Η Μαλάμω μας, στην Παγκρήτια Αγροκτηνοτροφική Έκθεση
Το έκαναν η Μαλάμω μας με τη Στασούλα το Σάββατο το βράδυ. Επισκέφτηκαν, εν λειτουργία, την Αγροκτηνοτροφική Έκθεσης Αρκαλοχωρίου. Η έκθεση πραγματοποιείται με τη συνδιοργάνωση του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, την Περιφέρεια Κρήτης και το Δήμου Μινώα Πεδιάδος. Με 30 χρόνια διοργάνωσης, έχει κερδίσει πλέον τη θέση της ως μια από τις σημαντικότερες εκθέσεις του κλάδου στην Ελλάδα!
Είναι ανοιχτή και σήμερα (από τις 26 έως και τις 31 Ιουλίου) στο Εκθεσιακό Κέντρο Αρκαλοχωρίου. Έξι μέρες με επίκεντρο τον αγροκτηνοτροφικό τομέα, Έξι μέρες προβολής της δυναμικής της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, έξι μέρες ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και της αγροτικής οικονομίας, έξι μέρες γιορτής! Όσοι την επισκέφτηκαν, όπως η Μαλάμω με τη Στασούλα, έχουν να πουν τα καλύτερα…
Έχοντας αναδειχθεί ως η σημαντικότερη αγροτική έκθεση της Νοτίου Ελλάδας και επιθυμώντας να διατηρήσει τον τίτλο της, παρουσίασε ποικίλες παράλληλες εκδηλώσεις. Χορηγός της Παγκρήτιας Αγροκτηνοτροφικής Έκθεσης Αρκαλοχωρίου είναι η ΤΕΡΝΑ Α.Ε. Το ωράριο λειτουργίας της έκθεσης είναι τις καθημερινές 17.00-22.00 και το Σαββατοκύριακο 10.00-14.30 & 17.00-22.00. Προλαβαίνετε, δεν προλαβαίνετε να πάτε…
Το πάρκο Ακαδημίας Πλάτωνα, πάντα ελκυστικό για μας!
Ο.Κ. μπορεί να έφυγαν οι καύσωνες, αλλά αυτό δε σημαίνει πως οι “φυσιολογικές” για την εποχή θερμοκρασίες, στις οποίες επιστρέψαμε, αντέχονται εδώ στη Αθήνα… Το απογευματάκι, νοιώθεις έντονα την ανάγκη να βγεις να περπατήσεις στη γειτονιά. Και τι καλύτερος προορισμός από το ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα;
Περπατώντας ανάμεσα στο πράσινο και τη δροσιά των δέντρων, θα συναντήσεις συχνά τέτοια επιφανειακά αρχαιολογικά ευρήματα. Είναι κρίμα που δεν έχει γίνει μια ολοκληρωμένη έρευνα από την αρχαιολογική υπηρεσία. Ότι υπάρχει εδώ, είναι από τον ιδιώτη που, χωρίς να είναι αρχαιολόγος, αγόρασε αυτή την περιοχή και με δική του πρωτοβουλία έψαξε. Για να τη δωρίσει αργότερα στο κράτος κι αυτό να την εγκαταλείψει στην τύχη του.
Τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια ο Δήμος Αθηναίων κρατάει αυτόν τον πνεύμονα πρασίνου στην καρδιά της Αθήνας, καθαρό. Στην προχθεσινή επίσκεψη μας, είδαμε ότι έχουν καθαρίσει και τα ξερόχορτα. Μπράβο τους! Γενικά όμως το πάρκο συνεχίζει να αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή για περπάτημα με την οικογένεια ή με φίλους. Εμείς για άλλη μια φορά την απολαύσαμε…
34 χρόνια γάμου για τον Κώστα και την Άννυ. Πάντα μαζί!
Είναι μια όμορφη στιγμή, να γιορτάζεις την επέτειο του γάμου σου. Και αυτό, γιατί ο γάμος μπορεί να έχει και τις καλές και τις κακές στιγμές, τα πάνω του και τα κάτω του, για όλους τους παντρεμένους. Αν και ο Ιεχωβά έχει ευλογήσει το γάμο, υπάρχει κι αυτή η καθημερινότητα που δημιουργεί ζητήματα, τριβές για απλά πράγματα. Να, γιατί είναι κατάκτηση να είναι ο Κώστας και η Άννυ, 34 χρόνια μαζί!
