Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Γειά σας αγαπημένοι φίλοι μας Νικόλα και Σούλα. Η αλήθεια είναι ότι μας έχει κλέψει την καρδιά η γλυκιά μας…
Καλό απόγευμα
αγαπητέ φίλε...και αδελφέ μου ήσασταν όμορφη παρέα μαζί με την υπέροχη Σούλα σου, και στην φωτογραφία όσοι είναι ήταν μια…
Και για μας, φίλε Βασίλη, είναι τιμή! Οι καιροί είναι δύσκολοι και όλοι έχουμε ανάγκη από καθαρούς και ειλικρινείς ανθρώπους…
Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Να, κάτι που θα μας άρεσε και δεν το έχουμε κάνει ποτέ!
Πεζοπορία σε ψηλές βουνοκορφές! Όπως εδώ στη Λουπάτα, που είδαμε στο διαδίκτυο. Με τα χέρια του Achilleas Kokkovas έχουν παρθεί αυτές οι φωτογραφίες, τις οποίες και πρόσθεσε περιεχόμενο στο άλμπουμ Λουπάτα (2066 μ.) στην Ομάδα “Ελληνες ορειβάτες” στο Facebook. Το Αυγό αποτελεί το νοτιότερο κομμάτι της Πίνδου.
Έχει κατεύθυνση Α-Δ και είναι ένα μεγάλο ορεινό συγκρότημα με σπουδαία σημασία για την ευρύτερη περιοχή. Δάση χαμηλά, βοσκές ψηλότερα και αλπικές πανύψηλες κορυφές που χαρακτηρίζουν το βουνό. Οι σημαντικότερες είναι η Λουπάτα (υψ. 2060 μ.) η Μαρόσα (υψ. 2020 μ.) και το Αυγό (υψ. 2146 μ.) Στην ουσία είναι τρία βουνά σε ένα, αφού βαθιές χαράδρες και γκρεμοί χωρίζουν την μια κορυφή από την άλλη.
Οι τρεις αυτές κορυφές έχουν συχνή, συχνότατη παρουσία στο πρόγραμμα του συλλόγου ορειβατών. Πάντα όμως σαν ξεχωριστές αναβάσεις και ποτέ σαν συνέχεια η μια της άλλης. Έτσι η γνώση του βουνού δεν μπορούσε παρά να είναι αποσπασματική. Ιδέες για προγραμματισμό διάσχισης ολόκληρου του συγκροτήματος κατά καιρούς υπήρξαν πολλές, αλλά πάντα προβλημάτιζε το μεγάλο μήκος της πορείας και οι ελλιπείς πληροφορίες που υπάρχουν στην βιβλιογραφία και τα σχετικά sites.
Δεν μπορούσαν λοιπόν παρά να την επιχειρήσουμε εκτός προγράμματος και με μια μικρή και ευέλικτη ομάδα, με σκοπό να την γνωρίσουμε σε όλες τις λεπτομέρειες και αργότερα να την προσθέσουν στο επίσημο πρόγραμμα του συλλόγου. Το κείμενο είναι παρμένο από την ιστοσελίδα του Συλλόγου Πεζοπορίας Ορειβασίας Τρικάλων http://trikalasport.gr λίγο μακριά για μας, εδώ που τα λέμε. Τους ευχαριστούμε, πολύ…
Χιονισμένο, το πιο ορεινό χωριό της Εύβοιας, η Σέττα…
Το κομμάτι αυτό στήθηκε με τη βοήθεια της διαδικτυακής μας φίλης Erietta Dalgirani. Και με πληροφορίες από το διαδίκτυο. Ψάξαμε λοιπόν και βρήκαμε το χιονισμένο χωριό της Εύβοιας, Σέττα. Ανάμεσα στα έλατα, τα ρυάκια, βρίσκεται, στη νότια πλαγιά του Ξηροβουνίου, η Σέττα, ο πιο ορεινός οικισμός της Εύβοιας. Και τουλάχιστον από τις φωτογραφίες, φαίνεται υπέροχος τόπος.
Η «Ελβετία της Ελλάδος», όπως είναι αλλιώς γνωστό το γραφικό χωριουδάκι του δήμου Ερέτριας, είναι χτισμένο σε υψόμετρο 800 μέτρων και είναι από τις πρώτες περιοχές της Εύβοιας που καλύπτονται το Χειμώνα με χιόνι. Η Σέττα, ή αλλιώς Σέτα, απέχει μόλις128 χιλιόμετρα από την Αθήνα, περίπου δύο ώρες διαδρομή με το αυτοκίνητο.
Το όνομά της το πήρε, σύμφωνα με την παράδοση, από την πανέμορφη Γαλλίδα σύζυγο του Τούρκου ηγεμόνα, που επί τουρκοκρατίας, του ανήκε η περιοχή. Λόγω της μορφολογίας της και της φυσικής της θέσης, είναι ο ιδανικός προορισμός για τους λάτρεις των ορεινών αποδράσεων το Χειμώνα και το Καλοκαίρι. Το περιβάλλον της Σέττας θυμίζει τις Άλπεις, καθώς έχει πλατάνια, ελατοδάση, καστανοδάση με πλούσια χλωρίδα και πανίδα.
