Αρχική » 2023 (Σελίδα 8)
Αρχείο έτους 2023
Χαιρόμαστε, κάθε φορά που βγάζουμε τον “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ”
Ολοκληρώσαμε πρόσφατα, μόλις την περασμένη Πέμπτη, την έκδοση 169 του “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηροδρόμου” και θέλουμε να σας μεταφέρουμε μερικά πράγματα που προσθέτουμε, έτσι ώστε κάθε στιγμή στην έκδοση να προσφέρουν χαρά. Να, εδώ η Σοφία στήνει την εφημερίδα μας στο κομπιούτερ της, στηριγμένη πάνω στα συστήματα της apple, ιδιαίτερα αξιόπιστα στην τυπογραφία.
Και μόλις τελειώσουμε όλη τη διαδικασία με τις τελευταίες πινελιές και το “μακιγιάρισμα”, όπως το λέω εγώ, προκειμένου να είναι έτοιμη και να φύγει για το πιεστήριο, ο Σάκης ετοιμάζει τους μεζέδες για το μικρό γλέντι που θα ακολουθήσει με τη ρακή από την Κρήτη. Φροντίζει μάλιστα να έχει το καθετί που θα προσθέσει ομορφιά πάνω στη συντροφιά, μαζί με την καλή παρέα που είναι διαθέσιμη.
Να, ένα στιγμιότυπο από την προετοιμασία των ατομικών πιάτων. Ήδη ο Λάμπρος ετοιμάζει το πιάτο της Σοφίας. Μετά την Κατερίνα, που είχε βρει κοινά σημεία μαζί της, επειδή έζησαν και οι δυο κάποια στιγμή στο Παγκράτι, τώρα βρήκε καλά σημεία και στα Νέα Φιλαδέλφεια που μένει η Σοφία. Όλα αυτό το λέει ευγένεια και ενδιαφέρον, αλλά όλοι οι άλλοι βλέπουμε τι ακριβώς συμβαίνει και χαμογελάμε.
Από αριστερά ο Σάκης, μπαμπάς του Δημήτρη Γαβαλά, ιδιοκτήτη της “Αναγραφής”, του τυπογραφείου που επιμελείται την έκδοση του “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου”, γνωστού μου εδώ και 50 χρόνια από τις εφημερίδες. Και ο Λάμπρος με τον Θύμιο από τη μεριά του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, ιδιοκτήτη και εκδότη της εφημερίδας. Καλή η παρέα μας!
Και ξαφνικά… χειμώνιασε! Μας έπιασε στο δρόμο η βροχή
Απογευματάκι, χθες. Επιστροφή ύστερα από μια βόλτα με φίλους στην Πάρνηθα. Ο καιρός ήταν σχετικά καλός, αλλά όσο καθόμασταν στον γνωστό μας “Λάμπρο”, στην ταβέρνα της Πάρνηθας, αυτός μαύρισε και όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε κατά τις 4 και κάτι, είχε άρχισε ήδη να βρέχει με πολύ δυνατό ρυθμό. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύω είναι μέσα από τα αυτοκίνητο. Οι σταγόνες πάνω στο παρμπρίζ είναι χαρακτηριστικές.
Μέσα στην κίνηση του Κηφισού… Κι αν δεν έχεις κάποιο τρόπο να αντιδράσεις, σε πιάνει μια απελπισία καθώς όλα γίνονται υπερβολικά αργά. Βήμα – βήμα… Αυτοκίνητα μποτιλιαρισμένα, αλλά η καλή κουβέντα, έχει ευεργετικά αποτελέσματα. Ξεχνιέσαι! Πολύ περισσότερο δεν σε ακουμπάει το άγχος της επιστροφής. Κάπου το αφήνεις στην άκρη, με αφορμή την καλή συζήτηση.
