Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Γειά σας αγαπημένοι φίλοι μας Νικόλα και Σούλα. Η αλήθεια είναι ότι μας έχει κλέψει την καρδιά η γλυκιά μας…
Καλό απόγευμα
αγαπητέ φίλε...και αδελφέ μου ήσασταν όμορφη παρέα μαζί με την υπέροχη Σούλα σου, και στην φωτογραφία όσοι είναι ήταν μια…
Και για μας, φίλε Βασίλη, είναι τιμή! Οι καιροί είναι δύσκολοι και όλοι έχουμε ανάγκη από καθαρούς και ειλικρινείς ανθρώπους…
Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Υπέροχα χρώματα ενός δειλινού στο χωριό μου, Θραψανό
Το είδε η Σούλα και μου το επεσήμανε. Ο ουρανός, ένα απογευματάκι, είχε πάρει ένα υπέροχο χρώμα, όπως μου το έδειξε από το παράθυρο της κουζίνας. Βγήκα έξω και τράβηξα μερικές φωτογραφίες. Μοναδικές! Δεν το βλέπεις κάθε μέρα το χωριό, έτσι ντυμένο, μ’ αυτά τα χρώματα στον ουρανό.
Έφτασα περπατώντας μέχρι την πλατεία του χωριού τραβώντας στιγμιότυπα… Έτσι φαίνεται το σπίτι μου, αυτή την ώρα. Πανέμορφο! Σαν πίνακας ζωγραφικής που ο Μεγάλος Καλλιτέχνης έχει επιμεληθεί… Το θαύμασα για πολύ ώρα, πριν κάνω το “κλικ” στο φακό του κινητού μου τηλεφώνου.
Στο δρόμο για το δημαρχείο… Αυτά τα απλά πράγματα είναι που μου αρέσουν. Γεμίζουν την καρδιά μου όμορφα συναισθήματα και τα χρειαζόμουν τόσο στις μέρες μας. Τις τόσο δύσκολες. Θέλω να τις κρατήσω τέτοιες εικόνες. Δεν τις ζεις και κάθε μέρα. Μου άρεσαν και δεν χόρταινα να τις απολαμβάνω…
Έφτασα ως την πλατεία του χωριού, όπως γράφω και στη λεζάντα της πρώτης φωτογραφίας. Κι αν τον έχω περπατήσει το δρόμο αυτόν, από τότε που ήμουν παιδί! Μόνο που αύτη τη φορά ήταν λίγο διαφορετικά. Έχει βγάλει και κρύο και φαίνεται πώς μάλλον έχουν μπει μέσα στα σπίτια τους και άνοιξαν τα τζάκια τους να ζεσταθούν…
Στην ταβέρνα του “Παρασύρη” στον Καρτερό, στο Ηράκλειο
Είχαμε πέντε ολόκληρα χρόνια να δούμε τη φίλη μας τη Ζωή από κοντά. Και πολύ το θέλαμε, οπότε χθες, με αφορμή μια δουλειά που είχαμε στο Ηράκλειο ροβοβολήσαμε κατά κει. Και η Ζωή χάρηκε που θα περνούσε μαζί μας μερικές ώρες. Ξεκινήσαμε για τις Γούρνες στην “Αμβροσία” που ξέραμε, αλλά ήταν κλειστή.
Μακρόσυρτος ο τουρισμός στην Κρήτη, οπότε οι άνθρωποι στα βόρεια παράλια της Κρήτης, είπαν να ξεκουραστούν λίγο. Έτσι, παραλιακά, έχουν κλείσει όλες οι ταβέρνες. Σε μια απόσταση αρκετών χιλιομέτρων δεν βρήκαμε μια που να είναι ανοικτή να μας περιποιηθεί. Έτσι επιστρέφοντας στο Ηράκλειο φτάσαμε στου “Παρασύρη», στον Καρτερό, στην Αμνυσσό. Αυτή είναι η πίσω μεριά της ταβέρνας.
Να και τη Σούλα με τη Ζωή, φωτογραφιμένες απέξω, από τη μεριά της θάλασσας… Εδώ είναι μέσα στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο, προστατευμένο από τον αέρα που, επειδή έχει αμμουδιά είναι απαραίτητος για προστασία… Υπέροχο μέρος για να περάσεις μερικές ώρες, πολύ σημαντικές με τους ανθρώπους σου. Ναι, τις ζήσαμε αυτές τις μοναδικές στιγμές…
Δείτε τι όμορφα που είναι κι απέξω. Αρκεί ο καιρός να το επιτρέπει. Όμως εμείς προτιμήσαμε να καθίσουμε μέσα σ’ αυτόν τον προστατευμένο χώρο. Κι εδώ αξίζει να ξαναπάμε κάποια στιγμή. Και θα το κάνουμε στην πρώτη ευκαιρία που θα μας δοθεί ή θα τη δημιουργήσουμε εμείς για να συμβεί. Έτσι δεν είναι καλύτερα;
Είδαμε τη δραματική κατάσταση που βιώνει το Αρκαλοχώρι
Ήμασταν στην Αθήνα όταν έγινε ο μεγάλος σεισμός του 2021, εκείνο τον σκληρό Σεπτέμβρη και όλη την αγωνία τους τη ζήσαμε σαν ιστορία. Χθες όμως που πήγαμε στο Αρκαλοχώρι, είδαμε από κοντά μερικά πράγματα από την καταστροφή που έχει υποστεί το κεφαλοχώρι αυτό. Λέω μερικά, γιατί τα περισσότερα τα έχουν μαζέψει. Και κάποια τα έχουν αναστηλώσει.
