Η νεραγκούλα μπορεί να κάνει τον κήπο μας πιο όμορφο…
Το Adonis cretica ή αλλιώς νεραγκούλα, είναι ένα είδος φυτού νεραγκούλας που περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Ernst Huth και δόθηκε το σημερινό του όνομα από τους M. Imam, J. Chrtek και Z. Slavikova. Το Adonis cretica ανήκει στο γένος Adonis και στην οικογένεια της νεραγκούλας. Έτσι, για να μαθαίνουμε τα φυτά γύρω μας.
Η νεραγκούλα ή ρεναγκούλα είναι πολυετές κονδυλώδες καλλωπιστικό φυτό που συνήθως καλλιεργείται ως ετήσιο. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες νεραγκούλας που μας χαρίζουν πλούσια ανθοφορία, σε διάφορα χρώματα, όπως κίτρινο, πορτοκαλί, κόκκινο, ροζ και λευκό. Οι φωτογραφίες σ’ αυτό το δημοσίευμα είναι του διαδικτυακού μας φίλου Marinos Gogolos δημοσιευμένες στην ομάδα “GreekFlora” και είναι από το Ηράκλειο Κρήτης…
Η νεραγκούλα φυτεύεται με κόνδυλους την εποχή του φθινοπώρου για να μας χαρίσει τα υπέροχα λουλούδια της μέσα στην άνοιξη. Οι κονδυλόμορφες ρίζες της, μάλιστα, ξεχωρίζουν για το χαρακτηριστικό σχήμα τους που μοιάζει με πόδια χταποδιού. Να σημειώσουμε επίσης πως τα λουλούδια της νεραγκούλας, μπορούν να διατηρηθούν σε βάζο για αρκετό χρονικό διάστημα αφού τα κόψουμε.
Ας δούμε μια κουμαριά, πώς είναι αυτό τον καιρό με καρπό
Η κουμαριά ή Άρβουτος η κοινή (επιστ. Arbutus unedo L. είναι αειθαλής μεγάλος θάμνος ή μικρό δέντρο, με ευρεία εξάπλωση στην περιοχή της Μεσογείου έως τη δυτική Γαλλία. Μας αρέσει πολύ ως άγριο φυτό. Και οι καρποί της επίσης, όταν είναι ώριμοι, είναι γευστικά υπέροχοι!. Τα έχουμε δει μόνοι μας και τα έχουμε καταγράψει και στο παρελθόν. Δείτε ΕΔΩ. Νοέμβρης του 2014…
Τις φωτογραφίες στη σημερινή δημοσίευση τις έχει τραβήξει η διαδικτυακή μας φίλη, Παναγιώτα Μακρυγιάννη και τις έχει ανεβάσει στην ομάδα «Αγαπώ τα φυτά»… Η κουμαριά είναι φυτό με ελάχιστες απαιτήσεις, αναπτύσσεται σε ξηρές και πετρώδεις πλαγιές. Πλούσιο και βαθύ, το έρπον ριζικό της σύστημα εκμεταλλεύεται την υγρασία του εδάφους, ενώ παράλληλα το προστατεύει από τη διάβρωση. Δείτε κι ΕΔΩ φρούτα εποχής, ανάμεσα τους και κούμαρα.
Το ύψος της κυμαίνεται συνήθως από 2–3 μ. αλλά μπορεί να φτάσει έως και 12 μέτρα. Η αλήθεια είναι ότι τόσο μεγάλη κουμαριά, δεν έχω δει, ποτέ ως τώρα. Ο φλοιός της είναι καστανόχρωμος, ρυτιδωμένος και τραχύς, χαρακτηρίζεται δε από σφαιρικούς αδενώδεις καρπούς. Δείτε ΕΔΩ άλλο ένα δημοσίευμα από το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που κάναμε από το μακρινό 2010.