Οι σταγόνες πάνω στο παρμπρίζ, μοιάζουν σαν εικαστικό πίνακα. Κι αυτό μου άρεσε πολύ. Το παιχνίδισμα το κάνει ο αυτόματος φακός του κινητού. Εστιάζει πάνω τους και φλουτάρει το βάθος της φωτογραφίας. Κι εδώ που τα λέμε, τι σημασία έχει; Ποιον ενδιαφέρει τι γίνεται έξω από το αυτοκίνητο μας; Στο μποτιλιάρισμα της βροχής, όλοι είναι ίδιοι, είτε το αντιλαμβάνονται αυτό, είτε όχι.
Κάτι άλλο που μου άρεσε πολύ, ήταν το χρυσό δειλινό, στο βάθος του ορίζοντα. Αυτό το υπέροχο μοναδικό κίτρινο που χρυσίζει πάνω στη φωτογραφία. Είχα ετοιμάσει άλλη ανάρτηση για σήμερα, αλλά με την επιστροφή κάθισα να γράψω, προκειμένου να αξιοποιήσω αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Μερικά πράγματα δεν γίνονται κάθε μέρα, οπότε αξίζει να τη ζεις την κάθε στιγμή!
Είδαμε και στη χώρα μας το ουράνιο φαινόμενο, σέλας…
Δυο φωτογραφίες από τη Λεπτοκαρυά Πιερίας, όπως αποτυπώθηκαν στα social media που «έμειναν», αποτυπώνοντας το ζήτημα μέσα από τις εμπειρίες ανθρώπων που το έζησαν. Τελικά, αποφασίσαμε να το κάνουμε θέμα στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ που θα κυκλοφορήσει αύριο στα περίπτερα της πόλης, αλλά και στους χιλιάδες συνδρομητές της, παντού στον κόσμο.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 11/11/2023
Το σέλας είναι ένα εντυπωσιακό φωτεινό ουράνιο φαινόμενο που παρατηρείται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και είναι ορατό κυρίως στους πόλους, για αυτό και ονομάζεται επίσης πολικό σέλας. Όταν το φαινόμενο συμβαίνει στο Βόρειο πόλο αποκαλείται Βόρειο σέλας, ενώ αντίστοιχα όταν παρατηρείται στο Νότιο πόλο αποκαλείται Νότιο σέλας.
Κι όταν αυτό το φαινόμενο συμβαίνει στα… Βαλκάνια, τότε πώς άραγε το λένε; Το φαινόμενο παρουσιάζει ποικιλία χρωμάτων και σχεδίων, με αιφνίδιες εμφανίσεις και με γρήγορες σχετικά μεταμορφώσεις. Στην Ελλάδα είχε να εμφανιστεί από το 2003. Τα μόρια του οξυγόνου δίνουν συνήθως πράσινο χρώμα, αλλά λόγω της μεγάλης απόστασης της χώρας μας από το Βόρειο Πόλο, φθάνει σε μας ένα κόκκινο φως.
Η εξήγηση γι’ αυτό το εντυπωσιακό φαινόμενο δόθηκε τον 20ο αιώνα, αλλά είχε καταγραφεί και από τον Αριστοτέλη, ο οποίος το έχει περιγράψει με ακρίβεια στο βιβλίο του “Τα Μετεωρολογικά” και άρα έχουμε και γραπτή αποτύπωση για το Βόρειο Σέλας στην Ελλάδα από τον 4ο αιώνα προ Χριστού. Τα τελευταία 100 – 120 χρόνια έχει εμφανιστεί 10 με 12 φορές στην Ελλάδα.
Μάρτυρες λοιπόν ενός πρωτόγνωρου για τα ελληνικά δεδομένα θεάματος, έγιναν οι κάτοικοι της Κεντρικής Μακεδονίας, Σέρρες και Θράκης οι οποίοι το βράδυ της περασμένης Κυριακής, είδαν στον νυχτερινό ουρανό το Βόρειο Σέλας. Και ξαφνικά τη Δευτέρα 6/11/2023, αυτό το θέμα κυριάρχησε στα ΜΜΕ.
