Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Γειά σας αγαπημένοι φίλοι μας Νικόλα και Σούλα. Η αλήθεια είναι ότι μας έχει κλέψει την καρδιά η γλυκιά μας…
Καλό απόγευμα
αγαπητέ φίλε...και αδελφέ μου ήσασταν όμορφη παρέα μαζί με την υπέροχη Σούλα σου, και στην φωτογραφία όσοι είναι ήταν μια…
Και για μας, φίλε Βασίλη, είναι τιμή! Οι καιροί είναι δύσκολοι και όλοι έχουμε ανάγκη από καθαρούς και ειλικρινείς ανθρώπους…
Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Στην περιοχή που ζούμε… Εικόνες από την καθημερινότητα
Ζούμε στην Αθήνα και μοιραζόμαστε τη ζωή μας ανάμεσα στα Σεπόλια και τον Κολωνό. Συχνά κάνουμε στάσεις, για να απολαύσουμε τις στιγμές που μερικές φορές έχουν να κάνουν με τη διάθεση μας και είναι μοναδικές. Όπως εδώ, στη διάβαση 8, στη Σεπολίων που οδηγεί από την πλατεία Αττικής στον Άγιο Μελέτη. Μια μέρα που θέλαμε να περάσουμε, «έπεσαν» οι μπάρες και περιμέναμε να περάσει το τρένο και μετά να περάσουμε εμείς.
Συνηθισμένη ιστορία για τους μόνιμους κατοίκους της περιοχής. Αλλά τα συνεργεία εργάζονται για να γίνει υπόγεια η διάβαση. Και αν και μερικές φορές απογοητευόμαστε ότι δεν θα προλάβουμε να το δούμε σ’ αυτή τη ζωή, ενδόμυχα, παρακαλούμε να διαψευστούμε. Είναι και μερικά πράγματα που σε “πονάνε”. Όπως αυτή η σπασμένη πινακίδα στο μικρό παρκάκι τσέπης, Αλαμάνας και Κιλκίς, γωνία. Τι μπορεί να έφταιγε μια τόσο μικρή και διακριτική πινακίδα σε σχέση με ένα πολύ όμορφο έργο;
Ή όπως οι γλάστρες στο μπαλκόνι μας, που περιποιείται και φροντίζει με πολύ αγάπη η Σούλα. Φέτος δεν είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένη. Θα ήθελε να έχει περισσότερα λουλούδια. Κάθε Τετάρτη που πάμε λαϊκή, με την επιστροφή μας, αυτό επισημαίνει. Ότι δεν μπόρεσε ούτε αυτή τη φορά να περάσει από τον λουλουδά της και να πάρει τις προμήθειες που ήθελε. Το έχει βάλει στόχο όμως και είμαι βέβαιος ότι θα τον πετύχει. Και στο βαθμό που μπορώ, θα τη βοηθήσω κι εγώ.
Ταξίδι στο χρόνο. Πάμε λίγο πίσω, στο φετινό καλοκαίρι…
Για τον Στηβ θα σας μιλήσουμε σήμερα. Το σύζυγο της Έστερ. Προσωπικά είχα την ευκαιρία να ζήσω μαζί του δέκα ολόκληρες μέρες στο ίδιο σπίτι, στην Πάρο, όπου είχαν επιλέξει εκείνοι. Και φυσικά στο σπίτι μας που τους φιλοξενήσαμε τις ημέρες που δεν ήταν εκδρομή στην Άνδρο ή στα Μετέωρα που πήγαν μόνοι τους με το SUBARU, τόπους που εμείς έχουμε πάει τόσες φορές και εκείνος ήθελε πολύ να επισκεφτεί. Η φωτογραφία είναι από τη βραδιά που του κάναμε τραπέζι για την επέτειο του γάμου τους…
Αν και δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε όπως θα ήθελα, λόγω του φραγμού της γλώσσας (εκείνος μιλάει αγγλικά, εγώ τα καταλαβαίνω στο περίπου, αλλά έτσι κουβέντα δεν γίνεται…) εντούτοις περάσαμε καλά. Συμμετείχε στις παρέες, ήταν ιδιαίτερα δοτικός και είχε κάτι από τις ιδιοτροπίες μου σε σχέση με τον ύπνο. Πολλά πρωινά τον έβρισκα στον καναπέ να… βλέπει τηλεόραση και πάντως δεν το είχε ως υπναράς. Τη μέρα που ο Στηβ έψησε στα κάρβουνα κρέας για την παρέα…
Του αρέσει πολύ η Ελλάδα Και οι άνθρωποι της. Και θα ήθελε πολύ να ζήσει με την Έστερ εδώ, όταν με το καλό πάρει τη σύνταξη του. Κάθε φορά που η Σούλα επικοινωνεί με την Έστερ, μέσω WhatsApp και είναι εκεί, παρών, λέει να του ετοιμάσουμε τον καναπέ, επειδή θέλει να έρθει. Ξέρω ότι το λέει χωρίς να το πιστεύει, αφού οι συνθήκες δεν είναι ακόμα ώριμες γι’ αυτό. Η φωτογραφία είναι στο “Βολιώτικο τσιπουράδικο” στου Ψυρρή, που πήγαμε ένα βράδυ.
