Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Γειά σας αγαπημένοι φίλοι μας Νικόλα και Σούλα. Η αλήθεια είναι ότι μας έχει κλέψει την καρδιά η γλυκιά μας…
Καλό απόγευμα
αγαπητέ φίλε...και αδελφέ μου ήσασταν όμορφη παρέα μαζί με την υπέροχη Σούλα σου, και στην φωτογραφία όσοι είναι ήταν μια…
Και για μας, φίλε Βασίλη, είναι τιμή! Οι καιροί είναι δύσκολοι και όλοι έχουμε ανάγκη από καθαρούς και ειλικρινείς ανθρώπους…
Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Σήμερα, μια όμορφη ομιλία που αξίζει να ακούσετε
Πόσες φορές άραγε είχατε την ευκαιρία να ακούσετε κάτι όμορφο και ενθαρρυντικό, στις μέρες μας;
Ιδιαίτερα σε μια εποχή που το μόνο που κυριαρχεί είναι τα ήθη, τα έθιμα και παραδόσεις, όπως αυτά που έχουμε μπροστά μας, της Αποκριάς και της Καθαρής Δευτέρας είναι πολύ σημαντικό να το ζήσετε.
Θα νοιώσετε άλλοι άνθρωποι και δεν πρόκειται να απογοητευτείτε…
Αυτό αποτελεί πρόσκληση και για εσάς που θα θέλατε να ακούσετε μια όμορφη εποικοδομητική Γραφική Ομιλία σε σχέση με την Ανάσταση.
Αν μένετε μακριά από την Αθήνα μην ανησυχείτε.
Ακολουθώντας τον σύνδεσμο πατώντας ΕΔΩ θα βρείτε μια αίθουσα κοντά σας όπου θα γίνει η ίδια ακριβώς ομιλία.
Το ίδιο θα γίνει, Σάββατο 16 ή Κυριακή 17 Μαρτίου, σε ολόκληρο τον κόσμο. Δείτε περισσότερα ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Παιχνίδια του μυαλού και της θάλασσας αυτή την εποχή…
Απογευματάκι, πάνω σε ένα πλοιάριο που οδηγεί σε ένα μικρό νησάκι, κοντά στην Πελοπόννησο, με τη θάλασσα και τον καιρό να κάνει παιχνίδια στο μυαλό και τη σκέψη μας.΄΄ Θαυμάζω τα χρώματα, αυτό το ατέλειωτο γαλάζιο και τα σύννεφα στον ουρανό που κάνουν απίστευτους σχηματισμούς, μαζί με τον ήλιο. Ένα όχι και τόσο συνηθισμένο ταξίδι αυτή την εποχή.
Το καλοκαίρι είναι αλλιώς. Προφανώς και υπάρχουν πολλά πράγματα τόσο διαφορετικά. Μπορείς να περπατήσεις πάνω στο κατάστρωμα και να γυρίσει από όλες τις πλευρές του για να καταγράψεις στο κινητό σου την καλύτερη γωνία λήψης. Αλλά τον χειμώνα, προφανώς δεν μπορείς να έχεις αυτή την πολυτέλεια. Παρ’ όλα αυτά η ύπαρξη γης, έστω και από μακριά, θα είναι πάντα ένα ενθαρρυντικό στοιχείο.
Και καθώς τα σχέδια με αφορμή τις καιρικές αλλαγές, γίνονται όλο και πιο διαφορετικά, αφήνεις το μυαλό σου να ταξιδέψει. Πού πας; Τι θα κάνεις εκεί που πας; Ποιους ανθρώπους θα δεις; Πόσο θα μείνεις; Ας διαλέξουμε την καλή πλευρά του πράγματος. Θέλουμε να κάνουμε θετικές σκέψεις. Το κάνουμε συχνά μέσα από αυτόν τον ιστότοπο.
Στη χαρά του έργου δημόσιας μαρτυρίας, από σπίτι σε σπίτι
Συμβαίνει να μας κάνει καλές μέρες. Είναι που “καβατζάραμε” πια στο δεύτερο δεκαήμερο του Μαρτίου… Σε μια βδομάδα και κάτι έρχεται και… τυπικά η άνοιξη. Κι εμείς είμαστε πολύ χαρούμενοι που μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τους ανθρώπους του τομέα μας και όχι μόνο και να τους δώσουμε την πρόσκληση για την Ανάμνηση. Εδώ, η Λένορμαν στο ύψος της Ναυπλίου.
