Μια στοά, ολόκληρη ένα κατάστημα ρούχων, στην Ερμού
Μπορεί και να το έχετε δει στην Ερμού 54, Αθήνα 105 63, δίπλα στην Καπνικαρέα, πάνω στον πεζόδρομο… Πρόκειται για το H&M, ένα εξαιρετικό κατάστημα ως προς την διακόσμηση του, που σου δίνει την αίσθηση, πραγματικά, ότι μπαίνεις μέσα σε ένα παλάτι. Τώρα, όσο για το περιεχόμενο του μαγαζιού δεν θα σας πω ψέματα. Δεν το γνωρίζω. Μάλλον, γυναίκεια ρούχα έχει.
Εκτός όμως από ψώνια, αυτό το κατάστημα αξίζει να το επισκεφτείς, προκειμένου να φτιάξεις λίγο τη διάθεση σου, περπατώντας μέσα στο χώρο. Κατά τα άλλα, είναι ένα ακόμα κλασικό Η&Μ μαγαζί, με όλα τα καλά και τα κακά του. Και η εξυπηρέτηση του προσωπικού, λένε αυτοί που ξέρουν, ότι είναι αξιοπρεπέστατη και ποτέ δεν είχαν κάποιο παράπονο
Δεν έχω ψωνίσει ποτέ από την συγκεκριμένη μάρκα, αλλά μόνο και μόνο από την αισθητική του κτιρίου, οφείλω να του βάλω 5 αστέρια! Πραγματικά, θα μπορούσε κανείς να διατυπώσει μια τέτοια άποψη. Καταπληκτικό, ότι στην σύγχρονη πολυπολιτισμική Αθήνα, υπάρχει τέτοια ομορφιά και αισθητική στο κέντρο της πόλης, το χάζεψα αρκετή ώρα, το κατάστημα !
Όσο λίγο κι αν γνωρίζω το Η&Μ αυτό, είναι το πιο εντυπωσιακό και περιποιημένο κατάστημα που έχω επισκεφτεί ποτέ. Βρίσκεται σε ένα νεοκλασικό κτίριο, υπάρχει χώρος για να αναπνεύσετε, να ανακαλύψετε τα ρούχα και να απολαύσετε το εσωτερικό του. Τα πάντα είναι τοποθετημένα σωστά κι αυτό διευκολύνει ιδιαίτερα τις γυναίκες πελάτισσες του.
Μνησικλέους, ήταν το τυπογραφείο της “Ελ. ΓΝΩΜΗΣ”
Περπατούσαμε χθες, για δουλειά την Ερμού. Και κάποια στιγμή βρέθηκα σε ένα μικρό στενό δρόμο, κάθετο στη Μητροπόλεως, την οδό Μνησικλέους. Και θυμήθηκα! Εδώ είχε το τυπογραφείο της, η πρώτη εφημερίδα που δούλεψα, επαγγελματικά. Η ΓΝΩΜΗ του Πώποτα! Και ήταν η εποχή που περνούσε ο τύπος από την κλασική τυπογραφεία με τις μηχανές και τη λινοτυπία, στην πρώτη μορφή της φωτοσύνθεσης. Στα 1983!
Θυμάμαι που μόλις είχα τελειώσει το στρατιωτικό και με έφεραν σε επαφή με τον δημοσιογράφο Κώστα Γερονικολό. Εκείνος με καλοδέχτηκε στο γραφεία του, κάπου στη Μητροπόλεως και μου είπε πως είχε κλείσει από δημοσιογράφους, αλλά αν ήθελα, θα μπορούσα να δουλέψω στη διόρθωση της εφημερίδας. Δεν είχα άλλη επιλογή. Τα χρήματα ήταν καλά. 35.000 δραχμές τότε, ήταν ένα ποσό πολύ μεγάλο.
