Ας ρίξουμε μια ματιά στα χιονισμένα Ανώγεια που αγαπάμε
Ένα από τα πιο γνωστά χωριά στην Κρήτη είναι τα Ανώγεια. Πρόκειται για ένα ορεινό χωριό σκαρφαλωμένο στον Ψηλορείτη ή Ορος Ιδη. Δείτε τα χιονισμένα, όπως τα φωτογράφισε ο Alfa Pezis για την ομάδα «Meteo Hellas» στα σύνορα Ηρακλείου Ρεθύμνου, ακολουθώντας τη διαδρομή του Δρόμου της Μύγας. Τέτοια ονόματα, μόνο οι Ανωγειανοί θα μπορούσαν να δώσουν.
Ο Δρόμος της Μύγας είναι μια σύντομη πεζοπορική διαδρομή λίγα χιλιόμετρα μετά τα Ανώγεια. Είναι μια κυκλική διαδρομή 2,5 χιλιομέτρων, που ανηφορίζει παράλληλα με το Φαράγγι της Μύγας και σας επιτρέπει να απολαύσετε μια σύντομη βόλτα διάρκεια μιας ώρας περίπου, στις πλαγιές του Ψηλορείτη.
Το περίεργο όνομα “Δρόμος της Μύγιας” (μύγια λέγεται η μύγα στην Κρητική διάλεκτο) οφείλεται στο μύθο που αναφέρει ότι μύγες πολλές μαζεύτηκαν γύρω από το πτώμα ενός θεριού, που σκότωσε πριν πολλά χρόνια ένας Ανωγειανός, δίπλα σε μια βρύση στην περιοχή αυτή.
Οι φωτογραφίες μας δείχνουν το χιονισμένο τοπίο στην καρδιά του χειμώνα, αλλά χωρίς πολύ χιόνι κάτι που είναι συχνό στην περιοχή γύρω από τα Ανώγεια. Σίγουρα αν πάτε την εποχή της άνοιξης, οι ανθισμένοι θάμνοι και τα αγριολούλουδα θα κάνουν την διαδρομή σας ομορφότερη και το τοπίο πιο γλυκό.
Αγριοβιολέτα, Malcolmia graeca και άλλα αγριολούλουδα
Η μαλκόλμια είναι μονοετές ή εποχιακό ανθοφόρο φυτό που προτιμά τις βραχώδεις περιοχές. Η Αγριοβιολέτα είναι ένα από τα ωραιότερα αγριολούλουδα αυτής της εποχής. Την ανάρτηση μ’ αυτά τα υπέροχα αγριολούλουδα έκανε ο Σταύρος Αποστόλου στην ομάδα “Natura Hellenica”. Όλες οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί σε μια βόλτα του, στο όρος Αιγάλεω,
Το Muscari pulchellum Μούσκαρι, το όμορφο είναι ενδημικό της Στερεάς Ελλάδας, της Νοτιανατολικής Πελοποννήσο και του Δυτικό Αιγαίο, φύεται σε άγονες, βραχώδεις τοποθεσίες και φρυγανότοπους από τα χαμηλά υψόμετρα μέχρι τα 1350 μέτρα. Το όνομα του γένους, Muscari, προέρχεται από την λατινική λέξη musk, το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από την ελληνική λέξη “μόσχος” (μοσχοβολιά) και αναφέρεται στο έντονο άρωμα των λουλουδιών.
Το Onosma frutescens, Όνοσμα το θαμνώδες είναι ενδημικό, με εξάπλωση σε Στερεά Ελλάδα,Θεσσαλία, Πελοπόννησο και Ανατολικό Αιγαίο φύεται σε βραχότοπους, σε θαμνότοπους, σε ξέφωτα δασών σε υψόμετρο 0-1500 μέτρα. Επιστημονική ονομασία: Onosma frutescens Lam. 1792. Ελληνική ονομασία: Όνοσμα το θαμνώδες. Κοινές ονομασίες: Ξυλόθρουμπο, Mελίχορτο, Αμπελοφράχτης, Ξυλόθρουμπο, Golden drop.
Έχετε προσέξει τον αρχαιολογικό χώρο στην πλ. Κοτζιά;
Ο αρχαιολογικός χώρος της Πλατείας Κοτζιά βρίσκεται έναντι του Δημαρχείου της πόλης των Αθηνών. Τα ευρήματα στην περιοχή ήταν πυκνά και σημαντικά, καθώς ο χώρος αυτός βρίσκεται αμέσως έξω από την οχύρωση της κλασικής Αθήνας, τμήμα της οποίας έχει αποκαλυφτεί και διατηρηθεί στο κτήριο της Εθνικής Τράπεζας και στον πεζόδρομο της οδού Αιόλου.