Και η Άργους, στο φανάρι με τη Λένορμαν, καθοδόν! Είναι όμορφα, όταν βρίσκεσαι στις πόρτες και προσπαθείς, αν σου δοθεί η ευκαιρία, να μιλήσεις στους ανθρώπους γι’ αυτό το σπουδαίο και μοναδικό δώρο του Ιησού, σε όλους τους ανθρώπους. Μακάρι να είχαν αυτοί που πάμε να μιλήσουμε τις σωστές προτεραιότητες βάλει στη ζωή τους και να είχαν ανοιχτά τα αυτιά τους για να ακούσουν.
Επιστροφή από την Αλεξανδρείας μέσω Λένορμαν… Ένας άγνωστος σε μένα άνθρωπος περνά μπροστά από το φακό του κινητού μου, την ώρα του κλικ. Και προσθέτει ζωντάνια. Σημάδι πως δεν μας αρέσουν και τόσο οι στημένες φωτογραφίες, αλλά εκείνες που αποδίδουν τη στιγμή στην πραγματική ζωή. Αυτά θα θυμόμαστε κάποτε. Τίποτε άλλο!
Οι μυρωδιές της άνοιξης έφτασαν πρόωρα στο λάπτοπ μου
Τις φωτογραφίες αυτές τις είδα στην Ομάδα “Αγαπώ τα φυτά”. Τις είχε ανεβάσει η Μελπω Παπαντωνοπουλου. Δεν την γνωρίζω. Από το προφίλ της, είδα ότι εργάζεται σε ένα λογιστικό γραφείο, δεν αναφέρει ούτε τον τόπο που έχουν τραβηχτεί οι φωτογραφίες. Δικαίωμα της, φυσικά. Τα λουλούδια όμως κυριαρχούν στη ζωή της και στον κήπο της. Και είναι ωραίο που το βλέπει ως δεδομένο, ότι ήρθε η άνοιξη.
Δεν συμμερίζομαι την αισιόδοξη άποψη της. Ο Μάρτης είναι κυκλοθυμικός. Αλλάζει διάθεση εκεί που δεν το περιμένεις. Αλλιώς ξημερώνει το πρωί κι αλλιώς τελειώνει το βράδυ. Δεν ξέρεις πώς να ντυθείς. Βαριά ζεσταίνεσαι, ιδρώνεις και κινδυνεύεις να κρυώσεις. Ελαφρά κινδυνεύεις από το ίδιο πράγμα κι ας ακολουθεί άλλο δρόμο, η όλη διαδικασία.
Αλλά η ομορφιά των φυτών του κήπου της, είναι αναμφισβήτητη. “Έμεινα” για αρκετή ώρα να τα κοιτάζω. Απλά, αληθινά, το παλεύει η γυναίκα. Όπως ακριβώς κάνουν, όλοι όσοι τα αγαπάνε και τους δίνουν χώρο στη ζωή τους με το να ασχολούνται μ’ αυτά. Όσοι καταπιάνονται με τα λουλούδια τους ξέρουν ότι δεν έχουν πάντοτε επιτυχίες. Και οι αποτυχίες, είναι κομμάτι της ζωής.
Φαίνεται πως ότι κάνει, το κάνει, με την καρδιά της. Οι φωτογραφίες της είναι απλές. Ούτε ειδικές γωνίες, ούτε άγχος για να πάρει λάικ. Κι αυτό είναι που μου άρεσε στη δουλειά της. Μέσα από την ομάδα, την είδα κι εγώ. Μου έκανε επίσης εντύπωση ότι κανένα σχόλιο δεν συνοδεύει τις κάπου 20 φωτογραφίες στη συγκεκριμένη ανάρτηση. Διάλεξα αυτές που βλέπετε, εντελώς συμπωματικά. Επειδή απλά μου άρεσαν…
Εσείς γνωρίζετε την Τήνο; Το όμορφο κυκλαδίτικο νησί;
Οι φίδες που πρασίνιζαν την Τήνο. Σε μερικές περιοχές του νησιού, στο Κεχροβούνι, στον Κουμάρο (κουμαριά), στου Σπριν (πρίνοι), στην Καραμπούσα (μαύρος σχίνος), στην Καρδιανή ή στην κατεβασιά από τον Μαρλά, προς τον Πάνορμο, αντικρίζεις σήμερα τις μικρές οάσεις πρασινάδας, απομεινάρια μιας άλλης εποχής, που ήταν κάποτε το καμάρι της βλάστησης του ξερού νησιού της Τήνου. Φωτογραφία του Mixalis Mixelis στην Ομάδα “Τήνος (Οφιούσα )”. Από εκεί είναι και όλες οι σημερινές φωτογραφίες.
