Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Γειά σας αγαπημένοι φίλοι μας Νικόλα και Σούλα. Η αλήθεια είναι ότι μας έχει κλέψει την καρδιά η γλυκιά μας…
Καλό απόγευμα
αγαπητέ φίλε...και αδελφέ μου ήσασταν όμορφη παρέα μαζί με την υπέροχη Σούλα σου, και στην φωτογραφία όσοι είναι ήταν μια…
Και για μας, φίλε Βασίλη, είναι τιμή! Οι καιροί είναι δύσκολοι και όλοι έχουμε ανάγκη από καθαρούς και ειλικρινείς ανθρώπους…
Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Ανθρώπινες ζωές έρμαια στα χέρια διακινητών. ‘Εως πότε;
Στην τοπική ειδησεογραφία διαβάζουμε: Οι εννέα συλληφθέντες από το πολύνεκρο ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου κατηγορούνται για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, πρόκληση ναυαγίου, ανθρωποκτονία από αμέλεια, έκθεση ζωής σε κίνδυνο, παράνομη διακίνηση αλλοδαπών και παράνομη είσοδο στη χώρα.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 24/06/2023
Η είδηση είναι συγκλονιστική: Περίπου 800 άνθρωποι επέβαιναν στο σκάφος που ανατράπηκε την περασμένη εβδομάδα στα ανοιχτά των ελληνικών ακτών της Πύλου, σύμφωνα με προκαταρκτική έρευνα της αστυνομίας του Πακιστάν, το οποίο κήρυξε τη περασμένη Δευτέρα ως ημέρα εθνικού πένθους.
Οι πακιστανικές αρχές ανακοίνωσαν ότι έχουν συλλάβει 14 υπόπτους σε σχέση με την φερόμενη παράνομη διακίνηση μεταναστών και η αστυνομία τόνισε ότι αναζητεί και άλλους υπόπτους. Τι συμβαίνει εδώ παιδιά; Και πώς λειτουργεί τελικά το κύκλωμα διακίνησης ανθρώπινων ψυχών με το αζημίωτο, βέβαια.
Είναι εντυπωσιακό ότι το γραφείο του πρωθυπουργού Σεχμπάζ Σαρίφ ανέφερε ότι η πακιστανική κυβέρνηση διέταξε τη διεξαγωγή έρευνας υψηλού επιπέδου, για το δίκτυο παράνομης εμπορίας ανθρώπων το οποίο θεωρείται ότι εμπλέκεται. Οι σημαίες ήταν μεσίστιες σε όλα τα δημόσια κτίρια στο Πακιστάν, καθώς πολλοί υπήκοοι της χώρας συγκαταλέγονταν σε όσους πνίγηκαν στο ναυάγιο.
Η έκθεση της αστυνομίας ανέφερε ότι ένας από τους συλληφθέντες ομολόγησε ότι έστειλε τρεις άνδρες στο σκάφος, το οποίο είχε χωρητικότητα 300-350 ατόμων, και είχε χρεώσει τον καθένα έως και τρία εκατομμύρια πακιστανικές ρουπίες (10.452,96 δολάρια). Η εκτίμηση ότι επέβαιναν 800 άτομα προέρχεται από τις προκαταρκτικές έρευνες.
«Μάθαμε από δύο επιζώντες, τους συλληφθέντες ύποπτους και τις οικογένειες των πενθούντων, ότι το σκάφος μετέφερε περίπου 750 έως 800 άτομα», είπαν στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο αριθμός των επιβατών ήταν μεταξύ 400 και 750 και οι ελληνικές αρχές έχουν ανακοινώσει ότι 104 άνθρωποι ανασύρθηκαν ζωντανοί και 78 άνθρωποι νεκροί, ενώ δύο ακόμη σοροί περισυλλέγησαν το μεσημέρι της Δευτέρας (19/06). Πλέον οι επιβεβαιωμένοι θάνατοι ανέρχονται σε 80.
Ένας από τους υπόπτους που συνελήφθησαν στο Πακιστάν είπε ότι ο γιος του επέβαινε στο σκάφος και είναι αγνοούμενος, τονίζει η έκθεση της αστυνομίας. Η έκθεση αναφέρει ακόμη ότι ο βασικός ύποπτος πίσω από ένα δίκτυο διακινητών που εκτείνεται στη Λιβύη, το Πακιστάν και την Ελλάδα, έχει έδρα στη Λιβύη.