Σαράντα χρόνια μετά… Μπήκα στο στενό δρομάκι της Μνησικλέους. Και προσπάθησα να θυμηθώ. Δεν είμαι βέβαιος αν ήταν σ’ αυτή την πόρτα η είσοδος ή στο προηγούμενο νούμερο, πάνε τώρα τόσα χρόνια από τότε και όλα έχουν αλλάξει… Αλλά θυμάμαι πως ήταν κάπου στον 4ο όροφο και καλοκαίρι όταν πήγαμε. Ίσως ακόμα από το 1982… Πολύ πριν βγει στα περίπτερα η εφημερίδα, εμείς βγάζαμε δοκιμαστικά φύλλα, για τα οποία και πληρωνόμασταν κανονικά.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις καθημερινές, τα απογεύματα που ερχόμασταν, η εφημερίδα ήταν πρωινή στα περίπτερα κι εγώ είχα μια 50ρα βέσπα τότε, δίχρονη και την άφηνα κάτω στον πεζόδρομο, όπως αυτή η παρκαρισμένη μηχανή. Κι από εδώ φεύγαμε, κατά τις 11-12 τα μεσάνυχτα, όταν κλείναμε το φύλλο. Θυμάμαι την Πόπη Γκανά που σήμερα έχει τις εκδόσεις “Μελάνι”, από τη διόρθωση, που με βοήθησε πολύ να σταθώ, στα πρώτα μου βήματα.
Μια Ελλάδα, από τη μέση και πάνω, επαρκώς χιονισμένη
Παλαιόχωρα Χαλκιδικής, φωτογραφημένη από την Ελενη Καραδημητρα στην Ομάδα “Συμβαίνει Τώρα στη Χαλκιδική”. Η Παλαιοχώρα ή Παλαιόχωρα είναι χωριό και σήμερα ομώνυμο Δημοτικό διαμέρισμα και έδρα του Δήμου Ζερβοχωρίων, στο νομό Χαλκιδικής, με 895 κατοίκους, σύμφωνα με την πληθυσμιακή απογραφή του 2001. Η θέση του είναι στους πρόποδες του όρους Χολομώντας.
Η έλευση του χιονιού είναι γεγονός τόσο στα ορεινά της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας όσο και στις ορεινές περιοχές του κεντρικού δήμου Θεσσαλονίκης. Το Κιλκίς στα λευκά, από την Ομάδα “Weather News Greece”. Περιμένουμε από τους φίλους μας που μένουν εκεί, περισσότερες και καλύτερες φωτογραφίες. Και είμαστε βέβαιοι ότι θα ανεβάσουν.
“Είδαμε μια άσπρη μέρα… Βενέτικος!” Έτσι γράφει στην ανάρτηση του ο Αποστόλης Κατσαντώνης στην Ομάδα “Γρεβενά – Βόρεια Πίνδος (Mountain Pindos)”. Ο Βενέτικος (και Βελονιάς) είναι ποταμός της Μακεδονίας του νομού Γρεβενών. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραπόταμους του Αλιάκμονα. Πηγάζει από τους ορεινούς όγκους του Σμόλικα, της Βασιλίτσας, του Όρλιακα και της Βάλια Κάλντα και ρέει ανατολικά.
Κρυονέρι, Λίμνη Πλαστήρα, σε μια φωτογραφία της Πόπη Γιαννακοπούλου- Τσουκαλά από την Ομάδα ΦΙΛΟΙ ΛΙΜΝΗΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑ. Το Κρυονέρι είναι χωριό που ανήκει στο Δήμο Λίμνης Πλαστήρα του Νομού Καρδίτσας και απέχει από την πρωτεύουσα του Νομού 22 χλμ. Βρίσκεται κτισμένο σε υψόμετρο 850 μ. στον ορεινό όγκο των Αγράφων και βορειοδυτικά σε σχέση με τη Λίμνη Πλαστήρα.
Λίγο ακόμα στο χιονισμένο Βανκούβερ του Καναδά!
Χθες σας δείξαμε χιονισμένα τοπία από το Μίσιον του Βανκούβερ , έξω από το σπίτι του Κώστα και της Άννυς. Και σήμερα θα σας πάμε στο σπίτι του Στήβ και της Έστερ στο Νορθ Βανκούβερ του Καναδά. Το βλέπετε στη φωτογραφία, χιονισμένο. Έχω ζήσει εδώ το 2015, πριν εννιά χρόνια, 15 μέρες και σ’ αυτό το σπίτι έγινε ο γάμος μας με τη Σούλα.