Ήθελα να την κάνω αυτή την αναφορά στον Στηβ, επειδή τον εκτιμώ πολύ. Είναι πολύ καλός σύζυγος και πατέρας και θα μου άρεσε η ιδέα να ζήσουμε κάποια στιγμή πιο κοντά. Αν συμβεί αυτό, πιστεύω ότι θα βγάλουμε από πάνω μας τον φραγμό της γλώσσας. Και θα το πετύχουμε να έχουμε μια καλύτερη επικοινωνία. Για την ανάρτηση αυτή, πήρα μερικές φωτογραφίες από τον Ιούνιο που ήταν εδώ. Τις έχετε ξαναδεί δημοσιευμένες, αλλά εδώ προσπάθησα να τις μαζέψω. Αυτή εδώ είναι από την Πάρο.
Από την αυλή του χωριού στο μπαλκόνι της φίλης μας Χάρις
Το ότι αγαπάει τα λουλούδια στο μπαλκόνι της η Χάρις, το ξέρουμε… Την έχουμε δει να τα φροντίζει με πολύ αγάπη και είναι πραγματικά υπέροχο να το κάνει και να νιώθει καλά. Μετά λοιπόν από την αυλή μας στο πατρικό, στην Κρήτη, είναι ωραίο να στρέψουμε τα βλέμματα μας εκεί που έχουμε περάσει πολλές όμορφες ώρες.
Οι κάκτοι της είναι υπέροχοι! Κάθε φορά που πάμε, τους θαυμάζω μέσα στις μικρές γλάστρες. Και το καλοκαίρι που ήταν στο σπίτι της στη Χαλκιδική, για αρκετό καιρό, εμείς τα φροντίζαμε τα λουλούδια της. Για την ακρίβεια η Σούλα, αλλά μαζί πηγαίναμε κάθε φορά που ήταν ανάγκη να βάλουμε λίγο περισσότερο νερό, πέρα από το αυτόματο πότισμα.
Η τέντα είναι μόνιμα κατεβασμένη. Και όσο διαρκεί αυτή η σχετική καλοκαιρία, ακόμα μας αρέσει να είμαστε εκεί. Είναι πάντως φροντισμένα και όμορφα τα λουλούδια της. Είναι υπέροχο και αρκετά ξεκούραστο να ζεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Και της αξίζει της Χάρις κάτι τέτοιο, επειδή πέρασε κι αυτή πάρα πολλά τα τελευταία χρόνια…
Όσο «κρατάει» ακόμα ο καιρός, η αυλή στο χωριό, αξίζει!
