Για τέτοια “λεπτά” ζητήματα, δεν ακούμε να μιλά κανείς
Αν και σε μια εβδομάδα έχουμε εκλογές, τις δεύτερες μέσα σε ένα μήνα, εμείς στεκόμαστε σε μια επίσημη έρευνα που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα και δεν μας λέει και τίποτα καινούριο. Η φτώχεια είναι και ήταν πάντα εδώ! Και ταλαιπωρεί ανθρώπους που βρίσκονται σε αδύναμη οικονομική κατάσταση. Και δυστυχώς δεν είναι λίγοι…
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 17/06/2023
Μα είχαν πει ότι στην Ευρώπη θα ευημερούσαμε, το θυμάστε; Αντί γι’ αυτό με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού βρίσκεται αντιμέτωπο το 26,3% των Ελλήνων πολιτών, έναντι ποσοστού 22% που είναι ο μέσος όρος στην ΕΕ, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat για το 2022 που δόθηκαν την περασμένη Τετάρτη στη δημοσιότητα.
Από κοντά και η Ισπανία με ποσοστό 26%, ενώ χειρότερη είναι η κατάσταση στη Ρουμανία όπου με φτώχεια κινδυνεύει το 34,4% του πληθυσμού και στη Βουλγαρία το 32,2%. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφηκαν στην Τσεχία (12%), τη Σλοβενία (13%) και την Πολωνία (16%).
Συνολικά το 2022, 95,3 εκατομμύρια άνθρωποι στην ΕΕ (22% του πληθυσμού) διέτρεχαν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, δηλαδή ζούσαν σε νοικοκυριά που αντιμετώπιζαν τουλάχιστον έναν από τους τρεις κινδύνους: φτώχεια, σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση, διαβίωση σε νοικοκυριό με πολύ χαμηλό ποσοστό απασχόλησης των μελών του.
Και το χειρότερο είναι ότι το ποσοστό παρέμεινε σχετικά σταθερό σε σύγκριση με το 2021 (95,4 εκατομμύρια, 22% του πληθυσμού). Δηλαδή, για να καταλάβουμε τι σταθερότητα μας πρόσφερε η Ευρωπαϊκή Ένωση;
Σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία της Eurostat, οι γυναίκες, οι νεαροί ενήλικες ηλικίας 18-24 ετών, τα άτομα με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και οι άνεργοι είχαν, κατά μέσο όρο, περισσότερες πιθανότητες να κινδυνεύσουν από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό το 2022 σε σχέση με άλλες ομάδες του πληθυσμού της ΕΕ.
Ειδικότερα, ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στην ΕΕ ήταν υψηλότερος για τις γυναίκες από ό,τι για τους άνδρες (22,7% έναντι 20,4%).
Όσον αφορά την ηλικία, ο υψηλότερος κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στην ΕΕ καταγράφηκε για νεαρούς ενήλικες ηλικίας 18-24 ετών (26,5%), ενώ ο χαμηλότερος κίνδυνος καταγράφηκε για ενήλικες ηλικίας 25-49 ετών (19,9%). Ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ήταν 20,2% για άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω και 21% για τον πληθυσμό ηλικίας 50-64 ετών. Η νεότερη ηλικιακή ομάδα, άτομα ηλικίας κάτω των 18 ετών, είχε επίσης σχετικά υψηλό κίνδυνο (24,7%).
Εκτός από την ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο είχε σημαντικό αντίκτυπο στον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού. Σε επίπεδο ΕΕ, περισσότερο από το ένα τρίτο (34,5%) όλων των ατόμων ηλικίας 18 ετών και άνω με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο διέτρεχαν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, σε σύγκριση με το 10,5% των ατόμων στην ίδια ηλικιακή ομάδα με τριτοβάθμιο (υψηλό) μορφωτικό επίπεδο. Το αντίστοιχο ποσοστό για άτομα με μέσο μορφωτικό επίπεδο ήταν 19,8%.
Στην ΕΕ, σχεδόν τα δύο τρίτα (65,2 %) των ανέργων ηλικίας 18 ετών και άνω διέτρεχαν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού το 2022. Το ποσοστό των συνταξιούχων που διέτρεχαν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ήταν 19,1% και το μερίδιο των απασχολουμένων ήταν 11,1%.