Έχει πέσει μπόλικο χιόνι τις τελευταίες μέρες. Και συνεχίζει να ρίχνει μαζί με παγωμένη βροχή, οπότε χρειάζεται να είσαι πολύ προσεκτικός, αν βγεις να περπατήσεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον, φυσικό παγοδρόμιο. Εκτός και αν έχεις ανταποκριθεί στο κάλεσμα μας, για μερικές φωτογραφίες και σπεύσεις να το κάνεις, προκειμένου να καλύψει την ανάγκη για ζωντανές εικόνες.
Το αυτοκίνητο της Χλόης είναι γεμάτο από χιόνια. Κι άντε τώρα να το καθαρίσεις, για να πας στη δουλειά με τέτοιον καιρό και με όλα γύρω παγωμένα. Όταν όλα σταματούν. Τίποτα δεν κινείται. Ακόμα και ο κρατικός μηχανισμός, παραλύει. Και ας είναι κράτη οργανωμένα που σε τίποτα δεν θυμίζουν Ελλάδα. Η δοκιμασία, παραμένει δοκιμασία.
Κρατάμε όλη αυτή την ομορφιά που μας λείπει. Εδώ, ακούμε μόνο λόγια από τους μετεωρολόγους. Λένε ότι θα χιονίσει, αλλά πιο βόρεια. Πάνω από την κεντρική Ελλάδα. Και από διαβάζουμε ξεκίνησε από χθες το απόγευμα στη βόρεια Ελλάδα. Φυσικά δεν είναι στο χέρι μας να κάνουμε τίποτα και ξέρουμε να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή, έστω και μέσα από εικόνες, όπως αυτές από το Βανκούβερ του Καναδά. Τα χιόνια, πάντα μας άρεσαν.
Χιονισμένο το Μίσιον του Βανκούβερ το σπίτι των παιδιών
Είχαμε πρώτα τις φωτογραφίες από τον Κώστα και την Άννυ την ώρα που βίωναν τον χιονιά. Ύστερα διαβάσαμε και τις ειδήσεις… “Τα σχολεία παρέμειναν κλειστά σήμερα στο Βανκούβερ και πολλές πτήσεις επηρεάστηκαν από την κακοκαιρία”, με τους μετεωρολόγους να προειδοποιούν ότι επίκεινται σφοδρές χιονοπτώσεις και ψυχροί άνεμοι στην πόλη αυτή, στα παράλια του Ειρηνικού Ωκεανού. Εδώ, ο Κώστας στο χιόνι.
Ο δυτικός Καναδάς βίωσε ένα Σαββατοκύριακο πολικών θερμοκρασιών. Έπειτα από ένα σύντομο διάλειμμα, την Δευτέρα και την Τρίτη, με τον υδράργυρο να ανεβαίνει αισθητά από τους -9 βαθμούς που καταγράφηκαν την Κυριακή, η μετεωρολογική υπηρεσία προβλέπει νέα πτώση, στους -7 βαθμούς Κελσίου και χιόνια που μπορεί να φτάσουν έως και τα 15 εκατοστά. Τελικά, τα πέρασαν κατά πολύ!
Το Διεθνές Αεροδρόμιο του Βανκούβερ, ανακοίνωσε ότι λόγω των καιρικών συνθηκών και μολονότι οι αρμόδιες υπηρεσίες καθαρίζουν συνεχώς το χιόνι και τον πάγο από τους διαδρόμους προσγείωσης-απογείωσης, θα υπήρχαν λιγότερες πτήσεις. Σύμφωνα με τον εξειδικευμένο ιστότοπο παρακολούθησης των πτήσεων Flightaware, περίπου 50 πτήσεις ματαιώθηκαν.
Η ομοσπονδιακή μετεωρολογική υπηρεσία προειδοποίησε επίσης, για επικίνδυνες καιρικές συνθήκες στην Κοιλάδα Φρέιζερ, περίπου 130 χιλιόμετρα ανατολικά του Βανκούβερ, λόγω της χιονοθύελλας. Ευχαριστούμε τα παιδιά μας, για την άμεση ενημέρωση. Και τα βίντεο που μας έστειλαν την ώρα της χιονοθύελλας ήταν καταπληκτικά.
