Μια Έκθεση Φωτογραφίας που αξίζει πραγματικά να δείτε
Εμείς τώρα είμαστε μακριά από το Λεκανοπέδιο Αττικής, αυτές τις μέρες… Και πολύ θα στεναχωρηθούμε που δεν θα μπορέσουμε να είμαστε στα εγκαίνια αυτής της Έκθεσης Φωτογραφίας που έχουν ετοιμάσει με τόση αγάπη και χαρά οι άνθρωποι του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ. Κι αυτό γιατί, τους ανθρώπους τους γνωρίζω καλά, κοντά 30 χρόνια τώρα. Είναι εξαιρετικής ποιότητας, άνθρωποι.
Συνεργάζομαι μαζί τους, ως δημοσιογράφος. Ετοιμάζω, κάθε δίμηνο, τη συνδικαλιστική τους εφημερίδα «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος» και μοιράζομαι τις στιγμές τους, καλές και κακές. Κυρίως καλές! Πολύ δραστήριοι, ακόμα και μέσα στην πανδημία. Προς το τέλος του Ιουνίου θα ετοιμάσουμε το καλοκαιρινό φύλλο τ. 166… Με συνέπεια, σταθερότητα και υπευθυνότητα, είναι πάντα εκεί, κοντά και δίπλα στο Σωματείο τους, έτοιμοι να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους.
Ξέρω με πόση αγάπη ετοίμαζαν όλες τις προηγούμενες μέρες αυτή την Έκθεση Φωτογραφίας. Βρήκαν παλιές φωτογραφίες από τη δουλειά τους, ασπρόμαυρες και χρωματιστές και τις επεξεργάστηκαν τεχνικά, ώστε να γίνουν μεγάλες και ευδιάκριτες, τις τοποθέτησαν σε ειδικά πάνελ και τώρα είναι έτοιμοι για τα εγκαίνια. Και δεν είναι και λίγες, κοντά τις 100 φτάνουν! Δείτε ΕΔΩ το site τους…
Αυτό που μ’ αρέσει στους εξαιρετικούς αυτούς ανθρώπους, είναι ότι δε στερεύουν από ιδέες. Συνεχώς σε εκπλήττουν με κάτι καινούριο και εντυπωσιακό. Αξίζει και για έναν ακόμα λόγο, να πάτε στην Έκθεση Φωτογραφίας που η είσοδός της είναι δωρεάν: Θα έχετε την ευκαιρία να δείτε και το υπέροχο μουσείο τους, στημένο κομμάτι – κομμάτι, με πολύ αγάπη. Όπως άλλωστε είναι και με ότι καταπιάνονται. Να, ένας ακόμα λόγος για να τους εκτιμώ ως συνεργάτες μου.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…