Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Γειά σας αγαπημένοι φίλοι μας Νικόλα και Σούλα. Η αλήθεια είναι ότι μας έχει κλέψει την καρδιά η γλυκιά μας…
Καλό απόγευμα
αγαπητέ φίλε...και αδελφέ μου ήσασταν όμορφη παρέα μαζί με την υπέροχη Σούλα σου, και στην φωτογραφία όσοι είναι ήταν μια…
Και για μας, φίλε Βασίλη, είναι τιμή! Οι καιροί είναι δύσκολοι και όλοι έχουμε ανάγκη από καθαρούς και ειλικρινείς ανθρώπους…
Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Ετήσια, γιορτάζουν τη γυναίκα, υμνώντας την. Και μετά;
Θύμα εκμετάλλευσης, η γυναίκα, έχουν φροντίσει όσοι μοιράζουν… γιορτές, να της δώσουν κι αυτής μια μέρα στις 365 του χρόνου, έτσι για να έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι κάτι σημαντικό. Αλλά στη γυναίκα αξίζει κάτι πολύ περισσότερο από μια μέρα. Κάθε μέρα της πρέπει να είναι στην κορυφή τους ενδιαφέροντος του άνδρα, μικρή ή μεγάλη, μάνα ή αδελφή. Ο ρόλος της αναντικατάστατος!
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 11/3/2023
Αρέσουν στους ανθρώπους οι γιορτές. Και ψάχνουν ευκαιρίες γι’ αυτές! Καλόπιστοι άνθρωποι, ίσως σου πουν πως οι παγκόσμιες μέρες, δεν αποτελούν μόνο γιορτές, αλλά και υπενθυμίσεις για να συνεχίσουν να έχουν ευαισθησίες. Μια τέτοια μέρα, ήταν και η 8 Μαρτίου, αφιερωμένη στη γυναίκα.
Αυτή, λένε, είχε σκοπό να αναδείξει τη προσφορά των γυναικών στην κοινωνία, την οικονομία, την οικογένεια και τον πολιτισμό. Πόσο χρόνια ακούω αυτό το… ποίημα! Αλλά ποια είναι η αλήθεια; Εντελώς διαφορετική. Στους άνδρες συμβαίνει με μια τέτοια γιορτή να… βγάζουν από πάνω τους την ευθύνη να τις αγαπούν και να τις φροντίζουν!
Ενώ οι γυναίκες συντηρούν και αποδέχονται επί της ουσίας αυτή την τόσο διαφορετική αντιμετώπιση, που φτάνει στα όρια της εκμετάλλευσης. Πρόκειται για μια ημέρα η οποία μας ενθαρρύνει να αναγνωρίσουμε τις αδικίες που γίνονται σε βάρος των γυναικών, καθώς και να δεσμευτούμε όλοι μαζί για μια κοινωνία στην οποία η ισότητα των φύλων θα είναι πραγματικότητα.
Πότε, πού, πώς; Σε πιο πλανήτη θα συμβούν όλα αυτά; Δεν είναι υπερβολικά καλό για να ακούγεται ως αληθινό ή είναι μια δικιά μου εικόνα που έχω αποκομίσει από τη ζωή, την πραγματική ζωή;
Κάθε χρόνο, η θεματολογία της Ημέρας της Γυναίκας φροντίζουν να επικεντρώνεται σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα, με τη φετινή ημέρα να έχει τίτλο: «Ψηφιακά: Καινοτομία και τεχνολογία για την ισότητα των φύλων». Αν δείτε εσείς να προοδεύει η γυναίκα ως φύλλο σ’ αυτόν τον τομέα, να μου το πείτε, παρακαλώ.
Και τι ξέρουμε για την ιστορία αυτής της μέρας; Πολλά! Μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο θα σας δείξει μονοπάτια που ούτε τα είχαμε φανταστεί. Οι ρίζες λοιπόν της Ημέρας της Γυναίκας εντοπίζονται στη Νέα Υόρκη, κατά το έτος 1857, οπότε και χιλιάδες γυναίκες που εργάζονταν σε εργοστάσια ύφανσης πραγματοποίησαν διαμαρτυρίες για τις άδικες συνθήκες εργασίας, ζητώντας ισότητα στους μισθούς και ένα πιο ανθρώπινο ωράριο.
Ήταν μια από τις πρώτες οργανωμένες πορείες που έκαναν εργαζόμενες γυναίκες διεκδικώντας ισότητα και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τις χιλιάδες που ακολούθησαν.