Συνοδεύοντας από εντυπωσιακές φωτογραφίες, από αυτό το σπάνιο φαινόμενο που συναντάς μόνο σε σημεία του βόρειου και νότιου πόλου της γης και πάντως όχι στη χώρα μας. Γι’ αυτό και ‘έκανε τόση και τέτοια εντύπωση!
Τα γνωστά και ως Nothern Lights που δημιουργούνται κυρίως στις Σκανδιναβικές χώρες. Εκτός από την Ελλάδα, η Red Aurora εμφανίστηκε και σε άλλες βαλκανικές κυρίως χώρες, ενώ θεάσεις καταγράφηκαν στην Πολωνία ακόμα και στην Ιταλία.
Η θέαση του φαινομένου σε γεωγραφικά πλάτη νοτιότερα του Βορείου Ημισφαιρίου είναι σχεδόν αδύνατη, όμως αυτή τη φορά έγινε ορατό σε ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης γεγονός που έχει καταστήσει το φαινόμενο πρωτοφανές.
Σέρρες, Θράκη και Κεντρική Μακεδονία, ήταν από τις περιοχές όπου έγινε ορατό το σπάνιο φαινόμενο, για το οποίο μίλησε και ο διευθυντής της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, Θοδωρής Κολυδάς. «Μια ισχυρή γεωμαγνητικη καταιγίδα επιπέδου G3 επηρέασε την Ευρώπη προκαλώντας φαινόμενα σέλαος ακόμη και σε Ιταλία και Βουλγαρία», ανέφερε.
«Μοιάζει σαν ένα τεράστιο πύρινο μέτωπο, αλλά στην πραγματικότητα είναι το Βόρειο Σέλας. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο, που γίνεται για πρώτη φορά ορατό στην Βουλγαρία, εξαιτίας μίας ιδιαίτερα ισχυρής γεωμαγνητικής καταιγίδας (ηλιακή έκλαμψη), που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Βόρειο Ημισφαίριο».
Και ποιος θα το πίστευε ότι μία μικρή πόλη σ’ ένα νησί καταμεσής του αρκτικού κύκλου θα στήριζε το τουριστικό της προϊόν στα φώτα; Ο λόγος για την μικρή πόλη Τρόμσο στο νησί Τρομσόγια της Νορβηγίας που μοιάζει σφηνωμένη μέσα στα χιλιάδες συμπλέγματα των νορβηγικών φιόρδ. Η πόλη βρίσκεται στη βόρεια Νορβηγία πολύ κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία και παρά το πολικό κλίμα, αποτελεί δημοφιλή πόλο έλξης τουριστών που πληρώνουν όσο όσο για να δουν το βόρειο σέλας.
Μεταξύ Σεπτεμβρίου και Απριλίου η πόλη ζει στο απόλυτο σκοτάδι εξαιτίας της λεγόμενης πολικής νύχτας, ενώ μετά τον Δεκέμβριο μέχρι περίπου τον Φεβρουάριο το βόρειο σέλας είναι το μοναδικό φυσικό φως που πλημμυρίζει τους σκοτεινούς ουρανούς του Τρόμσο. Η μικρή αυτή γωνιά της Νορβηγίας φημίζεται για τον καθαρό ουρανό και τα σχεδόν μηδενικά ποσοστά φωτορύπανσης, κάνοντας την ελκυστικό προορισμό για τους «κυνηγούς του φωτός».
