Μια όμορφη φθινοπωρινή βραδιά στο Λυκαβηττό με φίλους
Είχε λίγη ψυχρούλα χθες βράδυ… Αλλά εμείς είχαμε «κλείσει» εδώ και καιρό να πάμε στο ανοιχτό θέατρο του Λυκαβηττού. να παρακολουθήσουμε μια συναυλία. Ήταν η παράσταση με τη Δήμητρα Γαλάνη και τη Μάρθα Φριντζήλα με τίτλο «Σ’ ένα κύμα του Νότου» ένα ακόμα συναρπαστικό μουσικό ταξίδι, αυτή τη φορά με θέα την πόλη από ψηλά, όσο μπορούσε να φανεί, φωτισμένη, μέσα στο σκοτάδι..
Στο ανανεωμένο, ιστορικό ανοιχτό θέατρο του Λυκαβηττού, οι δύο ερμηνεύτριες υποσχέθηκαν (και το έκαναν) λίγο καλοκαίρι ακόμα και μας προσκάλεσαν να τραγουδήσουμε μαζί τους διαχρονικά τραγούδια και διασκευές με νέα προσέγγιση, μέσα από την πρωτότυπη ματιά των ταλαντούχων μουσικών. Ήταν μια όμορφη βραδιά που την απολαύσαμε με την παρέα μας. Οι περισσότερες φωτογραφίες είναι τραβηγμένες εκτός παράστασης, διότι ο φωτισμός δεν βοηθούσε.
Οι δυο γυναίκες συναντήθηκαν επί σκηνής για να πουν την ιστορία τους, μέσα από τα τραγούδια. Και το κοινό, όλοι μείς, τις ακολουθήσαμε σε μια μουσική περιπλάνηση στον Νότο, από τη Μεσόγειο ως την Καραϊβική, με εξαίρετους ερμηνευτές και μουσικούς, αιθέριες μελωδίες και πολυαγαπημένα τραγούδια από άλλες εποχές, που επιστρέφουν στο σήμερα. Ναι, ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά που μας ταξίδεψε.
Υπέροχο το Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού με κορυφαίους ερμηνευτές και όλα τα τραγούδια που αγαπήσαμε και τραγουδάμε ακόμα σε ένα θέατρο που έχει αφήσει το μοναδικό του αποτύπωμα στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Επιμέλεια προγράμματος: Δήμητρα Γαλάνη, Μάρθα Φριντζήλα, Σεραφείμ Γιαννακόπουλος.
Κρουασάν από το Overoll Croissanterie στην Πραξιτέλους!
Πραξιτέλους 27, Αθήνα. Κάντε μια στάση εδώ… Θα μπείτε για λίγο στην ουρά, αλλά αξίζει να πάρετε ένα φρεσκοφουρνιστό, αχνιστό κρουασάν, γεμιστό ή μη… To Overoll Croissanterie είναι εδώ για να δώσει λίγη νοστιμάδα σε άλλη μια μέρα. Και επειδή η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, μη σε παίρνει από κάτω, φάε ένα κρουασανάκι!
Layers, layers, layers παντού και η γειτονιά μοσχοβολάει από νωρίς! Όχι δεν πρόκειται για παραδοσιακό φούρνο, αλλά για μια μοντέρνα croissanterie που κρουασάν, όμοια σαν και αυτής δεν έχεις ξαναδοκιμάσει στην Αθήνα. Με γέμιση ή μη, αλμυρά ή γλυκά, θα μπεις σε δίλημμα, καλό θα ήταν να τα δοκιμάσεις όλα. Πολλά στοιχεία πήραμε από το MAX MAG ένα site που έκανε σχετικό αφιέρωμα δια χειρός Ελένης Σοϊλεμεζίδη, τον Αύγουστο του 2021
Αφράτα κρουασάν με nutella, με γεύση cheesacake, με αμυγδαλόκρεμα, κλασσικό σοκολάτας ή βουτύρου, με σταφίδες, είναι οι επιλογές σου για τα γλυκά κρουασάν από το Overoll. Σε περίπτωση που είσαι φαν του αλμυρού, θα βρεις και αντίστοιχες επιλογές όπως με ζαμπόν και γκούντα, λουκάνικο αλλά και σπανάκι. Ένας φανταστικός τρόπος να ξεκινήσεις την μέρα σου στην Αθήνα.