Τους βλέπουμε και τους χαιρόμαστε. Τους ζούμε, αν και από μακριά και σχεδιάζουμε πράγματα για το κοντινό και το λίγο μακρυνό μέλλον. «Στήσαμε» και συνεχίζουμε να στήνουμε και να συντηρούμε το σπίτι τους εδώ, στην Αθήνα, πολύ κοντά μας, στα Σεπόλια, για το οποίο κάνουν σχέδια και όνειρα. Και το χαιρόμαστε κι εμείς κι εκείνοι, που θα είναι λίγο περισσότερο και πιο συχνά κοντά μας.
Ύστερα από χρόνια, τον Αύγουστο, έρχονται εδώ στην Αθήνα και τα παιδιά τους, ο Δημήτρης και ο Άντωνη. Χαρά μας στις δεκαπέντε μέρες που θα μείνουν να τους γνωρίσουμε την πρωτεύουσα της Ελλάδας, της χώρας των γονιών τους, αλλά και κοντινές ή μακρύτερες περιοχές. Η προσμονή και η λαχτάρα να τους δούμε από κοντά, είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα. Και οι ευχές μας στην επέτειο του γάμου του Κώστα και της Άννυς για τα 34 χρόνια, διάχυτες και από καρδιάς. Κοντά, για πάντα!
Άλλαξε ο καιρός, αλλά το καλοκαίρι, σκληρό, είναι εδώ!
Με εικόνες καταστροφής έχει γεμίσει το μυαλό μας, μετά τον παρατεταμένο καύσωνα και τους δυνατούς ανέμους που έφεραν πυρκαγιές τις προηγούμενες μέρες. Εικόνες απόγνωσης σαν αυτή εδώ που είναι παρμένη από την επικαιρότητα. Αλλά, πού θα πάει; Θα περάσει κι αυτό κι εμείς θα συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε τις καλύτερες μέρες που θα έρθουν, οπωσδήποτε.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 29/07/2023
Στ’ αλήθεια ζήσαμε δύσκολες ώρες στον παρατεταμένο καύσωνα, το προηγούμενο δεκαήμερο. Είναι πολύ φυσιολογικό να αναμένουμε λίγη δροσιά τις επόμενες μέρες. Αλλά πέρα από τα λεγόμενα και τις προβλέψεις των μετεωρολόγων, μπορούμε άραγε να περιμένουμε ότι αυτό θα είναι εφικτό;
Ο προβληματισμός μας έχει να κάνει με όλα όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια και είναι πραγματικά πρωτόγνωρα. Φυσικά, όλοι ξέραμε ότι τον Ιούλιο στη χώρα μας έχει καύσωνες. Αυτό που μας ξάφνιασε και μας… απόκαμε, ήταν η διάρκεια του. Τόσες μέρες, τόση αντοχή, μπορεί άραγε κανείς να πιστεύει ότι σ’ αυτό ευθύνεται αποκλειστικά η κλιματική αλλαγή που έτσι κι αλλιώς έχει κάνει άνω – κάτω ολόκληρο τον πλανήτη;
Ως ένα βαθμό αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί. Όταν δε σεβόμαστε αυτό που μας έχει δοθεί ως δώρο, είναι αναμενόμενο κάποια στιγμή να επιστρέψει εκδικητικά εναντίον εκείνων που δεν το εκτιμούν. Το κακό είναι ότι σε μια τέτοια περίπτωση, μας παίρνει αμπάριζα όλους. Καλούς και κακούς. Υπεύθυνους ή όχι.
Υπάρχουν άραγε περιθώρια να κάνουμε κάτι και να ξεφύγουμε από αυτό το κακό; Μπορούμε να καταλάβουμε ότι με τις μικρές μας δυνάμεις, μάλλον δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε και πολλά πράγματα.
Ευτυχώς, αυτό το καταλαβαίνουμε. Διαφορετικά θα δίναμε μάχη με τους ανέμους, χωρίς κανένα περιθώριο επιτυχίας. Κι ωστόσο, δεν καταθέτουμε τα όπλα.
Συνεχίζουμε να ελπίζουμε πως κάτι θα συμβεί και με κάποιον τρόπο θα αλλάξουν άρδην οι καταστάσεις και θα γίνουν λίγο καλύτερα τα πράγματα. Αλίμονο μας, άμα χάνουμε κι αυτή τη μικρή ελπίδα, ακόμα κι αν αυτή τείνει να είναι αβάσιμη αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί.