Στην ΕΕ συνολικά, ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού για τα νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά ήταν λίγο υψηλότερος από ό,τι για εκείνα χωρίς. Πάνω από το ένα πέμπτο (22,4 %) των ατόμων που ζουν σε νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά στην ΕΕ διέτρεχαν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, κάτι που ήταν ελαφρώς υψηλότερο από το αντίστοιχο ποσοστό μεταξύ των νοικοκυριών χωρίς εξαρτώμενα παιδιά (20,8 %).
Λοιπόν, ας το ξαναδούμε ψύχραιμα το πράγμα. Πόσο βοήθησε το γεγονός ότι ως χώρα πασχίσαμε να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Και πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα αν δεν ήμασταν; Τέτοια ζητήματα δεν βλέπω να έχουν στην ατζέντα τους οι πολιτικοί που ζητούν την ψήφο των πολιτών. Μόνο αόριστες υποσχέσεις δίνουν, που τελικά την επομένη δεν θα μπορέσουν με τίποτα να υλοποιήσουν.
Γιατί λοιπόν να τους εμπιστευτούν; Και γιατί να φανατίζονται λίγες πριν η κάλπη δώσει το αποτέλεσμα της; Η πραγματική ζωή, μιλάει από μόνη της! Και είναι πιο σκληρή απ’ ‘ότι μπορούμε να φανταστούμε…
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 17/6/2023 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.
Σπίτι, στην ασφάλεια μας. Η επιστροφή με το «Δήλος»
Συνέβησαν όλα, όπως ακριβώς τα είχαμε σχεδιάσει… Από χθες είμαστε πίσω, στο σπίτι μας, ενώ ο Στηβ, η Έστερ και η Βικτώρια έφυγαν για τα Μετέωρα. Και η Χλόη με την Κέιτυ είναι στον Γαλατά Χανίων. Ευκαιρία λοιπόν για μια μικρή ανασύνταξη κι ένα τρεξιματάκι σε ότι αφήσαμε πίσω, μας επεφύλαξε η χθεσινή μέρα. Όπως κάθε μέρα, δεν πλήττουμε με όσα έχουμε μπροστά μας να αντιμετωπίσουμε. Ας το πάμε χαλαρά…
Και, όπως βλέπετε, η δημοσίευση είναι εμπλουτισμένη με εικόνες από το πλοίο BLUE STAR DELOS καθώς προσεγγίζει το λιμάνι της Πάρου, στην Παροικιά. Το περιμέναμε με λαχτάρα και το παρακολουθούσαμε καρέ – καρέ να μπαίνει στο λιμάνι κατά τις 7:00 το απόγευμα, να αποβιβάζει επιβάτες και να παίρνει όλους εμάς που περιμέναμε, υπομονετικά, για την επιστροφή.
Σαλπάρισε κατά τις 7:30 και το ταξίδι για τον Πειραιά ήταν καλό. Φτάσαμε στ 11:30, οπότε καταλαβαίνετε πως πήρε λίγη ώρα μέχρι να μπορέσω να κατεβάσω το αυτοκίνητο και να φύγουμε για το σπίτι μας. Τακτοποιηθήκαμε και πέσαμε για ύπνο, αν και κούραση είχε κάνει τη δουλειά της. Και η ένταση επίσης δεν μας βοήθησε να είναι ξεκούραστος, όσο θα θέλαμε, ο ύπνος μας. Και τι μ’ αυτό;
Εμείς θα συνεχίσουμε να έχουμε για καιρό στο μυαλό μας, όλα όσα ζήσαμε αυτές τις δέκα μέρες στην Πάρο. Και συχνά –πυκνά, μέσα από αυτό το site θα επανερχόμαστε για να σας δίνουμε πινελιές απ’ όλη αυτή την ομορφιά. Την ίδια ώρα, εμείς θα συνεχίζουμε να εμπλουτίζουμε τη χαρά μας με όσα τα παιδιά μας, θα μας λένε καθημερινά, από τους νέους τόπους διακοπών τους.
Περάσαμε πολύ όμορφα με την παρέα μας στην Πάρο!
