Αρχική » 2023 (Σελίδα 5)
Αρχείο έτους 2023
Είδα το ρημαγμένο πατρικό της μάνας μου, στο χωριό…
Έλεγα μέσα μου, τώρα που είμαι εδώ θα πάω να δω το πατρικό των Στρουμπάκηδων, το σπίτι που γεννήθηκε και μεγάλωσε η μητέρα μου. Ο καιρός περνάει και πάνε χρόνια τώρα, που έχουν φύγει όλοι από την οικογένεια εκείνη, γονείς και παιδιά. Και τώρα μένουν πίσω τα παιδιά των παιδιών τους. Οι εικόνες είναι σοκαριστικές, καθώς έχει πληγεί και από τον σεισμό του 2021.
Υπό διάλυση! Κατεδαφισμένο από φυσικά αίτια και από την εγκατάλειψη. Συμβαίνουν αυτά. Δυστυχώς. Η κληρονόμος, μια ξαδέλφη μου, μου είπε ότι δεν μπορεί να το φτιάξει, ούτε και το θέλει, μιας και έχει το σπίτι της. Αν τα παιδιά τους που δεν έχουν πια καμιά μνήμη από αυτό, θέλουν να το φτιάξουν ή να το κατεδαφίσουν εντελώς και να φτιάξουν κάτι άλλο, είναι δικαίωμα τους. Καταλαβαίνω.
Φοβάμαι πως αν διαρκέσει πολύ αυτό το σύστημα πραγμάτων, κάπως έτσι θα γίνει και το δικό μου, Σε ποιον θα λέει “κάτι” και ποιος θα έχει την αγάπη που έχω εγώ γι’ αυτόν τον τόπο; Συνήθως οι κληρονόμοι το “ξεφορτώνονται” για δυο δεκάρες και πάμε γι’ άλλα. Παρ’ όλα αυτά, όσο ζούμε θα το φροντίζουμε και θα το αγαπάμε. Δεν θα θέλαμε να καταντήσει έτσι…
Μετά το Ηράκλειο, πήγαμε μια βόλτα στη Χερσόνησο…
Η Χερσόνησος είναι ένα χωριό στη βόρεια ακτή της Κρήτης και ανήκει στα πιο δημοφιλή τουριστικά θέρετρα του νησιού. Συνδυάζει ευχάριστες διακοπές δίπλα στη θάλασσα. Εμείς το επισκεφτήκαμε την περασμένη Πέμπτη ύστερα από μια επίσκεψη για δουλειές στο Ηράκλειο. Επιστρέψαμε από το Καστέλι, μια διαδρομή, ιδιαίτερα γνωστή σε μας.
Η Χερσόνησος, ένα από τα πιο δημοφιλή κρητικά παραθαλάσσια θέρετρα, είναι στις κορυφαίες επιλογές στην περιοχή του Ηρακλείου για όσους θέλουν ταυτόχρονα διακοπές, νυχτερινή ζωή, καλές ταβέρνες και μία υπέροχη παραλία. Κατά μήκος της μοντέρνας παραλίας, η ατελείωτη σειρά από εστιατόρια και καταστήματα με σουβενίρ δίνει ακόμη περισσότερη ζωή και χρώμα στο χωριό.
Το λιμάνι της Χερσονήσου χτίστηκε πάνω από ένα αρχαίο Ρωμαϊκό λιμάνι, ενώ μερικά από τα ερείπιά του είναι ορατά σε κάποια μέρη κάτω από τη θάλασσα. Η περιοχή του λιμανιού είναι δημοφιλής στους επισκέπτες κατά τις ώρες που πέφτει ο ήλιος, ενώ τα απογεύματα μπορείτε επίσης να τα απολαύσετε σε ένα από τα πολλά beach bar κατά μήκος της ακτής.
Δυσεύρετο, πανάκριβο το λάδι φέτος. Ελάχιστη παραγωγή
Τέτοιες φορτωμένες ελιές, δεν θα συναντήσεις εύκολα γυρνώντας στα χωράφια. Περπατώντας ανάμεσα στα λιόδεντρα, νομίζεις πως έχουν κιόλας ραβδιστεί. Μόνο που τα ελαιουργεία δεν έχουν τίποτα σε τσουβάλια στην αναμονή για να αλέσουν. Και οι ίδιοι οι παραγωγοί, είναι απελπισμένοι, φαντάσου οι καταναλωτές που πρέπει να το αγοράσουν για το σπίτι τους, σε εξωφρενικές τιμές…
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 2/12/2023
Τι συμβαίνει φέτος με το λάδι; Προβληματισμένοι είναι οι καταναλωτές που βλέπουν τις τιμές στα προϊόντα του σούπερ μάρκετ να αυξάνονται διαρκώς. Είναι χαρακτηριστικό της ακρίβειας που επικρατεί στην αγορά, ότι το ελαιόλαδο (ένα λίτρο) πωλούνταν τον Σεπτέμβριο έναντι 12,25 ευρώ, τον Οκτώβριο προς 13,70 και το Νοέμβρη «άγγιξε» τα 15 ευρώ, καταγράφοντας αύξηση 21,7% μέσα σε μόλις δύο μήνες.