Άλλες πηγές αναφέρουν ότι από τα DNA τους που ελήφθησαν όταν περισυλλέγησαν, προέκυψε ότι κάποιοι συμμετέχουν ή συμμετείχαν σε μεγάλο κύκλωμα με βαθιές διασυνδέσεις σε ευρωπαϊκές χώρες, ενώ άλλοι έχουν βαρύ ποινικό παρελθόν με διακίνηση ναρκωτικών, ειδεχθείς εγκληματικές ενέργειες, εμπόριο οργάνων κτλ.
Πέραν των άλλων, παραμένει αναπάντητο το ερώτημα γιατί κανείς δεν έχει αναζητήσει γυναίκες και παιδιά που βρίσκονταν φυλακισμένες – εγκλωβισμένες στο αμπάρι του σαπιοκάραβου.
Οι ίδιοι άνθρωποι, είπαν ακόμα ότι τουλάχιστον 21 από αυτούς που πέθαναν την περασμένη εβδομάδα, προέρχονταν από την περιοχή Κοτλί στο τμήμα της περιοχής Κασμίρ των Ιμαλαΐων που διοικείται από το Πακιστάν, από την οποία οι άνθρωποι φεύγουν με προορισμό την Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια.
Ο ανώτερος περιφερειακός αξιωματικός της αστυνομίας, που εδρεύει στο Μουζαφαραμπάντ, πρωτεύουσα του Κασμίρ, τόνισε ότι η αστυνομία αναζητά και άλλους υπόπτους εκτός από αυτούς που έχουν συλληφθεί.
Τα ίδια συμβαίνουν και στην Αίγυπτο και τη Λιβύη. Και είναι βέβαιο ότι αυτό το δίκτυο έχει πλοκάμια παντού, στην Τουρκία, την Ελλάδα και πάει λέγοντας…
Το ζήτημα ωστόσο παραμένει: Ποιοι είναι αυτοί που «παίζουν» με τις ανθρώπινες ζωές και γιατί δεν μπορούν οι αρχές να ξεριζώσουν ένα τέτοιο κύκλωμα με διεθνείς διασυνδέσεις; Ή μήπως επειδή όλους τους βολεύει μια τέτοια κατάσταση; Σε τέτοια ερωτηματικά ο καθένας μας καλείται να δώσει λογικές απαντήσεις στον εαυτό του. Διότι, εντάξει, καλές είναι οι εκλογές, αλλά προφανώς δεν εξαντλούνται όλα εκεί. Το μετά, είναι το πιο σοβαρό. Έχουν άραγε τη δύναμη και τη θέληση, οι ανθρώπινοι κυβερνήτες, να αλλάξουν αυτή την κατάσταση και να σεβαστούν τις ανθρώπινες ζωές;
- Το κείμενο αυτό θα δημοσιευτεί στο Σάββατο 24/6/2023 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.
Αχ, αυτά τα κουνέλια, μας ξετρέλαναν στην Πάρο…
Όταν είδα το πρώτο κουνέλι στην περιοχή που μέναμε, στην Πάρο, νόμιζα ότι ήταν λαγός, ελεύθερο όπως κυκλοφορούσε. Μετά έμαθα, αφού πρώτα είδα από μόνος μου, πολλά άλλα κουνέλια στην περιοχή. Τα πλησίασα και τα φωτογράφησα… Δεν έδειχναν και τόσο άγρια… Και βέβαια το έψαξα λίγο το πράγμα. και δείτε τι ανακάλυψα:
Τρία χρόνια πριν και συγκεκριμένα στις 2 Αυγούστου 2019 στο site του Παριανού Τύπου δημοσιεύεται μια καταγγελία για ανεξέλεγκτη αύξηση του πληθυσμού των “άγριων” κουνελιών στην περιοχή Τσερδάκια Δρυού Πάρου όπου και έγραφαν ότι σας κοινοποιούμε εκτός από τα έγγραφα που συνόδευαν το παραπάνω σχετικό, νέα έγγραφα με παράπονα πολιτών καθώς και τις απόψεις των αρμόδιων υπηρεσιών.