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 11/11/2023, στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Ένα Σάββατο, μεσημεράκι, στην πλατεία Καπνικαρέας
Αυτοί οι μουσικοί δρόμου είναι οι Hermaphrodite’s Child. Τους είδαμε ένα Σάββατο μεσημέρι στη Καμπνικαρέα να παίζουν και τους φωτογραφήσαμε. Ζουν από αυτή τη δουλειά, αν κρίνουμε από τις σελίδες τους στα κοινωνικά δίκτυα. Και έχουν τους φίλους τους, που τους ακολουθούν, όπου έχουν προγραμματίσει να εμφανιστούν. Φοβερή, η δύναμη αυτών των δικτύων…
Αυτό το παράξενο “μουσικό όργανο” το συναντήσαμε στον πεζόδρομο της Ερμού. Δεν ξέρω τι είναι, μάλλον δείχνει να είναι… μοναδικό, κατασκευασμένο από εκείνον που το παίζει, αλλά σας βεβαιώνω ότι άκουσα με τα αυτιά μου, να βγάζει ήχους. Όχι συνηθισμένους ήχους, αλλά είχαν ένα μέτρο και μια αρμονία, ικανά να σε κάνουν να καθίσεις να το ακούσεις.
Καλλιτέχνες του δρόμου, από την άλλη μεριά της Καπνικαρέας, με ωραία μουσική και τραγούδια. Τους άκουσα για αρκετή ώρα και τους πήρα και βίντεο σε ένα τραγούδι τους. Φαίνεται ότι είναι μεμονωμένοι καλλιτέχνες που βρεθήκαν εκεί μαζί, με κάποιους είδους συνεργασία, έστω και για λίγο αν κρίνουμε από τις διευθύνσεις τους στο διαδίκτυο.
Μακάρι να μπορούσα να σας δώσω λίγο από το άρωμα τους
Παρακολουθούμε με πολύ προσοχή τις αναρτήσεις του φίλου μου Yaşar Durmaz από την Τουρκία. Επειδή έχει το χάρισμα να εντοπίζει λουλούδια εποχής, στον τόπο που μένει και να ασχολείται με πολύ προσοχή μαζί τους, καταγράφοντας τα, με το κινητό του τηλέφωνο. Το έχουμε ανάγκη για να χαλαρώσουμε λίγο και να πορευτούμε στην επόμενη μέρα.
Έτσι λοιπόν θα το πάμε, στη σημερινή μας ανάρτηση. Καθώς προετοιμαζόμαστε για το ταξίδι μας στο χωριό και προσπαθούμε να ολοκληρώσουμε κάθε εκκρεμότητα, για να μην αφήσουμε πράγματα πίσω μας. Το έχουμε αυτό ως άνθρωποι. Και δεν μπορείς να πεις ότι είναι κατά βάση κακό, αλλά χρειάζεται και χρόνο και κόπο… Και καμιά φορά χωρίς να το θέλουμε και άγχος.
Τα τριαντάφυλλα είναι υπέροχα! Κι είναι κι αυτό το χρώμα που σε ξεσηκώνει. Θα μου πείτε και σε ποιον δεν αρέσουν; Μερικές φορές αν είναι ριζωμένα σε χώμα και όχι σε γλάστρα, γίνονται πολλά και αναπτύσσονται, όσο κι αν παραμελούνται. Έχω παράδειγμα τις τριανταφυλλιές της μάνας μου, στο χωριό. Άντεξαν όλες τις οικοδομικές εργασίες και ζουν ακόμα.
Μια γεύση από το χωριό, να ξέρουμε τι θα βρούμε εκεί…
Και καθώς ετοιμαζόμαστε για την Κρήτη, ας πάρουμε μια γεύση ώς προετοιμασία, για το πώς είναι τα πράγματα τώρα, κάτω στο σπίτι μας, στο Θραψανό. Οι βουκαμβίλιες στην εξωτερική αυλή, είναι ολάνθιστες. Δείτε μια ομορφιά! Χαίρετε η ψυχή σου και μόνο που τις βλέπεις, καθώς ξέρεις τι έχουν περάσει, για να φτάσουν ως εδώ.
