Αρχική » 2023 (Σελίδα 8)

Αρχείο έτους 2023

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
024311
Τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.

Πολύ θερμό το καλοκαίρι, κρύος ο χειμώνας!

Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι και ο χειμώνας. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Ιανουάριος 2023
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 174

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ τ. 175, "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε το τ. 174, ΕΔΩ το τ.173, ΕΔΩ το τ.172, ΕΔΩ το τ.171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, εδώ ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 442

Έτοιμο και το 443 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ, Κι ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441 ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ.439, ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 


Είμαστε στον 21ο χρόνο!
Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχεις ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Χαιρόμαστε, κάθε φορά που βγάζουμε τον “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ”

Ολοκληρώσαμε πρόσφατα, μόλις την περασμένη Πέμπτη, την έκδοση 169 του “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηροδρόμου” και θέλουμε να σας μεταφέρουμε μερικά πράγματα που προσθέτουμε, έτσι ώστε κάθε στιγμή στην έκδοση να προσφέρουν χαρά. Να, εδώ η Σοφία στήνει την εφημερίδα μας στο κομπιούτερ της, στηριγμένη πάνω στα συστήματα της apple, ιδιαίτερα αξιόπιστα στην τυπογραφία.

Και μόλις τελειώσουμε όλη τη διαδικασία με τις τελευταίες πινελιές και το “μακιγιάρισμα”, όπως το λέω εγώ, προκειμένου να είναι έτοιμη και να φύγει για το πιεστήριο, ο Σάκης ετοιμάζει τους μεζέδες για το μικρό γλέντι που θα ακολουθήσει με τη ρακή από την Κρήτη. Φροντίζει μάλιστα να έχει το καθετί που θα προσθέσει ομορφιά πάνω στη συντροφιά, μαζί με την καλή παρέα που είναι διαθέσιμη.

Να, ένα στιγμιότυπο από την προετοιμασία των ατομικών πιάτων. Ήδη ο Λάμπρος ετοιμάζει το πιάτο της Σοφίας. Μετά την Κατερίνα, που είχε βρει κοινά σημεία μαζί της, επειδή έζησαν και οι δυο κάποια στιγμή στο Παγκράτι, τώρα βρήκε καλά σημεία και στα Νέα Φιλαδέλφεια που μένει η Σοφία. Όλα αυτό το λέει ευγένεια και ενδιαφέρον, αλλά όλοι οι άλλοι βλέπουμε τι ακριβώς συμβαίνει και χαμογελάμε.

Από αριστερά ο Σάκης, μπαμπάς του Δημήτρη Γαβαλά, ιδιοκτήτη της “Αναγραφής”, του τυπογραφείου που επιμελείται την έκδοση του “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου”, γνωστού μου εδώ και 50 χρόνια από τις εφημερίδες. Και ο Λάμπρος με τον Θύμιο από τη μεριά του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, ιδιοκτήτη και εκδότη της εφημερίδας. Καλή η παρέα μας!

Και ξαφνικά… χειμώνιασε! Μας έπιασε στο δρόμο η βροχή

Απογευματάκι, χθες. Επιστροφή ύστερα από μια βόλτα με φίλους στην Πάρνηθα. Ο καιρός ήταν σχετικά καλός, αλλά όσο καθόμασταν στον γνωστό μας “Λάμπρο”, στην ταβέρνα της Πάρνηθας, αυτός μαύρισε και όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε κατά τις 4 και κάτι, είχε άρχισε ήδη να βρέχει με πολύ δυνατό ρυθμό. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύω είναι μέσα από τα αυτοκίνητο. Οι σταγόνες πάνω στο παρμπρίζ είναι χαρακτηριστικές.