Δείτε λοιπόν: α) το με αρ. πρ. 3148/19-7-2019 έγγραφο του Τμήματος Κτηνιατρικής Πάρου και β) το με αρ. πρ. 2733/4-7-2019 έγγραφο του Τμήματος Δημόσιας Υγείας Πάρου. Οι πληροφορίες μας είναι ότι, εκτός από την αρχική εστία στα Τσερδάκια η ζώνη εξάπλωσής τους έχει αυξηθεί υπερβολικά τον τελευταίο χρόνο και περιλαμβάνει τις περιοχές Μεσάδα, Τσερδάκια, Χρυσή Ακτή (Λειβάδια)
Τα ίδια προβλήματα παρατηρούνται και στις Βελανιές, ενώ οι ζημιές που προκαλούνται στους κήπους και στις καλλιέργειες είναι μεγάλες. Εμείς βέβαια δεν είδαμε αυτή την πλευρά της υπόθεσης, αλλά την πιο αθώα και όμορφη, μιας και υπήρξαμε απλά επισκέπτες για λίγες μέρες στην κοντινή GoldeSea Villas. Και γι’ αυτά που είδαμε σας μιλάμε.
Οι καταρράκτες του Νιαγάρα με τα μάτια του Κώστα…
Χαιρόμαστε όταν παίρνουμε υλικό από ανθρώπους στην άλλη μεριά του πλανήτη και καλούμαστε να το αξιοποιήσουμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ… Σήμερα θα σας δείξουμε τους καταρράκτες του Νιαγάρα, όχι από τουριστικές καρτ ποστάλ ή από φωτογραφίες αγνώστων στο διαδίκτυο, αλλά από φωτογραφίες που πήρε με το κινητό του ο Κώστας, ο γιος της Σούλας…
Οι Καταρράκτες του Νιαγάρα (αγγλικά: Niagara Falls) είναι σύμπλεγμα καταρρακτών του ποταμού Νιαγάρα, στα σύνορα μεταξύ της Καναδικής επαρχίας του Οντάριο και της Αμερικανικής πολιτείας της Νέας Υόρκης. Βρίσκονται 17 μίλια (27 χλμ) βόρεια-βορειοδυτικά του Μπάφαλο και 75 μίλια (120 χλμ) Νότιο-νοτιοανατολικά του Τορόντο, μεταξύ των δύο πόλεων με το ίδιο όνομα, Ναϊάγκρα Φολς του Οντάριο και Ναϊάγκρα Φολς της Νέας Υόρκης.
Οι καταρράκτες του Νιαγάρα αποτελούνται από δύο μεγάλα τμήματα που χωρίζονται από το νησί Goat : οι καταρράκτες Horseshoe, η πλειονότητα των οποίων βρίσκεται στην Καναδική πλευρά των συνόρων, και των Americans Falls στην Αμερικανική πλευρά. Οι μικρότεροι Bridal Veil Falls βρίσκονται επίσης στην αμερικανική πλευρά, αλλά διαχωρίζονται από τους άλλους με το νησί Luna.
Οι καταρράκτες του Νιαγάρα σχηματίστηκαν όταν υποχώρησαν οι παγετώνες στο τέλος της περιόδου Wisconsin (τελευταία εποχή των πάγων), και το νερό από τις νεοσυσταθείσες Μεγάλες Λίμνες δημιούργησε ένα δρόμο μέσα από τους κρημνούς της περιοχής προς τον Ατλαντικό Ωκεανό. Ενώ δεν είναι εξαιρετικά μεγάλοι σε ύψος, οι καταρράκτες του Νιαγάρα έχουν μεγάλο πλάτος.
Περισσότερο από 6 εκατομμύρια κυβικά πόδια (168.000 m³) νερού πέφτουν κάθε λεπτό κατά την περίοδο της υψηλής ροής, και σχεδόν 4 εκατομμύρια κυβικά πόδια (110.000 m³) κατά μέσο όρο. Είναι οι πιο ισχυροί καταρράκτες στη Βόρεια Αμερική… Είναι φημισμένοι τόσο για την ομορφιά τους όσο και ως πολύτιμη πηγή υδροηλεκτρικής ενέργειας. Οι πληροφορίες είναι παρμένες από το Wikipedia.
Η ώρα του αποχαιρετισμού, ξεκίνησε με τη Βικτώρια
Ταξίδι δε σημαίνει μόνο χαρά, αγάπη και δόσιμο, είναι ένας πλούτος συναισθημάτων. Προφανώς έχει και την άλλη πλευρά της, αυτή η σκληρή πραγματικότητα που έχει να κάνει με την επιστροφή. Η πρώτη που έφυγε, ύστερα από 15-16 μέρες διαμονής στην Ελλάδα, ήταν η Βικτώρια. Ξημερώματα της Κυριακής, εκεί κατά τις 6:00 χρειάστηκε να την πάμε στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» στα Σπάτα.