Έχουμε ανάγκη από κάπου να πιαστούμε. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο Αύγουστος που είναι μπροστά μας, ίσως έχει λίγη δροσιά. Τη χρειαζόμαστε! Την έχουμε ανάγκη, με όσα βιώσαμε τον Ιούλιο που έφυγε.
Βεβαίως κάποιοι, ιδίως οι επαγγελματίες, σε άλλες εποχές είχαν την πολυτέλεια να κλείνουν τα μαγαζιά τους και να πηγαίνουν κάπου μερικές μέρες διακοπών. Κι αυτοί όμως δοκιμάστηκαν σκληρά στα χρόνια των μνημονίων και του Covid-19. Και οι επιπτώσεις τους, φαίνονται καθαρά στα λουκέτα που έχουν κατακλείσει την αγορά.
Μια βόλτα σε δρόμους που κάποτε ανθούσε το εμπόριο, θα σας πείσει πως τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Κατεβασμένα ρολά, λουκέτα και πινακίδες «ενοικιάζονται» είναι το σύνηθες που θα δεις.
Κι ωστόσο μιλώντας με κάποιον επαγγελματία, μην ξαφνιαστείς αν πας για να του δώσεις δουλειά και αρνηθεί να την παραλάβει «επειδή σε λίγο κλείνει και θα ανοίξει ξανά τον Σεπτέμβρη».
Συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα. Και πολύ λογικά οι ξένοι ή οι Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό, αδυνατούν να κατανοήσουν πώς γίνεται σε μια χρεωμένη χώρα στα διεθνή Ταμεία, οι κάτοικοι της και πολίτες της να μην αλλάζουν συνήθειες. Φυσικά όταν ζεις στην Ελλάδα, καταλαβαίνεις το βαθμό δυσκολίας που έχει ένα τέτοιο εγχείρημα.
Επιστρέφοντας στο ερώτημα, πώς θα είναι ο καιρός μετά τον καύσωνα, δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι όλα θα αρχίσουν να λειτουργούν φυσιολογικά και τέλεια. Κι όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε, τόσο το καλύτερο θα είναι για όλους μας. Όλα δείχνουν ότι αυτό το σύστημα έχει φάει τα ψωμιά του, και έχει φτάσει στα όρια του. Και καμιά προοπτική άλλη δεν έχει, από το να τελειώσει. Ωστόσο δεν χρειάζεται να είμαστε αρνητικοί σε μια τέτοια εξέλιξη. Μπορεί να είναι και για καλό! Ίσως η επόμενη μέρα, να έχει μια νέα αρχή, με αληθινές ελπίδες, μέλλον και προοπτική.
Εμείς θέλουμε να το πιστεύουμε και το κάνουμε, εσείς; Αυτή ίσως είναι η ώρα των απαντήσεων. Αλλά και το να καταφέρεις να ξεφύγεις από το πλήθος που οδηγούν στον γκρεμό και την καταστροφή, είναι μόνο του μια νίκη.
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 29/7/2023 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Γεράνια, μολόχες και μαστιχάκια, μια ομορφιά στον κήπο
Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε το γεράνι ως ένα από τα φυτά που είναι σήμα κατατεθέν της Ελλάδας και της Μεσογείου γενικότερα. Το γεράνι προέρχεται από τη Νότιο Αφρική καθώς όμως οι συνθήκες στη χώρα μας είναι ιδανικές, έγινε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά φυτά της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου. Οι φωτογραφίες είναι τις Μαρίας Μπακόλα στην Ομάδα “Αγαπώ τα φυτά”.
Το μαστιχάκι, γνωστό και ως βαμβακούλα, ανήκει στην ίδια οικογένεια με το γεράνι και είναι ένα πολύ διαδεδομένο καλλωπιστικό φυτό που συναντάμε πολύ συχνά στις αυλές και στα μπαλκόνια των ελληνικών σπιτιών. Με καταγωγή από τη Νότια Αφρική, το μαστιχάκι χαρακτηρίζεται από γυαλιστερό πράσινο φύλλωμα, λεπτούς βλαστούς και κρεμοκλαδή πλάγια ανάπτυξη. – Πηγή: www.mistikakipou.gr
Το όνομά τους πάντως είναι ελληνικό και προέρχεται από τη λέξη γερανός γιατί το σχήμα τους μοιάζει με γερανό. Τα γεράνια είναι μεγάλη οικογένεια και συνήθως στη χώρα μας το όνομα γεράνι το δίνουμε στο φυτό που λέγεται αλλιώς και μολόχα. Το ίδιο όνομα έχει και η άγρια μολόχα που είναι αυτοφυής στην Ελλάδα. Στα γεράνια όμως ανήκουν και τα πελαργόνια ή μαυρομάτες όπως και οι βαμβακούλες ή μαστιχιές που είναι τα κρεμαστά ή έρποντα γεράνια.