Σε πολλά σπίτια, οι ρωγμές στους τοίχους είναι ακόμα εμφανείς. Στους κεντρικούς δρόμους, παρατηρήσαμε, έχουν κλείσει πάρα πολλά εμπορικά μαγαζιά. Δεν υπάρχει σε καμιά περίπτωση, η ζωή που γνώριζα κάποτε. Μου φαίνεται σα να έβλεπα πρώτη φορά αυτόν τον τόπο. Ευτυχώς, άφησε κάτι καλό πίσω της, όλη αυτή η καταστροφή. Χαμογελαστούς και εξυπηρετικούς ανθρώπους!
Όπου κι αν πήγαμε είδαμε διαθέσιμους ανθρώπους να μας εξυπηρετήσουν με το χαμόγελο. Με έναν τρόπο που έδειχνε, ότι αυτό που έκαναν το έκαναν με την καρδιά τους και όχι από υποχρέωση λόγω της δουλειάς τους. Να ήταν, λέει, έτσι οι άνθρωποι σε κάθε στιγμή της ζωής τους, τι όμορφος που θα ήταν ο κόσμος και πόσα προβλήματα που έχουν να κάνουν με την επικοινωνία, θα λύνονταν!
Πότε θα ολοκληρωθεί η υπογειοποίηση των έργων του ΟΣΕ;
Το βλέπουμε μήνες τώρα. Και είναι αλήθεια ότι γίνονται βήματα, αλλά σύμφωνα με τους προγραμματισμούς θα έπρεπε να παραδοθεί το Νοέμβριο του 2023 – ενδεχόμενο που φαίνεται αδύνατον, ούτε καν εν μέρει. Εκτός αυτού, υπήρξε συμπληρωματική σχετική σύμβαση το 2021 -κάτι που ανακινείται ξανά.
Τι συμβαίνει λοιπόν, ρωτά ο βουλευτής του κόμματος της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ κ. Βασίλης Βιλιάρδος τους αρμοδίους υπουργούς; Πότε θα ολοκληρωθεί η υπογειοποίηση στα Σεπόλια, της Αττικής; Θα υπάρξει υπέρβαση του προϋπολογισμού του σχετικού έργου; Έχετε μελετήσει την εκδοχή της έκπτωσης του εργολάβου και την επαναδημοπράτηση του ως άνω έργου, προκειμένου να επιταχυνθεί η ολοκλήρωσή του;
Φυσικά όλη αυτή η υπόθεση, μας αφορά άμεσα. Ζούμε και κινούμαστε σ’ αυτή την περιοχή. Κι ενώ είναι βέβαιο ότι με την ολοκλήρωση του θα αναβαθμιστεί η ποιότητα της ζωής των κατοίκων, για την ώρα υφίστανται μια ταλαιπωρία άνευ προηγούμενου. Θα ήταν πολύ σημαντικό να ήξεραν, τουλάχιστον πότε θα τελειώσουν τα έργα και θα παραδοθούν προς χρήση.
Η πρώτη επαφή μας με την Κρήτη, ύστερα από 5 χρόνια…
Κατά τις 6:30 φτάσαμε με το KRITI II στο λιμάνι του Ηρακλείου. Για δύο –τρεις ώρες ανάμεσα στις 12:00 με 3:30 τα ξημερώματα είχαμε νιώσει στο πετσί μας την αγωνία του να ζήσεις ή να πεθάνεις. Κάτι περίεργοι ήχοι σαν τριγμοί, έλεγες, «από στιγμή σε στιγμή θα σπάσει» και θα ζήσουμε τα δικό μας ναυάγιο. Και ήμασταν στην καμπίνα μας, ξαπλωμένοι στα κρεβάτια μας. Αλλά μερικά πράγματα δεν μπορείς να τα ζήσεις, χωρίς τρόμο.
