Στο Ρέθυμνο, καθώς σουρουπώνει μια εξαιρετική ομορφιά!
Και τι είναι άραγε η ζωή; Στιγμές! Δεν το ξέρουμε; Και βέβαια το ξέρουμε κι αλίμονο αν προκύπτουν πράγματα κι αρνούμαστε συνειδητά να τα ζήσουμε. Δείτε το Ρέθυμνο, μόλις προχθές! Δεν γνωρίζουμε τον φωτογράφο που τράβηξε αυτές τις φωτογραφίες και τις δημοσίευσε στην Ομάδα “Πάμε Ρέθυμνο”. Απογευματάκι καθώς τελειώνει μια μέρα. Όμορφες στιγμές.
Τα φωτογραφικά καρέ είναι στον ίδιο δρόμο, την παραλιακή. Τα καλοκαίρια αυτός ο δρόμος σφύζei από ζωή και τώρα, χειμωνιάτικα δεν κυκλοφορεί ψυχή! Ακόμα κι ο φωτογράφος πρέπει να ήταν μέσα σε αυτοκίνητο. Μια πολύ μικρή διαδρομή καταγράφει, αλλά είναι γεμάτη ευαισθησία και ομορφιά! Ας είναι καλά που είχε την έμπνευση και τη μοιράστηκε μαζί μας.
Τι να ήταν άραγε αυτό που τον (ή την) οδήγησε να κάνει “κλικ” στη μηχανή του (της); Ο βαρύς συννεφιασμένος καιρός, το χωρίς κανένα πρόσωπο ανθρώπου τοπίο, αυτή η απόλυτη χειμωνιάτικη ηρεμία που δεν την συναντάς συχνά, ακόμα και σε μια επαρχιακή πόλη όπως είναι το Ρέθυμνο; Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Προβληματισμούς καταγράφουμε.
Ένας κισσός απλωμένος πάνω στο πεζοδρόμιο της Ψαρών
Το είδαμε και δεν το πιστεύαμε στην Ψαρών, έναν δρόμο στον Άγιο Παύλο Μεταξουργείου. Ένας κισσός μ’ αυτές τις ρίζες και με την υποστήριξη κάποιων ανθρώπων, που αγαπούν τον τόπο τους, απλώνεται σε ένα ολόκληρο τετράγωνο και το κάνει πολύ όμορφο. Δεν κρατήθηκα και το κατέγραψα με την κάμερα του κινητού μου τηλεφώνου.
Ο κισσός είναι από τα πιο δημοφιλή αναρριχώμενα φυτά που χρησιμοποιείται συνήθως για δημιουργία φράχτη στον κήπο. Τα τελευταία χρόνια τον συναντάμε συχνά και ως φυτό εσωτερικού χώρου. Μπορεί να μας εξασφαλίσει πυκνή κάλυψη σε βράχους, τοίχους και δέντρα, προσφέρεται επίσης για εδαφοκάλυψη.
Και μπορεί εξίσου εύκολα να διακοσμήσει το σαλόνι του σπιτιού μας. Αλλά και το πεζοδρόμιο ένας δρόμου στο κέντρο της Αθήνα! Ε, αυτό όμως, ούτε που μπορούσα να το φανταστώ… Ο κισσός διαθέτει πολύ γρήγορη ανάπτυξη και εντυπωσιάζει με το πρασινωπό ή πρασινοκίτρινο φύλλωμα που αποτελείται από τρίλοβα ή πεντάλοβα φύλλα.