Πάμε στον Πλακιά στα νότια του Ρεθύμνου, για ένα μπάνιο;
Αυτό το μέρος το ξέρω καλά. Έχω περάσει μερικά καλοκαίρια εδώ, με ανθρώπους που μπορούσαμε να κάνουμε σχέδια πάνω στον πολιτισμό και να βάζουμε μικρούς στόχους που είμαστε σε θέση να τους υλοποιούμε… Το μέρος, όμως, έχει χαραχτεί για πάντα στην καρδιά μου. Είναι η αγριάδα του, οι ξεχωριστοί άνθρωποι, η ηρεμία του; Όλα αυτά και το καθένα χωριστά, είναι που κάνουν τον Πλακιά να ξεχωρίζει.
Μέρες καλοκαιρινές, του Ιουλίου και καθώς είμαστε κλεισμένοι σπίτια μας για την προστασία μας από τον καύσωνα, «έπεσε» μπροστά μου ένα δημοσίευμα στο διαδίκτυο από την ομάδα «Crete My Second Home». Δεν είχε την υπογραφή του φωτογράφου για να τον αναφέρω, όπως κάνω πάντα όταν οι φωτογραφίες δεν είναι δικές μου, αλλά εστίαζε σε μια σπάνια στιγμή, καθώς εντόπισε έναν γύπα στην παραλία του Πλακιά, εκεί προς τον Παλίγκρεμο.
Επέλεξα αυτές τις τρεις φωτογραφίες, αν και το δημοσίευμα είχε αρκετές, επειδή σ’ αυτά τα νερά του Λιβυκού Πελάγους έχω κολυμπήσει κι έχω γνωρίσει υπέροχους, ξεχωριστούς, ανθρώπους. Αφορμή ήταν ο γύπας. Στην πραγματικότητα υπάρχουν κάποιες αναμνήσεις που δε σβήνουν με τίποτα στο πέρασμα των χρόνων. Κι αν βρεθώ κάποια στιγμή στην Κρήτη, καλοκαίρι, με χαρά θα ξαναπήγαινα στον Πλακιά. Μ’ αρέσει!
Νίκος και Μαλάμω στο Εκθεσιακό Κέντρο Αρκαλοχωρίου
Περνάνε καλά στο χωρίο ο Νίκος Μαράτσης με τη γυναίκα του και αδελφή μου, Μαλάμω. Παρά τις δυσκολίες της εποχής, λόγω καιρικών συνθηκών καύσωνα, συχνά κάνουν τις βόλτες τους σε διπλανά χωριά, όπως εδώ στο Αρκαλοχώρι, εννιά μόλος χιλιόμετρα από το Θραψανό. Μαζί τους φυσικά και η αδελφή μου, Στασούλα! Τους προσέχει σαν τα μάτια της.
Τα φώτα γύρω δείχνουν να είναι νύχτα. Και τι μ’ αυτό; Απολαμβάνουν τις στιγμές. Τουλάχιστον αυτό εισπράττουμε εμείς από τις φωτογραφίες. Και καλά κάνουν! Ήταν, τελικά, πολύ καλή η επιλογή να κατέβουν στο χωριό… Άλλαξε η διάθεση τους, συμμετέχουν σ’ αυτό που λέμε ζωή και καθημερινότητα. Το είχαν ανάγκη, όπως όλοι μας. Ας καθίσουν, όσο πιο πολύ μπορούν. Το καλό, μπορεί να γίνει καλύτερο.
Το Εκθεσιακό Κέντρο Αρκαλοχωρίου λειτούργησε το έτος 1999 για πρώτη φορά, όπου στο χώρο του διοργανώνεται κάθε δυο χρόνια η Παγκρήτια Γεωργική Έκθεση Αρκαλοχωρίου και κατά καιρούς διοργανώνονται και άλλες εκθέσεις, όπως Εμπορική Έκθεση, Έκθεση κατοικίας κ.α. Μάλιστα το έτος 2007, έγιναν ενέργειες για την επέκταση του με την προσθήκη νέου κτηρίου με την ίδια χρήση.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…