Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Γειά σας αγαπημένοι φίλοι μας Νικόλα και Σούλα. Η αλήθεια είναι ότι μας έχει κλέψει την καρδιά η γλυκιά μας…
Καλό απόγευμα
αγαπητέ φίλε...και αδελφέ μου ήσασταν όμορφη παρέα μαζί με την υπέροχη Σούλα σου, και στην φωτογραφία όσοι είναι ήταν μια…
Και για μας, φίλε Βασίλη, είναι τιμή! Οι καιροί είναι δύσκολοι και όλοι έχουμε ανάγκη από καθαρούς και ειλικρινείς ανθρώπους…
Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Η Πλάτωνος μυρίζει Άνοιξη με το λουλουδάδικο της
Σ’ αυτό το λουλουδάδικο της Πλάτωνος στον Κολωνό έχουμε κάνει πολλές φορές στάσεις προκειμένου να ψωνίσουμε κάτι για το σπίτι. Ξέρουμε τι έχει σε κάθε γωνιά του. Μας ενδιαφέρει, μας αφορά.
Όμως, αυτή την εποχή είναι το κάτι άλλο. Δεν άντεξα και το κατέγραψα με τις φωτογραφίες μου. Η πόλη φεύγει για λίγο από τη μουντάδα της και αποκτά κάτι από την Άνοιξη που καραδοκεί εκεί έξω…
Πώς γίνεται να μεταμορφώνεται έτσι ο κόσμος; Πώς γίνεται να αποκτά τόση ομορφιά; Αυτό δεν είμαστε σε θέση να το κατανοήσουμε. Μπορούμε όμως να το ζήσουμε. Και το ζούμε! Τόσο απλά, τόσο όμορφα!
Στο πάρκο της Ακ. Πλάτωνα φτιάχνουν την παιδική χαρά
Το είδαμε χθες τυχαία στη βόλτα μας. Έχουν ξηλώσει την παιδική χαρά, αυτή που ξέραμε και στη θέση της εργάζονται συνεργεία, για να ετοιμάσουν κάτι άλλο. Είχε αρχίσει να μεγαλώνει, ηλικιακά κι αυτή. Θυμάμαι σ’ αυτήν εδώ, έφερνα τον Λάμπρο μου, όταν ήταν μωρό, από τα Σεπόλια για να παίξει!
Ναι, ήταν πολύ μοντέρνα και προωθημένη, στην εποχή της. Αλλά οι εποχές αλλάζουν, όπως αλλάζουμε κι εμείς. Και ζητάνε καινούρια πράγματα που η σύγχρονη ζωή απαιτεί, καθώς, είτε μας αρέσει, είτε όχι, το επίπεδο ζωής αλλάζει. Και τα σημερινά παιδιά, όπως πάντα άλλωστε, είναι απαιτητικά.
Αλλά, ξαναβλέποντας τις φωτογραφίες που τράβηξα με το κινητό μου, διαπιστώνω πως εδώ δεν κάνουν κάποια μπαλώματα. Το αλλάζουν εκ βάθρων. Ακόμα και τον ξύλινο περίβολο της παιδικής χαράς ξήλωσαν, όπως βλέπετε και ετοιμάζουν κάτι άλλο. Τι; Μένει να το δούμε. Στην επόμενη βόλτα μας, ίσως έχουν προχωρήσει.
Η επόμενη μέρα είναι το ίδιο όμορφη με την προηγούμενη
Το δηλώσαμε με πολλούς τρόπους, ότι είμαστε έξω και μακριά από αυτή τη φθοροποιό εκλογική διαδικασία. Και εξηγήσαμε τους λόγους για τους ειλικρινείς φίλους μας που θα ήθελαν να τους ακούσουν. Η επόμενη μέρα έχει κάτι από την ομορφιά αυτής της παπαρούνας στα χέρια ενός νεαρού κοριτσιού που μόλις την έκοψε.
Είχαμε χθες αυτή τη χαρά. Να πάμε με φίλους στο Κατσιμίδι και να απολαύσουμε αυτή την πλευρά της Πάρνηθας που είναι πανέμορφη την εποχή της Άνοιξης. Φωτογράφος μας, η Σούλα. Με το κινητό της τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες που βλέπετε. Της αρέσει πάντα, να εστιάζει πάνω στα αντικείμενα που επιλέγει, εν προκειμένω τα άγρια λουλούδια.
