Απολαμβάνοντας την Αθήνα από ψηλά. Μια εμπειρία…
Αγαπώ τον τόπο που μένω, μπορεί και να σημαίνει, μαθαίνω να ζω και να απολαμβάνω στιγμές, ακόμα και μέσα σε μια τσιμεντούπολη, όπως είναι η Αθήνα. Δείτε την από ψηλά. Νομίζετε ότι είμαι υπερβολικός στους χαρακτηρισμούς; Φυσικά έχει και πνεύμονες πρασίνου, αλλά όπως βλέπετε εδώ, αυτό που κυριαρχεί είναι το μπετόν. Ατέλειωτες πολυκατοικίες και διαμερίσματα που στεγάζουν ανθρώπινες ζωές.
Προφανώς και είναι ζήτημα οπτικής, αλλά πέρα από την αίσθηση της πρώτης εικόνας, η Αθήνα δεν είναι τόσο αποκρουστική, αν κατεβείς στη επίπεδο της και την περπατήσεις. Σίγουρα θα ανακαλύψεις τόπους όμορφους, μόνο που πρέπει να ασχοληθείς λίγο, να ψάξεις και να τους βρεις. Και τότε θα ανακαλύψεις, έκπληκτος, πως τόσα πράγματα μαζεμένα, πουθενά αλλού δεν θα τα βρεις.
Και ίσως, αρχίσεις να τη βλέπεις και λίγο αλλιώτικα, ακόμα και από ψηλά, καθώς πρέπει να την αποδεχτείς, να τη συνηθίσεις, να την αγαπήσεις, για να σου ανταποδώσει κι εκείνη την αγάπη της. Εύκολο, δύσκολο; Το βέβαιο είναι ότι χρειάζεται δουλειά με τον εαυτό σου. Τίποτα δεν προσφέρεται απλόχερα. Και τελικά το ζήτημα είναι να μη μείνουμε στην πρώτη ανάγνωση, την επιφανειακή, αλλά να πάμε ένα βήμα πιο πέρα…
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…