβουμε τι ήταν, κάποτε, σ’ αυτά τα γκρεμισμένα σπίτια.
Ταξίδι στο χρόνο είναι όλο αυτό. Με αφετηρία τα μέσα του 13ου αιώνα, όταν η καστροπολιτεία του Μυστρά αρχίζει να γεννιέται ως τον 20ο αιώνα που έφυγαν και οι τελευταίοι κάτοικοι και ο χώρος απαλλοτριώθηκε από την πολιτεία για να εγγραφεί ως πολιτιστικό αγαθό στον κατάλογο πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco. Η ιστορία ζωντανεύει μπροστά σου, μέσα από τις τοποθετημένες επεξηγηματικές πινακίδες της Εφορίας Αρχαιοτήτων Λακωνίας.
Μπάνιο στην παραλία Σκουτάρι Γυθείου, στα «Καλαμάκια»
Η Google με τους χάρτες της που νόμιζε ότι θα μπορούσε να χαρτογραφήσει τον κόσμο και να τον έχει διαθέσιμο σε όσους προσβλέπουν στις υπηρεσίες της, τα βρήκε σκούρα να μας βρει την παραλία Σκουτάρι, κοντά στο Γύθειο, στη Μάνη, όπου θέλαμε να κάνουμε το μπάνιο μας, χθες. Τελικά, αφού είδαμε κι αποείδαμε, επιστρέψαμε στην παλιά κλασική αξιόπιστη μέθοδο του «ρωτώ και μαθαίνω» και την βρήκαμε στο λεφτό την παραλία…
Και αποδείχτηκε πολύ καλή επιλογή! Η αμμουδιά συνέχιζε και μέσα στη θάλασσα. ΟΙ ξαπλώστρες σε μια ανθρώπινη, λογική τιμή σε όσους δεν χρησιμοποιούσαν την ταβέρνα «Καλαμάκια» και η ίδια υπερυψωμένη, ότι καλύτερο στην ποιότητα των φαγητών της, αλλά και οι τιμές προσεγγίσιμες για μια μεσαία τσέπη. Στα παιδιά άρεσε τόσο που δε βιαστήκαμε να φύγουμε το μεσημέρι. Ήθελαν να κάνουν ένα ακόμα μπάνιο το απόγευμα. Και το έκαναν!
Μ’ άρεσε που στις εφαρμογές μας ενημέρωναν ότι κατά τις πέντε το απόγευμα θα είχαμε έντονα καιρικά φαινόμενα και κεραυνούς. Και τα είχαμε όντως, αλλά χωρίς βροχές δυνατές. Ο καιρός άλλαξε μέσα σε μια ώρα. Το μπάνιο μας φάνταζε λυτρωτικό στο Σκουτάρι. Και ένα ύπνος στην επιστροφή κάλυψε όλες τις ανάγκες μας. Μάλλον θα το είχαμε ανάγκη, δεν εξηγείται αλλιώς.
Επίσκεψη στα Σπήλαια Δυρού για τον Κώστα και τα παιδιά
Παρασκευή, λίγο πριν το μεσημέρι είπαμε να πάμε μια βόλτα στα του Δυρού. Ο Κώστας , η Άννυ και τα παιδιά ήθελαν να έχουν την εμπειρία από αυτή την ξενάγηση. Και παρ’ όλο που ήταν μπόλικη η ζέστη φτάσαμε εκεί πριν τις 12 το μεσημέρι. Χρειάστηκε βέβαια να ασκήσουν πολύ υπομονή γιατί είχε πολύ κόσμο και περίμεναν στην αναμονή μέχρι τις 2:30 το μεσημέρι μέχρι να μπουν.
Κι εμείς εκεί, μαζί τους. Περιμέναμε στο μικρό αναψυκτήριο, δίπλα στην είσοδο της Σπηλιάς. Ευτυχώς είχε ένα αεράκι δροσερό δίπλα στη θάλασσα και ίσκιο εκεί που περιμέναμε. Κι εκείνοι μαζί μας μέχρι να περάσουν την ουρά και να φτάσουν στην είσοδο. Είχε όμως καφέ και κρύο νερό. Κι έτσι τα καταφέραμε και τη βγάλαμε καθαρή.
Για το Σπήλαιο δεν θα σας πω πολλά πράγματα. Θα σας δώσω μόνο πληροφορίες από την επίσημη ιστοσελίδα ΕΔΩ καθώς κι ένα δημοσίευμα από το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ τότε που μπήκαμε κι εμείς μαζί με την Έστερ και τα κορίτσια της. Δείτε ΕΔΩ. Κι αν δεν έχετε πάει ακόμα σας το συστήνουμε να το βάλετε στόχο και να το κάνετε. Πρόκειται για ένα μοναδικό φυσικό θαύμα που αξίζει να δείτε στη ζωή σας.