Ακόμα κι αυτό το κομμάτι του αμπελιού, είναι υπέροχο και μοναδικό! Και το πράσινο του, μαλακώνει την ψυχή και διώχνει κάθε πρόβλημα. Μακάρι να είχαν τη δυνατότητα να τη δουν και να τη θαυμάσουν όλοι αυτοί που από χθες το απόγευμα ήταν “καρφωμένοι” στους αναλυτές των εκλογών στους τηλεοπτικούς δέκτες.
Από σήμερα θα δείτε τις εφημερίδες γεμάτες με εκτιμήσεις για το αν το πρώτο κόμμα μπορεί να εισπράξει την αυτοδυναμία ή αν χρειαστεί να ξαναπάμε για εκλογές Ιούνιο ή Ιούλιο. Και φυσικά κάποιοι θα μιλούν για θρίαμβο ή για αποτυχία. Ωστόσο εμείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ έχουμε επιλέξει την ομορφιά της Άνοιξης, μέσα από τα αγριολούλουδα της Πάρνηθας. Και νομίζω ότι κάναμε την καλύτερη επιλογή.
Μια βόλτα στου Ψυρρή με καλούς αγαπημένους φίλους…
Για μας, σήμερα είναι μια Κυριακή σαν όλες τις άλλες. Έχουμε επιλέξει να είμαστε από την πλευρά των πραγματικών προβλημάτων και ξέρουμε πώς θα δώσουμε οριστικές λύσεις σ’ αυτά και για πάντα. Όχι στα μπαλώματα και τις ευκαιριακές καταστάσεις με αληθινή δικαιοσύνη που δεν έχει σχέση με ανθρώπους. Μ’ αυτή την έννοια έχουμε ψηφίσει μια φορά, σταθερά τον ίδιο ηγέτη.
Γι’ αυτό επιλέξαμε να εικονογραφήσουμε τη σημερινή ανάρτηση με μια βόλτα που κάναμε πρόσφατα στου Ψυρρή με τη Σούλα και την καλή μας φίλη, Χάρις. Κάναμε μια στάση στο “Βολιώτικο Τσιπουράδικο” γνώριμο μας, από παλιά, όπου τραγουδούσε υπέροχα η κ. Ιουλία. Και απολαύσαμε τα τραγούδια της, καθώς και τους μουσικούς που τη συνόδευαν.
Ο κήπος ανθισμένος με την Άνοιξη παρούσα. Το μεσημέρι πέρασε όμορφα και γρήγορα. Μας άρεσαν πολύ οι στιγμές που ζήσαμε. Είχαν μια αυθεντικότητα από την παλιά Αθήνα που αρέσει στους σημερινούς ανθρώπους της μεγαλούπολη καθώς δεν υπάρχει πια αυτή ζεστασιά και η ομορφιά των μαζικών χώρων με την καθαρότητα που ξέραμε.
Γνωρίσαμε χθες τη “Ρακόπετρα” στο Ηράκλειο Αττικής…
Βρεθήκαμε εκεί για δουλειά και όπως κάνουμε πάντα, για να γνωρίσουμε τους τόπους που πάμε, περπατήσαμε ώς την πλατεία του Αγίου Λουκά στο Ηράκλειο Αττικής. Εκεί συναντήσαμε τη “Ρακόπετρα”. Ένα ωραίο μεζεδοπωλείο ανάμεσα στα πεύκα. Και πήραμε μια γεύση από τους μεζέδες που προσφέρει.
Το Ηράκλειο είναι σημείο συνάντησης για πολύ κόσμο από τα βόρεια προάστια. Και κυρίως για τα καφέ και για τα μεζεδοπωλεία του. Έρχονται από Μαρούσι, Πεύκη, Λυκόβρυση, Μεταμόρφωση, Νέα Ιωνία, Λαμπρινή, Περισσό, Καλογρέζα. Κανά δυο τρία χρόνια έχουν αρχίσει και λειτουργούν και αρκετά μπαράκια.
