Αρχική » 2024 (Σελίδα 13)
Αρχείο έτους 2024
Από την εκδρομή των συνταξιούχων ΗΣΑΠ στην Τουρκία
Στην πρόσφατη εκδρομή τους, οι φίλοι μας Συνταξιούχοι του ΗΣΑΠ πέρασαν υπέροχα και μας έδωσαν τη δυνατότητα να κάνουμε και μερικά δημοσιεύματα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Μπορείτε να τα δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Στην επιστροφή τους πέρασαν έξω από το Μουσείο του Καραγκιόζη στην πόλη της Προύσας (Çekirge Caddesi 59) , απέναντι από το ομώνυμο μνημείο και άνοιξε τις πύλες του το 2007. Είναι ένα όμορφο, παραδοσιακό κτήριο με τις φιγούρες του Καραγκιόζη και άλλων ηρώων του Θεάτρου Σκιών να διακοσμούν τους εξωτερικούς τοίχους του. Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες μέσα από το λεωφορείο. Πολύ μας αρέσει η παρέα αυτών των ανθρώπων. Έτσι την ερχόμενη Τρίτη θα είμαστε μαζί τους για τέσσερις μέρες στη Βόρειο Ελλάδα. Ξάνθη, Δράμα και Σέρρες…
Ταξίδι στην ιστορία του καφέ από το 1890 ως σήμερα
Ο καφές είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό ρόφημα. Είναι μια τέχνη, μια παράδοση και μια καθημερινή απόλαυση για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Στο Σύνταγμα στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Πραξιτέλους 4 βρίσκεται ένα μικρό στολίδι για τους λάτρεις του καφέ, το Καφεκοπτείο «η Γωνιά του Καφέ». Ένα μαγαζί με βαθιές ρίζες και πλούσια ιστορία που ξεκινά από το 1890!
Η ιστορία του καφεκοπτείου ξεκινά πριν από περισσότερα από 130 χρόνια, όταν ο άνοιξε το καφεκοπτείο στην καρδιά της Αθήνας. Ήταν μια εποχή όπου ο καφές άρχισε να γίνεται δημοφιλής και οι άνθρωποι αναζητούσαν την καλύτερη ποιότητα και γεύση. Οι πρόγονοί μας με το πάθος και την αγάπη τους για τον καφέ, κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν χώρο όπου οι πελάτες μπορούσαν να αγοράσουν φρέσκο και αρωματικό καφέ, καβουρδισμένο και ψημένο με μεράκι και προσοχή στη λεπτομέρεια.
Σήμερα, το καφεκοπτείο συνεχίζει να διατηρεί τις παραδόσεις και την ποιότητα που το έχουν καθιερώσει ως ένα από τα κορυφαία της Αθήνας. Ο Γρηγόρης Αρμενάκος, γιός του Ηλία, συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση με τον ίδιο σεβασμό και την ίδια αφοσίωση στο προϊόν και στους πελάτες. “Με σεβασμό πολύ στο προϊόν και σε εσάς,” λέει ο Γρηγόρης, και αυτό φαίνεται σε κάθε πακέτο καφέ που δίνει. Τα στοιχεία για τη “Γωνιά του καφέ” τα πήραμε από το site https://kolokotroni.gr/
Έτοιμο και το 175 φύλλο της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ
Τα σχέδια που κάναμε, υλοποιήθηκαν στους καλύτερους δυνατούς χρόνους… Σήμερα λέγαμε να κλείσουμε το φύλλο 175 του «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηροδρόμου» και τελικά το κάναμε χθες, Τετάρτη. Με πλούσια ύλη, όπως κάθε φορά και με πολλά επίκαιρα θέματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που τον περιμένουν κάθε φορά οι συνταξιούχοι του ΗΣΑΠ, να πάει στο σπίτι τους… Είναι η επικοινωνία τους, το οξυγόνο τους, ο ομφάλιος λώρος που τους συνδέει με το δραστήριο Σωματείο τους. Χαιρόμαστε που συνεισφέρουμε σε αυτή τη χαρά τους! Δείτε το ΕΔΩ και διαβάστε το, όπως ακριβώς θα τυπωθεί.
Οδός Ντυμόν, στην Αθήνα, κάπου προς το Νέο Κόσμο…
Δεν ξέρω αν έχετε πάει ποτέ από εκεί… Λέω για τον οδό Ντυμόν, στο Νέο Κόσμο, δίπλα στη Συγγρού και στην Καλλιρρόης. Βρέθηκα χθες εκεί, για τις ανάγκες του κομπιούτερ μου, ενός λάπτοπ που με βοηθάει στις εργασίες μου. Είχε ένα πρόβλημα στο πληκτρολόγιο του και το πήγα στους ειδικούς, οι οποίοι και το φρόντισαν. Πρόκειται για την εταιρία ITSYS, Βολταίρου 4, οι οποίοι και με εξυπηρέτησαν.
