Αρχική » 2023 (Σελίδα 9)

Αρχείο έτους 2023

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
024322
Τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.

Πολύ θερμό το καλοκαίρι, κρύος ο χειμώνας!

Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι και ο χειμώνας. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Ιανουάριος 2023
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 174

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ τ. 175, "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε το τ. 174, ΕΔΩ το τ.173, ΕΔΩ το τ.172, ΕΔΩ το τ.171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, εδώ ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 442

Έτοιμο και το 443 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ, Κι ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441 ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ.439, ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 


Είμαστε στον 21ο χρόνο!
Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχεις ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Φθινοπωρινά τοπία από Σάμο, Γράμμο και Γιάννενα

Το Φθινόπωρο είναι μία από τις τέσσερις εύκρατες εποχές. Έξω από τις τροπικές περιοχές, το φθινόπωρο σηματοδοτεί τη μετάβαση από το καλοκαίρι στο χειμώνα, τον Σεπτέμβριο (Βόρειο Ημισφαίριο) ή τον Μάρτιο (Νότιο Ημισφαίριο), όταν η διάρκεια του φωτός της ημέρας γίνεται αισθητά μικρότερη και η θερμοκρασία πέφτει σημαντικά. Η φωτογραφία του Kostas Amirsonis από την ομάδα «Samos Island». Είναι από την περιοχή Καρβούνης…

Η διάρκεια της ημέρας μειώνεται και η διάρκεια της νύχτας αυξάνεται καθώς η σεζόν προχωρά μέχρι το Χειμερινό Ηλιοστάσιο τον Δεκέμβριο (Βόρειο Ημισφαίριο) και τον Ιούνιο (Νότιο Ημισφαίριο). Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του σε εύκρατα κλίματα είναι η απόρριψη φύλλων από φυλλοβόλα δέντρα. Η φωτογραφία του Στέργιου Παπανίκου από την ομάδα «Ορεινές Περιπλανήσεις» από την περιοχή του Γράμμου…

Τα φυλλοβόλα δέντρα χάνουν το φύλλωμά τους, τα χρώματα στη φύση είναι διαφορετικά και ξεκινούν οι πρώτες βροχές, που προετοιμάζουν το έδαφος μεταφέροντας βαθύτερα τα άλατα, μεταλλικά στοιχεία και τις θρεπτικές ουσίες για την επερχόμενη σπορά. Η φωτογραφία της Φιλαρέτη Θεοδώρου  από την ομάδα «Γιάννενα αγαπημένα μου – ΗΠΕΙΡΟΣ». Από τα βροχερά Γιάννενα…

Στο Γύθειο οι ανεμώνες ξεπετάχτηκαν κιόλας. Δείτε τις!

Τις είδαμε στον τοίχο του καλού φίλου μας, Dimitris Rozakis, στο Facebook και φυσικά μας άρεσαν πολύ. Ο Δημήτρης είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος, καλλιεργημένος και ευγενής. Και έχει προσφέρει πολλά στο τόπο του και την ευρύτερη Μάνη, μέσα από την τοπική αυτοδιοίκηση. Γράφει λοιπόν στο σημείωμα που συνοδεύει την ανάρτηση του: “Ανεμώνες, οι κόρες του Ανέμου στην Ακρόπολη του Γυθείου”.

Οι κόρες του ανέμου ή τα ανεμολούλουδα, που οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν ότι φυτρώνουν και ανθίζουν εκεί που φυσούν οι άνεμοι, στρώνουν αυτή την εποχή το πολύχρωμο χαλί τους στο Ναό της Αθηνάς στην Ακρόπολη του αρχαίου Γυθείου. Λευκές, ροζ και μοβ, λεπτεπίλεπτες ανεμώνες, κοσμούν τον περιβάλλοντα χώρο του Ναού και τις αρχαίες πέτρες.

Τα μικρά λουλούδια του χειμώνα, που έρχονται μέσα στη βαρυχειμωνιά για να μας θυμίζουν ότι η  Άνοιξη είναι πάντα μπροστά μας. Αλλά και το λουλούδι που συμβολίζει τον πόνο της απώλειας ενός αγαπημένου, αφού κατά τη μυθολογία άνθισαν από τα δάκρυα της θεάς Αφροδίτης, όταν έπεσαν στο χώμα μαζί με το αίμα του νεκρού αγαπημένου της Άδωνη.