Μια όμορφη στιγμή του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ
Αυτό το Σωματείο, είναι κομμάτι της ζωής μου. Έχουμε μια επαγγελματικής σχέση που ξεπερνά το τυπικό μέρος της υπόθεσης. Κοντά τριάντα χρόνια, πάνε που γνωριστήκαμε, με αφορμή την έκδοση της διμηνιαίας εφημερίδας τους, «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος». Και συνεχίζουμε να βγάζουμε την εφημερίδα τους, κάθε δίμηνο
Είμαστε κοντά τους, στις μικρές και μεγάλες στιγμές τους. Τιμητικά καλεσμένοι στη χαρά τους. Είχαν μια καλή συνήθεια, πριν από τον Covid-19. Να κάνουν το τραπέζι στα μέλη τους που μένουν στην Αθήνα και την ευρύτερη περιοχή, μια φορά το χρόνο, τέτοιες μέρες. Αλλά η ανάγκη να τηρηθούν τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, διέκοψε αυτή τη χαρούμενη περίσταση.
Φέτος, ύστερα από τέσσερα χρόνια επέστρεψαν στις παλιές καλές συνήθειες. Μόνο που αυτή τη φορά αντί για τον ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ στην Πανεπιστημίου που πήγαιναν, διάλεξαν το κέντρο διασκέδασης «Χαλκιάς Palace” πάνω στην πλατεία Καραϊσκάκη, στο Μεταξουργείο, Αθήνα. Και παρά το γεγονός ότι ήταν μια πολύ κρύα μέρα χθες, δεν έπεφτε καρφίτσα από τη συμμετοχή του κόσμου.
Ήταν μια νέα εμπειρία. Καλό σέρβις, ζωντανή μουσική και πολύ καλή οργάνωση, ώστε να εξυπηρετηθούν όλοι, χωρίς να υπάρχουν καθυστερήσεις και παράπονα. Πήγαμε και μείς, για λίγη ώρα, εκεί. Εκείνοι μπορεί και να κάθισαν από τις 12:30 το μεσημέρι ώς αργά το απόγευμα. Το διασκέδασαν για τα καλά, με έξοδα του Σωματείου. Μπράβο τους!
Περπατώντας στην οδό Κεραμεικού, στo Μεταξουργείο
Περπατάμε πολύ συχνά στο κέντρο της Αθήνας. Κι έτσι, χθες, βρεθήκαμε στο Μεταξουργείο. Ελάτε να σας δείξουμε λοιπόν την οδό Κεραμεικού, μία από τις αρχαιότερες οδούς της Αθήνας, η οποία ξεκινάει από το κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα από το σημείο όπου συναντώνται τρεις δρόμοι, η Ζήνωνος, η Βούλγαρη και η Νικηφόρου, και καταλήγει στην Ιερά Οδό. Καθώς όλα δείχνουν ότι ο καιρός χαλάει ξανά. Χθες, πάντως, όλα ήταν καλά…
Η οδός Κεραμεικού επιφυλάσσει στον περιπατητή μια απίθανη αρχιτεκτονική και κοινωνική ποικιλία. Συνδυάζει το παραδοσιακό στοιχείο: παλιά αθηναϊκά σπίτια, νεότερες και παλιότερες πολυκατοικίες -δημιουργήματα της αντιπαροχής των δεκαετιών του 1960 και του 1970- και νεοκλασικά κτήρια. Διάφορες ήπιες χρήσεις, όπως παραδοσιακά καφενεία και μικρομάγαζα, προσθέτουν στον δρόμο αυτόν ένα ιδιαίτερο χρώμα.
Η Κεραμεικού διασταυρώνεται με τις οδούς Κολωνού, Κολοκυνθούς, Ιάσονος -δρόμο απίθανου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος-, Μυλλέρου, Πλαταιών, Ακαδήμου, Θερμοπυλών και Μυκάλης. Ένα ταξίδι ονομάτων μέχρι τα βάθη της ιστορίας… Ο περιπατητής θα συναντήσει στη διαδρομή του την εκκλησία των προτεσταντών, την πλατεία Αυδή, το πολύκεντρο «Κεραμεικός», το κέντρο εκδηλώσεων και πολιτισμού “Σπούτνικ”.
Πρώτη φορά άκουσα γι’ αυτό το χωριό, στο Λασίθι…
Ένα διαφορετικό ταξίδι, θα επιχειρήσουμε σήμερα… Θα σας πάμε στον οικισμό Παπαδιανά που ανήκει διοικητικά στο Κάτω Χωριό. Τα Παπαδιανά Ιεράπετρας Λασιθίου Κρήτης! Φωτογραφημένα από τη Γεωργία Κακοταρότου. Τις φωτογραφίες της, τις ανέβασε στην ομάδα “I love Rethymnon, Crete.” Τι είναι τα Παπαδιανά; Είναι ένας οικισμός της Κοινότητας Κάτω Χωρίου.