Μέσα στην κίνηση του Κηφισού… Κι αν δεν έχεις κάποιο τρόπο να αντιδράσεις, σε πιάνει μια απελπισία καθώς όλα γίνονται υπερβολικά αργά. Βήμα – βήμα… Αυτοκίνητα μποτιλιαρισμένα, αλλά η καλή κουβέντα, έχει ευεργετικά αποτελέσματα. Ξεχνιέσαι! Πολύ περισσότερο δεν σε ακουμπάει το άγχος της επιστροφής. Κάπου το αφήνεις στην άκρη, με αφορμή την καλή συζήτηση.

Οι σταγόνες πάνω στο παρμπρίζ, μοιάζουν σαν εικαστικό πίνακα. Κι αυτό μου άρεσε πολύ. Το παιχνίδισμα το κάνει ο αυτόματος φακός του κινητού. Εστιάζει πάνω τους και φλουτάρει το βάθος της φωτογραφίας. Κι εδώ που τα λέμε, τι σημασία έχει; Ποιον ενδιαφέρει τι γίνεται έξω από το αυτοκίνητο μας; Στο μποτιλιάρισμα της βροχής, όλοι είναι ίδιοι, είτε το αντιλαμβάνονται αυτό, είτε όχι.

Κάτι άλλο που μου άρεσε πολύ, ήταν το χρυσό δειλινό, στο βάθος του ορίζοντα. Αυτό το υπέροχο μοναδικό κίτρινο που χρυσίζει πάνω στη φωτογραφία. Είχα ετοιμάσει άλλη ανάρτηση για σήμερα, αλλά με την επιστροφή κάθισα να γράψω, προκειμένου να αξιοποιήσω αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Μερικά πράγματα δεν γίνονται κάθε μέρα, οπότε αξίζει να τη ζεις την κάθε στιγμή!

Είδαμε και στη χώρα μας το ουράνιο φαινόμενο, σέλας…

Δυο φωτογραφίες από τη Λεπτοκαρυά Πιερίας, όπως αποτυπώθηκαν στα social media που «έμειναν», αποτυπώνοντας το ζήτημα μέσα από τις εμπειρίες ανθρώπων που το έζησαν. Τελικά, αποφασίσαμε να το κάνουμε θέμα στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ που θα κυκλοφορήσει αύριο στα περίπτερα της πόλης, αλλά και στους χιλιάδες συνδρομητές της, παντού στον κόσμο.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 11/11/2023

Το σέλας είναι ένα εντυπωσιακό φωτεινό ουράνιο φαινόμενο που παρατηρείται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και είναι ορατό κυρίως στους πόλους, για αυτό και ονομάζεται επίσης πολικό σέλας. Όταν το φαινόμενο συμβαίνει στο Βόρειο πόλο αποκαλείται Βόρειο σέλας, ενώ αντίστοιχα όταν παρατηρείται στο Νότιο πόλο αποκαλείται Νότιο σέλας.

Κι όταν αυτό το φαινόμενο συμβαίνει στα… Βαλκάνια, τότε πώς άραγε το λένε; Το φαινόμενο παρουσιάζει ποικιλία χρωμάτων και σχεδίων, με αιφνίδιες εμφανίσεις και με γρήγορες σχετικά μεταμορφώσεις. Στην Ελλάδα είχε να εμφανιστεί από το 2003. Τα μόρια του οξυγόνου δίνουν συνήθως πράσινο χρώμα, αλλά λόγω της μεγάλης απόστασης της χώρας μας από το Βόρειο Πόλο, φθάνει σε μας ένα κόκκινο φως.

Η εξήγηση γι’ αυτό το εντυπωσιακό φαινόμενο δόθηκε τον 20ο αιώνα, αλλά είχε καταγραφεί και από τον Αριστοτέλη, ο οποίος το έχει περιγράψει με ακρίβεια στο βιβλίο του “Τα Μετεωρολογικά” και άρα έχουμε και γραπτή αποτύπωση για το Βόρειο Σέλας στην Ελλάδα από τον 4ο αιώνα προ Χριστού. Τα τελευταία 100 – 120 χρόνια έχει εμφανιστεί 10 με 12 φορές στην Ελλάδα.