Λουλούδια! Μια ομορφιά, καθώς ολοκληρώνεται ο χιονιάς
Καθώς ολοκληρώνεται ο χιονιάς ή τουλάχιστον έτσι αντιλαμβανόμαστε να συμβαίνει, ας μείνουμε ακόμα λίγο σε κάποιες υπέροχες φωτογραφίες που βρήκαμε στο διαδίκτυο, τις προηγούμενες μέρες και τις κρατούσαμε φυλαγμένες για μια τέτοια ώρα. Και τι πιο όμορφο από μια αμυγδαλιά χιονισμένη. Φωτογραφία της Spyridoyla Geraniotaki από την ομάδα “Αγαπώ τα φυτά.
“Μια χιονισμένη καλημέρα από μένα και τις όμορφες τσιντόνιες μου!” Η Kallianou SofiaΗ τα λέει αυτά στην ομάδα “Αγαπώ τα φυτά”, από την οποία και πήραμε την υπέροχη φωτογραφία που βλέπετε… Η τσιντόνια, είναι ένας χαμηλός αγκαθωτός θάμνος με καταγωγή από την Ιαπωνία. Aνθεκτικότατη στην ξηρασία αλλά και τις χαμηλές θερμοκρασίες,
Να και μια υπέροχη φωτογραφία του Stefanos Korvesis από την Κύμη. Ονομάζεται λούπινο και είναι φυτό που ανήκει στην υποοικογένεια των ψυχανθών στο γένος Lupinus. Υπάρχουν 300 είδη του φυτού και φύεται σε περιοχές της παραμεσόγειας Ευρώπης, της Ασίας και της Βόρειας Αμερικής. Φανταστικό, με τα χιόνια πάνω του
Ας κρουσταλλιάζουν τα νερά των φύλλων στην άκρη να μοιάζουνε τα κρύσταλλα, με διαμαντένιο δάκρυ, χειμώνα έχουμε! Μια χειμωνιάτικη φωτογραφία του Peggy Livaniou που μας δείχνει ξεκάθαρα τι ακολουθεί το χιονιά και μας υπενθυμίζει ότι καλά είναι όλα αυτά, αλλά για την ασφάλεια μας πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν κυκλοφορούμε.
Να σας πάμε λίγο στη χιονισμένη Εύβοια, είναι μοναδική
“Σε ένα πρόσκαιρο άνοιγμα του καιρού”, έτσι προλογίζει τη φωτογραφία του από τη Στενή της Εύβοιας ο Γιάννης Αρδίτζογλου καθώς την “ανεβάζει” στην ομάδα “Προώθηση της Εύβοιας”… Η Στενή Δίρφυος, είναι ημιορεινό χωριό του Δήμου Διρφύων – Μεσσαπίων της Εύβοιας, χτισμένη στις νότιες πλαγιές του όρους Δίρφυ, σε υψόμετρο 400 μέτρων.
“Χιόνι… και στα φτωχικά!” Λέει η Χαρά Μαλεκάκη στη φωτογραφία που δημοσιεύει στην ομάδα “Ελεύθεροι φωτογράφοι” και αφορά τη Χαλκίδα… Σύμφωνα με την ειδησεογραφία ένα δύσκολο 48ωρο πέρασε η πόλη η οποία αντιμετωπίζει την κακοκαιρία «Μήδεια», που άφησε τις βόρειες περιοχές με παγετό και συνέχισε «χτυπά» Αττική, Εύβοια, Σποράδες και Κρήτη.
Η Λίμνη Βόρειας Εύβοιας χιονισμένη σε μια φωτογραφία της Angeliq Papa δημοσιευμένη στην ομάδα “ομορφιές του κόσμου”. Η Λίμνη, είναι μια γραφική κωμόπολη της βόρειας Εύβοιας, που βρίσκεται κοντά στην αρχαία πόλη Ελύμνιον, η οποία αναφέρεται στα έργα του Σοφοκλή. Αποτελεί τοπική έδρα του διευρυμένου δήμου Μαντουδίου – Λίμνης – Αγίας Άννας, Νεός Πύργος.