Μέρα κάλπης για δημοτικούς, περιφερειακούς άρχοντες
Έχουμε λόγους ισχυρούς, να μη συμμετέχουμε σε όλο αυτό που «στήνεται» από το πρωί, σήμερα, σε ολόκληρη την Ελλάδα. Κάλπες για άλλη μια φορά, για την εκλογή δημοτικών και περιφερειακών αρχόντων, αυτή τη φορά. Δικαίωμα μας να επιλέξουμε να μείνουμε μακριά, αφού έχουμε στηρίξει αλλού τις ελπίδες μας για ένα καλύτερο, παντοτινό μέλλον. Γι’ αυτό λοιπόν λέμε να σας ξεναγήσουμε στο Άλσος Κηφισιάς.
Δίπλα στον τερματικό σταθμό του ΗΣΑΠ στην Κηφισιά, υπάρχει αυτό το υπέροχο Άλσος. Δείτε το μαζί μας πώς είναι ένα απογευματάκι. Με τον ήλιο να κάνει τα παιχνίδια του, πίσω από τα δέντρα και τα φύλλα τους να δείχνουν πως το φθινόπωρο, έστω και σύντομο, είναι εδώ. Μου άρεσε που το έζησα όλο αυτό. Αν και, συγκεκριμένη δουλειά μας έφερε ως εδώ, είχα την ευκαιρία και το έκανα με χαρά, να περπατήσω και να απολαύσω τον περίπατο μου.
Έχουμε ωραίες εμπειρίες από την Κηφισιά. Από παλιά, αλλά και πρόσφατα. Εδώ έχουμε δει εκθέσεις λουλουδιών που γίνονται, εκεί κατά τον Μάιο, όπως και πέρσι πριν πάμε το ταξίδι που θέλαμε στο Πήλιο. Η Κηφισιά, τόπος εξοχής, όχι πολύ παλιά, αλλά πάντα με ωραίες αναμνήσεις. Εδώ χαλαρώνεις και μπορείς να κάνεις τη διαδρομή με τον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο.
Ήρεμα, ήσυχα κι απλά, στο όμορφο πάρκο της γειτονιάς μας
Αυτές τις μέρες του φθινοπώρου που ο καιρός έχει γλυκάνει και η θερμοκρασία έχει ισορροπήσει κάπως, τα απογεύματα είναι υπέροχο να επιχειρείς μικρές βόλτες στο ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Μόλις 10 λεπτά περπάτημα είναι από το σπίτι μας και αποτελεί πραγματική απόλαυση, όταν καταφέρνουμε να το κάνουμε. Η ώρα που μας αρέσει, είναι λίγο πριν νυχτώσει. Το δειλινό, την πιο όμορφη ώρα!
Οι φωτογραφίες είναι παρμένες με το κινητό μου. Όπως κάνω πάντα, όταν θέλω να αποτυπώσω στιγμές. Γι’ αυτές ζούμε, σ’ αυτές δίνουμε κομμάτια από τη χαρά μας. Ο ουρανός με τα υπέροχα χρώματα και το πράσινο χαλί που αρχίζει να ντύνει με την ομορφιά του τη γη και ήρθε με τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές… Σιγά – σιγά, αλλά σταθερά και σίγουρα, θυμίζει σε μας, τους ανθρώπους της πόλης, ότι κάτι αλλάζει γύρω μας.