Μάρτυρες λοιπόν ενός πρωτόγνωρου για τα ελληνικά δεδομένα θεάματος, έγιναν οι κάτοικοι της Κεντρικής Μακεδονίας, Σέρρες και Θράκης οι οποίοι το βράδυ της περασμένης Κυριακής, είδαν στον νυχτερινό ουρανό το Βόρειο Σέλας. Και ξαφνικά τη Δευτέρα 6/11/2023, αυτό το θέμα κυριάρχησε στα ΜΜΕ.

Συνοδεύοντας από εντυπωσιακές φωτογραφίες, από αυτό το σπάνιο φαινόμενο που συναντάς μόνο σε σημεία του βόρειου και νότιου πόλου της γης και πάντως όχι στη χώρα μας. Γι’ αυτό και ‘έκανε τόση και τέτοια εντύπωση!

Τα γνωστά και ως Nothern Lights που δημιουργούνται κυρίως στις Σκανδιναβικές χώρες. Εκτός από την Ελλάδα, η Red Aurora εμφανίστηκε και σε άλλες βαλκανικές κυρίως χώρες, ενώ θεάσεις καταγράφηκαν στην Πολωνία ακόμα και στην Ιταλία.

Η θέαση του φαινομένου σε γεωγραφικά πλάτη νοτιότερα του Βορείου Ημισφαιρίου είναι σχεδόν αδύνατη, όμως αυτή τη φορά έγινε ορατό σε ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης γεγονός που έχει καταστήσει το φαινόμενο πρωτοφανές.

Σέρρες, Θράκη και Κεντρική Μακεδονία, ήταν από τις περιοχές όπου έγινε ορατό το σπάνιο φαινόμενο, για το οποίο μίλησε και ο διευθυντής της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, Θοδωρής Κολυδάς. «Μια ισχυρή γεωμαγνητικη καταιγίδα επιπέδου G3 επηρέασε την Ευρώπη προκαλώντας φαινόμενα σέλαος ακόμη και σε Ιταλία και Βουλγαρία», ανέφερε.

«Μοιάζει σαν ένα τεράστιο πύρινο μέτωπο, αλλά στην πραγματικότητα είναι το Βόρειο Σέλας. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο, που γίνεται για πρώτη φορά ορατό στην Βουλγαρία, εξαιτίας μίας ιδιαίτερα ισχυρής γεωμαγνητικής καταιγίδας (ηλιακή έκλαμψη), που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Βόρειο Ημισφαίριο».

Και ποιος θα το πίστευε ότι μία μικρή πόλη σ’ ένα νησί καταμεσής του αρκτικού κύκλου θα στήριζε το τουριστικό της προϊόν στα φώτα; Ο λόγος για την μικρή πόλη Τρόμσο στο νησί Τρομσόγια της Νορβηγίας που μοιάζει σφηνωμένη μέσα στα χιλιάδες συμπλέγματα των νορβηγικών φιόρδ. Η πόλη βρίσκεται στη βόρεια Νορβηγία πολύ κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία και παρά το πολικό κλίμα, αποτελεί δημοφιλή πόλο έλξης τουριστών που πληρώνουν όσο όσο για να δουν το βόρειο σέλας.

Μεταξύ Σεπτεμβρίου και Απριλίου η πόλη ζει στο απόλυτο σκοτάδι εξαιτίας της λεγόμενης πολικής νύχτας, ενώ μετά τον Δεκέμβριο μέχρι περίπου τον Φεβρουάριο το βόρειο σέλας είναι το μοναδικό φυσικό φως που πλημμυρίζει τους σκοτεινούς ουρανούς του Τρόμσο. Η μικρή αυτή γωνιά της Νορβηγίας φημίζεται για τον καθαρό ουρανό και τα σχεδόν μηδενικά ποσοστά φωτορύπανσης, κάνοντας την ελκυστικό προορισμό για τους «κυνηγούς του φωτός».