Και να πεις ότι δεν έχω κάνει ταξίδια στη ζωή μου… Παρ’ όλα αυτά κάποια είναι σα να τα ζεις για πρώτη φορά. Απ’ την άλλη, το ξημέρωμα είναι πάντα όμορφο. Δείτε εδώ μια εικόνα που «έπιασα» με το φακό του κινητού μου, πριν ακόμα δέσει το καράβι στο λιμάνι του Ηρακλείου. Τι ομορφιά είναι αυτή στις πρώτες ακτίνες του ήλιου! Το πιο γλυκό καλωσόρισμα που θα μπορούσε να έχει άνθρωπος στο νησί του. Έτσι το ένοιωσα μέσα μου.
Μια ομορφιά ανεπανάληπτη. Και όλα τα καλά συνέχισαν και στο χωριό, καθώς φτάσαμε. Μας περίμεναν η Μαλάμω με τη Στασούλα, με καλούδια και φρόντισαν και για το μεσημεριανό φαγητό, όλο αγάπη. Κουρασμένοι, αλλά γεμάτοι αγάπη ήταν η πρώτη μέρα μας στο χωριό. Κι έτσι θα προσπαθήσουμε να είναι και οι επόμενες. Είμαστε βέβαιοι πως και με τη δική μας συμβολή, κάθε μέρα θα έχει κάτι καινούριο να προσφέρει…
Με λαδερά κουλουράκια, μας περιμένουν στο χωριό…
Οι αγαπημένες μου αδελφές, Στασούλα και Μαλάμω. Φρόντισαν για μας, περιμένοντας μας… Έφτιαξαν λαδερά κουλουράκια, για να μας προϋπαντήσουν και να μας καλοδεχτούν. Είχαν ως φαίνεται διαβάσει μια προηγούμενη ανάρτηση μου, δείτε ΕΔΩ, αλλά έτσι κι αλλιώς, ήξεραν πόσο μου αρέσουν αυτές οι λιχουδιές κι έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν, για να αισθανθούμε καλά με τον ερχομό μας.
Στην Κρήτη λοιπόν, στο χωριό μου Θραψανό, από σήμερα και για 15 μέρες! Να πάρουμε μια βαθιά ανάσα οξυγόνου και ζωής. Να προετοιμαστούμε ψυχολογικά για το χειμώνα που έρχεται και που, όπως δείχνουν τα πράγματα θα είναι μάλλον βαρύς και όχι μόνο, από πλευράς καιρικών συνθηκών και όχι μόνο. Να δούμε λίγο τους ανθρώπους μας, που τόσο τους επιθυμήσαμε.
Ίσως, αν έρχεστε για πρώτη φορά στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, να παραξενεύεστε πώς ένα τέτοιο σημείωμα, το πρώτο καθώς πατάμε τα πόδια μας στην Κρήτη, έχει ως εικονογράφηση τα λαδερά κουλουράκια που έφτιαξαν οι αδελφές μου, για να μας καλωσορίσουν. Λογικό! Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ δεν είναι ένα συνηθισμένο site. Δεν είναι εξειδικευμένο, ούτε μονοθεματικό. Ασχολείται μόνο με την πραγματική ζωή και τις εκφάνσεις της. Κι αυτό θα το δείτε και τις επόμενες μέρες…
Η απαισιοδοξία κυριαρχεί στις μέρες μας. Δείτε γύρω σας
Όχι πως οι άνθρωποι περίμεναν μια έρευνα, με επιστημονική επένδυση, για να τους πει σε τι κατάσταση βρίσκονται, από οικονομική άποψη, αλλά πραγματικά, ήθελα να ‘ξερα, τους ανθρώπους που μας κυβερνούν και είναι απομονωμένοι στα πολυτελή γραφεία τους, δεν τους απασχολούν τέτοια πράγματα; Υποτίθεται ότι γι’ αυτούς μοχθούν και παλεύουν.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 18/11/2023
Δεν θα σας μιλήσω για το Πολυτεχνείο, σήμερα… Το κάνω συνειδητά αυτό, μιας και ξέρω πως η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας, έχει προφανώς ετοιμάσει το δικό της αφιέρωμα για τα 50 χρόνια από αυτήν την επέτειο. Θα προτιμήσω να σας μιλήσω για την Ακρίβεια και για τον αγώνα που κάνουν οι άνθρωποι για να επιβιώσουν, καθώς αναγκάζονται να «κόψουν» από τη διατροφή τους τυριά, ελαιόλαδο, ψάρι και γλυκά…
Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ο ένας στους τρεις… χρωστάει χρήματα; Είναι δυνατόν να έχει λόγους για να βλέπει αισιόδοξα το 2024 που έρχεται; Αν και όλο αυτό το ζούμε στην καθημερινότητα μας, έρχονται και οι έρευνες να το επιβεβαιώσουν. Το 62% των ερωτηθέντων εκτιμά πως η χρονιά που έρχεται θα είναι χειρότερη από αυτήν που φεύγει!