Πάμε ολοταχώς με το τέλος του Οκτώβρη, σε πιο ψυχρές χειμωνιάτικες μέρες. Όσο λοιπόν «κρατάει» ακόμα ο καιρός, μπορώ να ονειρευτώ μια βραδιά στην εσωτερική αυλή του σπιτιού μας στο χωριό. Τώρα μάλιστα που επέστρεψε η Μαλάμω με τον Νίκο, θα ήταν ιδανική η παρέα τους. Έχουμε κάνει βραδιές εδώ τα καλοκαίρια μας. Και κάποιες από αυτές υπάρχουν στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Αγαπώ αυτό το μέρος… Κι έχω βιώματα από αθώα παιδικά χρόνια που έχουν καταγραφεί θετικά και τα θυμάμαι με αγάπη και νοσταλγία. Ακόμα και τώρα, που μεγαλώσαμε κάπως, δε λένε να φύγουν από το μυαλό και τη σκέψη μου, Μπορώ έτσι να κάνω σχέδια και να παλεύω σθεναρά για την υλοποίηση τους, παρά τις όποιες δυσκολίες έχουν οι μέρες αυτές. Μερικά πράγματα που θέλουμε πολύ, συνωμοτεί το σύμπαν για να τα καταφέρουμε.
Ονειρεύομαι λοιπόν εκεί κατά τα μέσα Νοέμβρη να «κατέβουμε» για λίγο στο χωριό, αλλά θα προσπαθήσουμε να είναι λίγο περισσότερο. Το χρειαζόμαστε και μπορεί να μην τα καταφέρουμε να καθίσουμε στην αυλή, επειδή φαντάζομαι θα κάνει κρύο, αλλά και μέσα, με το τζάκι αναμμένο θα έχει τη χαρά του. Το έχουμε δοκιμάσει στο παρελθόν και ξέρουμε ότι λειτουργεί. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.
Κληρονόμοι χρέους, ένα σύνηθες φαινόμενο στις μέρες μας
Μέχρι τώρα ξέραμε ότι κληρονόμοι λέγονται εκείνοι που ξαφνικά, από την μια μέρα στην άλλη, βρίσκονται με μια περιουσία στα χέρια τους, αξιοσέβαστη, χωρίς να έχουν εργαστεί για να την αποκτήσουν. Το να κληρονομείς όμως ένα χρέος και μάλιστα με έναν ύπουλο τρόπο, είναι και απεχθές και απαράδεκτο.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 21/10/2023
Τώρα που τελειώσαμε με τις αυτοδιοικητικές εκλογές, που απασχόλησαν πολλούς τις προηγούμενες μέρες, είναι ώρα να ξαναδούμε κατάματα μερικά πιο ουσιαστικά προβλήματα από την καθημερινότητα των ανθρώπων. Όχι πως θέματα διεθνή σαν αυτά που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, δεν μας απασχολούν, αλλά η στήλη απευθύνεται σε αναγνώστες που στην πλειοψηφία τους ζουν εδώ, οπότε εκτιμώ ότι πρέπει να ασχολούμαστε και με τέτοια θέματα.
Αφορά ανθρώπους που κληρονομούν.. χρέη! Κάποτε ήταν πολύ σημαντικό να είσαι κληρονόμος. Από το 2011, δεν έχουν πια έτσι τα πράγματα. Οι βίαιες πτωχεύσεις πολλών , οδήγησαν σε πολύ σοβαρές ανακατατάξεις που, πολλές φορές, αυτές δεν είναι ορατές στην κοινωνία.
Δείτε λοιπόν κάτι νέο, παράλογο, αλλά υπαρκτό, δυστυχώς. Το επισημαίνει με ανακοίνωση της η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδος που δημιούργησε η ΓΣΕΕ και που παρέχει δωρεάν συμβουλευτικό ρόλο σε ανθρώπους που βρέθηκαν, όχι με δική τους υπαιτιότητα σ’ αυτή τη δύσκολη, οικονομικά θέση.
Εξαπίνης λοιπόν «πιάνονται» οι καταναλωτές, οι οποίοι κατόπιν αποδοχής κληρονομιάς ενημερώνονται από τα πιστωτικά ιδρύματα πως έχουν μεταβιβαστεί σε αυτούς και οφειλές προς τις τράπεζες των αποθανόντων.
Ισχυρό παράδειγμα, αυτό μίας εργαζομένης ως καθαρίστρια 62 ετών, η οποία κληρονόμησε μαζί με την περιουσία του συζύγου της και άγνωστο σε αυτήν δάνειο ύψους 14.400€.