Νέος Πύργος. Δήμος Ιστιαίας Αιδηψού Βόρεια Εύβοια σε μια φωτογραφία επίσης της Angeliq Papa δημοσιευμένη στην ομάδα “ομορφιές του κόσμου”. Μετά τους Ωρεούς και σχεδόν κολλητά συναντάμε τον Νέο Πύργο με την παραλία του. Μεγάλη, με άμμο και ψιλό χαλίκι, η παραλία αυτή αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή για μπάνιο. Το καλοκαίρι βέβαια, όχι αυτή την εποχή! Δείτε εδώ, το χιόνι φτάνει ώς τη θάλασσα!
Ο χιονιάς ως πειρασμός και ένας σεισμός που προσγειώνει
Δύσκολοι καιροί… Να έχει ένα κρύο σαν αυτό που βιώνουμε όλοι αυτή την εποχή και άνθρωποι γύρω μας, δίπλα μας, να ζουν τις πιο εφιαλτικές στιγμές της ζωής τους. Τι να χαρείς από το χιόνι, όσο καλή διάθεση κι αν έχεις;
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 11/2/2023
Το έχω γράψει πολλές φορές ως τώρα και είναι και μια εξήγηση σε εκείνους που βλέπουν πως διαθέτουμε χρόνο συζητώντας για το χιόνι που τρόμαξε αρκετούς συνανθρώπους μας τη βδομάδα που πέρασε. Όχι, εμάς δεν μας τρόμαξε καθόλου! Το αντίθετο, λυπηθήκαμε που δεν το είδαμε στρωμένο στον τόπο που μένουμε.
Από τα παιδικά μου χρόνια, ίσως επειδή το χιόνι στην Κρήτη ήταν σπάνιο, κάναμε σαν τρελά, όταν βλέπαμε στο χωριό να αρχίζει να χιονίζει και να το στρώνει. Η χαρά μας ήταν μεγάλη, όπως και όλων των παιδιών που δεν βλέπουν τα πράγματα με τη λογική, αλλά και με το συναίσθημα.
Αγαπούσαμε και συνεχίζουμε να αγαπούμε τέτοιες στιγμές, αδιαφορώντας για τις συνέπειες από το κρύο και την παγωνιά. Αυτά είναι δουλειά της λογικής κι εμείς τότε είχαμε κόψει κάθε σχέση μαζί της.
Παραδόξως και ενώ μεγαλώνοντας θα περίμενε κανείς να αντιμετωπίζουμε διαφορετικά τα πράγματα, εμείς συνεχίσαμε απτόητοι στην ίδια γραμμή. Τρέμει η καρδιά μας από συγκίνηση, κάθε φορά που βλέπουμε να το στρώνει το χιόνι. Και αυτό το «πετάρισμα», είναι μάλλον υγεία, οπότε προσπαθούμε να το διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.
Έτσι λοιπόν στο σημερινό σημείωμα μας, συνειδητά δεν θα μιλήσουμε για τα προβλήματα που καταγράφηκα από το καιρικό και δεν ήταν λίγα. Αυτό είναι δουλειά των ειδησεογραφικών σελίδων με προνομιακό πεδίο τις ιντερνετικές εκδόσεις. Σε ένα κομμάτι σχολιογραφικό, όπως αυτό, θα περιοριστούμε στην ομορφιά του φαινομένου που μπορεί να μη ζήσαμε από κοντά φέτος, μιας και στο μέρος που μένουμε δεν χιόνισε, αλλά το βιώσαμε μέσα από τους διαδικτυακούς φίλους μας. Κι αυτό, κάτι είναι…
Από την άλλη, ήρθε και ο σεισμός στην Τουρκία και τη Συρία και μας πήρε ένα μεγάλο μέρος αυτής της χαράς. Χιλιάδες νεκροί, ξεπέρασαν τις 15.000 και άλλοι τόσοι εγκλωβισμένοι σε πολυκατοικίες, που έπεσαν σαν χάρτινα κουτιά. Οι σεισμικές δονήσεις ήταν αρκετά ισχυρές. 7,8 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ φέρνουν την απόλυτη καταστροφή. Και όλα αυτά με το χιόνι και την παγωνιά, να είναι παρούσα.