Ξημερώματα, με τον πρώτο ήλιο, σε ένα υπέροχο μέρος
Μερικές μέρες στη Μάνη, το χρειαζόμασταν. Ήταν στο πρόγραμμα και κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε για να το απολαύσουμε. Με μια μικρή πίεση ήταν το ταξίδι μας, μιας και έπρεπε να πάμε ως το αεροδρόμιο για να διευθετήσουμε κάποια πράγματα, πριν φύγουμε, αλλά χάρη στον Κώστα, τον οδηγό μας, όλα πήγαν καλά. Και να ‘μαστε τώρα στη Μάνη! Εδώ μας βρήκε το ξημέρωμα. Εδώ γράφτηκε και από εδώ έγινε η πρώτη ανάρτηση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.
Σηκώθηκα γύρω στις 5:30. Νύχτα ακόμα έξω. Έφτιαξα καφέ και κάθισα να γράψω, περιμένοντας το ξημέρωμα. Θέλω να δω από πού θα βγει ο ήλιος. Να ζήσω τις πρώτες στιγμές, την ώρα που χαράζει η καινούρια μέρα, με τον ορίζοντα ανοιχτό από παντού. Και αναπνέω καθαρό αέρα. Όχι κάπνα, όχι την αποπνικτική ατμόσφαιρα της Αθήνας, από τις φωτιές γύρω. Μ’ αρέσει αυτή η απόλυτη ησυχία. Και το απολαμβάνω. Ένα ελαφρύ δροσερό αεράκι, κάνει ακόμα πιο όμορφα τα πράγματα.
Κάθομαι έξω στο αίθριο του σπιτιού που μένουμε. Έχει τέσσερις μικρούς προβολείς στο πέτρινο τραπέζι του σπιτιού που μένουμε που με βοηθούν στο γράψιμο, ένα ικανοποιητικό σήμα από την COSMOTE, οπότε, όλα συνηγορούν στο να ξεκινήσω όμορφα τη μέρα μου, μέσα στα σχέδια που έχει κάνει η παρέα. Δεν ανησυχώ, δεν βιάζομαι, προσαρμόζομαι με τους ρυθμούς των άλλων και ζω την κάθε στιγμή, έτσι ακριβώς όπως είναι, ως σημαντική.
Καπνός και στάχτη από τις φωτιές παντού στην Ελλάδα…
Ο καπνός και η μυρωδιά του καμένου κάνουν πολύ δύσκολη της κατάσταση, ειδικά για όσους αντιμετωπίζουν αναπνευστικά προβλήματα. Και να, που οι καπνοί σκέπασαν και την Ακρόπολη, ενδεικτικό του μεγέθους που έχει λάβει η φωτιά που κινείται στις πλαγιές της Πάρνηθας, ενώ η μυρωδιά του καμένου, έχει φτάσει μέχρι και τις παραθαλάσσιες περιοχές.
Τα ίδια και στο Περιστέρι. Η φωτογραφία είναι δικιά μας, τραβηγμένη γύρω στις 7:40 το απόγευμα της Τρίτης. Οι πυρκαγιές που μαίνονται σε όλη τη χώρα και καταστρέφουν ό,τι βρίσκουν στο διάβα τους, προκαλώντας ανυπολόγιστες καταστροφές, έχουν καλύψει με καπνό τον ουρανό της χώρας, όπως αναφέρει το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών. Και είναι κάτι που τουλάχιστον το Λεκανοπέδιο Αττικής το ζήσαμε.
Αυτή η φωτογραφία είναι της καλής μας φίλης Λένας, από τη Θεσσαλονίκη. Τα ίδια και χειρότερο κι εκεί… Οι καπνοί από τις μεγάλες φωτιές που πλήττουν τις τελευταίες μέρες την Αλεξανδρούπολη, τη Βοιωτία και την Εύβοια έχουν φτάσει σε πολλές περιοχές της χώρας. Έφτασαν μάλιστα μέχρι το Ωραιόκαστρο απ’ όπου και η φωτογραφία. Ακόμα και στα νησιά του Ιονίου τις διέκρινε κανείς.
Και η Ζαγορά χθες το πρωί φωτογραφημένη από την καλή μας φίλη, Βικτώρια… Χαιρόμαστε που οι άνθρωποι μας λειτούργησαν με… επαγγελματική ευσυνειδησία, θα λέγαμε και ανταποκρίθηκα άμεσα στην έκκληση μας για μια φωτογραφία από τον τόπο τους, σε σχέση με το πρωινό ξημέρωμα. Μια αληθινή δημοσιογραφία, χωρίς κραυγές που αποτυπώνει την σκληρή πραγματικότητα.