Ένα Σάββατο, μεσημεράκι, στην πλατεία Καπνικαρέας

Αυτοί οι μουσικοί δρόμου είναι οι Hermaphrodite’s Child. Τους είδαμε ένα Σάββατο μεσημέρι στη Καμπνικαρέα να παίζουν και τους φωτογραφήσαμε. Ζουν από αυτή τη δουλειά, αν κρίνουμε από τις σελίδες τους στα κοινωνικά δίκτυα. Και έχουν τους φίλους τους, που τους ακολουθούν, όπου έχουν προγραμματίσει να εμφανιστούν. Φοβερή, η δύναμη αυτών των δικτύων…

Αυτό το παράξενο “μουσικό όργανο” το συναντήσαμε στον πεζόδρομο της Ερμού. Δεν ξέρω τι είναι, μάλλον δείχνει να είναι… μοναδικό, κατασκευασμένο από εκείνον που το παίζει, αλλά σας βεβαιώνω ότι άκουσα με τα αυτιά μου, να βγάζει ήχους. Όχι συνηθισμένους ήχους, αλλά είχαν ένα μέτρο και μια αρμονία, ικανά να σε κάνουν να καθίσεις να το ακούσεις.

Καλλιτέχνες του δρόμου, από την άλλη μεριά της Καπνικαρέας, με ωραία μουσική και τραγούδια. Τους άκουσα για αρκετή ώρα και τους πήρα και βίντεο σε ένα τραγούδι τους. Φαίνεται ότι είναι μεμονωμένοι καλλιτέχνες που βρεθήκαν εκεί μαζί, με κάποιους είδους συνεργασία, έστω και για λίγο αν κρίνουμε από τις διευθύνσεις τους στο διαδίκτυο. 

Μακάρι να μπορούσα να σας δώσω λίγο από το άρωμα τους

Παρακολουθούμε με πολύ προσοχή τις αναρτήσεις του φίλου μου Yaşar Durmaz από την Τουρκία. Επειδή έχει το χάρισμα να εντοπίζει λουλούδια εποχής, στον τόπο που μένει και να ασχολείται με πολύ προσοχή μαζί τους, καταγράφοντας τα, με το κινητό του τηλέφωνο. Το έχουμε ανάγκη για να χαλαρώσουμε λίγο και να πορευτούμε στην επόμενη μέρα.

Έτσι λοιπόν θα το πάμε, στη σημερινή μας ανάρτηση. Καθώς προετοιμαζόμαστε για το ταξίδι μας στο χωριό και προσπαθούμε να ολοκληρώσουμε κάθε εκκρεμότητα, για να μην αφήσουμε πράγματα πίσω μας. Το έχουμε αυτό ως άνθρωποι. Και δεν μπορείς να πεις ότι είναι κατά βάση κακό, αλλά χρειάζεται και χρόνο και κόπο… Και καμιά φορά χωρίς να το θέλουμε και άγχος.

Τα τριαντάφυλλα είναι υπέροχα! Κι είναι κι αυτό το χρώμα που σε ξεσηκώνει. Θα μου πείτε και σε ποιον δεν αρέσουν; Μερικές φορές αν είναι ριζωμένα σε χώμα και όχι σε γλάστρα, γίνονται πολλά και αναπτύσσονται, όσο κι αν παραμελούνται. Έχω παράδειγμα τις τριανταφυλλιές της μάνας μου, στο χωριό. Άντεξαν όλες τις οικοδομικές εργασίες και ζουν ακόμα.

Μια γεύση από το χωριό, να ξέρουμε τι θα βρούμε εκεί…

Και καθώς ετοιμαζόμαστε για την Κρήτη, ας πάρουμε μια γεύση ώς προετοιμασία, για το πώς είναι τα πράγματα τώρα, κάτω στο σπίτι μας, στο Θραψανό. Οι βουκαμβίλιες στην εξωτερική αυλή, είναι ολάνθιστες. Δείτε μια ομορφιά! Χαίρετε η ψυχή σου και μόνο που τις βλέπεις, καθώς ξέρεις τι έχουν περάσει, για να φτάσουν ως εδώ.

