Αρχική » 2023 » Ιούνιος (Σελίδα 3)

Αρχείο μηνός Ιούνιος 2023

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
024288
Τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.

Πολύ θερμό το καλοκαίρι, κρύος ο χειμώνας!

Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι και ο χειμώνας. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Ιούνιος 2023
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 174

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ τ. 175, "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε το τ. 174, ΕΔΩ το τ.173, ΕΔΩ το τ.172, ΕΔΩ το τ.171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, εδώ ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 442

Έτοιμο και το 443 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ, Κι ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441 ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ.439, ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 


Είμαστε στον 21ο χρόνο!
Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχεις ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Για τέτοια “λεπτά” ζητήματα, δεν ακούμε να μιλά κανείς

Αν και σε μια εβδομάδα έχουμε εκλογές, τις δεύτερες μέσα σε ένα μήνα, εμείς στεκόμαστε σε μια επίσημη έρευνα που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα και δεν μας λέει και τίποτα καινούριο. Η φτώχεια είναι και ήταν πάντα εδώ! Και ταλαιπωρεί ανθρώπους που βρίσκονται σε αδύναμη οικονομική κατάσταση. Και δυστυχώς δεν είναι λίγοι…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 17/06/2023

Μα είχαν πει ότι στην Ευρώπη θα ευημερούσαμε, το θυμάστε; Αντί γι’ αυτό με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού βρίσκεται αντιμέτωπο το 26,3% των Ελλήνων πολιτών, έναντι ποσοστού 22% που είναι ο μέσος όρος στην ΕΕ, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat για το 2022 που δόθηκαν την περασμένη Τετάρτη στη δημοσιότητα.

Από κοντά και η Ισπανία με ποσοστό 26%, ενώ χειρότερη είναι η κατάσταση στη Ρουμανία όπου με φτώχεια κινδυνεύει το 34,4% του πληθυσμού και στη Βουλγαρία το 32,2%.  Σύμφωνα με την ίδια έρευνα τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφηκαν στην Τσεχία (12%), τη Σλοβενία (13%) και την Πολωνία (16%).

Συνολικά το 2022, 95,3 εκατομμύρια άνθρωποι στην ΕΕ (22% του πληθυσμού) διέτρεχαν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, δηλαδή ζούσαν σε νοικοκυριά που αντιμετώπιζαν τουλάχιστον έναν από τους τρεις κινδύνους: φτώχεια, σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση, διαβίωση σε νοικοκυριό με πολύ χαμηλό ποσοστό απασχόλησης των μελών του.

Και το χειρότερο είναι ότι το ποσοστό παρέμεινε σχετικά σταθερό σε σύγκριση με το 2021 (95,4 εκατομμύρια, 22% του πληθυσμού). Δηλαδή, για να καταλάβουμε τι σταθερότητα μας πρόσφερε η Ευρωπαϊκή Ένωση;

Σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία της Eurostat, οι γυναίκες, οι νεαροί ενήλικες ηλικίας 18-24 ετών, τα άτομα με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και οι άνεργοι είχαν, κατά μέσο όρο, περισσότερες πιθανότητες να κινδυνεύσουν από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό το 2022 σε σχέση με άλλες ομάδες του πληθυσμού της ΕΕ.

Ειδικότερα, ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στην ΕΕ ήταν υψηλότερος για τις γυναίκες από ό,τι για τους άνδρες (22,7% έναντι 20,4%).

Όσον αφορά την ηλικία, ο υψηλότερος κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στην ΕΕ καταγράφηκε για νεαρούς ενήλικες ηλικίας 18-24 ετών (26,5%), ενώ ο χαμηλότερος κίνδυνος καταγράφηκε για ενήλικες ηλικίας 25-49 ετών (19,9%). Ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ήταν 20,2% για άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω και 21% για τον πληθυσμό ηλικίας 50-64 ετών. Η νεότερη ηλικιακή ομάδα, άτομα ηλικίας κάτω των 18 ετών, είχε επίσης σχετικά υψηλό κίνδυνο (24,7%).

