Κάπως έτσι γράφτηκε το τέλος, για μένα, στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ
Δεν ήταν ομολογουμένως κάτι εύκολο για μένα, επειδή αγαπώ τη δημοσιογραφία. Αλλά έπρεπε να βάλω στη σωστή σειρά τις αγάπες μου… Έγραψα λοιπόν ένα e-mail το έστειλα στη διεύθυνση της εβδομαδιαίας εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ, υπόψη της διεύθυνσης και των συναδέλφων. Ήταν ο πιο ανώδυνος τρόπος, να τους πω ότι ο κύκλος αυτός ολοκληρώθηκε για μένα.
Έτσι έκανα γνωστό, ότι σταματώ να αρθρογραφώ στην εφημερίδα. Κάτι που το έκανα και μου άρεσε, από το ξεκίνημα της εφημερίδας. Οι συνάδελφοι έκριναν ότι έπρεπε να ενημερωθούν και οι αναγνώστες και το έβαλαν στη θέση του άρθρου… Αυτό είναι το φύλλο. Και η σελίδα 7 στο εξής θα φιλοξενεί, ολόκληρη, επίκαιρα σχόλια. Χαρούμενος, που η απόφαση μου δεν δημιούργησε πρόβλημα στην εφημερίδα…
Σας έχω και το πρωτοσέλιδο του φύλλου που δημοσιεύτηκε. Ήταν το φύλλο 1.200. Μαζί πορευτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια… Κι ευχαριστώ που με τον ωραίο τρόπο τους, επικοινώνησαν και με τους αναγνώστες μου. Λίγοι ή πολλοί, άξιζε να γνωρίζουν την απόφαση μου, όχι μέσα από φήμες, αλλά με τον τρόπο που επέλεξα εγώ.
Πλατάνια που θα συναντήσετε στο κέντρο της Αθήνας…
Η αλήθεια είναι πως δεν το συναντάς και κάθε μέρα, σε μια μεγαλούπολη. Πλατάνια λοιπόν στο κέντρο της Αθήνας; Ναι, και βέβαια υπάρχουν, ιδιαίτερα στο ιστορικό κέντρο και δεν ποτίζονται, όπως αυτά τα πλατάνια που έβαλε στην Πανεπιστημίου ο πρώην δήμαρχος Αθηναίων. πέρσι το καλοκαίρι με ειδικό πότισμα. Εδώ είναι στον πεζόδρομο της Πραξιτέλους.
Κι αυτός ο πλάτανος, ψηλός και ευθυτενής, λες και προσπάθησε να περάσει το ύψος των πολυκατοικιών, για να βλέπει καθαρά τον ήλιο που τόσο καλό του κάνει. Εμφανώς δεν υπάρχουν τρεχούμενα νερά στο χώρο. Τότε, πώς μεγάλωσε τόσο; Είναι ένα ερώτημα. Εκτός κι αν υπάρχουν υπόγεια νερά που το βοηθούν. Στον πεζόδρομο της Αγίου Μάρκου.
Αυτός ο πλάτανος είναι στην Αιόλου, στο σημείο που ενώνεται με την Ευρυπίδου. Φυσικά αυτή την εποχή τούτα τα δέντρα δεν έχουν φύλλα, εκτός από κάτι λίγα που έχουν μείνει πριν έρθουν τα νέα βλαστάρια και χρειαστεί να τα εγκαταλείψουν κι αυτά. Είναι όμως όμορφα και τα καλοκαίρια, εστία δροσιάς για τους περιπατητές..
Το ίδιο δέντρο με το προηγούμενο. Προτίμησα όμως αυτή την φορά να πάρω ένα πλάνο από την κορυφή του. Ομολογουμένως είναι ωραίος ο πλάτανος! Δεν είναι καρποφόρος, αλλά τον καιρό που έχει τα φύλλα του, είναι μια καταπράσινη ομορφιά. Έστω κι έτσι όμως, εμένα μου προξένησε την προσοχή για να το κάνω θέμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.
Ζούμε σε Αλκυονίδες μέρες με ηλιοφάνεια και πολύ κρύο
Αλκυονίδες ημέρες ορίζονται οι «ημέρες καλοκαιρίας» μεταξύ της 16ης Δεκεμβρίου και της 16ης Φεβρουαρίου, κατά τη διάρκεια των οποίων η ελάχιστη θερμοκρασία δεν κατεβαίνει κάτω από τους 4 βαθμούς και η μέγιστη υπερβαίνει τους 16 βαθμούς Κελσίου. Έτσι για να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε! Οι φωτογραφίες είναι χθεσινές από τον παράπλευρο δρόμο του Κηφισού, στο σημείο που ενώνεται με την Πέτρου Ράλλη.