Και βέβαια το κάναμε με ανάμεικτα συναισθήματα. Χαρά, γιατί θα την εξυπηρετούσαμε και λύπη, γιατί έπρεπε να φύγει από κοντά μας και να επιστρέψει στον τόπο της και τη δουλειά της. Και ήταν λιγάκι αγχωμένη. Θα επέστρεφε μόνη της και μάλιστα μέσω Ζυρίχης στο Βανκούβερ του Καναδά. Κάτι συνέβαινε με τα ηλεκτρονικά συστήματα και δυσκολεύονταν να τσεκάρει τη μεταβίβαση της από το αεροδρόμιο της Ζυρίχης της Ελβετίας.
Τελικά, ούτε στα μηχανήματα, ούτε και στο τσέκιν με φυσική παρουσία, εξυπηρετήθηκε, παρ’ ότι μπήκε στην ουρά για μια ώρα περίπου. Κάποιοι αποφάσισαν ότι αυτό έπρεπε να το κάνει στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης. Κι επειδή δεν είχε κι άλλη επιλογή, προσαρμόστηκε με κρύα καρδιά, αλλά και το σχετικό άγχος που όλο αυτό έπρεπε να το βιώσει μόνη της, αν και δεν είναι και πολύ μικρή, 24 χρονών είναι. Κι έτσι την αποχαιρετήσαμε από το αεροδρόμιο των Αθηνών.
Τα παιχνίδια με τον καιρό, συνεχίζονται. Άσπρο – μαύρο!
Προχθές το βράδυ στην Αθήνα ήταν καλοκαίρι… Κι εμείς επωφεληθήκαμε με τα παιδιά και περάσαμε μια βραδιά μαζί τους σε ένα γνώριμο σε μας και αγαπημένο μέρος στου Ψυρρή, το “Βολιώτικο Τσιπουράδικο”. Και περάσαμε πολύ ωραία. Η εξυπηρέτηση από τα γκαρσόνια του, ιδιαίτερα από τον Δημήτρη που μας φρόντισε, ήταν άψογη και τα φαγητά του εξαιρετικά. Το σημαντικό όμως είναι ότι άρεσε και στην Στηβ, την Έστερ και τη Βικτώρια που πήγαιναν για πρώτη φορά.
Και οι μουσικοί μας άρεσαν πολύ. Σε μια ένταση φυσιολογική, τόσο που μπορούσες και να κουβεντιάσεις στην παρέα, χωρίς πρόβλημα και να ακούγεσαι. Και οι επιλογές τους πολύ ωραίες. Λαϊκό τραγούδι που άρεσε σε όλους. Δίπλα μας κάθονταν μια μεγάλη παρέα Ιταλών που δεν ήξεραν τους στοίχους, ούτε και μπορούσαν να τους καταλάβουν, αλλά ακολουθούσαν το ρυθμό της μουσικής και ένοιωθαν πολύ χαρούμενοι.
Ο κήπος μοναδικός στο κέντρο της Αθήνας, σε μια παλιά ιστορική περιοχή στου Ψυρρή, πυκνοκατοικημένη. Κατά τα άλλα και ευειδή, όπως είπαμε ήταν εκείνη την ημέρα… καλοκαίρι. λίγη δροσιά ήταν ιδιαίτερα αποδεκτή από όλους μας. Όλα σ’ αυτόν τον τόπο συνηγορούν στο να κάνουν όμορφη τη βραδιά μιας παρέας, γι’ αυτό και το επιδιώκουμε όταν έχουμε φίλους μας φιλοξενούμενους και θέλουμε να μοιραστούμε μαζί τους μια όμορφη βραδιά.
Το μπουζούκι αυτού του ανθρώπους μας ταξίδεψε! Δεξιοτέχνης, ήταν η καρδιά στα τραγούδια και τις μουσικές που δεν είχαν για ώρες σταματημό. Γύρισα από τη θέση που καθόμουν και τον φωτογράφησα. Ήθελα να κρατήσω αυτή την εικόνα ως μέρος μιας ξεχωριστής βραδιάς με μια παρέα που την άξιζε. Ώρες μετά, ακόμα ηχούν στ’ αυτιά μου οι μελωδίες του παρέπεμπαν σε Ελλάδα και καλοκαίρι, όσο κι αν αυτό συνεχίζει να μας δοκιμάζει.
Προλάβαμε και πήγαμε στην Αντίπαρο, πριν τον Ομπάμα!