Εκτός από την ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο είχε σημαντικό αντίκτυπο στον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού. Σε επίπεδο ΕΕ, περισσότερο από το ένα τρίτο (34,5%) όλων των ατόμων ηλικίας 18 ετών και άνω με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο διέτρεχαν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, σε σύγκριση με το 10,5% των ατόμων στην ίδια ηλικιακή ομάδα με τριτοβάθμιο (υψηλό) μορφωτικό επίπεδο. Το αντίστοιχο ποσοστό για άτομα με μέσο μορφωτικό επίπεδο ήταν 19,8%.

Στην ΕΕ, σχεδόν τα δύο τρίτα (65,2 %) των ανέργων ηλικίας 18 ετών και άνω διέτρεχαν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού το 2022. Το ποσοστό των συνταξιούχων που διέτρεχαν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ήταν 19,1% και το μερίδιο των απασχολουμένων ήταν 11,1%.

Στην ΕΕ συνολικά, ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού για τα νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά ήταν λίγο υψηλότερος από ό,τι για εκείνα χωρίς. Πάνω από το ένα πέμπτο (22,4 %) των ατόμων που ζουν σε νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά στην ΕΕ διέτρεχαν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, κάτι που ήταν ελαφρώς υψηλότερο από το αντίστοιχο ποσοστό μεταξύ των νοικοκυριών χωρίς εξαρτώμενα παιδιά (20,8 %).

Λοιπόν, ας το ξαναδούμε ψύχραιμα το πράγμα. Πόσο βοήθησε το γεγονός ότι ως χώρα πασχίσαμε να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Και πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα αν δεν ήμασταν; Τέτοια ζητήματα δεν βλέπω να έχουν στην ατζέντα τους οι πολιτικοί που ζητούν την ψήφο των πολιτών. Μόνο αόριστες υποσχέσεις δίνουν, που τελικά την επομένη δεν θα μπορέσουν με τίποτα να υλοποιήσουν.

Γιατί λοιπόν να τους εμπιστευτούν; Και γιατί να φανατίζονται λίγες πριν η κάλπη δώσει το αποτέλεσμα της; Η πραγματική ζωή, μιλάει από μόνη της! Και είναι πιο σκληρή απ’ ‘ότι μπορούμε να φανταστούμε…

Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 17/6/2023 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Σπίτι, στην ασφάλεια μας. Η επιστροφή με το «Δήλος»

Συνέβησαν όλα, όπως ακριβώς τα είχαμε σχεδιάσει… Από χθες είμαστε πίσω, στο σπίτι μας, ενώ ο Στηβ, η Έστερ και η Βικτώρια έφυγαν για τα Μετέωρα. Και η Χλόη με την Κέιτυ είναι στον Γαλατά Χανίων. Ευκαιρία λοιπόν για μια μικρή ανασύνταξη κι ένα τρεξιματάκι σε ότι αφήσαμε πίσω, μας επεφύλαξε η χθεσινή μέρα. Όπως κάθε μέρα, δεν πλήττουμε με όσα έχουμε μπροστά μας να αντιμετωπίσουμε. Ας το πάμε χαλαρά…

Και, όπως βλέπετε, η δημοσίευση είναι εμπλουτισμένη με εικόνες από το πλοίο BLUE STAR DELOS καθώς προσεγγίζει το λιμάνι της Πάρου, στην Παροικιά. Το περιμέναμε με λαχτάρα και το παρακολουθούσαμε καρέ – καρέ να μπαίνει στο λιμάνι κατά τις 7:00 το απόγευμα, να αποβιβάζει επιβάτες και να παίρνει όλους εμάς που περιμέναμε, υπομονετικά, για την επιστροφή.

Σαλπάρισε κατά τις 7:30 και το ταξίδι για τον Πειραιά ήταν καλό. Φτάσαμε στ 11:30, οπότε καταλαβαίνετε πως πήρε λίγη ώρα μέχρι να μπορέσω να κατεβάσω το αυτοκίνητο και να φύγουμε για το σπίτι μας. Τακτοποιηθήκαμε και πέσαμε για ύπνο, αν και κούραση είχε κάνει τη δουλειά της. Και η ένταση επίσης δεν μας βοήθησε να είναι ξεκούραστος, όσο θα θέλαμε, ο ύπνος μας. Και τι μ’ αυτό;

Εμείς θα συνεχίσουμε να έχουμε για καιρό στο μυαλό μας, όλα όσα ζήσαμε αυτές τις δέκα μέρες στην Πάρο. Και συχνά –πυκνά, μέσα από αυτό το site θα επανερχόμαστε για να σας δίνουμε πινελιές απ’ όλη αυτή την ομορφιά. Την ίδια ώρα, εμείς θα συνεχίζουμε να εμπλουτίζουμε τη χαρά μας με όσα τα παιδιά μας, θα μας λένε καθημερινά, από τους νέους τόπους διακοπών τους.