Πάνω από μισό αιώνα αργότερα, έλαβε χώρα για πρώτη φορά στην ίδια πόλη η «Εθνική Ημέρα της Γυναίκας» στις 28 Φεβρουαρίου του 1909, η οποία διοργανώθηκε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Αμερικής. Από την επόμενη χρονιά, η συγκεκριμένη γιορτή είχε καθιερωθεί σε δεκάδες χώρες ως «Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας».
Στην Ευρώπη, ο πρώτος καταγεγραμμένος εορτασμός της ημέρας, σημειώθηκε στις 8 Μαρτίου του 1911 σε Αυστρία, Δανία, Γερμανία και Ελβετία, οπότε και πάνω από ένα εκατ. γυναίκες βγήκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν υπέρ των γυναικείων δικαιωμάτων, σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters.
Και μετά τι; Τελειώνουμε εδώ; Μάλλον όχι. Οι άνθρωποι την εξέλιξαν και με… ευχές! Διότι δε γίνεται να γιορτάζει κάποιος και να μην τους εύχεσαι. Δείτε μερικές που αλιεύσαμε:
Αγαπημένη μου γυναίκα είσαι ότι πιο πολύτιμο και ακριβό έχω στη ζωή μου. Σου εύχομαι χρόνια πολλά.. μαζί μου! Εύχομαι οι γυναίκες να μάθουν να αγαπούν τον εαυτό τους και να μην χρειάζεται να υποκρίνονται κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι. Η γιορτή της γυναίκας πάντα μου θυμίζει, πόσο υπέροχο είναι να σε έχω. Χρόνια Πολλά!
Η ευτυχία… η χαρά… η καλοσύνη… η αγάπη… η ελπίδα… η επιτυχία… η ομορφιά… Όλες γένους θηλυκού … Όλες μοναδικές… Εύχομαι Χρόνια Πολλά σε κάθε μία γυναίκα ξεχωριστά! Αγαπημένη μου, συγνώμη για όσες φορές σε αμφισβήτησα, σε πλήγωσα, σε στεναχώρησα, σε άγχωσα… Σε αγαπώ πολύ! Χρόνια πολλά!
Χρόνια πολλά στα πιο όμορφα ιδιαίτερα απαιτητικά πλάσματα της γης! Να μας αγαπάτε και να μας κάνετε καλύτερους… σας λατρεύω! Αυτά, τα ολίγα!
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 11/3/2023 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Παιδιά μιας… κάποιας ηλικίας, παίζουν στην πλατεία!
Η εικόνα δεν είναι πολύ συνηθισμένη. Τα παιδιά έχουμε συνηθίσει να παίζουν στις αλάνες. Είναι κατακτημένο δικαίωμα από την πλευρά τους. Αλλά και μήπως οι ηλικιωμένοι δεν έχουν παρόμοια δικαιώματα; Αντί να στριμώχνονται στα καφενεία, προτιμούν εδώ, στην πλατεία, να συναντιούνται με τους φίλους τους.
Τους πλησίασα και τους φωτογράφησα. Ήταν τόσο απορροφημένοι στο παιχνίδι τους που δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι με πρόσεξαν καν. Παίζουν ένα παιγνίδι περίεργο με κύβους σαν ζάρια, αλλά όχι και τόσο τετραγωνισμένα. Δεν το γνωρίζω, ούτε καν πώς το λένε. Αλλά ήταν τόσο “γεμάτοι” μ’ αυτό και χαρούμενοι!
Αυτά εδώ τα παλικάρια, έχουν επιλέξει κάτι πιο παλιό και πρακτικό. Ίσως κάτι σε κουμκάν. Έχουν διαλέξει το παγκάκι τους στην πλατεία κι έχουν απλώσει χαρτόκουτα πάνω του, για να κλείσουν τα κενά και να λειτουργεί καλύτερα στο παιχνίδι τους και είναι απασχολημένοι στο πώς θα κερδίσουν ο ένας τον άλλον.
Και κάπως έτσι, η άνοιξη αρχίζει και μπαίνει στη ζωή μας!