Οι ανασκαφές έφεραν στο φως τρεις αρχαίους δρόμους, πυκνό νεκροταφείο που καλύπτει ευρύ χρονολογικό φάσμα από τους πρωτογεωμετρικούς (9ος αιώνας π.Χ.) έως και τους υστερορωμαϊκούς χρόνους (3ος αιώνας μ.Χ.), μεγάλο συγκρότημα εργαστηρίων κεραμικής των ύστερων Ρωμαϊκών χρόνων (τέλη 3ου – 4ος αιώνας μ.Χ.) και πολλά οικιστικά κατάλοιπα.
Το κεντρικό τμήμα του αρχαιολογικού χώρου διασχίζει τμήμα μιας βασικής οδικής αρτηρίας που ξεκινούσε από τις πύλες του αρχαίου τείχους (Εθνική Τράπεζα) και οδηγούσε προς τους βόρειους δήμους της Αττικής. Πρόκειται για τη γνωστή Αχαρνική οδό. Ο δρόμος αυτός, όπως προκύπτει από τη στρωματογραφική έρευνα των οδοστρωμάτων, χαράχτηκε μετά το 480 π.Χ. με έντονη χρήση κατά τον 5ο αιώνα π.Χ.
Ανάγκη να πάμε λίγο, στο Βανκούβερ BC, του Καναδά
Η φίλη μας Potoula Kounoupi έκανε, πριν δυο μέρες, μια ανάρτηση στο Facebook από το Βανκούβερ BC, του Καναδά όπου είχε πάει για επίσκεψη, προκειμένου να δει τη μητέρα της η οποία μένει εκεί. Και η Ποτούλα, στον Καναδά μένει, αλλά από την άλλη μεριά της αχανούς χώρας της βόρειας Αμερικής, την περιοχή του Κεμπέκ.
Από τη βόλτα της, ανέβασε τις σημερινές φωτογραφίες… Και άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου της μνήμης. Θα μιλήσω για μένα που αν και τη γνώρισα αυτή την περιοχή για λίγο, μόλις 15 μέρες καθίσαμε το 2015, πριν οκτώ χρόνια, μπήκε μέσα στην καρδιά μου. Και πώς δεν θα γίνονταν έτσι τα πράγματα, με τόσο όμορφα μέρη;
Είναι και τα παιδιά της Σούλας, η Έστερ και ο Κώστας με τις οικογένειες τους, που μένουν εκεί και μας λείπουν, τόσο η Άννυ όσο και ο Στηβ. Μακάρι να ήμασταν πιο κοντά και να ήταν καλύτερα τα οικονομικά μας. Πολύ θα θέλαμε να ξαναπάμε και να τους δούμε για λίγο. Ελπίζω το φετινό καλοκαίρι να πάνε όλα καλά και να έρθουν, όπως προγραμματίζουν.
Προσμένοντας, λοιπόν, ας πάρουμε μια γεύση από την περιοχή τους, μέσα από τις φωτογραφίες που ανέβασε η Ποτούλα, στη βόλτα της… Η θάλασσα που βλέπετε είναι η άκρη του Ειρηνικού Ωκεανού που καταλήγει εκεί. Και είναι πανέμορφα, όπου και να κοιτάξεις. Η φύση και η ατμόσφαιρα πεντακάθαρη, τέτοια που σε κάνει ακόμα να ελπίζεις για κάτι καλύτερο.
Πώς μας χειραγωγούν μέσα από τους μηχανισμούς τους
Ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις, θέτουμε, στο δημοσίευμα των «Επισημάνσεων», που αναμένεται να δημοσιευτούν αύριο, Σάββατο, στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ. Δεν μας ήρθε τυχαία η έμπνευση. Αποτελεί συνέχεια των σκέψεων που έχουν να κάνουν με την καταγραφή και τον σχολιασμό της επικαιρότητας. Και έχουν να κάνουν, επίσης, με τις τόσες γιορτές, ανάμεσα τους και η Τσικνοπέμπτη, με τις οποίες γεμίζουν “χαρά” τη ζωή των ανθρώπων…
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 18/2/2023
Με αφορμή τον πρόσφατο μεγάλο διπλό σεισμό σε Τουρκία και Συρία άρχισε μια κουβέντα σε σχέση με τη στατικότητα των κτιρίων στη χώρα μας, ειδικά των σχολικών μονάδων που στεγάζουν νέες, παιδικές ψυχές. Και κρατήσαμε τη δήλωση του κ. Λέκκα ο ποίος ανέφερε ότι «μέσα από ένα πρόγραμμα που έχουμε ξεκινήσει με το υπουργείο Παιδείας και Πολιτικής Προστασίας, θα ακτινογραφήσουμε όλα τα σχολεία της χώρας».
