Αρχική » 2024 » Μάρτιος (Σελίδα 3)

Αρχείο μηνός Μάρτιος 2024

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
024273
Τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.

Πολύ θερμό το καλοκαίρι, κρύος ο χειμώνας!

Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι και ο χειμώνας. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Μάρτιος 2024
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ…

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 174

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ τ. 175, "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε το τ. 174, ΕΔΩ το τ.173, ΕΔΩ το τ.172, ΕΔΩ το τ.171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, εδώ ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 442

Έτοιμο και το 443 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ, Κι ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441 ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ.439, ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 


Είμαστε στον 21ο χρόνο!
Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχεις ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Φάγαμε στην ταβέρνα της Λουίζας, στο Πανόραμα Φενεού

20 Μαρτίου 2024 / Σχολιάστε

Η ταβέρνα της Λουίζας μας περίμενε στο Πανόραμα Φενεού Κορινθίας σε υψόμετρο 912m. Tο παραδοσιακό στοιχείο συμπληρώνει μία οικογενειακή και φιλόξενη ατμόσφαιρα, ιδανική για να απολαύσετε την εξαιρετική κουζίνα τους. Με γνώμονα το μεράκι και την αγάπη τους για την ελληνική παραδοσιακή κουζίνα, συνεχίζουν την παράδοση ετών, προσφέροντας λαχταριστά πιάτα σε καλές τιμές!

Το Πανόραμα (παλαιά ονομασία: Φονιάς) είναι, όπως είδαμε και πιο πάνω ένα ορεινό χωριό του νομού Κορινθίας. Κτισμένο στους πρόποδες του όρους Ντουρντουβάνας (Πεντέλεια) που αποτελεί νότια απόληξη του Χελμού (Αροάνια) σε υψόμετρο 912 μέτρων. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Αρχαία Φενεός (Καλύβια). Έχει αρκετές στροφές, φουρκέτες, μέχρι να φτάσετε εκεί, αλλά αξίζει τον κόπο.

Αποτελεί την έδρα και μοναδικό οικισμό της κοινότητας Πανοράματος της δημοτικής ενότητας Φενεού του δήμου Σικυωνίων της Περιφέρειας Πελοποννήσου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2021 έχει 52 μόνιμους κατοίκους. Το ορεινό χωριό κατοικούνταν από αυτόχθονες από την αρχαιότητα, διότι φυσική λίμνη προϋπήρχε του κάμπου. Αργότερα εγκαταστάθηκαν εδώ βλάχοι από την ευρύτερη περιοχή του Πύργου.

Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας οπλαρχηγός στη περιοχή ήταν ο ξακουστός Πλαπούτας. Το περπατήσαμε λίγο, μετά το μεσημεριανό μας φαγητό για να χωνέψουμε. Και νομίζω ότι λειτούργησε δραστικά με τις ανηφοριές που είχαμε να αντιμετωπίσουμε. Αλλά μας άρεσε! Με το νόμο του Καλλικράτη το χωριό ανήκει στο δήμο Σικυωνίων.

Eαρινή Ισημερία 2024: Μπήκε και επίσημα η άνοιξη

20 Μαρτίου 2024 / Σχολιάστε

Η 20η Μαρτίου είναι η πρώτη μέρα της άνοιξης για το 2024 στο βόρειο ημισφαίριο στο οποίο ανήκει και η χώρα μας, καθώς η εαρινή ισημερία έγινε τα ξημερώματα της Τετάρτης, 20 Μαρτίου 2024 και ώρα 05:06. Αντίθετα, στο νότιο ημισφαίριο η ισημερία του Μαρτίου σηματοδοτεί την έναρξη του φθινοπώρου, γι’ αυτό καλείται φθινοπωρινή.
Η ισημερία συμβαίνει δύο φορές τον χρόνο, όταν ο άξονας της γης ευθυγραμμίζεται παράλληλα και σε ορθή γωνία με τον άξονα του ηλίου, με αποτέλεσμα η διάρκεια της ημέρας και της νύχτας να είναι ίση σε οποιοδήποτε σημείο της Γης.
Η ισημερία συμβαίνει γύρω στις 20 Μαρτίου και 22 Σεπτεμβρίου. Σε αυτό το σημείο η παρέκκλιση του άξονα της γης είναι μηδενική προς τον ήλιο. Το όνομα ισημερία προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις ίσος και ημέρα, ενώ το διεθνές αντίστοιχο όνομα, equinox, προέρχεται από το λατινικό aequus (ίσος) και nox (νύχτα).
Οι ονομασίες εαρινή και φθινοπωρινή ισημερία είναι σχετικές και αφορούν στην εύκρατη ζώνη του βόρειου ημισφαιρίου, καθώς στις αντίστοιχες ημερομηνίες στο νότιο ημισφαίριο υπάρχουν εποχές είναι αντίθετες, ενώ στις δύο πολικές και την τροπική ζώνη, δεν υπάρχει αυτή η διαφοροποίηση εποχών.