Περάσαμε πολύ όμορφα με την παρέα μας στην Πάρο!

Είναι υπέροχο να ζεις όμορφα, αρμονικά, ευχάριστα με την οικογένεια σου σε στιγμές διακοπών. Έτσι είμαστε αυτή την εποχή στην Πάρο, όπου περνάμε ένα δεκαήμερο διακοπών με τον Στήβ , την Έστερ, τη Βικτώρια, τη Χλόη και τη φίλη τους Κέιτυ.   Φαίνεται νομίζω και από την αναμνηστική φωτογραφία που βγάλαμε μέσα στα στενά της Νάουσας, όπου είχαμε κατέβει βόλτα ένα μεσημέρι.

Αλλά κι εμείς είχαμε την ευκαιρία να βρούμε άνθρωπο, να μας φωτογραφίσει και να ανανεώσουμε τη φωτογραφία στο προφίλ του Facebook με κάτι πιο επίκαιρο. Πίσω από το κινητό η Χλόη που τα κατάφερε μια χαρά . Θέλουμε να θυμόμαστε όμορφες στιγμές. Το έχουμε ανάγκη, το χρειαζόμαστε τις δύσκολες μέρες που περνάμε. Ας είναι καλά το κορίτσι!

Μόλις έχουμε φτάσει στην Αντίπαρο σε μια εκδρομή, πέρασμα από την Πάρο που είναι η βάση μας. Κατεβήκαμε από το καραβάκι που μας έφερε με κατεύθυνση τον μικρό οικισμό για βόλτα στον εμπορικό δρόμο λίγο πριν πάμε για μπάνιο σε μια κοντινή παραλία. Αλλά για όλα αυτά θα έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε πολύ σύντομα σε άλλο σημείωμα μας.

Στην 30η επέτειο του γάμου της Έστερ και του Στηβ!

Είναι η πρώτη φορά στην κοινή ζωή μας με τη Σούλα που χθες μπορέσαμε να γιορτάσουμε μαζί με τα παιδιά του Στηβ και της Έστερ και την φίλη της Χλόης Κέϊτυ, την 30η επέτειο του γάμου τους. Τους γνωρίζω εδώ και οκτώ χρόνια. Στο σπίτι τους με φιλοξένησαν και εκεί έγινε ο γάμος μας με τη Σούλα το 2015. Αλλά το πιο ωραίο είναι, ότι εδώ και δέκα μέρες, είμαστε μαζί τους στην Πάρο, σε ένα υπέροχο μέρος, κοντά στη Χρυσή Ακτή.

Χθες λοιπόν, όπως σας είπα, είχαν την επέτειο τους και τα παιδιά τους, η φίλη τους κι εγώ με τη Σούλα τους κάναμε το τραπέζι σε ένα υπέροχο μέρος, δίπλα στη θάλασσα, το VERANTA BLUE. Το είχαμε ετοιμάσει προσεκτικά, αρκετές μέρες πριν. Είναι κοντά στο σπίτι που μένουμε κι έχει, όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες, ένα πολύ ωραίο περιβάλλον που άξιζε για μια τέτοια ωραία στιγμή. Και τη χαρήκαμε πολύ, όλη αυτή την τελευταία βραδιά μας στην Πάρο.

Σήμερα οι δρόμοι της παρέας μας, χωρίζουν. Η Χλόη με την Κέιτυ “πετάνε” για Αθήνα και από εκεί για Χανιά, για μερικές μέρες, ενώ εμείς φεύγουμε με το πλοίο BLUE STAR DELOS για Πειραιά. Και την επομένη, ο Στηβ με την Έστερ και τη Βικτώρια, φεύγουν για τα Μετέωρα κι εμείς μένουμε Αθήνα για να συμμετάσχουμε στο έργο αυξημένης μαρτυρίας, ενόψει της επίσκεψης του Επισκόπου Περιοχής στην Εκκλησία μας.