Το «παιδί» μου, Ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ, μπαίνει στα 29 του χρόνια!

Αυτή είναι η εφημερίδα που στήσαμε από τον πουθενά, το 1995, με τον Μανώλη Φωτόπουλο που ήταν τότε πρόεδρος στο Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ. 29 χρόνια μετά, συνεχίζει να εκδίδετε ανελλιπώς κάθε δίμηνο. Μόνο στη διάρκεια της πανδημίας «χάσαμε» ένα φύλλο, λόγω ειδικών συνθηκών.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 4/11/2023

Αποτελεί για μένα μια ημερομηνία σταθμό. Και είναι μεγάλη η χαρά να βλέπεις ένα έντυπο που «γέννησες» να μεγαλώνει και να κλείνει τα 28 του χρόνια! Αναφέρομαι στην εφημερίδα του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, «Ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ», που μεγάλωσε μαζί με εμάς και είναι ό,τι το πιο όμορφο, ενώ συνδέει και ενώνει όλους τους συνταξιούχους και όχι μόνο, καθώς διαβάζεται και από πολλούς φίλους απόμαχους του συγκεκριμένου κλάδου.

Ο «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ» αποτελεί μία κατάκτηση που έχει σχέση με τη συνέπεια στον χρόνο έκδοσης και με την προσοχή και την ευθύνη σε σχέση με το περιεχόμενο και τη θεματουργία του. Με την έκδοση του 169 φύλλου του, συνεχίζει χωρίς διακοπές και ταλαντεύσεις να βρίσκεται κοντά στους ανθρώπους του, γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι, τον περιέβαλαν με αγάπη και στοργή σαν να είναι το δικό τους παιδί που όλοι μαζί μεγαλώνουμε.

Μπαίνοντας στα 29 του χρόνια, συνεχίζουμε με το ίδιο πάθος για την αλήθεια και την προβολή των δίκαιων αιτημάτων των μελών του Σωματείου και όχι μόνο. Και όλα αυτά σε εποχές πολύ δύσκολες καθώς ζήσαμε μία δεκαετή οικονομική κρίση και συνεχίζουμε να ζούμε μέσα σε μία μεγάλη ενεργειακή κρίση που έχει φέρει μεγάλες ανατιμήσεις στα είδη που είναι απαραίτητα για την επιβίωσή μας. Και σα να μην μας έφταναν όμως αυτά, ήρθαν να προστεθούν τα τελευταία χρόνια, οι μεγάλες καταστροφές από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες που έχουν τεράστιο αντίκτυπο στην υγεία μας.

Το ζητούμενο είναι σε κάθε τεύχος του, να γίνεται και καλύτερο και να παρέχει σωστή και αντικειμενική ενημέρωση στον αναγνώστη. Όμως εμείς δεν εφησυχάζουμε και συνεχώς αναζητούμε σε κάθε έκδοση της εφημερίδας, όπως συμβαίνει με κάθε έκδοση που σέβεται τον εαυτό της, να κρατάμε τους αναγνώστες μας ενήμερους για όλα τα θέματα που απασχολούν και ενδιαφέρουν σήμερα τον απόμαχο της εργασίας.

Αισθανόμαστε λοιπόν πιο ώριμοι και έχουμε τη δυνατότητα να κρίνουμε, να εκτιμάμε καλύτερα και να προβάλλουμε ορθότερα τα γεγονότα και τα θέματα που μας αφορούν, δεν παύει όμως να υπάρχει η ευθύνη που έχουμε για να γινόμαστε ακόμη καλύτεροι σεβόμενοι το αναγνωστικό μας κοινό που γνωρίζει να κρίνει.

Η ευαισθησία μας και ο σεβασμός απέναντι στην κάθε ξεχωριστή προσωπικότητα μας κάνει να είμαστε προσεκτικοί σε κάθε βήμα μας, από την επιλογή των θεμάτων με κριτήρια άκρως αντικειμενικά, την τακτοποίησή τους σε στήλες, την ομαδοποίηση και τον τίτλο που θα δοθεί σε κάθε στήλη.

