Μια γεύση από το χωριό, να ξέρουμε τι θα βρούμε εκεί…
Και καθώς ετοιμαζόμαστε για την Κρήτη, ας πάρουμε μια γεύση ώς προετοιμασία, για το πώς είναι τα πράγματα τώρα, κάτω στο σπίτι μας, στο Θραψανό. Οι βουκαμβίλιες στην εξωτερική αυλή, είναι ολάνθιστες. Δείτε μια ομορφιά! Χαίρετε η ψυχή σου και μόνο που τις βλέπεις, καθώς ξέρεις τι έχουν περάσει, για να φτάσουν ως εδώ.
Η Μαλάμω μας με τον Νίκο είναι κάτω και σα να έχει λίγη ψυχρούλα, αν κρίνω από το ντύσιμο της. Μακρυμάνικο και μέσα. Όλο και λιγότερη αυλή, όλο και λιγότερο έξω, καθώς ο Νοέμβρης περπατά και αναπόφευκτα το κρύο, ως συνέπεια του χειμώνα, έρχεται. Αλλά και πάλι, τι μπορεί να συγκριθεί με τη ζωή στο χωριό; Ιδιαίτερα όταν οι όμορφες μνήμες και η καλή παρέα σε κατακλύζουν;
Να και η μανταρινιά μας, στην εξωτερική αυλή. Αυτή που φυτέψαμε με τη Σούλα, πριν από πέντε χρόνια. Μαζί με μια λεμονιά, τις είχαμε πάρει από ένα φυτώριο στις Αγιές Παρασκιές. Αλλά μεσολάβησε η πανδημία του Covid-19 και τα δέντρα δεν είχαν τη φροντίδα που χρειάζονταν. Παρ’ όλα αυτά η μανταρινιά, όπως βλέπετε, έχει 10 μετρημένα μανταρίνια. Θα φάμε λοιπόν φέτος, φαντάζομαι και θα σας πούμε, αν είναι καλό σόι.
Στο σπίτι της Στασούλας μας, η Μαλάμω με τον Νίκο. Κοντά τους και ο Αγησίλαος. Κάτι τους έχει κεράσει και ο Αγησίλαος τρώει ακόμα… Τέτοιες εξόδους, τις κάνουν. Εύκολα, γρήγορα και με τα… πόδια. Ε, δεν είναι και στην άλλη μεριά του κόσμου. Το λες και κέντρο του χωριού, εκεί που είναι το σπίτι τους… Ανυπομονούμε να τους ζήσουμε κι εμείς από κοντά. Από τώρα, κάνουμε σχέδια…
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…