Κάνοντας μια βόλτα στη γύρω περιοχή, βρήκα την οδό Ντυμόν και έπεσα πάνω σ’ αυτό το μικρό πάρκο. Ιδιότυπο, χωρίς όνομα, το έψαξα και επιτόπου και μέσω των χαρτών της Google. Δεν συνάντησα και κανέναν εκεί, για να μου πει πώς το λένε οι ντόπιοι. Γιατί, δεν μπορεί, θα του έχουν δώσει κάποιο όνομα… Το παγκάκια υποδηλώνουν ότι κάθονται άνθρωποι. Συναντιούνται και συζητούν. Επομένως το γνωρίζουν.
Φθινοπωρινό το τοπίο, πάντως. Τα πεσμένα κιτρινισμένα φύλλα το δείχνουν αυτό. Και η έλλειψη βροχής, χαρακτηριστικό στοιχείο της εποχής… Η γη διψάει! Και είμαστε Νοέμβριο… Κάποιοι έχουν λόγους να ανησυχούν. Ο καιρός έχει αλλάξει. Τίποτα πια, δεν είναι όπως το ξέραμε. Η κλιματική αλλαγή δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στους ανθρώπους και στη δημιουργία.
Ο τοίχος στην Κλειούς έχει σίγουρα τη δική του ιστορία…
Δεν “ιδρώνει” το αυτί κανενός αρμοδίου. Εν προκειμένω του Δήμου Αθηναίων. Πριν πέντε χρόνια είχαμε εντοπίσει αυτό το πρόβλημα που αφορά τη ασφάλεια και τη ζωή ανθρώπων που είναι αναγκασμένοι να κινούνται καθημερινά κάτω από την απειλή του να πέσει ο τοίχος, πάνω τους, καθώς ο δρόμος είναι στενός και οι επιλογές ελάχιστες. Αυτό το βλέπετε στην κάτω φωτογραφία. Επάνω είναι η εικόνα του τοίχου, σήμερα. Ο πετρόχτιστος τοίχος, αντιστέκεται… Για πόσο ακόμα; Δυστυχώς στη χώρα που ζούμε της ανεμελιάς και της ανευθυνότητας, πρέπει πρώτα να θρηνήσουμε θύματα για να κινηθεί κάτι. Δυστυχώς… Και για να δείτε πως δεν είμαστε υπερβολικοί δείτε δυο δημοσιεύματα που έχουμε κάνει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ΕΔΩ 8/9/2019 κι ΕΔΩ 11/2/2020. Και φυσικά κατά καιρούς ανεβάζουμε κάτι γι’ αυτό το θέμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης… Μάταιος κόπος.
O παππούς ταΐζει τα περιστέρια στην πλατεία Αττικής
Τον είδα να κάθεται στο κάγκελο του πάρκου της πλατείας Αττικής. Μόνος του, περιτριγυρισμένος από τα περιστέρια. Κρατούσε μια τσάντα σούπερ μάρκετ, πλαστική. Και μέσα της είχε ένα ψωμί. Το έκοβε με το χέρια του, το έκανε ψίχουλα και τα τάιζε. Κι αυτά στριμώχνονταν για να επωφεληθούν από το φαγητό που τους έριχνε.
Παρατηρούσα για αρκετή ώρα όλη αυτή τη διαδικασία. Και κάποια στιγμή τον πλησίασα και τον επαίνεσα γι’ αυτό που έκανε. «Κάτι πρέπει να φάνε κι αυτά τα καημένα», λέει και συμπληρώνει πως αντί να πετάει τα απομεινάρια του ψωμιού από το σπίτι του, συνηθίζει να έρχεται εδώ και να ταΐζει τα περιστέρια. Το θεωρεί προσωπική του υπόθεση.
Ευαίσθητοι απάνθρωποι! Και όμως υπάρχουν ανάμεσα μας, σ’ αυτόν τον σκληρό κόσμο. Τι σημασία έχουν οι ηλικίες σ’ αυτές τις περιπτώσεις; Αυτό που μετράει είναι ότι καταλαβαίνει τις ανάγκες αυτών των πουλιών και έρχεται καθημερινά να τις καλύψει. Σε κάποιο βαθμό, φυσικά… «Καμία φορά, αν δεν έχω απόθεμα, πάνω και αγοράζω. Κι αυτά κάποιος πρέπει να τα φροντίσει»…
Από το Στήβενσον του Καναδά είναι αυτή η φωτογραφία
Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος, αλλά νομίζω ότι σ’ αυτό μαγαζί καθίσαμε κι εμείς να φάμε σολομό την ημέρα που πήγαμε που με τον Στήβ και την Έστερ. Αυτό έκανε εντύπωση στην Άννυ στην πρόσφατη επίσκεψη στο Στήβενσον, σ’ αυτό το προχωρημένο “ψαροχώρι” με την ιστορία και τα μουσεία του προκειμένου να το φωτογραφίσει. Την ευχαριστούμε. Είναι ένα δείγμα του πώς είναι ο Καναδάς από την πλευρά του Ειρηνικού Ωκεανού, αυτή την εποχή. Και ξύπνησε πρόσφατες μνήμες, όμορφες…
Καλοί μας φίλοι Νίκο και Σούλα, η αλήθεια είναι ότι πολύ το χαρήκαμε που σας έκανε και κάνει πολύ καλό…