Πήγαμε στη λίμνη Δόξα και απολαύσαμε το φυσικό τοπίο

19 Μαρτίου 2024 / Σχολιάστε

Η λίμνη Δόξα είναι μία τεχνητή λίμνη σε υψόμετρο 900 μέτρων, η οποία βρίσκεται στην περιοχή Φενεού Κορινθίας, στις υπώρειες του όρους Πεντέλεια (Ντουρντουβάνας) και Αροανίων (Χελμού) πλησίον των οικισμών Αρχαίας Φενεού (Καλύβια) και Πανοράματος (Φονιά). Κάναμε παραπάνω από δυο ώρες ταξίδι με το αυτοκίνητο, αλλά χαλάλι του!

Η κατασκευή του φράγματος ολοκληρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και η λίμνη σχηματίζεται από τα νερά που ρέουν από τα παραπάνω βουνά. Το όνομα Δόξα το πήρε από το μικρό ποτάμι που ξεκινούσε από την περιοχή και κατέληγε σε καταβόθρες κοντά στο όρος Σαιτά, στα νότια του οροπεδίου του Φενεού.

Αλλά και η ίδια περιοχή ήταν γνωστή ως “στου Δόξα”. Το ποτάμι και η περιοχή το όνομα Δόξα πρέπει να το έχει πάρει από κάποιον οικισμό με το ίδιο όνομα που υπήρχε στην περιοχή. Υπάρχει τοποθεσία “Απάνου Δόξα”, πράγμα που σημαίνει ότι υπήρχε και Κάτω Δόξα ή απλώς Δόξα. Στην απογραφή που έκαναν οι Ενετοί το 1700 αναφέρονται δύο οικισμοί με το όνομα Δόξια και Δόξα (DOJIA και DOJA).

Έτσι το όνομα Δόξα ίσως να έχει σχέση με τον Αλβανό οπλαρχηγό Δοξία ή Δόξα που αντιστάθηκε και πολέμησε τον Μωάμεθ Β΄ το 1458 όταν αυτός κατέλαβε και κατέστρεψε την μεσαιωνική Ταρσό, δέκα περίπου χιλιόμετρα βόρεια της τεχνητής λίμνης. Όπως και να έχει το πράγμα εμείς τη χαρήκαμε την εκδρομή μας με τους φίλους μας.

Η ευλογημένη ελιά που αντέχει υπομονετικά στο χρόνο

18 Μαρτίου 2024 / Σχολιάστε

Η ελιά ή ελαιόδενδρο ή λιόδεντρο (επιστ. Ελαία, Olea) είναι γένος καρποφόρων δέντρων της οικογένειας των Ελαιοειδών (Oleaceae), το οποίο συναντάται πολύ συχνά στην Ελλάδα. Ο καρπός του ονομάζεται επίσης ελιά και από αυτόν παράγεται το ελαιόλαδο. Αυτό τον καιρό η τιμή του έχει πάρει την ανηφόρα, αλλά αυτό είναι άλλη, θλιβερή ιστορία.

Στην Ελλάδα υπάρχουν 2.700 ελαιοτριβεία που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους ελαιοπαραγωγούς, οι οποίοι αποτελούν το 34% του αγροτικού πληθυσμού της χώρας. Τις «καλές χρονιές» στην χώρα μας, παράγονται περίπου 300.000 τόνοι λάδι εξαιρετικής ποιότητας, ενώ στο ελληνικό έδαφος καλλιεργούνται περίπου 132 εκατομμύρια ελαιόδενδρα.

Τα μέρη που φημίζονται περισσότερο για το ποιοτικό τους ελαιόλαδο είναι η Φωκίδα, η Λακωνία, η Μεσσηνία, η Λέσβος και η Κρήτη. Γενικά θα τη βρούμε στο χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, πατρίδα της ελιάς είναι η Αθήνα και η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από την Αθηνά στην Ακρόπολη.

Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον ευρωπαϊκό μεσογειακό χώρο. Την μετέφεραν είτε Έλληνες άποικοι είτε Φοίνικες έμποροι. Όπως αναφέρει ο Πλίνιος, κατά το 580 π.Χ, ούτε το Λάτιο, ούτε η Ισπανία, ούτε η Τύνιδα γνώριζαν την ελιά και την καλλιέργειά της. Το κείμενο για την ελιά είναι παρμένα από το Wikipedia.

Κι άλλα ανθισμένα λουλούδια οδηγούν στην άνοιξη

17 Μαρτίου 2024 / Σχολιάστε

Με λουλούδια από κάποιον κήπο θα σας πάμε σήμερα. Λέμε από κάποιον κήπο, γιατί δεν ξέρουμε από πού τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες της Marianthi Chiotaki. Εμείς τις είδαμε στην Ομάδα “Κήποι, μπαλκόνια – Καρποφόρα δέντρα, Καλλωπιστικά Φυτά”. Όλες οι σημερινές φωτογραφίες είναι δικές της και είναι πάρα πολύ όμορφες και απλές. Τέτοιες που να αγγίζουν την καρδιά.

