Αρχείο μηνός Αύγουστος 2023

Σχεδόν ολόκληρη τη μέρα μας, χθες, την περάσαμε στο Ναύπλιο. Θέλαμε κι αυτό να το δουν και να το ζήσουν, ο Δημήτρης με τον Άντονη. Κι έτσι βρεθήκαμε από νωρίς στο δρόμο με το βανάκι μας. Παρ’ όλο που οι «βοηθοί» κι εγώ, τραβήξαμε πολλές φωτογραφίες, επιλέξαμε να σας δείξουμε μόνο πρόσωπα. Όπως εδώ, με τη Σούλα και τους εγγονούς της, έξω από ένα μαγαζί, στο Ναύπλιο.

Ή όπως εδώ, που φωτογραφήθηκε η Άννυ έξω από μια παραδοσιακή ξύλινη πόρτα σε ένα παραδοσιακό αρχοντικό, καθώς επιστρέφαμε στο αυτοκίνητο μας για να φύγουμε. Το ότι περάσαμε καλά μοιάζει, ίσως, υπερβολή να το τονίσω, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Άλλη μια μέρα όλοι μαζί! Τις μετράμε, αφού τα αγόρια την Πέμπτη 31/8, θα είναι τα πρώτα που θα πάρουν το αεροπλάνο της επιστροφής για τον Καναδά.

Και τη γιαγιά Σούλα «έστησαν» για να τη φωτογραφήσουν. Όχι πως δυσκολεύτηκαν, δηλαδή, αφού η παρέα τους της αρέσει… Περνάει ώρες με αστεία μαζί τους. Κι εκείνοι το χαίρονται και είναι ένας ακόμα λόγος, να αγαπούν τη χώρα που ζει. Το Ναύπλιο θα έχει πάντα λόγους να μας εκπλήσσει, όσες φορές κι αν έρθουμε να το επισκεφτούμε. Γι’ αυτό και το αγαπάμε.

Κι εμένα με πήραν φωτογραφία τα αθεόφοβα, κάποια στιγμή που το βλέμμα μου ήταν προσηλωμένο αλλού. Βρισκόμουν στην παραλία από τη μεριά που είναι οι καφετέριες και το Μπούρτζι. Έτσι, για να υπάρχει και η δική μου παρουσία σ’ αυτό το δημοσίευμα, επειδή αυτό θα μείνει για πάντα, όσο δηλαδή είναι το δικό μας «πάντα». Επιστρέψαμε αργά το απόγευμα στη βάση μας.

Επιστρέψαμε χθες στη βάση μας, ύστερα από πέντε μέρες στη Μάνη. Κουρασμένοι από το ταξίδι, αλλά γεμάτοι από εμπειρίες. Αν και εμείς με τον Κώστα και την Άννυ είχαμε ξαναπάει στη Μονεμβασιά, οι γονείς ήθελαν να γνωρίσουν τα παιδιά τους, αυτόν τον υπέροχο τόπο. Αγνόησαν λοιπόν το χρόνο, τον κόπο, το κόστος. Και κατά τις 8:30 το πρωί μαζέψαμε τα πράγματα μας και ξεκινήσαμε για τη Μονεμβασιά.

Χωρίς άγχος, αλλά με πολύ καλή διάθεση ξεκινήσαμε και κάναμε μια πρώτη στάση για πρωινό για καφέ στον “Φούρνο” του Δυρού, πάνω στο δρόμο. Ωραίοι άνθρωποι, νέα παιδιά με τη γιαγιά τους και με χαμόγελο. Αλλά γι’ αυτό θα κάνω μια άλλη ανάρτηση τις επόμενες μέρες, επειδή το αξίζουν για την αυθεντικότητα τους. Και επειδή μου αρέσουν τέτοιοι άνθρωποι. Το σημερινό όμως σημείωμα έχει φωτογραφίες αποκλειστικά από την Μονεμβασιά.

Επόμενη μικρή στάση στο Γύθειο. Σε όλη τη διαδρομή, ο Κώστας, ο Δημήτρης, η Σούλα και η Άννυ με τροφοδοτούν με φωτογραφίες. Είναι πολλές και όμορφες. Θα τις αξιοποιήσω όλες με τον καιρό… Ή τουλάχιστον τις περισσότερες. Όμως η Μονεμβασιά ήταν που άρεσε σε όλους. Λογικό! Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να βρει κανείς ανθρώπος που να πιστεύει κάτι διαφορετικό, γι’ αυτόν τον μοναδικό τόπο που αξίζει να τον περπατήσει ο καθένας.

Η Κυριακή ήταν μέρα εκδρομής! Επισκεφτήκαμε τον αρχαιολογικό χώρο του Μυστρά στην Σπάρτη. Ακάματος οδηγός ο Κώστας με το βανάκι κι εμείς συνταξιδιώτες που μοιραζόμαστε εμπειρίες. Λειτουργήσαμε  όπως όλοι οι περιηγητές. Κόψαμε το εισιτήριο μας και περπατήσαμε στα στενά δρομάκια της βυζαντινής καστροπολιτείας που είναι χτισμένη σε ένα απότομο λόφο, δυσπρόσιτο για τα άτομα με κινητικά προβλήματα,

Δύσκολη ήταν και η ώρα που επιλέξαμε να πάμε. Μέχρι να ξυπνήσουμε όλοι, να φάμε πρωινό, να οργανωθούμε και να ξεκινήσουμε, μεσημέριασε. Είναι και η διαδρομή από τη Μάνη ως εδώ, κατά τη μία το μεσημέρι, φτάσαμε. Παρ’ όλα αυτά περπατήσαμε αρκετή ώρα. Όχι σε όλα τα μέρη, αλλά πήραμε μια καλή γεύση με το να καταλάβουμε τι ήταν, κάποτε, σ’ αυτά τα γκρεμισμένα σπίτια.

Ταξίδι στο χρόνο είναι όλο αυτό. Με αφετηρία τα μέσα του 13^ου αιώνα, όταν η καστροπολιτεία του Μυστρά αρχίζει να γεννιέται ως τον 20^ο αιώνα που έφυγαν και οι τελευταίοι κάτοικοι και ο χώρος απαλλοτριώθηκε από την πολιτεία για να εγγραφεί ως πολιτιστικό αγαθό στον κατάλογο πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco. Η ιστορία ζωντανεύει μπροστά σου, μέσα από τις τοποθετημένες επεξηγηματικές πινακίδες της Εφορίας Αρχαιοτήτων Λακωνίας.