Η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας προχώρησε άμεσα σε εξωδικαστικές διαπραγματεύσεις με το Fund που είχε μεταβιβαστεί η οφειλή. Κατάφερε να διαγράψει το 84,72% της οφειλής, δηλαδή το ποσό των 12.200€ από τη συνολική οφειλή που είχε κληρονομήσει ύψους 14.400€, με εφάπαξ καταβολή 2.200€.
Μετά τον θάνατο του κληρονομούμενου και εντός προθεσμίας τεσσάρων (4) μηνών (οπότε μετά επέρχεται η σιωπηρή αποδοχή της κληρονομιάς), ο κληρονόμος πρέπει να ελέγξει την περιουσιακή κατάσταση του θανόντος και ιδίως να διαπιστώσει αν υπάρχουν οφειλές σε Δημόσιο, ΕΦΚΑ, πιστωτικά ιδρύματα (δάνεια κλπ.). Κι αυτό γιατί, σε περίπτωση αποδοχής κληρονομιάς, θα ευθύνεται για τα χρέη του κληρονομούμενου και με την προσωπική του περιουσία.
Αν παρά ταύτα, δεν είναι εφικτός ο έλεγχος της περιουσιακής κατάστασης, είναι σκόπιμο να γίνεται αποδοχή κληρονομιάς με το ευεργέτημα της απογραφής. Αυτή η δήλωση γίνεται στο Ειρηνοδικείο εντός της προθεσμίας αποποίησης και αποτέλεσμα έχει τον περιορισμό της ευθύνης του για τα χρέη της κληρονομιάς μέχρι το ενεργητικό της, δηλαδή μέχρι τη συνολική αξία της κληρονομίας και όχι και με την προσωπική του περιουσία.
Ακολουθεί (με απόφαση του Ειρηνοδίκη) η απογραφή της κληρονομιάς η οποία ενσωματώνεται σε έκθεση και αποτελεί επίσημο συμβολαιογραφικό έγγραφο. Ο κληρονόμος, λοιπόν, που αποδέχθηκε την κληρονομία με το ευεργέτημα της απογραφής, δεν απαλλάσσεται από την ευθύνη του για τα χρέη της κληρονομίας, αλλά εξακολουθεί να ευθύνεται για αυτά, έως το ενεργητικό της κληρονομίας, χωρίς δηλαδή να ευθύνεται και με την ατομική του περιουσία. Οι πιστωτές δε, μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο από την απογραφείσα περιουσία.
H ΕΕΚΕ παρέχει από το 2010 στους καταναλωτές υποστήριξη και συμβουλευτική για την εξωδικαστική ρύθμιση των οφειλών τους προς τα πιστωτικά ιδρύματα. Καλούνται οι καταναλωτές που αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε πρόβλημα στη ρύθμιση των οφειλών τους, να επικοινωνούν με την Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας στα ακόλουθα στοιχεία επικοινωνίας: On line φόρμα υποβολής αιτήματος: https://eeke.gr/activities-of-e-e-k-e-2/rithmisi-ofilon/ e-mail: info@eeke.gr Τel :210-8817730 Web: www.eeke.gr
Πού να τα ξέρουν όλα αυτά οι άνθρωποι; Δεν γεννήθηκαν νομικοί, ούτε ξέρουν από τα τερτίπια των πιστωτικών ιδρυμάτων που λειτουργούν υπόγεια. Μια στοιχειώδη προστασία από την Πολιτεία είναι εντελώς απαραίτητη τώρα, σήμερα, πριν είναι πολύ αργά. Διότι όλο αυτό, οδηγεί στην παράνοια…
Το κείμενο αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 21/10/2013 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Οι αλλαγές του καιρού στην κάτω πλατεία Συντάγματος
Το ζήσαμε, προχθές, στην πλατεία Συντάγματος. Ήμασταν εκεί για συγκεκριμένη δουλειά από τις 5:30 το απόγευμα ώς τις 8:00 το βράδυ και οι φωτογραφίες του σημερινού δημοσιεύματος τραβήχτηκαν λίγο πριν νυχτώσει, με το φως της μέρας. Το έχετε παρατηρήσει ότι τώρα νυχτώνει πολύ νωρίς; Θα ισορροπήσει λίγο το πράγμα, όταν στα τέλη του Οκτώβρη θα πάμε μια ώρα πίσω τα ρολόγια μας.