Τις φωτογραφίες τις έχει ανεβάσει στην ομάδα “Η πόλη της καρδιάς μου” Τα Γιάννενα!, η διαδικτυακή μας φίλη Φρειδερίκη Δαρδάνη, προσθέτοντας: Αρχίζουν να ανθίζουν οι αμυγδαλιές, οι ροδακινιές, οι νάρκισσοι, αυτό σημαίνει πως ήρθε η Άνοιξη, αλλά δεν αργεί ο Μάρτιος να τα κάψει όλα… Τι μήνας και αυτός;
Το ξέρετε ότι μας αρέσουν γενικά οι πρωτότυπες φωτογραφίες για τις αναρτήσεις μας σ’ αυτό το site, αλλά καμιά φορά κάνουμε την εξαίρεση, καθώς όλες αυτές οι φωτογραφίες ήταν μαζεμένες σε μια ανάρτηση. Δεν ψάξαμε ιδιαίτερα, δεν ασχοληθήκαμε πολύ. Μέλημα μας μόνο ήταν να γράψουμε τα σχόλια που το συνοδεύουν.
Έτσι είναι ο Μάρτης! Όχι μόνο δίγνωμος, ούτε τρίγνωμος, αλλά και τετράγνωμος και… πεντάγνωμος! Στο βάθος όμως η Άνοιξη είναι εδώ και μας περιμένει, να μας δείξει το όμορφο πρόσωπο της. Αν και οι βροχές φέτος ήταν λίγες, ελπίζουμε σε κάτι περισσότερο στο μέλλον. Οι επόμενες μέρες θα μας δείξουν.
Όμως πάντα θα ξέρουμε ότι η άνοιξη θα είναι εκεί έξω και θα “παραμονεύει” να μας κάνει να χαμογελάσουμε λίγο. Ας είμαστε έτοιμοι στην καρδιά, να δεχτούμε αυτή την ομορφιά που θα μας πάει σε ένα άλλο επίπεδο. Το χρειαζόμαστε. Το έχουμε ανάγκη… Οι καιροί, συνεχίζουν να είναι δύσκολοι!
Η ομορφιά της ζωής μπορεί να έχει ένα κίτρινο χρώμα…
Το είδα στην ομάδα “Natura Hellenica” από την Roula Moraiti. Ονομάζεται Υπερικό (Hypericum) είναι γένος φυτών της οικογενείας των Υπερικίδων (Hypericaceae), στο οποίο περιλαμβάνονται περίπου 150 είδη, ποώδη, θαμνώδη ή φρύγανα. Μου άρεσε και το κράτησα να δώσω χρώμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.
Και το βαλσαμόχορτο ανήκει στην ίδια οικογένεια και έχει άνθη με έντονο κίτρινο χρώμα, τα οποία εμφανίζονται περίπου στα μέσα Ιουνίου. Είναι ενδημικό φυτό σε ολόκληρη σχεδόν την ευρωπαϊκή ήπειρο. Χρησιμοποιείται υπό μορφή βάμματος, αφού εκχυλισθεί το φρέσκο φυτό σε ελαιόλαδο μέσα σε γυάλινα βάζα καλά κλεισμένα.
Μπορεί να χρησιμοποιηυεί υπό μορφή βάμματος, αφού εκχυλισθεί το φρέσκο φυτό σε ελαιόλαδο μέσα σε γυάλινα βάζα καλά κλεισμένα, που μένουν στον ήλιο επί 40 ημέρες περίπου, ως επουλωτικό σε πληγές, ερεθισμούς και εγκαύματα πρώτου βαθμού. Το λένε και βάλσαμο, είναι ανθοφόρο φυτό του γένους Υπερικόν.
Μια πρώτη ματιά στη Νισαίας, στα Σεπόλια, από ψηλά…
Σήμερα θα σας πάμε στα Σεπόλια, 2,5 μόλις χιλιόμετρα από το σπίτι μας στον Κολωνό. Στη οδό Νησαίας. Έναν μικρό δρόμο, ανάμεσα στη Σεπολίων και την Κωνσταντινουπόλεως. Θα δούμε από ψηλά, από τον 7ο όροφο, την Αθήνα. Από εδώ βλέπουμε το κέντρο της πόλης, την Ακρόπολη. Το βράδυ, φωτισμένη, είναι χάρμα οφθαλμών.
Αυτή η πλευρά βλέπει προς το Γαλάτσι. Η ώρα είναι όμορφη. Σούρουπο! Έχει την ομορφιά της, από ψηλά, η Αθήνα. Με την πρώτη ματιά, βλέπεις τις πολυκατοικίες στα πόδια σου. Ύστερα αρχίζεις και προσέχεις λεπτομέρειες και τότε, όλα αλλάζουν. Η πόλη παίρνει ζωή στα μάτια σου κι ας μοιάζει στην αρχή, έρημη. Προφανώς και δεν είναι!