Τι λέει ο αρμόδιος υπουργός Ανάπτυξης, Κώστας Σκρέκας; «Έχουμε επιβάλλει 9 εκατομμύρια ευρώ πρόστιμα και από αυτά έχουν ήδη εισπραχθεί ή έχουν βεβαιωθεί στη ΔΟΥ προς είσπραξη, περίπου το 70%. Και βεβαίως, όποιο πρόστιμο δεν πληρώνεται εγκαίρως, βεβαιώνεται στην εφορία». Αλλά λύνονται έτσι τα προβλήματα;
Την ίδια στιγμή που το ράλι της ακρίβειας δεν έχει τέλος και γονατίζει τα νοικοκυριά, μία ιστορία που μπορεί να κρύβει στο βάθος ακόμη και πρακτικές καρτέλ σε βασικά προϊόντα, έρχεται στο «φως» από την επιτροπή ανταγωνισμού.
Οι τιμές ανεβαίνουν και όλα αυτά είναι πλασματικά για τους παραγωγούς, γιατί στην πραγματικό τητα, δεν υπάρχει λάδι. Όσον αφορά τους καταναλωτές από την στιγμή που θα είναι δυσεύρετο, δεν ξέρουμε που θα φτάσει. Θα πούμε το λάδι, λαδάκι. Δεν θα υπάρχει πλαφόν στην τιμή, θα πουλάει ο καθένας όσο θέλει. Η πλήρης ασυδοσία, δηλαδή.
Και φυσικά όλο και πιο συχνά είναι τα φαινόμενα νοθείας στο ελαιόλαδο, την ώρα που η τιμή του στο ράφι έχει ξεπεράσει, όπως αναφέραμε, κάθε προηγούμενο. Οι ειδικοί λένε σχετικά: «Το ελαιόλαδο είναι ένα από τα πιο δύσκολα τρόφιμα, γιατί μπορεί εύκολα να αναμειχθεί με άλλα έλαια και να πλασαριστεί στην αγορά σαν εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο.
Και ας είμαστε ειλικρινείς το χρώμα στο ελαιόλαδο, δεν είναι ενδεικτικό κριτήριο για το κατά πόσο έχει υποστεί ή όχι επεξεργασία, ενώ το πιο σύνηθες κόλπο είναι η πρόσμιξη με ηλιέλαιο, εξηγώντας πώς εάν το ελαιόλαδο προσμιχθεί με ένα 10% ηλιέλαιου, δεν είναι δυνατόν να ανιχνευθεί η νοθεία, ούτε στη γεύση, αλλά ούτε και στην όσφρηση, παρά μόνο εάν το λάδι υποστεί χημικές αναλύσεις.
Το ελαιόλαδο είναι η μοναδική λιπαρή ύλη που έχει πολυφαινόλες, οπότε μία εύκολη τεχνική ώστε να ανιχνεύσουμε αν είναι εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο είναι να γίνει ανάλυση στις πολυφαινόλες. Αλλά στις μικρές ποσότ6ητες ποιος κάθεται τώρα να κάνει κάτι τέτοιο.
Όσο προχωράει η συγκομιδή του ελαιοκάρπου, αναδεικνύεται ένα ακόμα πρόβλημα, εκτός από τις συνεχείς ανατιμήσεις, το διατροφικό πρόβλημα. Το είδαμε και με τα μάτια μας. Δεν υπάρχουν ελιές πάνω στα λιόδεντρα. Δακτυλοδεικτούμενες είναι φορτωμένες που θα δώσουν παραγωγή.
Σύμφωνα με τους ελαιοπαραγωγούς, η φετινή μείωση της παραγωγής είναι πρωτόγνωρη, ενώ το βέβαιο είναι ότι θα οδηγήσει σε ελλείψεις στην ελληνική και όχι μόνο αγορά. Είδαμε ελαιουργεία να μην έχουν στην αναμονή, κανένα τσουβάλι ελιές. Πού άλλες χρονιές! Τα πράγματα, ήταν εντελώς διαφορετικά.