Την απόγνωση και τις ισχυρές πιέσεις που δέχεται το εισόδημα των καταναλωτών από τις συνεχείς ανατιμήσεις των προϊόντων, καταγράφει η νέα έρευνα της Interview για λογαριασμό της POLITIC.
Σε ερώτηση αναφορικά με τις καταναλωτικές και κυρίως διατροφικές συνήθειες, οι συμμετέχοντες δήλωσαν πως μείωσαν θεαματικά τις αγορές τους στο κασέρι/γραβιέρα (μείωση 77%), το μοσχάρι (75%), το τυρί φέτα (73%), το ελαιόλαδο (69%) και το ψάρι κατά 67%. Ενδιαφέρον είναι το γεγονός πως σε σημαντικό βαθμό μειώθηκε και η κατανάλωση σε προϊόντα που έχουν συνδεθεί με τη διασκέδαση, όπως τα γλυκά (82%) και τα αλκοολούχα ποτά (76%).
Από την άλλη μεριά, σύμφωνα με την έρευνα, σημαντικά αυξήθηκε η κατανάλωση κοτόπουλου (αύξηση 28%) και οσπρίων (27%), ενώ αρκετά έχει ενισχυθεί και η κατανάλωση σπορέλαιου (22%) όπως επίσης και η επιλογή σε λαχανικά (20%). Είναι φανερό πως οι καταναλωτές που περιορίζουν το ελαιόλαδο από τη διατροφή τους, λόγω κόστους καιστρέφονται προς το σπορέλαιο ως μια πιο οικονομική λύση, ενώ τη σημαντική μείωση σε μοσχάρι και ψάρι, έρχεται να ισοφαρίσει η αύξηση σε κοτόπουλο και όσπρια.
Αυτό πάντως που σχεδόν όλα τα νοικοκυριά χρωστάνε, μάλλον πρέπει να απασχολήσει περισσότερο την κυβέρνηση, αφού με κάποιο απροσδιόριστο τρόπο λέει ότι επιδιώκει την ανάπτυξη. Πώς δηλαδή θα γίνει αυτή, με ανθρώπους που δεν… έχουν χρήματα;
Δείτε τα στοιχεία: Τουλάχιστον 1 στους 3 έχει λάβει τραπεζικό δάνειο (35%) ή/και διατηρεί χρέος σε πιστωτική κάρτα (36%). Μάλιστα, ουκ ολίγοι (30%) έχουν χρέος προς την Εφορία, πράγμα που σημαίνει πως μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων πολιτών δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα με το εισόδημά του και αφήνει ανοιχτά «μέτωπα».
Ωστόσο, μόλις το 3% έχει οφειλές για το ενοίκιο, ενώ για τα πάγια έξοδα του σπιτιού, όπως οι λογαριασμοί ύδρευσης, ρεύματος και αερίου οι οφειλές είναι πιο συχνές με το 17% να απαντά πως χρωστάει χρήματα.
Κατά μέσο όρο, σε κάθε σπίτι διαμένουν 2,5 άτομα, ενώ από αυτά στο εισόδημα συνεισφέρουν τα 1,5 άτομα, γεγονός που σημαίνει πως ένα άτομο ζει εις βάρος δύο.
Σχεδόν ένας στους δύο (53%) αξιολογεί σε προσωπικό επίπεδο το 2023 ως κακή χρονιά, ενώ μόλις το 12% τη βρήκε καλή, κάτι που μεταφράζεται πως οι δυσκολίες του έτους όπως το κύμα ακρίβειας και η ενεργειακή κρίση επηρέασαν σημαντικά τους πολίτες. Την ίδια στιγμή ένας στους τρεις (35%) δηλώνει πως το 2023 ήταν ίδιο με το 2022, γεγονός που υποδηλώνει πως ένας στους τρεις δεν είχε σημαντικές μεταβολές στην καθημερινότητά του.
Όσον αφορά τη χρονιά που έρχεται, το 62% εμφανίζεται απαισιόδοξο με τους πολίτες να προβλέπουν πιο δύσκολους καιρούς σε σύγκριση με το 2023, ενώ μόλις το 15% πιστεύει πως το 2024 θα είναι καλύτερο.
Τέλος, αντιπαραβάλλοντας τις απαντήσεις των ερωτώμενων σε ανάλογη περσινή έρευνα της Interview για λογαριασμό της POLITIC, γίνεται φανερό πως οι προσδοκίες των Ελλήνων έχουν υποστεί αρνητική τροπή στη διάρκεια ενός χρόνου, καθώς πέρσι το 41% ήταν αισιόδοξο για το 2023, σε αντίθεση με φέτος που το ποσοστό έχει μειωθεί κατά 26 ποσοστιαίες μονάδες. Λοιπόν, πως σας φαίνονται όλα αυτά; Δώστε στον εαυτό σας την απάντηση…
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2023 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…