Το Κάτω Χωριό (επίσης Κάτω Χωρίον) είναι χωριό και έδρα ομώνυμης κοινότητας της τότε επαρχίας και του σημερινού Δήμου Ιεράπετρας. Βρίσκεται στο στενότερο σημείο της Κρήτης, περίπου στα μισά μεταξύ της Παχιάς Άμμου στον κόλπο του Μιραμπέλλου και της Ιεράπετρας στο Λιβυκό Πέλαγος, στη δυτική άκρη των ορέων της Θρυπτής.
Εκτός από την έδρα της, η κοινότητα Κάτω Χωρίου περιλαμβάνει και τους οικισμούς Επάνω Χωριό, Επισκοπή, Θρυπτή και Παπαδιανά (ακόμη και αν, παραδόξως, εκτός από την Θρυπτή, δεν αναφέρονται στις απογραφές από το 1961). Η απογραφή του 1951 αναφέρει: Επάνω Χωρίον, το, Επισκοπή, η, Θρυπτή, η, Κάτω Χωρίον, το. Παπαδιανά, τα.
Η Αθήνα το χειμώνα, μοιάζει έρημη πόλη, είναι η αλήθεια
Όση κίνηση κι αν έχει το καλοκαίρι, την άνοιξη και το φθινόπωρο (αν υπάρχουν ακόμα ευδιάκριτες αυτές οι εποχές) το χειμώνα τα πράγματα αλλάζουν. Δείτε μερικές χθεσινές φωτογραφίες από το κέντρο της πόλης, μέσα στο ιστορικό τρίγωνο που συνήθως σφύζει από ζωή. Η ώρα είναι γύρω στις 12 το μεσημέρι, όχι και τόσο απαγορευτική ώρα.
Τα μαγαζιά δεν έχουν ακόμα πελάτες… Και δεν είναι το υπερβολικό κρύο που το κάνει αυτό. Χθες, η κατάσταση ήταν αρκετά υποφερτή. Και στα σημεία που είχε ήλιο ήταν έως και πολύ όμορφη, χωρίς προβλήματα. Άδεια τραπέζια, που δείχνουν ένα πρόβλημα των ανθρώπων κι αυτό που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις. Καταλαβαίνω, ότι θα ήθελαν να είναι αλλιώς τα πράγματα.
Την ίδια, από μικρή έως ελάχιστη κίνηση, έχουν και τα εμπορικά μαγαζιά που είναι πιο δίπλα. Θα πεις ότι ήταν μια καθημερινή μέρα, αλλά δεν είναι έτσι… Το ιστορικό κέντρο μπορεί να έχει πελάτες κάθε μέρα και όλες τις ώρες, κυρίως τουρίστες. Αλλά αυτούς, ακριβώς, δεν βλέπεις όπως τους έβλεπες ακόμα και τον Οκτώβρη – Νοέμβρη που ήταν σχετικά ζεστοί μήνες.
Κηφισιά, Γενάρη μήνα με κρύο και παγωνιά, έχει τη χάρη της
Γενικά η Κηφισιά μας αρέσει. Το συνδυάζουμε μάλιστα με δουλειές και φροντίζουμε στην αναμονή μας να περπατάμε λίγο, άλλοτε στο πάρκο, άλλοτε στο Κεφαλάρι κι άλλοτε μέσα στους δρόμους του όμορφου προαστίου, πόλης πια. Αυτή τη φορά διαλέξαμε το τρίτο. Έκανε κρύο κι εμείς θέλαμε να περπατήσουμε λιγάκι. Δείτε μερικές εικόνες που πήραμε από εκεί.
Έχουν κι εδώ πρόβλημα με τα αυτοκίνητα. Δεν είναι πια εκείνος ο μικρός τόπος που μπορούσες να τον περπατήσεις με άλογα και άμαξα, (εγώ την πρόλαβα έτσι της Κηφισιά). Όχι! Κυκλοφορούν πολλά αυτοκίνητα, έχει μεγάλα σούπερ μάρκετ και γενικά καλή αγορά, οπότε και τραβάει πολύ κόσμο και από διπλανούς δήμους ή και από μακριά.
Όμως πάντα θα υπάρχουν όμορφα σπίτια ως κατασκευές που θα τραβούν την προσοχή μας. Μερικά από αυτά έχουν μετατραπεί σε εμπορικά, το διακρίνει κανείς στις βιτρίνες τους. Και πάλι όμως δε χάνει το χρώμα της. Και είναι χειμώνας με τα δέντρα χωρίς φύλλα. Πάντα τα καλοκαίρια είναι ακόμα πιο όμορφα να την περπατάς και να την απολαμβάνεις.
Δες, ας πούμε, εδώ τα πλατάνια! Διατηρούν τη γοητεία τους, αλλά το πράσινο και το πυκνό φύλλωμα τους, δίνει άλλη ομορφιά. Θα τα δεις παντού τα πλατάνια, δείγμα πως υπάρχει, υπόγεια, μπόλικο νερό που τους δίνει υγεία και δύναμη για να αναπτυχθούν. Τώρα, χειμωνιάτικα, γυμνά όπως είναι, δεν είναι και τόσο ελκυστικά.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…