Η μέρα ήταν όμορφη, πολύ ζεστή και καλοκαιρινή. Αλλά στη “Ρακόπετρα” είχε δροσιά. Ίσως γιατί είναι μέσα σε μια πλατεία όλο πράσινο με μεγάλα πανύψηλα πεύκα, με πολλούς χώρους σε διάφορα επίπεδα. Ήταν μεσημέρι μιας καθημερινής μέρας. Αλλά γι’ αυτή την πλατεία και τα δέντρα της θα χρειαστεί να κάνουμε άλλο ένα σημείωμα εδώ.
Δημοσκόποι, μπαίνουν στο στόχαστρο των εκλογών…
Τις προηγούμενες μέρες οι δημοσκοπικές εταιρείες κατέγραψαν τα αποτελέσματα των ερευνών τους. Μερικές φορές με προκλητικό τρόπο. Τώρα πια βρισκόμαστε στην ώρα «μηδέν». Την επομένη θα ξέρουμε πόσο μέσα ή πόσο έξω έπεσαν… Το βέβαιο είναι ότι άνοιξε ένας κύκλος συζητήσεων για την ίδια την ύπαρξη τους. Και συνεχίζει.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 20/05/2023
Αρέσει στους ανθρώπους να δίνουν έμφαση στις δημοσκοπήσεις για τις εκλογές. Θέλουν, αδημονούν, βιάζονται να ξέρουν ποιος θα εκλεγεί. Κι έτσι τα ΜΜΕ παραγγέλλουν τέτοιες έρευνες, για να τις προβάλλουν. Αδυνατώ βέβαια να καταλάβω σε τι εξυπηρετούν ή μάλλον υποψιάζομαι. Στόχος είναι οι αναποφάσιστοι που θέλουν να είναι πάντα με τον νικητή των εκλογών.
Επέλεξα να γράψω αυτό το κομμάτι, που θα διαβαστεί λίγο πριν ή την ημέρα που οι ψηφοφόροι θα πάνε στις κάλπες για να ψηφίσουν. Επομένως σε τίποτα δεν μπορεί να επηρεάσει τους ψηφοφόρους. Δεν είναι άλλωστε στις προθέσεις μου κάτι τέτοιο. Ο καθένας έχει τις απόψεις τους για τις εκλογές και η στήλη δεν έχει ως στόχο τίποτε άλλο, πέρα από το να πει τη γνώμη της.
Αφορμή στάθηκε η κουβέντα που άνοιξε για τους δημοσκόπους στις εκλογές της Τουρκίας την περασμένη Κυριακή. Κι αυτό γιατί έδιναν την πρωτιά στον Κιλιντσάρογλου, ηγέτη της αντιπολίτευσης κάτι που δεν επιβεβαίωσαν οι κάλπες όταν άνοιξαν. Του έδιναν μάλιστα μια διαφορά πέντε ποσοστιαίες μονάδες από την Ερντογάν.
Τα ίδια συμβαίνουν κι εδώ. Υπάρχουν μάλιστα καταγραμμένες δηλώσεις πολιτικών που λένε ότι πολλοί δημοσκόποι «θα σκίσουν τα χαρτιά των προβλέψεων τους, το βράδυ των εκλογών». Μένει να το δούμε. Ο χρόνος προς αυτή την κατεύθυνση, είναι ήδη πολύ περιορισμένος.
Το εκπληκτικό είναι ότι οι ίδιοι οι εκπρόσωποι των εταιρειών που διενεργούν δημοσκοπήσεις, είναι επιφυλακτικοί, καθώς συναντούν ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών που αρνούνται να απαντήσουν στις τηλεφωνικές τους κλήσεις και να συμμετάσχουν στην έρευνα. Μόνο δύο στους δέκα απαντούν, λένε.
Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουν με φανερές και κρυφές δημοσκοπήσεις, όσο τα χρονικά περιθώρια το επιτρέπουν, να το κάνουν. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που τονίζουν ότι αυτές οι εκλογές είναι «βουβές». Και τι αξία, ιδιαίτερη, μπορεί να έχει κάτι τέτοιο; Μένει να φανεί, επειδή επιδέχεται πολλές ερμηνείες.
Οφείλουμε όμως να ξεκαθαρίσουμε πως αν ασχοληθήκαμε σήμερα με αυτές τις εταιρείες είναι γιατί έχουμε την αίσθηση ότι λειτουργούν ως μηχανισμοί χειραγώγησης, χρησιμοποιώντας επιστημονικά εργαλεία για να πετύχουν το στόχο τους. Κι αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο στις μέρες μας.