Για το πρόβλημα που ανακύπτει οι άνθρωποι που περιμένουν να ζήσουν από αυτό λένε: Η κατάσταση είναι πολύ άσχημη με τη συγκομιδή ελιάς στην Κρήτη, αφού το κερασάκι στην τούρτα το έβαλαν οι δυνατοί άνεμοι, τα προηγούμενα 24ωρα. Είχαμε ελιές που ήταν δακοφαγωμένες και με τους ισχυρούς ανέμους έπεσαν. Αυτό σημαίνει περαιτέρω μείωση της παραγωγής, που ήδη ήταν σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Και προσθέτουν: Αυτό σημαίνει ότι πλέον δημιουργείται ένα τεράστιο διατροφικό πρόβλημα. Το οικονομικό πρόβλημα το ξέραμε ότι το είχαμε, τώρα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και το διατροφικό. Δεν θα έχουμε λάδι να φάμε και αυτό θα το δούμε μετά τα μέσα Δεκεμβρίου. Θα τις ζήσουμε λοιπόν και τέτοιες καταστάσεις; Πολύ φοβάμαι ότι θα συμβεί.
Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις του υπουργείο Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (USDA), η παγκόσμια παραγωγή ελαιόλαδου, αναμένεται να ανέλθει σε 3 εκατ. τόνους. Αντίστοιχα, η παραγωγή στην ΕΕ, αναμένεται να φθάσει τους 1,8 εκατ. τόνους για την ελαιοκομική σεζόν 2023/2024. Μικρές ποσότητες μπροστά στις ανάγκες των ανθρώπων…
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 2/12/2023 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Μια ολοήμερη εκδρομή στον Άγιο Νικόλαο Λασιθίου
Το κάναμε την Τρίτη που μας πέρασε. Ύστερα από τόση δουλειά στο σπίτι είπαμε πως το χρωστούσαμε στο εαυτό μας, να πάμε μια ημερήσια εκδρομή. Και διαλέξαμε τον Άγιο Νικόλαο. Ο Άγιος Νικόλαος είναι η πρωτεύουσα του Νομού Λασιθίου. Είναι έδρα του δήμου Αγίου Νικολάου, καθώς και της ομώνυμης κοινότητας στην περιφερειακή ενότητα Λασιθίου της Κρήτης.
Η περιοχή του Αγίου Νικολάου κατοικούταν κατά την αρχαιότητα και λεγόταν Καμάρα σύμφωνα με με μια έρευνα που κάναμε. Κατά την ενετική περίοδο διέθετε κάστρο, γνωστό και ως Κάστρο Μιραμπέλλου, όμως ο οικισμός ερήμωσε κατά την οθωμανική εποχή, για να αρχίσει να κατοικείται ξανά τον 19ο αιώνα. Περπατήσαμε στην πόλη και βρήκαμε μια υπέροχη ταβέρνα για φαγητό, το «Μαϊστράλι».
Η ονομασία της πόλης μάθαμε προήλθε από το βυζαντινό εκκλησάκι που βρίσκεται στον όρμο Αγίου Νικολάου. Παλαιότερα ονομαζόταν Μαντράκι, καθώς υπήρχαν πολλές μάντρες με κατσίκια που ξεχειμώνιαζαν. Άλλη γνωστή ονομασία, που ακόμα χρησιμοποιούν οι κάτοικοι των γύρω χωριών, είναι Γιαλός.
Η οικονομία της περιοχής βασίζεται στον τουρισμό, στην καλλιέργεια ελιάς και στη μη σταβλισμένη κτηνοτροφία. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της πόλης είναι η λίμνη Βουλισμένη και οι πολλές παραλίες της, οι οποίες συχνά πιστοποιούνται για την καθαριότητα και τις παροχές τους. Επιστρέψαμε νύχτα πια, στο Θραψανό
Η Μαλάμω μας, στου Γρέγο, στον κήπο της Στασούλας μας…
Ο λαχανόκηπος της Στασούλας, η Μαλάμω και στο βάθος ο Ψηλορείτης, Χωρίς χιόνια ακόμα αν και η θερμοκρασία “έπεσε” στα φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα, στους 10 βαθμούς C. Η Στασούλα τους πήρε και πήγαν μια βόλτα. Εμείς δεν πήγαμε, είχα να στήσω την εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών”. Κι επιπλέον ήταν μεσημέρι κι εγώ που κουράζομαι, θέλω να ξαπλώσω λίγο, το μεσημέρι.
Έχει εκεί αυτή τη μοναδική συκιά που αν και σε λίγο μπαίνει ο Δεκέμβρης και φυσιολογικά έχουν πέσει τα φύλλα της, τα κλαδιά της είναι γεμάτα ώριμα σύκα. Φοβερό να το ζεις αυτό. Και φυσικά η Μαλάμω δεν έχασε την ευκαιρία να πάει και να μαζέψει μερικά, για να τα φάει, επιτόπου. Δεν ήταν όλα καλά. Κάποια είχαν σκάσει και ξίνιζαν, αλλά είναι εντυπωσιακό και μόνο να το βλέπεις.