Τις ημέρες αυτές, για να τις ονομάσουμε Αλκυονίδες, ο καιρός θα πρέπει να «κυλήσει» με λίγα σύννεφα και η μέση ταχύτητα του ανέμου, δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 6 κόμβους, δηλαδή η μέση ένταση του ανέμου να μην ξεπερνά τα 2 μποφόρ. Αυτά είναι λόγια του μετεωρολόγου κ. Theodoros Kolydas όπως τη διατυπώνει με ανάρτηση του στα κοινωνικά δίκτυα.
Η συμπεριφορά των Αλκυονίδων δεν είναι ίδια σε όλη την Ελλάδα. Θα είχαμε την εμφάνιση ακόμη περισσότερων τέτοιων ημερών, αν δεν υπήρχε κυρίως το κριτήριο της ελάχιστης θερμοκρασίας. Έτσι, μπορεί σε κάποιες περιοχές της χώρας να έχουμε αλκυονίδες ημέρες και σε άλλες να μην έχουμε. Μην ανησυχείτε λοιπόν αν δεν συμβαίνει στον τόπο που μένετε…
Πάντως στο λεκανοπέδιο της Αττικής οι Αλκυονίδες διαρκούν συνήθως περισσότερο και γίνονται πιο εύκολα αισθητές. Αυτό συμβαίνει γιατί με την αύξηση της θερμοκρασίας στην καρδιά του χειμώνα δημιουργείται αντικυκλωνική κυκλοφορία πάνω από την Αττική, δηλαδή δημιουργείται ένα πεδίο υψηλών πιέσεων, που «παγιδεύει» τις θερμές μάζες της ατμόσφαιρας στο ίδιο σημείο για περισσότερες ημέρες. Εκτός από αυτή τη φωτογραφία, που είναι από τα Κάτω Πατήσια.
Στο ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος
Είχαμε καιρό να περπατήσουμε σε ένα μέρος που μας αρέσει, στο ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα και το κάναμε το Σάββατο που μας πέρασε. Και είχε μια πλούσια ηλιοφάνεια οπότε άξιζε τον κόπο… Πρώτη κακή εμπειρία ήταν η κακοκλαδεμένη συκιά. Θεέ μου, με τι κριτήρια και ποιος άσχετος, την κλάδεψε έτσι;
Το παράπονο μας έχει να κάνει με το γεγονός ότι από αυτή τη συκιά, τρώγαμε σύκα. Κι έτσι όπως την κατάντησαν θα πρέπει να περιμένουμε δυο – τρία χρόνια, για να συνέλθει το δέντρο! Κατά τα άλλα το τοπίο στο πάρκο είναι περίπου σ’ αυτό το επίπεδο και συμπλέει με την εποχή. Τα φυλλοβόλα δέντρα είναι γυμνά αυτή την περίοδο του χειμώνα.
Έχει αρχίσει, ιδιαίτερα αργά, να βγαίνει χορτάρι από τις λίγες βροχές, ενώ οι άγριες ελιές που υπάρχουν πολλές εδώ, φαίνονται ιδιαίτερα ζωηρές καθώς δε χάνουν τα φύλλα τους. Αντιθέτως συνεχίζουν να είναι αναπτυγμένες, δείγμα ότι οι βαθιές ρίζες τους τροφοδοτούν ολόκληρο το δέντρο με χυμούς χρήσιμους για την ανάπτυξη τους.
Αυτό που μ’ αρέσει μ’ αυτό το μεγάλο πάρκο που απλώνεται κάπου 140 τετραγωνικά στρέμματα, είναι ότι σε πολλά σημεία θα βρεις παγκάκια, σαν αυτό εδώ και μπορείς να κάτσεις λίγο και να ξαποστάσεις. Για να συνεχίσεις μετά, το περπάτημα μέσα σε ένα όμορφο φυσικό περιβάλλον. Και να γεμίσει η ψυχή σου και τα μάτια σου, με όμορφες εικόνες που δε συναντάς εύκολα μέσα σε μια μεγαλούπολη.
Πάμε λίγο καλοκαίρι; Κεφαλονιά Σπήλαιο Μελισσάνης
Το σπήλαιο της Μελισσάνης βρίσκεται κοντά στον Καραβόμυλο, στο νησί της Κεφαλονιάς. Πρόκειται για ένα λιμναίο σπήλαιο μοναδικής ομορφιάς και πλήρως ανεπτυγμένο σπήλαιο, το οποίο έχει μήκος 3,5 χλμ., πλάτος 40 μ. και ύψος 36 μ. Το σπήλαιο της Μελισσάνης αποτελεί ένα μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο.
Δημιουργήθηκε από μια μηχανική και χημική διαδικασία που ονομάζεται καρστικοποποίηση (διάλυση πετρωμάτων) κατά την οποία το νερό εισέρχεται στα ασβεστολιθικά πετρώματα, τα διαβρώνει και δημιουργεί κοιλότητες. Η υπόγεια λίμνη της Μελισσάνης ανακαλύφθηκε το 1951, από τον σπηλαιολόγο Γιάννη Πετρόχειλο.