Ο τίτλος στο σημερινό κομμάτι, είναι χιουμοριστικός. Και έχει να κάνει με τη φιλοξενία του πρώην πλανητάρχη από τον Τομ Χανκς στην Αντίπαρο, στο σπίτι του, αυτές τις μέρες… Η Αντίπαρος (αρχ. Ωλίαρος) είναι μικρό βραχώδες κατοικημένο νησί του Νοτίου Αιγαίου στην καρδιά των Κυκλάδων, το οποίο απέχει λιγότερο από ένα ναυτικό μίλι από την Πάρο, με τον λιμένα της οποίας συνδέεται με μικρό τοπικό πορθμείο.
Περάσαμε από την Πούντα με ένα μικρό καραβάκι – παντούφλα, σαν αυτά που συνδέουν το Πέραμα με τη Σαλαμίνα… Στη νησίδα Σαλιαγκός βρίσκεται ο αρχαιότερος οικισμός των Κυκλάδων, καθώς και το Δεσποτικό, ακατοίκητη νήσος στα νοτιοδυτικά της Αντιπάρου, που αποτελεί τόπο μεγάλης αρχαιολογικής σημασίας. Φυσικά στη μια μέρα που πήγαμε δεν τα είδαμε όλα αυτά… Αλλά περάσαμε υπέροχα από πολλές απόψεις.
Η Κοινότητα Αντιπάρου ιδρύθηκε το 1914 και προήχθη σε Δήμο το 2010 με την εφαρμογή του σχεδίου νόμου «Καλλικράτης», βάσει της αρχής του «κάθε νησί και δήμος». Καταλαμβάνει δε έκταση 35,1 τ.χλμ. συμπεριλαμβάνοντας τη νήσο της Αντιπάρου, το Δεσποτικό και το Στρογγυλό. Αριθμεί, σύμφωνα με την απογραφή του 2001 1.037 μόνιμους κατοίκους και έχει πυκνότητα 29,5 κατοίκους ανά τ.χλμ.
Μερικές εικόνες από το σπίτι που μείναμε στην Πάρο…
Μερικές τυχαίες φωτογραφίες από τις εκατοντάδες που τράβηξα στις 10 μέρες που μείναμε στην GoldenSea Villas στα νότια της Πάρου, σας έχουμε σήμερα. Αν και είναι μερικές μέρες που επιστρέψαμε, η καρδιά μας, το μυαλό μας είναι κολλημένο εκεί, για να μας θυμίζει πόσο όμορφα περάσαμε. Σ’ αυτούς τους μικρούς μαρμάρινους διαδρόμους, περπάτησα αρκετά και κατέγραψα στιγμιότυπα με το κινητό μου.
Σκόπιμα, λίγο πριν φύγουμε, φωτογράφισα αυτά τα στοιχεία. Ήθελα να μείνει. Λέω, πού ξέρεις, αν εμείς περάσαμε τόσο όμορφα στο σπίτι της κ. Μαργαρίτας, μπορούμε, αν τα καταφέρουμε να ξαναπάμε, ελπίζω στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, με φίλους, χωρίς να είναι απαραίτητο να είναι καλοκαίρι. Μπορεί να φιλοξενηθούν άνετα 8 άτομα, ίσως και περισσότερα.
Να κι ένα λίγο πιο μακρινό πλάνο, που δείχνει την πλήρη ανάπτυξη της Villas. Σε ένα ήσυχο περιβάλλον γεμάτο με πουλιά και κουνέλια, που την αρχή, ελεύθερα όπως κυκλοφορούν, νομίζεις πως είναι λαγοί και δείχνουν να μην ενοχλούνται από την παρουσία ανθρώπων. Κι αυτό έκανε τη διαμονή μας εκεί ακόμα καλύτερη και ξεκούραστη. Αφήσαμε πίσω μας έγνοιες και ζήσαμε για λίγο σε ένα άλλο κόσμο… Κι έκανε τη διαμονή μας εκεί. Τόσο διαφορετικό, ποιοτικά.
Ναι, θέλουμε να έρθουμε ξανά. Αρκεί να υπάρχουν οι προϋποθέσεις και να είμαστε παρέα με φίλους καλούς, για να μοιραστούμε μαζί τους, ίσως ένα τριήμερο ή ακόμα και Σαββατοκύριακο. Η ιδιοκτήτρια της, αν και δεν τους γνωρίσαμε από κοντά, μόνο από το τηλέφωνο μιλήσαμε, δε χρησιμοποίησε μόνο τις γνώσεις της (Αρχιτέκτονας – μηχανικό του ΕΜΠ) αλλά είναι φανερό πως διέθεσαν και πολύ αγάπη, πράγμα που είναι φανερή παντού.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…