Το πάρκο αυτό το αγαπώ! Έχω περάσει πολλές ώρες περπατώντας το, ιδιαίτερα όταν ήμουν μόνος, αλλά και τώρα με τη Σούλα. Έχω εξερευνήσει κάθε γωνιά του και ξέρω πού θα βρω φρούτα από τα δέντρα του, να «τρυγήσω» τον κατάλληλο καιρό, αν δεν με προλάβουν άλλοι φυσικά, επειδή υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση και το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις διάθεση για να πας. Και έχω κάνει αμέτρητες αναρτήσεις τόσο εδώ, όσο και στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ…
“Μουγγές” οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση…
Κανένα ενδιαφέρον δεν έχουν οι άνθρωποι για τις εκλογές αυτής της Κυριακής, για την τοπική αυτοδιοίκηση, δημοτικές και περιφερειακές. Τι φταίει γι’ αυτό; Και πώς φτάσαμε στο σημείο κάθε μορφή της πολιτικής, να απαξιώνεται. Στις “Επισημάνσεις” που ακολουθούν, επιχειρούμε να διερευνήσουμε λίγο πιο βαθιά το θέμα, δημοσιογραφικά.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 7/10/2023
Δεν το έχω ξαναδεί αυτό το πράγμα που ζούμε… Να έχουμε την Κυριακή προγραμματισμένες εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση, δημοτικές και περιφερειακές και να μην έχω πάρει… είδηση ότι είναι στην ατζέντα. Τέτοια σιωπή, ούτε η Μαρία… στη γνωστή ελληνική ταινία της Finos Film που γυρίστηκε το 1973 και την υποδύονταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη ως κωφάλαλη, δεν την είχε.
Και να πεις ότι δεν υπήρχε λόγος να πάρω μια… μυρωδιά; 150.000 είναι οι υποψήφιοι σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών στα ψηφοδέλτια που σε μερικές περιπτώσεις, στην Αθήνα τουλάχιστον, φτάνουν σε μήκος το ένα μέτρο! Επιπλέον κάποιοι έχουν τυπώσει αφίσες και διαφημιστικά φυλλάδια και έχουν στήσει προεκλογικά περίπτερα, σε συγκεκριμένα κεντρικά σημεία των πόλεων.
Τότε τι συμβαίνει; Και γιατί οι πολίτες δεν δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον; Διότι προηγήθηκαν οι πυρκαγιές και οι πλημμύρες που κόστισαν σε ανθρώπινες ζωές και σε περιουσίες και είδαμε στις πληγείσες περιοχές, ποιος ήταν ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης. Από ελάχιστος, μηδαμινός έως ανύπαρκτος.
Να, μια σοβαρή αιτία να μην συμμετάσχουν σ’ αυτό το… πανηγυράκι! Κι επιπλέον, είμαι βέβαιος ότι αυτή η φαινομενική αδιαφορία, θα εκφραστεί ως στάση υπευθυνότητας και στην προσέλευση στην κάλπη. Θα δούμε δηλαδή, αν αυτή τη φορά, η αποχή θα είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη από την αποχή που καταγράφηκε στις τελευταίες πολιτικές εκλογές του Ιουνίου και δεν ήταν καθόλου αμελητέα.
Το γεγονός ότι για πρώτη φορά θέσπισαν κίνητρο στους πολίτες που έχουν διοριστεί να πλαισιώσουν τις Εφορευτικές Επιτροπές δείχνει κάτι. Κι αυτό το κίνητρο είναι η αμοιβή της τάξεως των 40 ευρώ την πρώτη Κυριακή, ενώ τη δεύτερη, όπου υπάρξει ανάγκη της τάξης των 30 ευρώ.
Τι αποδεικνύει αυτό; Πως ούτε οι διορισμένοι από τον νόμο και υποχρεωμένοι «εθελοντές» δεν πήγαιναν στην κάλπη, οπότε οι δικαστικοί αντιπρόσωποι έκαναν μόνοι τους, κάτι που προφανώς δυσκόλευε τα πράγματα ως προς την έκδοση των αποτελεσμάτων.