Έχετε δει ως τώρα αρκετές αναρτήσεις από την Πάρο. Και θα δείτε κι άλλες στις μέρες που έρχονται, αφού έχουμε πάρα πολύ υλικό να αξιοποιήσουμε. Για την ώρα, ας μείνουμε στη χαρωπή χθεσινή περίσταση της επετείου των 30 χρόνων γάμου του Στηβ και της Έστερ. Θα το ξαναπούμε: Ήταν για όλους μας κάτι πολύ όμορφο που άξιζε να ζήσουμε για να το δούμε. Οι άνθρωποι ξέρουν να τιμούν έναν θεσμό που ευλόγησε ο Θεός!

Και μετά την Παροικιά, σας πάμε στην Νάουσα της Πάρου

Η Νάουσα είναι μια κωμόπολη της Πάρου. Αποτελεί τη δεύτερη σε πληθυσμό κωμόπολη της νήσου Πάρου μετά την Παροικιά, από την οποία και απέχει 10 χλμ.. Είναι παράλια πόλη, με μικρό ασφαλή λιμένα στον ανατολικό μυχό του ομώνυμου γραφικού όρμου, Όρμου Νάουσας, στο βόρειο άκρο του νησιού. Ο πληθυσμός της το 1928 ήταν 959 κάτοικοι, ενώ στην απογραφή του 2001 έφθανε τους 2.316 κατοίκους.

Από το 1926 διέθετε δημοτικό σχολείο, αστυνομικό σταθμό και τηλεγραφείο. Σήμερα η Νάουσα αποτελεί έδρα ενός των επτά δημοτικών διαμερισμάτων του Δήμου Πάρου στο οποίο και υπάγονται όλα τα βόρεια χωριά, μεταξύ των οποίων ο Αμπελάς, οι Καμάρες, οι Κολυμπήθρες, η Λάγκερη, τα Λιβάδια, η Ξιφάρα, τα Πρωτόργια καθώς και κάποια μοναστήρια.

Ο συνολικός πληθυσμός του Δημοτικού διαμερίσματος της Νάουσας φθάνει τους 3027 κατοίκους (2001). Παλαιότερα αποτελούσε Δήμο, “τέως Δήμος Ναούσης”, της Επαρχίας Νάξου, στον οποίο συμπεριλαμβάνονταν όλα τα χωριά της Β. Πάρου όπως και το χωριό Κώστος Πάρου με συνολικό πληθυσμό 1750 κατοίκους.

Ως οικισμός η Νάουσα φέρεται να διαμορφώθηκε γύρω από το ομώνυμο λιμάνι κατά τη βυζαντινή περίοδο. Έφερε οχυρωμένο τείχος τμήμα του οποίου διασώζεται μέχρι σήμερα το οποίο κατέληγε σε καστέλλιον που υπήρξε ενετικός προμαχώνας του οποίου επίσης ένα τμήμα του σώζεται. Τα στοιχεία για τη σημερινή ανάρτηση είναι παρμένα από την Wikipedia.

Να γνωρίσουμε την Παροικιά της Πάρου, την πρωτεύουσα

Η Παροικιά, ή Παρκιά είναι η πρωτεύουσα (χώρα) και ο κύριος λιμένας της Πάρου. Λέγεται και Πάρος, ή Χώρα Πάρου. Κατά την απογραφή του 2021 ο πληθυσμός του Δήμου Πάρου ήταν 14.296 κάτοικοι (σε όλο το νησί). Σήμερα η Παροικιά αποτελεί έδρα του μοναδικού στη νήσο Δήμου, του Δήμου Πάρου. Ο κάτοικος της Παροικιάς λέγεται Παροικιώτης-ισσα, ή Παρκιανός -ή, (Παριανός), ή Χωραΐτης -τισσα.

Η Παροικιά είναι κτισμένη στη θέση της αρχαίας πόλης, στον ανατολικό μυχό του δυτικού ομώνυμου όρμου της νήσου όπου και εκτείνεται προς τις παρυφές λόφου σε υψόμετρο μέχρι 10 μ. στη κορυφή του οποίου δεσπόζει η Μονή των Αγίων Αναργύρων. Εδώ φτάσαμε με το καράβι μας το περασμένο Σάββατο και από εδώ θα αναχωρήσουμε την Τρίτη το απόγευμα για Πειραιά.

Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει μια ραγδαία ανάπτυξη στους γύρω λόφους προσπαθώντας να διατηρήσει τόσο την κυκλαδική αρχιτεκτονική, όσο και τη γραφικότητα και το τοπικό της χρώμα. Στον κεντρικό δρόμο της αγοράς, όπως και σε όλα τα Κυκλαδονήσια τα λουλούδια, οι πεζούλες, τα στενά καμπυλωτά σοκάκια συμπληρώνουν τη λαϊκή κυκλαδική αρχιτεκτονική όπου τα χρώματα, λευκό και μπλε, είναι αυτά που κυριαρχούν.

Από εδώ είναι και όλες οι φωτογραφίες από το σημερινό δημοσίευμα, ένα απογευματάκι που κατεβήκαμε επί τούτο στην πόλη. Και μας άρεσε πολύ. Γι’ αυτό και δεν ήταν η μόνη φορά που το κάναμε αν και ο τόπος που μέναμε ήταν ακριβώς στην άλλη μεριά του νησιού. Μισή ώρα απόσταση με το αυτοκίνητο. Οι πληροφορίες γι’ αυτό το κομμάτι πάρθηκαν από το wikipedia. Πώς θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε τόσο καλά το μέρος, στις δέκα μέρες που μείναμε;

Μια μέρα γευματίσαμε, σα να είμαστε στο… Βανκούβερ!

Το να ακολουθείς τα έθιμα των άλλων, έχει τη χάρη του. Μαζί με τις δυσκολίες του, φυσικά. Μια μέρα είπαμε να φάμε, όπως τρώνε οι άνθρωποι που είμαστε μαζί, στον τόπο τους. Πρωινό, ένα ελαφρύ γεύμα κατά τις 12 το μεσημέρι και κατά τις 6 μ.μ. το κανονικό γεύμα της ημέρας. Κι αυτή την ημέρα ο Στηβ ήθελε να ψήσει κρέας στα κάρβουνα. Κοτόπουλο χωρίς κόκαλα. Οπότε κατά τις 5 άρχισε την προεργασία με τα κάρβουνα.

Τον παρακολουθούσα και κατέγραφα στιγμές. Κι εδώ που τα λέμε, τον ζήλεψα κιόλας τον Στηβ. Θα ήθελα να ήξερα να το κάνω κι εγώ. Στο τόπο του, στο Βανκούβερ του Καναδά, ο ψήστης είναι μια ανδρική υπόθεση. Όπως και να ‘χει, είναι ωραίο να συμμετέχεις ενεργά στη διαδικασία παρασκευής του γεύματος, Μέχρι τώρα, βολευόμουν να συμμετέχω μόνο στο τέλος, στην κατανάλωση. Είδα όμως ότι δεν θέλει πολύ κόπο, μόνο προσωπικό ενδιαφέρον και τέχνη. Το μυστικό βρίσκεται στο να το φτιάξεις με τρόπο που να το απολαμβάνεις.

Και κάπως έτσι ο Στηβ, ολοκλήρωσε μια διαδικασία που, από τα κάρβουνα μέχρι το ψήσιμο, κράτησε περισσότερο από μιάμιση ώρα. Κι εγώ με το κινητό μου κατέγραφα εικόνες, ενώ με το στιλό σκάρωνα αυτή την ανάρτηση. Έτσι απλά είναι τα πράγματα. Ή φαίνονται να είναι. Αφού μάλλον πρέπει να ξέρεις πώς και πότε πρέπει να γυρίσεις τα κρέατα για να μην καούν. Και πρέπει να ξέρεις το σωστό τάιμινγκ για να το κάνεις.

Ύστερα, την ώρα του τραπεζιού, όλα ήταν πιο εύκολα και γνώριμα σε εμένα. Κι ένας λόγος που προτιμώ τη χασαποταβέρνα του “Λάμπρου” στην Πάρνηθα ή την “Αρετούσα” στο Λόφο Σκουζέ, είναι γιατί όλη την προεργασία την κάνουν άλλοι. Πιο ειδικοί και πιο επαγγελματίες. Προσωπικά, δεν ξέρω αν έχω όλη την απαιτούμενη υπομονή, μέχρι να φτάσω στο ποθητό αποτέλεσμα. Άσε που δεν είμαι και τόσο βέβαιος ότι σίγουρα θα έχω αυτό το καλό αποτέλεσμα…