Όπως σημείωσε, μιλώντας στο Mega «το κάθε σχολείο θα έχει την ταυτότητα του, το σχέδιο του και θα κάνει ασκήσεις, ώστε όταν εκδηλωθεί μία σεισμική δραστηριότητα να υπάρχει ετοιμότητα».
Για την Τουρκία σημείωσε πως «υπάρχουν δεκάδες βίντεο που μπορούμε να μελετήσουμε επιστημονικά, για να δούμε σε πραγματικό χρόνο τι έγινε. Έχουμε πάρει χιλιάδες εικόνες με καταρρεύσεις κτιρίων» είπε και πρόσθεσε πως «μαζί με τον κ. Καρύδη που συνόδευε τη αποστολή έχουμε πλήρη εικόνα της τυπολογίας των ζημιών στις κατασκευές».
Ωραία τα μεγάλα λόγια που γίνονται με αφορμή τους καταστροφικούς σεισμούς, σχετικά κοντά μας. Κι επειδή ο φόβος είναι ένα απολύτως φυσιολογικό συναίσθημα, είναι λογικό να μπαίνουν τέτοιοι προβληματισμοί. Αρκεί όμως να μη μένουν εκεί.
Αρκεί να κάνουν και το επόμενο βήμα και να προχωρούν σε πράξεις. Από αυτά έχουμε ανάγκη, από τα έργα και όχι από τις δηλώσεις. Από αυτές έχουμε και με το παραπάνω.
Θα το έχετε προσέξει, καθώς μπήκαμε ήδη σε προεκλογική περίοδο και ας μην έχει οριστεί τυπικά η ημερομηνία των εκλογών. Ξαφνικά οι ηγέτες των μεγάλων πολιτικών σχηματισμών θα μας «αγαπήσουν» πολύ, θα σκύψουν πάνω για τις ανάγκες της κάλπη, θα «δουν» τα προβλήματα και θα υποσχεθούν λύσεις, άμεσες και καθαρές.
Μην τους πιστεύεται. Τα ίδια κάνουν κάθε φορά. Παίρνουν την ψήφο, όσων ακόμα τους εμπιστεύονται και «δεν σε είδα, δεν σε ξέρω», μετά…
Δηλώσεις κάτω από τη σκόνη της πολιτικής, χωρίς καμιά αξία. Και η ίδια η ιστορία το έχει δείξει, διαχρονικά, αυτό. Ο σημερινός σεισμός ως πρόβλημα, αύριο θα ξεχαστεί. Αλίμονο μόνο σε εκείνους τους ανθρώπους που ζουν στο πετσί τους τις επιπτώσεις του.
Θα βγουν μπροστά, άλλα πιο σοβαρά ζητήματα. Κι αν δεν βγουν από μόνα τους, για κάτι τέτοιες ώρες συντηρούν τους μηχανισμούς των ΜΜΕ, έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων που ξέρουν καλά και είναι εκπαιδευμένοι για να δημιουργούν θέματα που θα αποπροσανατολίζουν τους ανθρώπους από τα πραγματικά τους προβλήματα.
Διότι ξέρουν καλά πως η πείνα, η ανομία και η συντήρηση πάση θησεία της ύπαρξης κοινωνικών τάξεων. θα είναι πάντα εδώ κι εκείνοι μπορούν να επωφελούνται τα μέγιστα από τους «πάντα ευκολόπιστους και πάντα προδομένους» που αποτελούν και τη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου ο οποίος αρνείται να ερευνήσει, να μάθει και να κρατήσει μια σταθερή στάση απέναντι σε πράγματα και καταστάσεις. Στην πραγματικότητα, θέλουν να περνά ο καιρός με κάποια φιλοδωρήματα που απλά «χρυσώνουν» προσωρινά το χάπι της… ευτυχίας, για να είναι σε θέση να τους εκμεταλλεύονται.
Το ερώτημα για έναν άνθρωπο που έχει μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια, είναι για πόσο θα επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Και τι κάνουν για να σταματήσουν να πέφτουν θύματα της μοιρολατρίας τους; Καιρός να θέσουμε όλα αυτά στο εαυτό μας για προβληματισμό και να πάρουμε θέση.