Από αυτή την πλευρά είναι στο βάθος το όρος Αιγάλεω. Και κάτω, ακριβώς, οι σιδηρογραμμές του ΟΣΕ που ξηλώνονται σιγά – σιγά. Αφήνουν μόνο μια γραμμή έως ούτε ολοκληρωθούν τα έργα με την υπόγεια σήραγγα. Εδώ προβλέπεται να γίνει ένα μικρό πάρκο πρασίνου. Και μ’ αυτό τον τρόπο αναμένεται να αναβαθμιστεί συνολικότερα η περιοχή.
Τα έργα από μια άλλη γωνία… Το βέβαιο είναι ότι κάτι γίνεται. Αν και κανείς δεν εξηγεί τι σχεδιάζουν, γενικότερα ξέρουμε και το περιμένουμε, ελπίζοντας ότι θα ξεπεράσουν σε γρηγοράδα τη χελώνα, ώστε η δική μας γενιά να προλάβει και να το δει, ολοκληρωμένο, για να ζήσει την καλύτερη ποιότητα ζωής που θα δώσει στους κατοίκους.
«Μουριές» επί Κολωνώ, ένα καφενείο με καλούς μεζέδες
Στον Μπύθουλα ή Κολωνό ή Ακαδημία Πλάτωνος, στις αρχές της δεκαετίας του ’70, διαβάζουμε στο διαδίκτυο, εγκαταστάθηκε εδώ ο Σπύρος Τσάμος από την Κόνιτσα της Ηπείρου και σε ένα σταυροδρόμι ακριβώς πίσω από το κεντρικό ταχυδρομείο ΕΛΤΑ στην Κωνσταντινουπόλεως, άνοιξε το καφενείο «Οι Μουριές».
Πήρε το όνομά του από τις δυο πλατανομουριές που είναι φυτεμένες πριν πολλά χρόνια ακριβώς μπροστά του, και του χαρίζουν το καλοκαίρι, την πιο παχιά και δροσιστική σκιά. Το στέκι, κλασικό παλιό ελληνικό καφενείο, σέρβιρε τα βασικά στους εργάτες που δούλευαν στις βιοτεχνίες και τα μηχανουργεία της περιοχής, αλλά και στους γείτονες.
Καφέ, ουζάκια, τσίπουρα, υποβρύχια, λουκούμια, άντε και κανένα μεζέ για το ούζο, λιτό και αυτό, τόσο όσο, άντε και κανένα γλυκό του κουταλιού, σπιτικό πάντα, για όσους πάθαιναν κρίση υπογλυκαιμίας, σάντουιτς σε μέγεθος παντόφλας για τους πολύ πεινασμένους και βεβαίως πολύ τάβλι, πρέφα και τα συναφή.
Ας προσπαθήσουμε να επανέλθουμε στην καθημερινότητα
Δύσκολα τα πράγματα τις προηγούμενες μέρες. Το σιδηροδρομικό δυστύχημα και οι ζωές που χάθηκαν άδικα, μας συγκλόνισε, αλλά η ζωή συνεχίζεται… Κι ευτυχώς, είμαστε φτιαγμένοι με τέτοιο θαυμαστό τρόπο, ώστε να ξεχνάμε τα δύσκολα γρήγορα και να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε ότι προκύπτει στην καθημερινότητα μας.
Ζωοσωτήριο ρόλο στη ζωή μας, σε ότι μας αφορά, παίζουν τα λουλούδια. Κι αν και ο καιρός άλλαξε και ο Μάρτης μας επιφύλασσε κρύο και βροχές, εμείς θα επιμένουμε σε ανθισμένες μαργαρίτες ή μαντιλίδες όπως τις λένε στην Κρήτη, που ομορφαίνουν τον κόσμο γύρω μας. Δεν έχει και τόσο σημασία το πού και το πώς, αλλά η συνολική ομορφιά που εκπέμπουν.
Θα έχουμε πάντα την ευαισθησία, να μας αρέσουν τέτοια πράγματα. Το χρειαζόμαστε. Το έχουμε ανάγκη. Κάπως έτσι, αλλάζει, η ατζέντα της ψυχολογίας μας. Τα χρώματα από τα λουλούδια δίνουν ζωή και μεταμορφώνουν τους ανθρώπους. Εμείς, το έχουμε δει αυτό να συμβαίνει στην πράξη. Γι’ αυτό και τόσες αναρτήσεις με λουλούδια
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…