Το γένος Πελαργόνια (Pelargonium) (κοινώς “πελαργόνι”) είναι μέλος της οικογένειας των Γερανιίδων (Geraniaceae) και σε αυτό ανήκουν πάνω από 200 είδη πολυετών, παχύφυλλων ποωδών. Τα φυτά του γένους Pelargonium τα συναντάμε ευρέως στην κηποτεχνία, λόγω της πλούσιας και συνεχούς ανθοφορίας που τα χαρακτηρίζει.

Πολλά είδη μάλιστα του γένους αυτού τα συναντάμε στους Ελληνικούς κήπους, κυρίως σε γλάστρες (γεράνι, βαμβακούλα), αλλά και στην μαγειρική (αρμπαρόριζα). Πολύ συχνά συγχέεται με το γένος Geranium. Έτσι τα είδη του γένους Pelargonium πολύ συχνά τοποθετούνται στο γένος Γεράνιον (Geranium) και αποκαλούνται από πολύ κόσμο ως γεράνια.

Το είδος Pelargonium graveolens – κοιν. αλμπαρόριζα ή αρμπαρόριζα, μοσχόφυλλο) ξεχωρίζει για το πολύ δυνατό άρωμα που απελευθερώνεται από τα φύλλα του. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιείται πολύ στην βιομηχανία αρωμάτων αλλά και στη ζαχαροπλαστική και μαγειρική. Κι αυτή είναι μια στερνμπέργκια η κίτρινη, με κοινή ονομασία κίτρινο κρινάκι, ανήκει στην οικογένεια Αμαρυλλιδίδες και αποτελεί στενομεσογειακό είδος.

Νεκροταφείο άγκυρας σε μια παραλία της Πορτογαλίας

16 Μαρτίου 2024 / Σχολιάστε

Τις φωτογραφίες τις είδαμε στην Ομάδα “National Geographic Photography”, δια χειρός José Luis Pinheiro και μας άρεσαν. Και καθώς ψάξαμε λίγο το πράγμα «ανακαλύψαμε» ότι για το ίδιο θέμα έχουν γράψει σε όλα σχεδόν τα διαδικτυακά μέσα. Φοβερό; Μπορεί, αλλά κάπως έτσι λειτουργούν τα ΜΜΕ. Ιδού λοιπόν ένα νεκροταφείο άγκυρας στην παραλία Barril – Πέτρες Ελ Ρέι – Ταβίρα, στην Πορτογαλία.

Πρόκειται για ένα μνημείο που χρονολογείται, εδώ και πολλά χρόνια. Το 1964, η τοπική κοινότητα αποφάσισε να τιμήσει τον θάνατο της παραδοσιακής αλιείας τόνου, θάβοντας τις άγκυρες που κάποτε αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά των πολύπλοκων παγίδων τόνου, γνωστών ως armacoes. Έκτοτε παραμένουν εκεί ως υπενθύμιση των επιπτώσεων της εκβιομηχάνισης και της υπεραλίευσης στους ντόπιους.

Είναι εκεί 248 άγκυρες! Αλλά και αυτή η εμβληματική τοποθεσία, μάλλον θα πάψει να υπάρχει, σε λίγες δεκαετίες, αν δεν ληφθούν μέτρα για την προστασία της. Όλες οι άγκυρες είναι έντονα σκουριασμένες, ορισμένες είναι στην πραγματικότητα πολύ εύθραυστες και κινδυνεύουν να διαλυθούν, ενώ άλλες διατηρούν τη δομική τους ακεραιότητα και μπορούν να διατηρηθούν.

Άλλη αίσθηση είναι να κοιτάς τον κόσμο από ψηλά…

15 Μαρτίου 2024 / Σχολιάστε

Συχνά, όταν βρίσκομαι ψηλά μ’ αρέσει να βγαίνω στο μπαλκόνι και να αγναντεύω την πόλη από εκεί πάνω. Όπως λέει και ο Χατζής, σε ένα τραγούδι που αγαπούμε και αφορά το αεροπλάνο, ότι μοιάζει ο κόσμος με κουκλόσπιτα. Εντάξει, μια επταόροφη πολυκατοικία προφανώς δεν είναι αεροπλάνο, αλλά όντως η αίσθηση είναι διαφορετική.

Εδώ γίνονται έργα, μήνες τώρα. Και παρά το γεγονός ότι, όπως συμβαίνει συνήθως με τις συμβάσεις του δημοσίου, είχαν “κολλήσει” για κάποιο ανεξήγητο σε μας λόγο, εντούτοις τώρα προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς. Τριγύρω οι πολυκατοικίες και τα διαμερίσματα που στεγάζουν ανθρώπινες ψυχές. Από δω πάνω δεν διακρίνεται τίποτα.

Στο βάθος το όρος Αιγάλεω και λίγο πιο ψηλά από την ταράτσα, φαίνεται, αν είναι καθαρός ο καιρός ακόμα και η θάλασσα στον Πειραιά! Μ’ αρέσει όλο αυτό. Και όταν μου δοθεί η ευκαιρία κάθομαι και το παρακολουθώ. Για μερικούς ,η πόλη κι ας έχει τις δυσκολίες της, είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Όσοι έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει σε χωριό, ίσως με καταλαβαίνουν.

Πλοήγηση άρθρων

← Προηγούμενα άρθρα Επόμενα άρθρα →