Τι περιμένεις μετά, να… ευαισθητοποιηθούν οι ψηφοφόροι; Τα χειρότερα βεβαίως τα συναντά κανείς στις μεγάλες πόλεις, όπου το όλο σύστημα λειτουργεί πιο απρόσωπα. Στην επαρχία τα πράγματα έχουν να κάνουν με συγγενείς και με τα… σόγια κι αυτό είναι ένα καθοριστικό στοιχείο, όταν τα επιτελεία των υποψηφίων σχεδιάζουν τις λίστες τους.
Οι άνθρωποι ζουν σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, όπου η ακρίβεια τσακίζει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Η παράνοια έχει επιλεγεί να είναι μέρος της ζωής τους και αρνούνται να συμβιβαστούν με τη λογική και κάθε ισορροπημένη άποψη που ίσως αφορά στις ανάγκες του τόπου. Και το χειρότερο είναι ότι έχουν διαπιστώσει στην πράξη πως μερικά πράγματα γίνονται αποκλειστικά και μόνο επειδή το επιβάλλει ο νομοθέτης. Όπως, ας πούμε, οι εκλογές!
Έτσι έχουμε διαπιστώσει ότι όλοι αυτοί οι υποψήφιοι «σωτήρες», είτε εκλεγούν, είτε όχι, την επομένη θα εξαφανιστούν και μόνο κάποιο ξεχασμένο, παραπεταμένο φυλλάδιο τους, θα δείχνει τα όποια «σχέδια» τους, πράγμα που προφανώς δεν θα έχει καμιά αξία, μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, όπως λέει ο σοφός λαός.
Να λοιπόν μερικοί λόγοι που κάνουν αυτή τη σιωπή… εκκωφαντική! Και την δήθεν αδιαφορία, να γίνεται στάση ζωής. Η αρχή βρίσκεται στο «Προσέχω εκείνους που με προσέχουν, που με έχουν στο νου τους και ενδιαφέρονται για τις ανάγκες μου, που προσφέρουν εθελοντικά και όχι για τις αποζημιώσεις που θα πάρουν καταλαμβάνοντας θέσεις ευθύνης ή θέσεις σε κάποιο Δ.Σ. ενός θεσμού, επ’ αμοιβή».
Δυστυχώς, για όσους προσπαθούν να υφαρπάσουν την ψήφο αθώων ανθρώπων, μέσα από δήθεν δημοκρατικές διαδικασίες, τα πράγματα δείχνουν, εδώ και χρόνια, καθαρά, πώς κινούνται και σε τι στοχεύουν. Και δεν τους εμπιστεύονται πλέον. Όπως και οι απειλές για ακυβερνησία που μπορεί να προκύψουν, όπως διατείνονται, από τη μη συμμετοχή των ψηφοφόρων στις κάλπες είναι εντελώς έωλες, αφού έχουμε δει στην πράξη πως συχνά και η όποια εκλογή άσχετων σε θέσεις ευθύνης, μπορεί να οδηγήσει άνετα στα ίδια ακριβώς αποτελέσματα. Χαμηλά οι τόνοι λοιπόν και θα περάσει και αυτό, όπως έχουν περάσει τόσα και τόσα άλλα ως τώρα.
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 7/10/22023 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.
Απόλυτη ξηρασία στο φράγμα του Λυγαρά, στο χωριό μου
Το ότι κάτι δεν πάει καλά το ξέρουμε, το καταλαβαίνουμε, το ζούμε… Δείτε αυτές τις φωτογραφίες, τραβηγμένες μόλις προχθές κι ενώ αλλού στον τόπο μας ρίχνει νερό σε τέτοιες μεγάλες ποσότητες που προκαλεί πλημμύρες και λασπουριά, όπως στη Θεσσαλία. Στο χωριό μου, υπάρχει ξηρασία! Εδώ που βλέπετε είναι το φράγμα, στον Λυγαρά ποταμό. Πάντοτε γεμάτο με νερό. Από κει πότιζαν τα διπλανά χωράφια, τα αμπέλια και τις ελιές. Και τώρα δεν υπάρχει πουθενά, πέρα από το κέντρο του, λίγο.