Είναι υπέροχο να ζεις όμορφα, αρμονικά, ευχάριστα με την οικογένεια σου σε στιγμές διακοπών. Έτσι είμαστε αυτή την εποχή στην Πάρο, όπου περνάμε ένα δεκαήμερο διακοπών με τον Στήβ , την Έστερ, τη Βικτώρια, τη Χλόη και τη φίλη τους Κέιτυ. Φαίνεται νομίζω και από την αναμνηστική φωτογραφία που βγάλαμε μέσα στα στενά της Νάουσας, όπου είχαμε κατέβει βόλτα ένα μεσημέρι.
Αλλά κι εμείς είχαμε την ευκαιρία να βρούμε άνθρωπο, να μας φωτογραφίσει και να ανανεώσουμε τη φωτογραφία στο προφίλ του Facebook με κάτι πιο επίκαιρο. Πίσω από το κινητό η Χλόη που τα κατάφερε μια χαρά . Θέλουμε να θυμόμαστε όμορφες στιγμές. Το έχουμε ανάγκη, το χρειαζόμαστε τις δύσκολες μέρες που περνάμε. Ας είναι καλά το κορίτσι!
Μόλις έχουμε φτάσει στην Αντίπαρο σε μια εκδρομή, πέρασμα από την Πάρο που είναι η βάση μας. Κατεβήκαμε από το καραβάκι που μας έφερε με κατεύθυνση τον μικρό οικισμό για βόλτα στον εμπορικό δρόμο λίγο πριν πάμε για μπάνιο σε μια κοντινή παραλία. Αλλά για όλα αυτά θα έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε πολύ σύντομα σε άλλο σημείωμα μας.
Στην 30η επέτειο του γάμου της Έστερ και του Στηβ!
Είναι η πρώτη φορά στην κοινή ζωή μας με τη Σούλα που χθες μπορέσαμε να γιορτάσουμε μαζί με τα παιδιά του Στηβ και της Έστερ και την φίλη της Χλόης Κέϊτυ, την 30η επέτειο του γάμου τους. Τους γνωρίζω εδώ και οκτώ χρόνια. Στο σπίτι τους με φιλοξένησαν και εκεί έγινε ο γάμος μας με τη Σούλα το 2015. Αλλά το πιο ωραίο είναι, ότι εδώ και δέκα μέρες, είμαστε μαζί τους στην Πάρο, σε ένα υπέροχο μέρος, κοντά στη Χρυσή Ακτή.
Χθες λοιπόν, όπως σας είπα, είχαν την επέτειο τους και τα παιδιά τους, η φίλη τους κι εγώ με τη Σούλα τους κάναμε το τραπέζι σε ένα υπέροχο μέρος, δίπλα στη θάλασσα, το VERANTA BLUE. Το είχαμε ετοιμάσει προσεκτικά, αρκετές μέρες πριν. Είναι κοντά στο σπίτι που μένουμε κι έχει, όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες, ένα πολύ ωραίο περιβάλλον που άξιζε για μια τέτοια ωραία στιγμή. Και τη χαρήκαμε πολύ, όλη αυτή την τελευταία βραδιά μας στην Πάρο.
Σήμερα οι δρόμοι της παρέας μας, χωρίζουν. Η Χλόη με την Κέιτυ “πετάνε” για Αθήνα και από εκεί για Χανιά, για μερικές μέρες, ενώ εμείς φεύγουμε με το πλοίο BLUE STAR DELOS για Πειραιά. Και την επομένη, ο Στηβ με την Έστερ και τη Βικτώρια, φεύγουν για τα Μετέωρα κι εμείς μένουμε Αθήνα για να συμμετάσχουμε στο έργο αυξημένης μαρτυρίας, ενόψει της επίσκεψης του Επισκόπου Περιοχής στην Εκκλησία μας.
Έχετε δει ως τώρα αρκετές αναρτήσεις από την Πάρο. Και θα δείτε κι άλλες στις μέρες που έρχονται, αφού έχουμε πάρα πολύ υλικό να αξιοποιήσουμε. Για την ώρα, ας μείνουμε στη χαρωπή χθεσινή περίσταση της επετείου των 30 χρόνων γάμου του Στηβ και της Έστερ. Θα το ξαναπούμε: Ήταν για όλους μας κάτι πολύ όμορφο που άξιζε να ζήσουμε για να το δούμε. Οι άνθρωποι ξέρουν να τιμούν έναν θεσμό που ευλόγησε ο Θεός!