Ώρα να ξαποστάσουν λίγο. Απογευματάκι, την ώρα που πέφτει ο ήλιος. Ο Αγησίλαος, κάθισε κι αυτός λίγο κοντά τους. Κι ο Νίκος σιωπηλός, όπως πάντα. Αυτή την εποχή ο Αγησίλαος οργώνει με το τρακτέρ του. Το Zetor, ζει και βασιλεύει! Αθάνατο, επιμένει να είναι ο καλός βοηθός του… Πόσα χρόνια τώρα! Εγώ, το θυμάμαι πάρα πολλά. Αλλά, δες σε ένα όμορφο περιβάλλον, που είναι…
Καταφέραμε και βάψαμε την εσωτερική αυλή του σπιτιού
Ήταν μια πολύ δημιουργική περίοδος αυτή η εποχή, καθώς στο χωριό θέλαμε να κάνουμε μερικά πράγματα που απαιτούνταν για τη συντήρηση του σπιτιού μας στο χωριό. Και παρ’ όλο που δεν βοηθούσε ο καιρός, φυσιολογικά, Νοέμβρης μήνας είναι και είναι βροχερός, τα καταφέραμε και βάψαμε και την εσωτερική αυλή μας. Μετά την εξωτερική, δες ΕΔΩ.
Ο Νίκος Γιαγκάκης, να είναι καλά ο άνθρωπος, μας βοήθησε σ’ αυτό. Του είχαμε πάρει τα χρώματα και περιμέναμε τον δικό του προγραμματισμό για να μπορέσει να έρθει. Και ήρθε στην ώρα του. Εργατικός όπως ήταν, κατάφερε να έχει το καλύτερο αποτέλεσμα στο χρόνο που είχε υπολογίσει. Μ’ αρέσει αυτό, στους ανθρώπους. Κάνουν κάτι και το χαίρονται. Και απολαμβάνουν τους καρπούς των κόπων τους…
Έτσι σιγά – σιγά και την ίδια μέρα, ο Νίκος έβαψε και την εσωτερική αυλή και την πόρτα της εισόδου και τα ξύλα της πέργκολας, με βερνίκι συντήρησης, αφού πρώτα τα έξυσε. Όμορφα πράγματα. Αν και όλη η διαδικασία μας κούρασε, ιδιαίτερα εμένα ως βοηθό, το χαρήκαμε το αποτέλεσμα. Επειδή, όλο αυτό γίνεται με πολύ αγάπη για έναν τόπο που μας αρέσει και τον θέλουμε.
Ελιές, δυσεύρετες! Φοβερό το τι γίνεται αυτή την εποχή!
Το χωριό μου Θραψανό είναι σε ένα λοφώδες μέρος του νομού Ηρακλείου Κρήτης κι ας είναι 350 μέτρα υψόμετρο, αλλά με παραγωγικά εδάφη, όπου ευδοκιμεί η ελιά κι όπου το λάδι αποτελεί ίσως το μοναδικό εισόδημα για τους κατοίκους της περιοχής. Φέτος όμως, όσο κι αν περπατάμε με το αυτοκίνητο σε ένα δάσος από ελιές, δεν υπάρχει ούτε μια ελιά καρπός πάνω τους. Το άκουγα ότι θα ήταν μια κακή χρονιά φέτος, αλλά το είδα και με τα μάτια μου.
Προχθές, γυρνώντας από το Αρκαλοχώρι, «έπεσα» πάνω α’ αυτές τις φορτωμένες ελιές που δείχνουν οι φωτογραφίες της ανάρτησης, Και ούτε για μια στιγμή δεν το σκέφτηκα. Πάρκαρα το αυτοκίνητο μου στην άκρη του δρόμου και κατέβηκα να τις φωτογραφίσω. Και δες πώς αλλάζουν οι καιροί… Αυτό που μέχρι πέρσι θεωρούνταν φυσιολογικό και το συναντούσες συχνά στις ελιές, το ονομάζουν μάλιστα στην Κρήτη και βεντέμα, φέτος είναι σπάνιο και δυσεύρετο.
Όλα καλά λοιπόν! Το λάδι δυσεύρετο και πανάκριβο… Πέρσι το πούλησαν 5 ευρώ το κιλό και ήταν πολύ ευχαριστημένοι. Έδωσαν όσο πιο μεγάλη ποσότητα μπορούσαν για να βγάλουν κάποια χρήματα για το σπίτι τους. Δύσκολοι καιροί! Παντού πια η κίνηση είναι μειωμένη. Οι άνθρωποι, νιώθουν σκληρό πάνω τους, το βάρος της επιβίωσης…
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…