Δεν εφησυχάζουμε στην επιτυχία, δεν επαναπαυόμαστε στις «δάφνες μας» και κάθε φορά που συγκεντρώνουμε την ύλη για το επόμενο τεύχος του «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ» μπαίνουμε σε μία πρωτόγνωρη διαδικασία με άγνωστο αποτέλεσμα, αλλά με σταθερό προσανατολισμό.

Θέλουμε η εφημερίδα μας να είναι μία φωνή δυνατή και αντικειμενική που θα μπορεί να φτάνει παντού, υπερασπιζόμενη την αλήθεια και το δίκιο. Η δύναμή της επικοινωνίας είναι μεγάλη και ιδιαίτερα στην εποχή μας που τα διάφορα site μας βομβαρδίζουν νύχτα και μέρα.

Όμως όλοι εμείς που ασχολούμαστε με τη έκδοση του έντυπου, είμαστε υποχρεωμένοι να αντισταθούμε όσο βέβαια γίνεται σ’ αυτήν την ισοπεδωτική λογική που σαρώνει τα πάντα και να συνεχίζει η εφημερίδα μας να κατέχει την πρώτη θέση στην καρδιά του αναγνώστη. Θέλουμε οι αναγνώστες μας να είναι βέβαιοι η εφημερίδα θα είναι τόπος και χώρος συνάντησης και επαφής όλων εκείνων που δεν εφησυχάζουν και που μάχονται για ένα καλύτερο αύριο συσπειρωμένοι δίπλα στο Σωματείο, ενώνοντας τη φωνή τους με τη φωνή μας.

Σήμερα για όλους εμάς, είναι μέρα χαράς και γιορτής γιατί ο «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ» μας, αυτό το παιδί, μεγάλωσε μαζί μας καθώς μπαίνει στα 29 του χρόνια. Είμαστε κοντά του από τα πρώτα βήματα, χαιρόμαστε και καμαρώνουμε με την πρόοδό του, κλάψαμε με τις όποιες δυσκολίες συναντήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, γελάσαμε με τις επιτυχίες του, ξενυχτήσαμε βράδια ατελείωτα προσπαθώντας να του δώσουμε αγάπη και στοργή. Και χαιρόμαστε που συνεχίζουμε να πορευόμαστε μαζί του!

Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Αρχές του Νοέμβρη, ενώ ετοιμαζόμαστε για την Κρήτη

Εντάξει είναι μακρινό, αλλά μερικά πράγματα, όταν τα σχεδιάζεις είναι και σα να τα υλοποιείς κιόλας. Χθες λοιπόν κόψαμε τα εισιτήρια για Κρήτη. Θα πάμε, μετά από πέντε χρόνια! Και είμαστε πολύ χαρούμενοι… Διαλέξαμε λοιπόν κάποιες φωτογραφίες από τον τοίχο του καλού μας φίλου Πέτρου Πατσαλαρήδη για να διακοσμήσουμε αυτή την ανάρτηση. Αυθεντικές καθαρές, μέσα από το δάσος που κινείται λόγω της εργασίας του.

Ο ουρανός είναι βαρύς, συννεφιασμένος… Δείχνει να το πηγαίνει για βροχή. Φυσιολογικό και αναμενόμενο. Είμαστε κιόλας στο Νοέμβριο, οπότε λογικό είναι να αισθανθούμε τις πρώτες χειμωνιάτικες καταστάσεις. Μου έκανε τρομερή εντύπωση το σχήμα που έχουν τα σύννεφα. Λες και είναι κυματισμένη θάλασσα. Και είναι ωραίο που ο Πέτρος σήκωσε το βλέμμα του ψηλά και πήρε αυτή τη φωτογραφία.

Λέω πολλές φορές πως το να ζει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του, μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι μεγάλο πλεονέκτημα. Ύστερα το ξανασκέφτομαι γνωρίζοντας πόσο πρωί πρέπει να σηκωθεί και πόσο μοναχική είναι η δουλειά του και τον ευχαριστώ που μέσα από τα μάτια του βλέπουμε και ζούμε κι εμείς μοναδικές ανθρώπινες στιγμές, εμείς οι άνθρωποι της πόλης και του γραφείου. Άρα δεν πρέπει ούτε στιγμή να νιώθει μόνος. Τον σκεφτόμαστε συνεχώς!