Η Μαλάμω μας με τον Νίκο είναι κάτω και σα να έχει λίγη ψυχρούλα, αν κρίνω από το ντύσιμο της. Μακρυμάνικο και μέσα. Όλο και λιγότερη αυλή, όλο και λιγότερο έξω, καθώς ο Νοέμβρης περπατά και αναπόφευκτα το κρύο, ως συνέπεια του χειμώνα, έρχεται. Αλλά και πάλι, τι μπορεί να συγκριθεί με τη ζωή στο χωριό; Ιδιαίτερα όταν οι όμορφες μνήμες και η καλή παρέα σε κατακλύζουν;

Να και η μανταρινιά μας, στην εξωτερική αυλή. Αυτή που φυτέψαμε με τη Σούλα, πριν από πέντε χρόνια. Μαζί με μια λεμονιά, τις είχαμε πάρει από ένα φυτώριο στις Αγιές Παρασκιές. Αλλά μεσολάβησε η πανδημία του Covid-19 και τα δέντρα δεν είχαν τη φροντίδα που χρειάζονταν. Παρ’ όλα αυτά η μανταρινιά, όπως βλέπετε, έχει 10 μετρημένα μανταρίνια. Θα φάμε λοιπόν φέτος, φαντάζομαι και θα σας πούμε, αν είναι καλό σόι.

Στο σπίτι της Στασούλας μας, η Μαλάμω με τον Νίκο. Κοντά τους και ο Αγησίλαος. Κάτι τους έχει κεράσει και ο Αγησίλαος τρώει ακόμα… Τέτοιες εξόδους, τις κάνουν. Εύκολα, γρήγορα και με τα… πόδια. Ε, δεν είναι και στην άλλη μεριά του κόσμου. Το λες και κέντρο του χωριού, εκεί που είναι το σπίτι τους… Ανυπομονούμε να τους ζήσουμε κι εμείς από κοντά. Από τώρα, κάνουμε σχέδια…

Ιταλικό μαγαζί στη Χαβρίου, με είσοδο από Πραξιτέλους

Ένας πολύ μικρός δρόμος στο κέντρο της Αθήνας που ξεκινά από την Πραξιτέλους και τελειώνει στην Κολοκοτρώνη… Στην ευρύτερη περιοχή Μοναστηράκι – Πλάκα, μπορείτε να τον τοποθετήσετε. Πραγματικά πολύ μικρός δρόμος, αλλά γεμάτος μαγαζιά! Στον πεζόδρομο του μπορείς βρεις, περπατώντας, πολύ χρήσιμα πράγματα. Εδώ είναι κι αυτό το υπέροχο Ιταλικό εστιατόριο Prac.Sitele μ’ αυτόν το ξεχωριστό λουλουδένιο διάκοσμο.

Το τριγωνικό διατηρητέο κτίριο, στο οποίο στεγάστηκε σχετικά πρόσφατα αυτό το εστιατόριο, χτίστηκε το 1920. Έναν αιώνα μετά, όταν ξεκίνησε η ανακατασκευή του το 2020, τα ιδιαίτερα twenties διακοσμητικά του στοιχεία ήταν ακόμα εμφανή. Όλα διατηρήθηκαν και διασώθηκαν, χαρίζοντας στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας ένα στολίδι που σήμερα φιλοξενεί το boutique hotel Belle Epoque Suites.

«Τα στοιχεία της όψης, ο ανελκυστήρας και ο ανάγλυφος γύψινος διάκοσμος αποδόθηκαν έτσι ώστε το κτίσμα, όχι μόνο να κρατά τον αυθεντικό του χαρακτήρα, αλλά να εντυπωσιάζει με την ομορφιά του», εξηγεί o Παύλος Γάτσιος, manager του εστιατορίου Prac.Sitele. Πράγματι, περπατώντας στην οδό Πραξιτέλους, τόσο το ξενοδοχείο όσο και το εστιατόριο που βρίσκεται στο ισόγειο κλέβουν τις εντυπώσεις.