Καταφέρνει και αναρριχάται, χρησιμοποιώντας μικρές εναέριες ρίζες που συγκρατούν το φυτό σε φράχτες, σε πέργκολες, σε τοίχους, σε κιγκλιδώματα, αλλά και σε ειδικές κατασκευές όπως αυτή εδώ που μας άφησε έκπληκτους. – Τα στοιχεία για τον κισσό, τα πήραμε από site www.mistikakipou.gr
Οι 4 είσοδοι του όμορφου λόφου Σκουζέ στα Σεπόλια
Ο λόφος Σκουζέ είναι ένας μικρός λόφος, ο οποίος βρίσκεται στην 4η Δημοτική Ενότητα του Δήμου Αθηναίων. Η παλιά του ονομασία ήταν λόφος της Ευχλόου Δήμητρος. Κάποια στιγμή στα 1800, η οικογένεια Σκουζέ απέκτησε μεγάλες εκτάσεις γης στην περιοχή με αποτέλεσμα ο λόφος και η συνοικία η οποία απλώθηκε γύρω του, να πάρει το όνομά της.
Η ονομασία διατηρείται ακόμα και σήμερα. Η συνοικία του λόφου Σκουζέ συνορεύει με τις συνοικίες Κολωνός, Σεπόλια, Ακαδημία Πλάτωνος και Κολοκυνθού και εξυπηρετείται από το Μετρό, Σταθμό Σεπόλια και πολλές γραμμές λεωφορείων και τρόλεϊ. Συχνά πάμε βόλτα εκεί. Αν και σχετικά μικρός ο λόφος, έχει τη γοητεία του!
Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται ο ναός του Αγίου Αιμιλιανού, ενώ ο περιβάλλων χώρος αποτελεί σημείο συνάντησης κατοίκων και επισκεπτών της περιοχής. Η περιοχή θα κατοικηθεί κυρίως από Κυκλαδίτες, ιδιαιτέρως δε από Μυκονιάτες. Την περασμένη Κυριακή, ήταν μια μέρα – χαρά Θεού, οπότε το επισκεφτήκαμε και και φωτογράφισα τις εισόδους του.
Η γειτονιά είναι μια ιδιαίτερη περιοχή κατοικίας, με μεσοπολεμικές μονοκατοικίες, αξιόλογης αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας και ενδιαφέρουσα θέα, λόγω υψομέτρου. Στην κορυφή του λόφου Σκουζέ λειτουργεί και η ταβέρνα του φίλου μου Τάσου “Η Αρετούσα“. Αν δεν έχετε δοκιμάσει τους μεζές της, αξίζει να την επισκεφτείτε.
Ο κήπος του φίλου Ηλία Θεολόγου, στην Αναστασιά Σερρών
Καβατζάραμε και το δεύτερο δεκαήμερο του Φλεβάρη, οπότε, θεωρητικά τουλάχιστον, οδεύουμε στο πέρασμα από τον χειμώνα (αν τον ζήσαμε ποτέ, φέτος, πραγματικά) στην άνοιξη. Δείτε λοιπόν μερικά λουλούδια από τον κήπο του, τωρινά. Η Αναστασιά Σερρών, αλλά κυρίως τα χέρια του Ηλία και της Κατερίνας, τα έκαναν αυτά.
Ο ίδιος λέει ότι το χωριό του είναι ψηλά, αν και τα 350 μέτρα υψόμετρο, δεν θεωρούνται ιδιαίτερα υψηλό και κατά την άποψη του, αργεί λίγο να πάει εκεί η άνοιξη. Κι όμως τα πρώτα αγριολούλουδα είναι ήδη εμφανή ανάμεσα στα ξεραμένα φύλλα των πλατανιών που γεμίζουν τον τόπο, ολόγυρα. Το βλέπετε και μόνοι σας.
Κι αυτά είναι πολύ όμορφα. Για κάποιο λόγο, προσωπικά, μου αρέσουν πολύ! Θυμίζουν αυτή την προσπάθεια της φύσης να κάνει την υπέρβαση. Να φύγει από τον χειμώνα και ότι αυτό συνεπάγεται και να δώσει έναν τόπο με την παρουσία αυτών των μικρών λουλουδιών στη συνολική ομορφιά. Καταλαβαίνουν, προφανώς, την αγάπη των αφεντικών τους.