Επιβάλλεται για νοήμονα πλάσματα, όπως είμαστε οι άνθρωποι. Είναι υποχρέωση μας να το αντιληφθούμε αυτό όσο πιο γρήγορα γίνεται. Εκτός κι αν θέλουμε να είμαστε τα «αιώνια» θύματα κάποιων καπάτσων και μας αρέσει να μας χειραγωγούν κατά το συμφέρουν τους. Θέλουμε; Μην περιμένουμε από κάποιον άλλον να μας δώσει αυτή την απάντηση. Εμείς πρέπει να απαντήσουμε με ειλικρίνεια και ευθύτητα στον εαυτό μας. Όσο είναι καιρός.
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 18/2/2023 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Μια ταβέρνα που κλείνει, μια ιστορία τόσο ανθρώπινη…
Ονομάζεται η “Ταβέρνα των Φίλων”. Είναι γωνία Άργους και Αλαμάνας… Σε μια ήσυχη γειτονιά της Αθήνας, τον Κολωνό. Μου έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή που μετακόμισα στην περιοχή. Τη δούλευαν, τότε, κάποιοι ηλικιωμένοι άνθρωποι. Δεν είχε ποτέ αυτό που λέμε κοσμοσυρροή, αλλά μερικά τραπεζάκια είχαν τις παρέες τους.
Καμιά φορά πηγαίναμε κι εμείς. Ήταν δίπλα μας, κοντά μας και έκανε κάτι ωραίες μπριζόλες στα κάρβουνα. Έτσι ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι. Μέχρι που ήρθε ο Covid-19 και όπως διέλυσε τόσες και τόσες επιχειρήσεις, έβαλε μια ταφόπλακα και σ’ αυτή την ταβέρνα. Μέχρι που μια μέρα πριν έξι μήνες περίπου την είδαμε να ξανανοίγει. Άλλοι άνθρωποι, νεότεροι, ήρθαν να τη λειτουργήσουν.
Είναι αλήθεια ότι το πάλεψαν με αξιοπρέπεια… Είχαν και ντελίβερι, βγήκαν και από τα κρέατα μόνο, έβαλαν και ψαρικά, αλλά δεν κατάφεραν να ορθοποδήσουν. Πριν δυο τρεις μέρες που περάσαμε από εκεί, είδαμε ότι έβαλαν πωλητήριο. Πωλείται λοιπόν, όπως είναι, η “Ταβέρνα των φίλων” και για να δούμε, θα βρεθεί ο άνθρωπος που θα τολμήσει να την ξεναλειτουργήσει και να την κάνει κερδοφόρα;
Μια βόλτα, χειμωνιάτικα, στο πάρκο του λόφου Κολωνού
Ο λόφος Κολωνού, δεν είναι μακριά από το σπίτι μας. Και αποτελεί για μας έναν καλό προορισμό, όταν θέλουμε να κάνουμε το περπάτημα μας μέσα στο πράσινο, σε ένα όμορφο και ήσυχο περιβάλλον που βρίσκεται μέσα στην πόλη. Ονομάζεται και Ίππιος (ή Ίππειος) Κολωνός, βρισκόταν στην πεδιάδα του Κηφισού, 10 στάδια (2 χλμ) προς βορράν του Διπύλου και ήταν κατάφυτος από ελαιόδεντρα.
Λεγόταν Ίππιος, γιατί εκεί βρισκόταν ο ναός του Ιππίου Ποσειδώνα, προστάτης του δήμου, που καταστράφηκε από τον Αντίγονο Γονατά το 265 π.Χ.. Στα νεότερα χρόνια, ο Γερμανός αρχαιολόγος Λούντβιχ Ρος (Ludwig Ross, 1806 – 1859), που επισκέφτηκε την Αθήνα στα 1832-33, δίνει μια εύγλωττη περιγραφή του Κολωνού στις Αναμνήσεις του.
“Ο Κολωνός είναι ένας χαμηλός λόφος στην απόσταση απ’ την πόλη που δίνει ο Θουκυδίδης – 10 στάδια – με μια ωραία ασυνήθιστη θέα, κατά το δειλινό, προς την πόλη, την Ακρόπολη, ολόκληρη την παραλία του ακρωτηρίου Κόλλια, ως κάτω τον Πειραιά και πάνω από αυτόν, με φόντο τη βαθυγάλαζη θάλασσα, την Αίγινα και, στο βάθος, τις μαλακά αναδυόμενες ακτές της Αργολίδας”.
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς, Βασίλη και Μάχη, καλοί μας φίλοι!. Ο Ιεχωβά να σας το ανταποδώσει κατά το μέτρο του…