Θα εκτιμηθεί ως ένα ακόμα μέσο επηρεασμού της κοινής γνώμης στην κάλπη και ενδεχομένως δοκιμάζεται σε σημείο κατάρρευσης, όλη λογική που οικοδομείται περί δήθεν ελεύθερης έκφρασης του ψηφοφόρου σ’ ένα περιβάλλον δημοκρατίας.
Προβληματισμοί που θα πάρουν απαντήσεις με το άνοιγμα της κάλπης το βράδυ της Κυριακής. Στο κατόπι περιμένουν αναλυτές του τίποτα που για να δικαιολογήσουν το μισθό τους, θα πιάσουν «στασίδι» και θα προσπαθούν να υπερασπιστούν τις απόψεις τους.
Όλα αυτά μας είναι παντελώς αδιάφορα. Και στις κορώνες τους περί συνυπευθυνότητας, αισθανόμαστε παγερά διάφοροι. Το βέβαιο είναι ότι το πολιτικό σύστημα, τρυγά τους καρπούς των κόπων του.
Όλα αυτά τα χρόνια απογοήτευσαν, απαξίωσαν και έδωσαν τον χειρότερο εαυτό τους ως υπεύθυνοι κυβερνήτες, αποδεικνύοντας την ανικανότητα τους να διαχειριστούν ακόμα και μικρά προβλήματα της καθημερινότητα των πολιτών.
Από δημοσιογραφική άποψη και όσο γίνεται πιο καθαρή και ουδέτερη ματιά, θα παρακολουθήσουμε την επομένη των εκλογών και τα σενάρια, που από τώρα έχουν έτοιμα ως εναλλακτικά, οι επαγγελματίες πολιτικοί. Και θα γελάμε με τους δημοσκόπους που εξαργύρωσαν τα επιστημονικά εργαλεία τους για «ένα πιάτο φακής».
Λυπούμαστε βέβαια εκείνους που τους πίστεψαν και ανάλωσαν την ενεργητικότητα τους όλη αυτή τη μακρόσυρτη εκλογική «μάχη» για το θεαθήναι. Την επομένη, τα προβλήματα τους θα είναι κάτω από το χαλάκι, εκεί όπου τα άφησαν, κυνηγώντας το όνειρο. Οι λύσεις μεταφέρονται σε μια άλλη πολιτική περίοδο, ίσως με άλλους υποψήφιους. Και η ζωή συνεχίζεται, όπως πάντα…
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 20/5/2023 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Λαχταρούμε την ώρα που θα δοκιμάσουμε και φέτος, μούρα
Οι φωτογραφίες στη σημερινή ανάρτηση, δεν είναι φετινές. Τις πήραμε πέρσι, όταν μια μέρα σαν κι αυτές, είχαμε πάει μια βόλτα το ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Κι εκεί έχουμε χαρτογραφήσει τις μουριές, οπότε δεν δυσκολευτήκαμε να τις βρούμε και να απολαύσουμε τον καρπό τους. Φέτος όμως δεν καταφέραμε να πάμε, ακόμα.
Δεν ξέρω πως έχουμε κάνει έτσι τη ζωή μας και δεν μένει χρόνος, ούτε μια ανάσα να πάρουμε για μας, ούτε μια μικρή τέτοια απόλαυση να δρομολογήσουμε και να την κάνουμε πράξη. Ας είναι, ελπίζω τις επόμενες μέρες, να είναι καλύτερα τα πράγματα και να μπορέσουμε να πεταχτούμε. Το θέλω πραγματικά. Έτσι κι αλλιώς δεν κρατάνε πολύ.
Μέχρι τον Ιούνιο, είναι ο καιρός τους. Και στο πάρκο, δεν είμαι ο μόνος που τα ξέρω. Ιδιαίτερα οι άνθρωποι με καταγωγή από την Αλβανία, την έχουν καλύτερα κι από μένα χαρτογραφήσει την περιοχή. Κι αυτοί έχουν καλύτερο πρόγραμμα από το δικό μου και τις τρυγούν κανονικά και στην ώρα τους. Κι εδώ που τα λέμε, καλά κάνουν οι άνθρωποι.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…