Αλλάζουμε σκηνικό. Από Θραψανό, πάμε Λίμνη Πλαστήρα

Τη λίμνη Πλαστήρα την ξέρουμε. Έχουμε πάει από κει, έχουμε γράψει γι’ αυτήν και θα συνεχίσουμε να γράφουμε, όσο οι συνθήκες είναι τέτοιες που να αξίζει να το κάνουμε. Αυτή τη φορά η αφορμή ήταν η καλή μας φίλη Ρούλα που βρέθηκε εκεί με τον σύζυγο της και τα παιδιά τους. Γι΄ αυτά πήγαν. Να τα δουν που τα πεθύμησαν και πέρασαν μερικές μέρες μαζί, σε ένα από τα πιο όμορφα μέρη της Ελλάδας.

Να τους εδώ, κάθονται αγαπημένοι στην αυλή του σπιτιού που νοίκιασαν για τη διαμονή τους κι έχουν κάτω από τα πόδια τους την πανέμορφη τεχνητή λίμνη. Μια υπέροχη φωτογραφία που αποδεικνύει στην πράξη πόσο πιο όμορφοι γινόμαστε ύστερα από πολλά χρόνια γάμου αν τιμούμε τον ή την σύντροφο μας με μια αληθινή αγκαλιά σε τέτοιο μοναδικό τόπο. Παράδειγμα για μίμηση για πολλά ζευγάρια που έχουν κλείσει δεκαετίες κοινής ζωής. Ξαναζωντανεύουν τη σχέση!

Και να πώς να μη νοιώθεις καλά, εδώ που τα λέμε. όταν έχει να αγναντεύεις ένα τέτοιο υπέροχο ορεινό τοπίο; Μερικά στοιχεία τώρα: Η λίμνη σχηματίστηκε το 1959 με την ολοκλήρωση του φράγματος στο νότιο άκρο της επί της αρχής του ποταμού Ταυρωπού ή Μέγδοβα, η ιδέα δε για την κατασκευή της αποδόθηκε στον στρατιωτικό και πολιτικό Νικόλαο Πλαστήρα.

Η λίμνη Πλαστήρα είναι ένα από τα πιο όμορφα στολίδια της Θεσσαλίας. Μπορεί να είναι τεχνητή αλλά μοιάζει να έχει «δέσει» απόλυτα με το φυσικό περιβάλλον γύρω της. Η λίμνη προσφέρει απλόχερα πολλές δραστηριότητες για τους δραστήριους (ποδηλασία, καγιάκ, ιππασία κ.α.) αλλά και στιγμές ηρεμίας και απόλαυσης για τους πιο χαλαρούς. Αυτό επέλεξαν και οι φίλοι μας. Ήθελαν ένα ήσυχο, ήρεμο περιβάλλον. Και το βρήκαν εδώ!

Οι αδελφές, Μαλάμω και Στασούλα φτιάχνουν κουλουράκια

Με την επιστροφή της Μαλάμως στο πατρικό μας και μαζί με τη Στασούλα, αποφάσισαν να φτιάξουν κουλουράκια στο φούρνο. Ίσως σας το έχω πει κι άλλη φορά, ότι δεν το έχω με την κουζίνα, παρ’ όλα αυτά χαίρομαι να καταναλώνω όλες αυτές τις λιχουδιές που είναι φτιαγμένες με πολύ αγάπη. Είναι λαδερά, αν μπορώ να διακρίνω και συνοδεύουν πολύ όμορφα τον πρωινό ή τον απογευματινό καφέ.

Η Στασούλα, μου τις έστειλε αυτές τις φωτογραφίες και μου επεσήμανε πως τα έφτιαξαν μαζί με τη Μαλάμω. Μπορώ να το φανταστώ αυτό. Έχω φάει και από των δυο τα χέρια, πράγματα και ξέρω πόσο νόστιμα είναι. Και δεν μιλώ με όρους ζαχαροπλαστική ή μαγειρικής, αλλά με ότι βγαίνει μέσα από την καρδιά, με πάρα πολύ αγάπη, οπότε είναι δυνατόν να μην έχουν επιτυχία; Αποκλείεται! Και αυτό είναι το μόνο βέβαιο.