Ο Ηλίας έχει φτιάξει ένα σωρό κατασκευές στον κήπο του. Και η αλήθεια είναι πως καθετί εκεί το έχει φτιάξει με αγάπη, για να το χαίρονται ο ίδιος με την Κατερίνα. Και μαζί τους το ζωικό βασίλειο, με κυρίαρχες τις γάτες, που κάνουν πάρτι στο χώρο. Τον ευχαριστώ που είχε την καλοσύνη να μου τις στείλει, τις φωτογραφίες όλες που βλέπετε.
Τραπέζια απλά και παρεΐστικα, στην “Ταβέρνα των φίλων”
Το είχαμε ακούσει: Ο Γιάννης Μούσιος από τις Σεϋχέλλες και ο Γιώργος Κοντορίζος που έχει κάνει σομελιέ στη Σπονδή και στο VeriTable πήραν μια παλιά ταβέρνα και την ανανέωσαν διακριτικά. Κάτω από γιασεμιά, προσφέρουν μια κουζίνα γαστροκαφενείου και προσιτά ελληνικά κρασιά, ενώ από τα ηχεία τους ακούγεται Πάνος Γαβαλάς και Μελίνα Κανά.
Ακόμα και τον δρόμο των παλαιότερων να ακολουθούν, ακόμα και να μας προσφέρουν συνταγές μαμαδίσιες, ξέρουν πώς να τους δώσουν μια άλλη διάσταση με τεχνικές, ενώ όλο και κάτι φρέσκο έχουν να μας δείξουν, όσον αφορά τη διακόσμηση, τη μουσική, την οινική λίστα, τον τρόπο που τρώμε πια έξω. Ναι, αυτή ήταν μια παλιά ταβέρνα, Άργους 66 και Αλαμάνας.
Σε μια γωνιά του Κολωνού, εφτά λεπτά και μια ευθεία μακριά από τον Αρχάγγελο −για να προσανατολιστείτε οι νυχτόβιοι−, η “Ταβέρνα των Φίλων” έχει βγάλει άδεια από το 1958. Όλοι στη γειτονιά την ξέρουν, ήταν στέκι-στανταράκι για τα παϊδάκια της. Τη δούλεψαν δυο γενιές μιας οικογένειας και ύστερα έμεινε παρατημένη, πάνω από δέκα χρόνια.
Μέχρι που ανέλαβαν να την ανανεώσουν, με σεβασμό στο παρελθόν της, ο Γιάννης Μούσιος και ο Γιώργος Κοντορίζος. Είχε προηγηθεί μια άλλη προσπάθεια, χωρίς αποτέλεσμα. Και όπως ήταν φυσικό, ύστερα από λίγους μήνες έκλεισε. Όμως τώρα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Κάθε βράδυ το μαγαζί είναι γεμάτο από κόσμο και όχι μόνο της γειτονιάς. Το είδαμε και το αισθανθήκαμε, χθες βράδυ που πήγαμε με τους φίλους μας.
Άγρια χόρτα εποχής. Η καλύτερη νοστιμιά στο πιάτο μας
Ασκολύμπρι. Μια οδηγία, για να γίνονται ολοπράσινα τα χόρτα είναι όταν βράζει το νερό να ρίχνουμε αλάτι και αμέσως μετά τα χόρτα! Και μη νομίζετε ότι είναι δικές μου αυτές ο γνώσεις. Παρακολουθώ συχνά ομάδες, μ’ αυτό το περιεχόμενο και προσπαθώ να μάθω. Όλες οι σημερινές φωτογραφίες και η συγκεκριμένη είναι του Γιάννη Βαρδάκη, είναι δημοσιευμένες στην Ομάδα “Άγρια χόρτα της Ελλάδας”.