Ξέρουμε τι σημαίνει σεισμός. Έχουμε ζήσει κι εμείς στη χώρα μας ανάλογα φαινόμενα στο παρελθόν και ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον. Ο άνθρωπος είναι πολύ αδύναμος κάτι τέτοιες ώρες. Ιδιαίτερα, αν όπως στην Τουρκία και στη Συρία, τους «πιάσει» στον ύπνο.
Προσπαθώ να μπω στα… παπούτσια αυτών των ανθρώπων που με τέτοιο χιονιά, είναι αναγκασμένοι να ζουν στα αυτοκίνητα τους, αφού δεν έχουν οργανώσει ακόμα καταυλισμούς με τα στοιχειώδη πράγματα που έχει ανάγκη όποιος πρέπει να ζήσει εκεί. Τρομερό και μόνο σαν σκέψη!
Κι απ’ την άλλη, λυπάμαι εκείνους που τέτοιες ώρες, ζώντας στον μικρόκοσμο τους, βγάζουν τον εθνικισμό τους με τον πιο λάθος τρόπο. Είναι δυνατόν να βάζεις σε άλλη ζυγαριά τη ζωή του Έλληνα και σε άλλη τη ζωή του Τούρκου ή του Σύριου;
Οι χαμηλές θερμοκρασίες μας κράτησαν μέσα αυτόν τον καιρό. Παρατεταμένη αγωνία και πολύ κρύο. Αναγκαστήκαμε να αναβάλουμε πολλές από τις δραστηριότητες μας. Ευκαιρία για λίγη ενδοσκόπηση. Όλοι το χρειαζόμαστε αυτό, από καιρό σε καιρό.
Ας το δούμε λοιπόν όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται. Όμορφα είναι τα χιόνια, με την προϋπόθεση ότι είμαστε σε θέση να τα απολαύσουμε και όταν δεν προσθέτουμε και άλλα προβλήματα, σε όλα όσα ήδη έχουμε. Και δεν είναι και λίγα, εδώ που τα λέμε…
Για άλλη μια φορά θα λέμε τη μεγάλη αλήθεια, πως δεν υπάρχει πιο σπουδαίο από το να είμαστε καλά στην υγεία μας. Αν αυτό συμβαίνει, θα βρούμε τους τρόπους για να ζήσουμε όμορφα και να απολαύσουμε κάθε στιγμή, όπου κι αν είμαστε, με χιόνια ή μη.
Ένας χειμώνας που μας πήγε πολύ ήπια και περίμενε τον Φλεβάρη για να μας δείξει τα «δόντια» του και να δηλώσει με εμφαντικό τρόπο την παρουσία του. Θα περάσει κι αυτό, όπως και τόσα άλλα πράγματα στη ζωή μας. Και θα μοιάζει σαν ένα κακό παρελθόν.
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Χιονισμένη Κρήτη, μη ξεχνάμε και την ιδιαίτερη πατρίδα
Ο Βαγγέλης Φανουράκης δημοσίευσε αυτή τη χαρακτηριστική φωτογραφία, στην ομάδα “Κρήτη μου όμορφο νησί”. Δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση που αυτός ο χιονάνθρωπος έχει φτιαχτεί με τα χαρακτηριστικά ενός ντόπιου κρητικού. Ο καλλιτέχνης, σε κάθε περίπτωση, έχει χιούμορ! Απαραίτητη και η ρακή στην ποσότητα μιας νταρμιτζάνας.