Με τριαντάφυλλα, κλείνουμε έναν κύκλο στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ
Τριαντάφυλλα από την Ομάδα ROSES, δια χειρός Sudhas Sudha. Ας μιλήσουμε λοιπόν γι’ αυτά, σήμερα μιας και όπως σας είχα συνηθίσει τα τελευταία χρόνια την Παρασκευή, είχατε το προνόμιο να διαβάζετε πρώτοι το άρθρο που θα δημοσιεύονταν στη στήλη μου “Επισημάνσεις” που για αρκετές δεκαετίες, φιλοξενούνταν στην 7η σελίδα της εβδομαδιαίας κρητικής εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ. Και από αυτή την εβδομάδα σταματάνε…
Μόνο που έκρινα πως, ήρθε ο καιρός να καταθέσω τα… όπλα. Έγκαιρα, ειδοποίησα τους συναδέλφους μου στην εφημερίδα, που ξέρω ότι μοχθούν για να βγάλουν, κάθε Σάββατο, στο περίπτερο αυτό το έντυπο, σχετικά με την πρόθεση μου. Προηγουμένως ενημέρωσα τον εκδότη και φίλο μου Νίκο Καραγιαννάκη και τη γυναίκα του Γεωργία. Είχαμε πάντα μια καλή σχέση και ήθελα και μετά από αυτό να την κρατήσουμε.
Δεν είναι καλύτερα λοιπόν τα τριαντάφυλλα που σας έχω σήμερα; Μέσα από αυτόν τον χώρο, θα συνεχίσουμε να μιλάμε, να επικοινωνούμε, με πιο απλά, καθημερινά πράγματα. Τις αναλύσεις για ζητήματα επικαιρότητας, θα τις αφήσουμε σε άλλους συναδέλφους. Οι δικοί μας στόχοι, είναι πολύ διαφορετικοί και θέλουμε να επικεντρώσουμε σ’ αυτό.
Δεν θα σταματήσουμε να γράφουμε, όσο αντέχουμε και μπορούμε, επειδή αυτό είναι κάτι που αγαπούμε και μας αναζωογονεί. Απλά θα προσπαθούμε να εντοπίσουμε απλά θέματα μέσα από την καθημερινότητα που θα μας βοηθούν να γινόμαστε καλύτεροι και πιο χρήσιμοι άνθρωποι. Θα βγάζουμε τα σώψυχα μας, με τον τρόπο που ξέρουμε να κάνουμε, χωρίς υπερβολές και επιτηδεύσεις.
Άστρους, Τριπόλεως και Λένορμαν. Δρόμοι στον Κολωνό
Δρόμοι που τους περπατάμε, σχεδόν καθημερινά. Στη γειτονιά που μένουμε στον Κολωνό… Συχνά στεκόμαστε σ’ αυτή εδώ τη γωνιά, εκεί που η Άστρους συναντά τη Βασιλικών, έναν μικρό δρομάκο που οδηγεί στη Λένορμαν. Έχει μέσα στην αυλή του, δύο ή τρεις λεμονιές. Και είναι φορτωμένες από λεμόνια. Έτσι ήταν από τότε που το σπίτι ήταν ερείπιο. Το ίδιο είναι και τώρα που οι ιδιοκτήτες του, το έχουν φτιάξει και ανακαινίσει.
Οι λεμονιές είναι από τα δέντρα που μου αρέσουν σε ένα σπίτι. Ο καρπός τους είναι χρήσιμος, σε τόσα φαγητά και τα νοστιμεύει. Έχω κι εγώ μια στο πίσω μπαλκόνι μου, εδώ στην Αθήνα, αλλά τα λεμόνια που βγάζει είναι μετρημένα. Το δοκιμάσαμε και στο χωριό φυτεύοντας μία, μαζί με μία μανταρινιά. Και τον περσινό Δεκέμβρη έκοψα το πρώτο λεμόνι, ύστερα από πέντε χρόνια. Δεν ξέρω τι φταίει. Δεν είμαι ειδικός. Εγώ απλά παρατηρώ τα πράγματα…
Κι αυτή, είναι οδός Τριπόλεως. Ενώνει το λόφο Κολωνού με το ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα. Δρόμος ήπιας κυκλοφορίας, για να μπορούν να τον περπατούν οι άνθρωποι. Λένε πως ακολουθεί τα αχνάρια του δρόμου που υπήρχε και στην αρχαιότητα. Όπως και να ‘χει κι αν τον έχω περπατήσει, είτε πεζός, είτε εποχούμενος.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…