Δείτε τον ξεραμένο «βυθό». Η λάσπη ξεράθηκε και «σπάει» μ’ αυτόν και με άλλους χειρότερους τρόπους. Βάλτε τώρα με το μυαλό σας, τι μπορεί να συμβαίνει στις καλλιέργειες… Τι καρπό θα δώσουν οι ελιές σε μια εποχή που το λάδι τραβά την ανηφόρα, σε ότι αφορά τις τιμές του; Και πώς θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι που δεν έχουν άλλα μέσα, πέρα από τα χέρια τους και τη δουλειά που ρίχνουν στη γη, καθημερινά;
Ευτυχώς που υπάρχουν οι φίλοι! Στην πρώτη φωτογραφία είναι η Στέλλα Σαμιώτη, στη δεύτερη η αδελφή μου Στασούλα και στην τρίτη ο Χρήστος, ο σύζυγος της Στέλλας. Πρώτα πήγαν στου Γρέγο και μάζεψαν σύκα (ακόμα υπάρχουν!) και μετά ήρθαν στο φράγμα, για να βρουν άγρια αχλάδια να μαζέψουν. Και βρήκαν! Τα αγκουτσάκια περισσεύουν εκεί. Και ο καρπός τους είναι, λένε, φάρμακο. Και έζησαν και είδαν από κοντά την ξεραμένη κοίτη του φράγματος. Την είδα κι εγώ και «πιάστηκε» η ψυχή μου. Δεν είναι και λίγο πράγμα να βλέπεις έτσι τη γη. Δεν το χωρά ο νους μου…
Στο βουνό, παρέα με αγαπημένους αδελφούς και φίλους!
Ο φίλος μου ο Ηλίας έχει το προνόμιο να ζει σε ένα χωριό των Σερρών, την Αναστασιά. Μεγάλη υπόθεση να το αποφασίσει αυτό με τη σύζυγο του Κατερίνα, μακριά από την πόλη και τα προβλήματα της. Παρ’ όλα αυτά, συχνά οργανώνει εκδρομές στο κοντινό βουνό με φίλους. Εκεί είναι ακόμα πιο ήσυχα, ακόμα πιο ωραία! Ο Ηλίας έχει ταλέντο να οργανώνει τους φίλους.
Το πιο σημαντικό είναι πως, ότι λέει το κάνει. Μου είπε λοιπόν από το πρωί χθες, ότι ετοιμάζεται με παρέα φίλους ακριβούς, να ανέβουν στο βουνό. Και το έκανε! Το απόγευμα μου έστειλε αυτές τις φωτογραφίες, όπως ακριβώς του ζήτησα. Η άποψη του: Πάνω από το χώμα, η ζωή είναι υπέροχη έστω και κάτω από αντίξοες συνθήκες… Να ζούμε το κάθε λεπτό σαν να είναι το τελευταίο
Αυτό προσπαθώ να κάνω, λέει, βρήκα αδερφούς και φίλους! Τους είπα: “Ελάτε να ζήσουμε την ομορφιά της φύσης, την ομορφιά τού Θεού μας πού είχε γούστο όταν δημιουργούσε. Εκείνος χαίρεται όταν χαιρόμαστε με τα έργα του. Όταν αναγνωρίζουμε τι έκανε για εμάς”. Και το έκανε πράξη. Με απλά πράγματα, αλλά με πολύ αγάπη και μοίρασμα καρδιάς!
“Όταν ζούμε μέσα στη φύση βλέποντας και απολαμβάνοντας την ομορφιά δοξάζουμε τον δημιουργό μας. Αυτό δεν το θέλει ο Σατανάς που δημιούργησε τις πόλεις – κλουβιά. Έδωσε μια ψεύτικη προσωρινή απόλαυση και οι άνθρωποι ξέχασαν τον Θεό, απολαμβάνοντας πράγματα υλικά… Αλλά εδώ, στο βουνό τον ξαναβρίσκεις”…
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…