To Τζερμιάδο, στο οροπέδιο Λασιθίου, χιονισμένο σε μια φωτογραφία του Μανώλη Παντατοσάκη δημοσιευμένη στην ομάδα “Κρήτη μου όμορφο νησί”… Μαθημένοι πια οι κάτοικοι των ορεινών περιοχών του Λασιθίου στα χιόνια, είναι σε ετοιμότητα και για τα χτυπήματα του χιονιά. Χιονισμένα λοιπόν και τα ορεινά του νομού Λασιθίου, χωρίς προβλήματα στην κυκλοφορία
Ο Βαγγέλης Φανουράκης έχει ανεβάσει κι αυτή τη φωτογραφία στην ομάδα “Κρήτη μου όμορφο νησί” με την ένδειξη, Ανώγεια. Η κακοκαιρία «Μπάρμπαρα» έχει προκαλέσει πυκνή χιονόπτωση στα ορεινά της Κρήτης, τα τελευταία 24ωρα. Χαρακτηριστικές είναι οι εικόνες από τα Ανώγεια, όπου το χιόνι έχει σκεπάσει τα πάντα, δημιουργώντας ένα μαγευτικό χειμωνιάτικο σκηνικό.
Το φυλάκιο του Εθνικού Δρυμού Σαμαριάς δημοσιευμένο στην ίδια ομάδα… Από το κέντρο πληροφόρησης για τα Λευκά Όρη και τον εθνικό δρυμό, μαθαίνουμε ότι, μέχρι τις άλλες κτιριακές εγκαταστάσεις που υπάρχουν εκεί, ο χώρος στάθμευσης οχημάτων, αλλά και το φυλάκιο έχουν σκεπαστεί κάτω από τα χιόνια.
Πώς είναι να βλέπεις το χωριό σου σ’ αυτή την κατάσταση;
Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ δεν ακολουθεί πια καθαρή δημοσιογραφική γραμμή. Ολοκλήρωσε την πορεία στο επάγγελμα, αλλά πότε – πότε είναι σε θέση να κάνει βουτιές στο παρελθόν, όπως τώρα. Με αφορμή τους σεισμούς στην Τουρκία και τη Συρία και με τη βοήθεια φίλου από εκείνα τα μέρη που σήμερα ζει στην Γερμανία, γράφτηκε αυτό το σημείωμα.
Δείχνει το χωριό του φίλου μου, το Τοκατσλί (τουρκικά: Tokaçlı) είναι χωριό στην επαρχία Αλτινοζού της επαρχίας Χατάι, στην Τουρκία. Το Tokaçlı βρίσκεται περίπου 26 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της επαρχιακής πρωτεύουσας Αντιόχεια και 2 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Altınözü. Έτσι είναι σήμερα, τραυματισμένο από τους σεισμούς.
Το Tokaçlı είχε πληθυσμό 549 κατοίκων στα τέλη Δεκεμβρίου 2009. Ο πληθυσμός αποτελείται κυρίως από Ελληνορθόδοξους Άραβες. Το Tokaçlı είναι το μοναδικό χριστιανικό αραβικό χωριό στην Τουρκία. CNEYDO στα αραβικά, σημαίνει παράδεισος. Πραγματικά είναι ένας επίγειος παράδεισος, αν κάποιος πάει εκεί, δεν θέλει να φεύγει!
Αλλά δυστυχώς όταν συμβαίνει κάτι δυσάρεστο, όπως ο σεισμός και βλέπεις το μέρος που γεννήθηκες, μεγάλωσες και έζησες τα πιο όμορφα παιδικά χρόνια που μπορεί να ζήσει ένα παιδί, να γκρεμίζεται. Σίγουρα αυτό σε θλίβει! Όμως οι άνθρωποι εκεί είναι αγωνιστές και θα βοηθήσουν ο ένας τον άλλον, έτσι ώστε να τα ξανακτίσουν από την αρχή!
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς, Βασίλη και Μάχη, καλοί μας φίλοι!. Ο Ιεχωβά να σας το ανταποδώσει κατά το μέτρο του…