Ένα μεγάλο μέρος της οροφής του έχει πέσει αποκαλύπτοντας ένα καταπληκτικό θέαμα. Κατά την αρχαιότητα η λίμνη ήταν τόπος λατρείας αφιερωμένος στον Πάνα και τη νύμφη Μελισσάνα. Η λίμνη περιλαμβάνει επίσης ένα νησάκι στο οποίο ο αρχαιολόγος Σ. Μαρινάτος, ανακάλυψε το ιερό του Πάνα.
Ο Κολωνός, που δεν ξέρουν οι δημοσιογράφοι πού πέφτει
Ο Κολωνός ή οι Κολωνές ή Κολώνες ή Κολώνη (αρχαία ελληνικά: Κολωνός ή Κολωναί), (ο δήμος: του Κολωνού ή των Κολωνών) ήταν αρχαίος οικισμός – πόλη και δήμος της Αιγηίδας (περιοχή της Αρχαίας Αττικής και φυλή της αρχαίας Αθήνας). Παρ’ όλα αυτά, στις μέρες μας, ακούμε και διαβάζουμε ότι τα Σεπόλια ή ο Βοτανικός, είναι… Κολωνός! Σήμερα είναι απλώς μια γειτονιά του Δήμου Αθηναίων και ανήκει διοικητικά στην 4η Δημοτική Κοινότητα.
Ο τότε δήμος, συχνά αποκαλείται Ίππιος Κολωνός (αρχαία ελληνικά: Κολωνὸς ἵππιος), για να ξεχωρίζει από την περιοχή της Αθήνας, η οποία ονομαζόταν Αγοραίος Κολωνός (αρχαία ελληνικά: Κολωνὸς ἀγοραι̂ος), (αρχαιολογική θέση στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας, όπου βρίσκεται ακόμα ο Ναός του Ηφαίστου, γνωστός και ως «Ηφαιστείον» ή «Θησείον»).
Το όνομα αυτού του δήμου, προήλθε από δύο μικρούς λόφους που βρίσκονται λίγο πιο βόρεια της αρχαίας Ακαδημίας. Ο δήμος ίσως να συγχέεται, σε διάφορες πηγές, με τους δήμους των Κολωνών Αντιοχίδας ή/και των Κολωνών Λεοντίδας γιατί αναφερόταν ενίοτε στον πληθυντικό και αυτός ως Κολωνές. Ότι διαβάσατε ήταν μερικά πράγματα που είδαμε στο Wikipedia για την περιοχή που μένουμε.
Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αγαπούν το διάβασμα; Ναι!
Εδώ και μερικές μέρες, λειτουργεί στην Αθήνα το 27ο Παζάρι Βιβλίου 2024 στην Πλατεία Κλαυθμώνος και θα διαρκέσει έως τις 18 Φεβρουαρίου. Διοργανώνεται από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.) και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοχαρτοπωλών (Π.Ο.Ε.Β.), υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α.).
Το Παζάρι Βιβλίου είναι η θεσμοθετημένη εκδήλωση που διοργανώνεται, εδώ και είκοσι επτά χρόνια, προσφέροντας στο αναγνωστικό κοινό, χιλιάδες τίτλους βιβλίων σε πολύ χαμηλές τιμές, που αρχίζουν από μόλις 1 ευρώ. Την επισκεφτήκαμε χθες και χαρήκαμε με τους ανθρώπους που είδαμε, καθώς επιβεβαίωσαν την άποψη μας, ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αγαπούν το διάβασμα.
Στο 27ο Παζάρι Βιβλίου 2024, όπως κάθε χρόνο, συμμετέχουν εκδότες από όλη την Ελλάδα (μέλη πρωτοβάθμιων σωματείων), προσφέροντας πάνω από 8.500 τίτλους βιβλίων, σε τιμές, που δεν ξεπερνούν το 30% της αρχικής τους λιανικής τιμής. Οι φωτογραφίες παρμένες μέσα από το χώρο δείχνουν και την πληθώρα των εκδόσεων και την προθυμία του κόσμου να περιηγηθεί στο χώρο και να ψωνίσει.
Το 27ο Παζάρι Βιβλίου 2024, λειτουργεί καθημερινές, Σάββατα και Κυριακές από τις 09:00 το πρωί έως και τις 21:00 το βράδυ, από 26 Ιανουαρίου έως και 18 Φεβρουαρίου 2024. Η είσοδος είναι ελεύθερη. Μια όμορφη επίσκεψη που ίσως σας δώσει την ευκαιρία να βρείτε έναν καλό τίτλο και να ξαναρχίσετε το διάβασμα. Είναι ωραίο να δείξετε στα παιδιά σας, αν έχετε, πως πριν το κινητό και το τάμπλετ, αυτό κυριαρχούσε θετικά στη ζωή μας.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…