Πικροράδικο. Το ταραξάκο, είναι ένα από τα πολυτιμότερα φαρμακευτικά και φαγώσιμα φυτά. Η καταγωγή του ονόματός του είναι ελληνική και σημαίνει αυτό που θεραπεύει τις ταραχές. Στη χώρα μας, το συναντάμε παντού, σε βουνά και σε λιβάδια και είναι γνωστό σε όλους, ως ραδίκι του βουνού. Η φωτογραφία είναι της Ευστρατιας Σουραβλα
Αυτά είναι αγριοσέλινα από μία ελώδη περιοχή της βόρειας Κέρκυρας. Πεντανόστιμα, λίγο πιο σκληρά από τα ήμερα και με εξαιρετικό άρωμα.. Το Σμύρνιον το μελανοσέλινον, κοινή ονομασία Σμυρνιά, είναι ένα καλλιεργούμενο ανθοφόρο φυτό, που ανήκει στην οικογένεια των Απιίδων (ή Σκιαδοφόρων, Apiaceae ή Umbelliferae). Η φωτογραφία της Βούλας Μπούκα.
Μάραθο. Ο μάραθος (ή μάραθο, ή φινόκιο) είναι ποώδες και αρωματικό φυτό. Είναι δικοτυλήδονο και ανήκει στην οικογένεια των Σκιαδοφόρων. Η επιστημονική του ονομασία είναι Μάραθον το κοινόν. Περιέχει αιθέρια έλαια κατά 7% και ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα, στην Κίνα, στην Αίγυπτο και την Ινδία. Το συγκεκριμένο λέγεται Λαγόποδο Ζακύνθου. Και η φωτογραφία είναι του Anastasios Arvanitakis.
Η ΕΡΤ3 προβάλει την αγγειοπλαστική του Θραψανού
Αντιγράφουμε από το δελτίο Τύπου της ΕΡΤ: Στο νέο επεισόδιο της σειράς ντοκιμαντέρ «45 Μάστοροι 60 Μαθητάδες» που θα προβληθεί την Κυριακή 18 Φεβρουαρίου, στις 15:30 στην ΕΡΤ3, ταξιδεύουμε στο χωριό Θραψανό της Κρήτης κι ανακαλύπτουμε τα μυστικά της παραδοσιακής αγγειοπλαστικής. Ας το βάλουμε στο πρόγραμμα μας να το δούμε… Αν δεν το είδατε στην τηλεόραση, δείτε το ΕΔΩ.
Κληρονόμοι των μινωιτών αγγειοπλαστών, οι θραψανιώτες μάστοροι συνεχίζουν να δημιουργούν κεραμικά στα πολυάριθμα εργαστήρια που λειτουργούν μέσα και γύρω από το χωριό τους, βγαλμένα στην κυριολεξία μέσα από τη γη τους. Τι συμβαίνει ακριβώς με τα θραψανιώτικα αγγειοπλαστικά και τι τα κάνει τόσο ξεχωριστά;
Η δημοσιογράφος Ήρα Κατσούδα επισκέπτεται το Θραψανό, ένα χωριό νότια του Ηρακλείου (στην πραγματικότητα, στο κέντρο της Κρήτης) που ζει και αναπνέει στο ρυθμό των δεκάδων τροχών που γυρνούν στα εργαστήρια αγγειοπλαστικής όλη μέρα, αλλά και των καμινιών που φεγγοβολούν τις νύχτες. Οι φωτογραφίες είναι από το Δελτίο Τύπου της ΕΡΤ…
Μαζί με την Ήρα, ο θεατής θα παρακολουθήσει πώς δημιουργείται ένα αγγειοπλαστικό από την εξόρυξη και την ανάμειξη του χώματος που θα του χαρίσει τα ιδιαίτερα στοιχεία του, ως το πλάσιμο, το σήκωμα, το τελείωμα και το στέγνωμα του καθενός από αυτά, πριν στοιβαχθεί με προσοχή στο τεράστιο καμίνι που θα χρειαστεί να ξεπεράσει τους 1000 βαθμούς για να το ψήσει σωστά.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…