Και μετά την Παροικιά, σας πάμε στην Νάουσα της Πάρου
Η Νάουσα είναι μια κωμόπολη της Πάρου. Αποτελεί τη δεύτερη σε πληθυσμό κωμόπολη της νήσου Πάρου μετά την Παροικιά, από την οποία και απέχει 10 χλμ.. Είναι παράλια πόλη, με μικρό ασφαλή λιμένα στον ανατολικό μυχό του ομώνυμου γραφικού όρμου, Όρμου Νάουσας, στο βόρειο άκρο του νησιού. Ο πληθυσμός της το 1928 ήταν 959 κάτοικοι, ενώ στην απογραφή του 2001 έφθανε τους 2.316 κατοίκους.
Από το 1926 διέθετε δημοτικό σχολείο, αστυνομικό σταθμό και τηλεγραφείο. Σήμερα η Νάουσα αποτελεί έδρα ενός των επτά δημοτικών διαμερισμάτων του Δήμου Πάρου στο οποίο και υπάγονται όλα τα βόρεια χωριά, μεταξύ των οποίων ο Αμπελάς, οι Καμάρες, οι Κολυμπήθρες, η Λάγκερη, τα Λιβάδια, η Ξιφάρα, τα Πρωτόργια καθώς και κάποια μοναστήρια.
Ο συνολικός πληθυσμός του Δημοτικού διαμερίσματος της Νάουσας φθάνει τους 3027 κατοίκους (2001). Παλαιότερα αποτελούσε Δήμο, “τέως Δήμος Ναούσης”, της Επαρχίας Νάξου, στον οποίο συμπεριλαμβάνονταν όλα τα χωριά της Β. Πάρου όπως και το χωριό Κώστος Πάρου με συνολικό πληθυσμό 1750 κατοίκους.
Ως οικισμός η Νάουσα φέρεται να διαμορφώθηκε γύρω από το ομώνυμο λιμάνι κατά τη βυζαντινή περίοδο. Έφερε οχυρωμένο τείχος τμήμα του οποίου διασώζεται μέχρι σήμερα το οποίο κατέληγε σε καστέλλιον που υπήρξε ενετικός προμαχώνας του οποίου επίσης ένα τμήμα του σώζεται. Τα στοιχεία για τη σημερινή ανάρτηση είναι παρμένα από την Wikipedia.
Να γνωρίσουμε την Παροικιά της Πάρου, την πρωτεύουσα
Η Παροικιά, ή Παρκιά είναι η πρωτεύουσα (χώρα) και ο κύριος λιμένας της Πάρου. Λέγεται και Πάρος, ή Χώρα Πάρου. Κατά την απογραφή του 2021 ο πληθυσμός του Δήμου Πάρου ήταν 14.296 κάτοικοι (σε όλο το νησί). Σήμερα η Παροικιά αποτελεί έδρα του μοναδικού στη νήσο Δήμου, του Δήμου Πάρου. Ο κάτοικος της Παροικιάς λέγεται Παροικιώτης-ισσα, ή Παρκιανός -ή, (Παριανός), ή Χωραΐτης -τισσα.
Η Παροικιά είναι κτισμένη στη θέση της αρχαίας πόλης, στον ανατολικό μυχό του δυτικού ομώνυμου όρμου της νήσου όπου και εκτείνεται προς τις παρυφές λόφου σε υψόμετρο μέχρι 10 μ. στη κορυφή του οποίου δεσπόζει η Μονή των Αγίων Αναργύρων. Εδώ φτάσαμε με το καράβι μας το περασμένο Σάββατο και από εδώ θα αναχωρήσουμε την Τρίτη το απόγευμα για Πειραιά.
Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει μια ραγδαία ανάπτυξη στους γύρω λόφους προσπαθώντας να διατηρήσει τόσο την κυκλαδική αρχιτεκτονική, όσο και τη γραφικότητα και το τοπικό της χρώμα. Στον κεντρικό δρόμο της αγοράς, όπως και σε όλα τα Κυκλαδονήσια τα λουλούδια, οι πεζούλες, τα στενά καμπυλωτά σοκάκια συμπληρώνουν τη λαϊκή κυκλαδική αρχιτεκτονική όπου τα χρώματα, λευκό και μπλε, είναι αυτά που κυριαρχούν.
Από εδώ είναι και όλες οι φωτογραφίες από το σημερινό δημοσίευμα, ένα απογευματάκι που κατεβήκαμε επί τούτο στην πόλη. Και μας άρεσε πολύ. Γι’ αυτό και δεν ήταν η μόνη φορά που το κάναμε αν και ο τόπος που μέναμε ήταν ακριβώς στην άλλη μεριά του νησιού. Μισή ώρα απόσταση με το αυτοκίνητο. Οι πληροφορίες γι’ αυτό το κομμάτι πάρθηκαν από το wikipedia. Πώς θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε τόσο καλά το μέρος, στις δέκα μέρες που μείναμε;
Μια μέρα γευματίσαμε, σα να είμαστε στο… Βανκούβερ!
Το να ακολουθείς τα έθιμα των άλλων, έχει τη χάρη του. Μαζί με τις δυσκολίες του, φυσικά. Μια μέρα είπαμε να φάμε, όπως τρώνε οι άνθρωποι που είμαστε μαζί, στον τόπο τους. Πρωινό, ένα ελαφρύ γεύμα κατά τις 12 το μεσημέρι και κατά τις 6 μ.μ. το κανονικό γεύμα της ημέρας. Κι αυτή την ημέρα ο Στηβ ήθελε να ψήσει κρέας στα κάρβουνα. Κοτόπουλο χωρίς κόκαλα. Οπότε κατά τις 5 άρχισε την προεργασία με τα κάρβουνα.
Τον παρακολουθούσα και κατέγραφα στιγμές. Κι εδώ που τα λέμε, τον ζήλεψα κιόλας τον Στηβ. Θα ήθελα να ήξερα να το κάνω κι εγώ. Στο τόπο του, στο Βανκούβερ του Καναδά, ο ψήστης είναι μια ανδρική υπόθεση. Όπως και να ‘χει, είναι ωραίο να συμμετέχεις ενεργά στη διαδικασία παρασκευής του γεύματος, Μέχρι τώρα, βολευόμουν να συμμετέχω μόνο στο τέλος, στην κατανάλωση. Είδα όμως ότι δεν θέλει πολύ κόπο, μόνο προσωπικό ενδιαφέρον και τέχνη. Το μυστικό βρίσκεται στο να το φτιάξεις με τρόπο που να το απολαμβάνεις.
Και κάπως έτσι ο Στηβ, ολοκλήρωσε μια διαδικασία που, από τα κάρβουνα μέχρι το ψήσιμο, κράτησε περισσότερο από μιάμιση ώρα. Κι εγώ με το κινητό μου κατέγραφα εικόνες, ενώ με το στιλό σκάρωνα αυτή την ανάρτηση. Έτσι απλά είναι τα πράγματα. Ή φαίνονται να είναι. Αφού μάλλον πρέπει να ξέρεις πώς και πότε πρέπει να γυρίσεις τα κρέατα για να μην καούν. Και πρέπει να ξέρεις το σωστό τάιμινγκ για να το κάνεις.
Ύστερα, την ώρα του τραπεζιού, όλα ήταν πιο εύκολα και γνώριμα σε εμένα. Κι ένας λόγος που προτιμώ τη χασαποταβέρνα του “Λάμπρου” στην Πάρνηθα ή την “Αρετούσα” στο Λόφο Σκουζέ, είναι γιατί όλη την προεργασία την κάνουν άλλοι. Πιο ειδικοί και πιο επαγγελματίες. Προσωπικά, δεν ξέρω αν έχω όλη την απαιτούμενη υπομονή, μέχρι να φτάσω στο ποθητό αποτέλεσμα. Άσε που δεν είμαι και τόσο βέβαιος ότι σίγουρα θα έχω αυτό το καλό αποτέλεσμα…
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…