Η Μαλάμω μας με τον Νίκο είναι κάτω και σα να έχει λίγη ψυχρούλα, αν κρίνω από το ντύσιμο της. Μακρυμάνικο και μέσα. Όλο και λιγότερη αυλή, όλο και λιγότερο έξω, καθώς ο Νοέμβρης περπατά και αναπόφευκτα το κρύο, ως συνέπεια του χειμώνα, έρχεται. Αλλά και πάλι, τι μπορεί να συγκριθεί με τη ζωή στο χωριό; Ιδιαίτερα όταν οι όμορφες μνήμες και η καλή παρέα σε κατακλύζουν;
Να και η μανταρινιά μας, στην εξωτερική αυλή. Αυτή που φυτέψαμε με τη Σούλα, πριν από πέντε χρόνια. Μαζί με μια λεμονιά, τις είχαμε πάρει από ένα φυτώριο στις Αγιές Παρασκιές. Αλλά μεσολάβησε η πανδημία του Covid-19 και τα δέντρα δεν είχαν τη φροντίδα που χρειάζονταν. Παρ’ όλα αυτά η μανταρινιά, όπως βλέπετε, έχει 10 μετρημένα μανταρίνια. Θα φάμε λοιπόν φέτος, φαντάζομαι και θα σας πούμε, αν είναι καλό σόι.
Στο σπίτι της Στασούλας μας, η Μαλάμω με τον Νίκο. Κοντά τους και ο Αγησίλαος. Κάτι τους έχει κεράσει και ο Αγησίλαος τρώει ακόμα… Τέτοιες εξόδους, τις κάνουν. Εύκολα, γρήγορα και με τα… πόδια. Ε, δεν είναι και στην άλλη μεριά του κόσμου. Το λες και κέντρο του χωριού, εκεί που είναι το σπίτι τους… Ανυπομονούμε να τους ζήσουμε κι εμείς από κοντά. Από τώρα, κάνουμε σχέδια…
Ιταλικό μαγαζί στη Χαβρίου, με είσοδο από Πραξιτέλους
Ένας πολύ μικρός δρόμος στο κέντρο της Αθήνας που ξεκινά από την Πραξιτέλους και τελειώνει στην Κολοκοτρώνη… Στην ευρύτερη περιοχή Μοναστηράκι – Πλάκα, μπορείτε να τον τοποθετήσετε. Πραγματικά πολύ μικρός δρόμος, αλλά γεμάτος μαγαζιά! Στον πεζόδρομο του μπορείς βρεις, περπατώντας, πολύ χρήσιμα πράγματα. Εδώ είναι κι αυτό το υπέροχο Ιταλικό εστιατόριο Prac.Sitele μ’ αυτόν το ξεχωριστό λουλουδένιο διάκοσμο.
Το τριγωνικό διατηρητέο κτίριο, στο οποίο στεγάστηκε σχετικά πρόσφατα αυτό το εστιατόριο, χτίστηκε το 1920. Έναν αιώνα μετά, όταν ξεκίνησε η ανακατασκευή του το 2020, τα ιδιαίτερα twenties διακοσμητικά του στοιχεία ήταν ακόμα εμφανή. Όλα διατηρήθηκαν και διασώθηκαν, χαρίζοντας στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας ένα στολίδι που σήμερα φιλοξενεί το boutique hotel Belle Epoque Suites.
«Τα στοιχεία της όψης, ο ανελκυστήρας και ο ανάγλυφος γύψινος διάκοσμος αποδόθηκαν έτσι ώστε το κτίσμα, όχι μόνο να κρατά τον αυθεντικό του χαρακτήρα, αλλά να εντυπωσιάζει με την ομορφιά του», εξηγεί o Παύλος Γάτσιος, manager του εστιατορίου Prac.Sitele. Πράγματι, περπατώντας στην οδό Πραξιτέλους, τόσο το ξενοδοχείο όσο και το εστιατόριο που βρίσκεται στο ισόγειο κλέβουν τις εντυπώσεις.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…