Λέμε, μετά τις 15 του Νοέμβρη, αν το θέλει και ο Ιεχωβά, να κατέβουμε για κάνα δυο εβδομάδες στο χωρίο με τη Σούλα. Το επιθυμήσαμε! Και αυτό και τους ανθρώπους του. Πέντε χρόνια πάνε τώρα που έχουμε να κατέβουμε. Από το 2018! Και το θέλουμε πολύ. Ένα πρόσθετο κίνητρο είναι το γεγονός ότι αυτή την εποχή είναι εκεί και η Μαλάμω. Και θέλουμε να περάσουμε χρόνο μαζί. Έτσι έλεγα και με τον αδελφό μου Κωστή και δεν προλάβαμε. Δεν είναι τα πράγματα, έτσι κι αλλιώς στο χέρι μας.

Οι νέοι μουσικοί από την Ολλανδία μας ξεσήκωσαν!

Μπήκαν στη ζωή μας εντελώς ξαφνικά. Την προηγούμενη Παρασκευή το πρωί, ήμασταν στην πλατεία Κοραή και ξαφνικά ο τόπος γέμισε μουσικές. Ήταν η Συμφωνική Ορχήστρα δρόμου, με την ονομασία Ricciotti Ensemble, που είχε έρθει στο πλαίσιο της περιοδείας τους στην Ελλάδα με τίτλο Οδύσσεια (Odyssee)! Ε, δεν μπορούσα να καθίσω με σταυρωμένα τα χέρια. Πήγα κοντά και φωτογράφισα τα παιδιά… Και όπως βλέπετε, δεν ήμουν ο μόνος. Άλλοι ήταν καλύτερα εξοπλισμένοι.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, βρήκαμε γι’ αυτό το μουσικό σχήμα, περισσότερα πράγματα. Πρόκειται για ένα μουσικό σύνολο που μας ήρθε από την Ολλανδία στην Ελλάδα, για να μοιράσει απλόχερα χαρά μέσα από μία δωρεάν performance 43 μουσικών που κατέλαβαν τον πεζόδρομο στην πλατεία Κοραή, δίπλα στη είσοδο του Μετρό της Πανεπιστημίου. Και ήταν στην Ελλάδα από τις 27-30/10. Τα παιδιά ήταν απίθανα. Σκορπούσαν παντού κέφι και χαρά!

Η Οδύσσεια του Ricciotti. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιοδείας – μαζί με τον Matthijs Koene – επανάφεραν το φλάουτο στη μυθική χώρα καταγωγής του… την Ελλάδα! Η χώρα του ήλιου, της θάλασσας, του ούζου, του γύρου, του Δία και της Ήρας. Τα τελευταία χρόνια ήταν επίσης μια χώρα κρίσεων: Πολλοί πρόσφυγες φτάνουν, (σημείωναν στο τυπωμένο πρόγραμμα που μοίραζαν) η οικονομία δεν πάει καλά και οι φυσικές καταστροφές δεν αφήνουν ανέγγιχτο αυτό το μέρος της Ευρώπης.

Έφεραν με τη μουσική τους, άνεση, κέφι και διάθεση για ζωή. Τόσο που, άλλη καλλιτέχνες του δρόμου που έπαιζαν στην πλατεία Κοραή την ίδια ώρα σταμάτησαν και υποκλίθηκαν στην τέχνη τους. Ξεκίνησαν την περιοδεία τους από την Ολλανδία στις 22 και 23 Οκτωβρίου. Και μετά ήρθαν Ελλάδα. Έτσι για να τους χαρούμε εμείς, που βρεθήκαμε για άλλη δουλειά στο συγκεκριμένο σημείο και το χαρήκαμε ιδιαίτερα. Τι κίνηση, τι μπρίο είχαν τα παιδιά και ο μαέστρος τους. Εγώ που σπάνια τραβώ βίντεο, πέρα από τις φωτογραφίες, αυτή τη φορά το έκανα…