Έτσι γνωρίσαμε και την παραλία Ψάθα Αττικής… Υπέροχη!
Όταν σκέφτεσαι σε ποια παραλία της Αττικής να πας για μπάνιο, η Ψάθα είναι σίγουρα στις πρώτες επιλογές σου και όχι άδικα. Δεν είναι καθόλου τυχαία μια από τις all time classic επιλογές και πάντα σε βγάζει ασπροπρόσωπο για τα καθαρά και βαθυγάλαζα νερά της και για τις επιλογές που σου προσφέρει γενικά η περιοχή.
Η παραλία Ψάθα που απλώνεται στον Κορινθιακό έχει δύο βασικά πλεονεκτήματα, αρχικά έχει μεγάλη έκταση, άρα και πολύ κόσμο να έχει, δεν σε πειράζει και επιπλέον βρίσκεται σε απόσταση μόλις 60 χιλιομέτρων από το κέντρο της Αθήνας. Η πρόσβαση στην παραλία Ψάθα δεν είναι δύσκολη και γίνεται από τη διαδρομή Βίλια προς Ψάθα ή από τα Μέγαρα μέσω της παραλιακής οδού του Αλεποχωρίου.
Ωστόσο, τα σαββατοκύριακα, παρά τα 60 χιλιόμετρα της απόστασης, μπορεί να συναντήσετε αυξημένη κίνηση, οπότε καλύτερα να ξεκινήσετε νωρίς. Η απλωμένη και ελεύθερη παραλία της Ψάθας βρίσκεται κάτω από το όρος Πατέρας με θέα στον Κορινθιακό Κόλπο και αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη αν δεν έχεις βρεθεί στην περιοχή για μπάνιο κάποιο καλοκαίρι.
Στην Ψάθα θα βρεις πολύ χώρο για να απλώσεις την πετσέτα σου και να βάλεις την ομπρέλα σου αλλά μπορείς επίσης να εκμεταλλευτείς την σκιά που σου προσφέρουν τα δέντρα και να χαλαρώσεις από το θρόισμα των φύλλων και τον ήχο από το κύμα. Δεν χρειάζεται πάντως να έχεις φτάσει εκεί με προμήθειες, μιας και θα βρεις όλα όσα θες στα μαγαζιά της περιοχής. Οι πληροφορίες είναι από το https://exploringgreece.tv
Ταξιδεύει, με ημερήσιο πλοίο για την επιστροφή, η Μαλάμω
Για πότε πέρασε ο καιρός, ούτε που το κατάλαβε η Μαλάμω με τον Νικο, το σύζυγο της, καθώς πριν δυο μήνες και πλέον, αποφάσισαν να πάνε στο χωριό Θραψανό, το χωριό μας, να αλλάξουν λίγο περιβάλλον και να ξανανιώσουν, ιδιαίτερα η Μαλάμω μας, να αναβιώσει αναμνήσεις από εκεί που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Και τώρα, ήρθε η ώρα της επιστροφής στην Αθήνα. Μπορώ να την νιώσω. Θα ήθελε να καθίσει κι άλλο, αλλά βλέπεις στις 28 παντρεύεται η εγγονή της, Μαρία.
Μαζί της και ο Νίκος, ο άνδρας της, πέρασε καλά. Ηρέμησε, ησύχασε, έζησε κι αυτός πράγματα κι ας μην είναι ο δικός του τόπος. Κάποια, ωστόσο, τα αισθάνεσαι από ένστικτο, όταν βλέπεις τον άνθρωπο σου να είναι καλά και γεμάτος ενέργεια. Χαρήκαμε κι εμείς πολύ και ας μην είμαστε εκεί, μαζί τους. Μέσα από τις φωτογραφίες που μας έστελνε η Στασούλα, μοιραστήκαμε πολλές όμορφες στιγμές της.
Κάποιες από αυτές τις στιγμές τις κάναμε θέμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Ξαναδείτε μερικές ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Κάποιες άλλες τις κρατήσαμε για τον εαυτό μας. Προσωπικές! Βαλμένες στην καρδιά μας, ανεξίτηλα… Καλό ταξίδι σας εύχομαι, καλή μου. Να ‘ναι μπουνάτσα ο καιρός, στο ημερήσιο ταξίδι σας και να φτάσετε ξεκούραστα, όσο γίνεται, σπίτι σας. Και να το ξανακάνετε! Θα χαρώ πολύ να συμπέσουμε κάποια στιγμή και μαζί…
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…