Αυτό λοιπόν που ζήσαμε, είχε να κάνει με τον καιρό. Ο ουρανός μαύρισε και λες και ήταν έτοιμος να αρχίσει να βρέχει. Μας καθησύχασε η πρόγνωση του καιρού, που έλεγε ότι κάτι τέτοιο ίσως συνέβαινε στην Αττική, μετά τις 10 το βράδυ. Αλλά εμείς μέχρι τότε είχαμε ολοκληρώσει τη δουλειά μας στο Σύνταγμα και ήμασταν σπίτι μας, σε διαδικασία για ύπνο και ξεκούραση. Και ούτε που πήρα είδηση αν έβρεξε τελικά ή όχι.
Φυσικά η ζωή στην πλατεία Συντάγματος, συνέχιζε κανονικά. Είναι πέρασμα από εκεί, καθώς κάποιοι πάνε να πάρουν το μετρό ή έρχονται για την Ερμού, το Μοναστηράκι ή την ευρύτερη περιοχή της Πλάκας. Τελικά, όλα πήγαν καλά κι ας συνέχισε σε όλη τη διάρκεια, ο καιρός να ήταν φορτωμένος και απειλητικός. Η απειλή του δεν έπιασε τόπο, τουλάχιστον αυτή τη φορά. Δεν ξέρω για την επόμενη. Εδώ θα είμαστε και θα δούμε.
Μοναδική βραδιά στο Ηρώδειο μέσα από τα μάτια φίλων
Θέλαμε να ήμασταν κι εμείς στο Ηρώδειο την Κυριακή 15 Οκτωβρίου, στη συναυλία του Κώστα Χατζή, την τελευταία γι’ αυτή τη σεζόν, μιας και ο καιρός από δω και πέρα δεν βοηθάει για ένα υπαίθριο θέατρο. Και δεν το παλέψαμε, επειδή είχαμε συνάθροιση εκείνη την ημέρα. Αλλά ήρθαν έτσι τα πράγματα που δεν… χάσαμε και τη συναυλία. Πήραμε μια γεύση από τις φωτογραφίες της φίλης μας Λαμπρινής που είχε έρθει επί τούτου από την Καρδίτσα.
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν λίγο πριν τη συναυλία, ήταν ακόμα μέρα, όπως κάναμε κι εμείς πρόσφατα στο Λυκαβηττό κι έτσι μπορούσε να έχει μια εικόνα του κόσμου από τις κερκίδες του θεάτρου στο Ηρώδειο. Και όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς μαζί μας, ήταν κατάμεστο! Ο Κώστας Χατζής, ένας εξαίρετος καλλιτέχνης και άνθρωπος, τα τραγούδια του και οι μουσικές του αγαπιούνται από πολλές, διαφορετικές γενιές και όχι τυχαία. Εκπέμπουν τόσο όμορφα ανθρώπινα μηνύματα.
Είχα τη χαρά και την τιμή να τον γνωρίσω από κοντά και να μάθω από τα χείλη του, συναρπαστικές ιστορίες… Είναι φοβερός όταν τις διηγείται και επειδή είναι αληθινές και αφορούν την ίδια τη ζωή “κρέμεσαι” από τα χείλη του, μέχρι το τέλος. Θυμάμαι τις ώρες που μου μιλούσε γι’ αυτές όταν ήρθαν με τον καλό μου φίλο Νίκο, στην ΠΕΤ ΟΤΕ, στο γραφείο μου, ακομπλεξάριστος, ενώ γύρω μας κυκλοφορούσαν συνδικαλιστές που τον .
Δεν ξέρω που “στράβωσε” το πράγμα και δεν προχωρήσαμε στο γράψιμο της αυτοβιογραφίας του που ήθελε να αφήσει πίσω του, ως παρακαταθήκη… Ποτέ δεν τον ρώτησα από σεβασμό και εκτίμηση, αλλά πολύ θα ήθελα να το κάναμε μαζί αυτό. Είμαι βέβαιος ότι η ζωή του και η καταγραφή της, θα βοηθούσε πολλούς συνανθρώπους μας στο να αναζητήσουν και να βρουν το αληθινό νόημα στη δική τους ζωή!
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…