O Φαλατάδος είναι το δεύτερο μεγαλύτερο (μετά τον Πύργο) χωριό της Τήνου. Από σχετικές ιστορικές αναφορές, φαίνεται ότι το χωριό υπήρχε ήδη από το 1400 µ.Χ. και το όνομά του προέρχεται από κυριώνυμο (οικογένεια Βαλατά) ή από τη λέξη φάλακα (= οχύρωμα, παρατηρητήριο). Ο Φαλατάδος είναι ξακουστός για το ρακί του. Στο χωριό λειτουργούν πολλά πατητήρια και αποστακτήρια. Φωτογραφία της Μαρούλα Δεσύπρη.
Οι μαρμάρινες κρήνες της Τήνου. Η Τήνος έχει πολλές πηγές. Γι’ αυτό και στην αρχαιότητα την ονόμαζαν “Υδρούσα”. Προσωνυμία δηλωτική των μικρών κατά κανόνα αλλά πολυάριθμων θέσεων εκροής νερού. Διάσπαρτες στα χωριά της Τήνου και στη Χώρα, που προσφέρουν νερό, την πηγή της ζωής. Καμωμένες με μαστοριά έχοντας ανάγλυφο διάκοσμο εμπνευσμένο από τη φύση και τη χριστιανική πίστη. Η φωτογραφία είναι του Σιμος Φιοραντης.
Η πρώτη εξερεύνηση, ήταν η πιο κοντινή εκδρομή στην Τήνο και ήταν ένας συνδυασμός εξερεύνησης χωριών και το αποκαλούμενο beach hopping (μετάβαση από παραλία σε παραλία με παράλληλες μικρές βουτιές). Πρώτη στάση το χωριό Τριαντάρος, ένα κρυμμένο στολίδι της Τήνου! Καθώς σκαρφαλώνεις την πλαγιά του λόφου, θα συνειδητοποιήσεις γρήγορα ότι έχεις μπει σ’ έναν γοητευτικό οικισμό, βγαλμένο από παραμύθι. Κι αυτή η φωτογραφία είναι του Σιμος Φιοραντης.
Στο πάρκο της Ακ. Πλάτωνα, όπου μαζέψαμε χαμομήλι
Είχαμε καιρό να πάμε βόλτα στο ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Και το κάναμε την Παρασκευή που μας πέρασε… Ήταν πανέμορφα! Αλλά αυτό που μας ξελόγιασε, ήταν το χαμομήλι. Τι μάθαμε γι’ αυτό; Χαμομήλι είναι η κοινή ονομασία για πολλά ποώδη φυτά που ανήκουν στην οικογένεια Αστεροειδή.
Περιλαμβάνονται περί τα 45 είδη. Η ετυμολογία του είναι από το αρχαίο χαμαίμηλον, από το «χαμαί» (χάμω, κάτω στο χώμα, στη γη) και το «μῆλον» επειδή η μυρωδιά των ανθέων, θυμίζει αυτήν του μήλου. Αυτό το χαμηλά το νιώσαμε καλά, στην προσπάθεια μας να μαζέψουμε ένα ματσάκι για το σπίτι.
Το χαμομήλι ανάμεσα στα λευκά του πέταλα έχει έναν κίτρινο λοφίσκο. Στη θέση αυτή η μικρή μαργαρίτα που πολύ μοιάζει με το χαμομήλι, δεν έχει κίτρινο λοφίσκο αλλά ένα κίτρινο αλωνάκι. Η μικρή αυτή μαργαρίτα που δεν έχει το άρωμα του χαμαίληλου, ονομάζεται προβατολούλουδο. Και εντάξει, πέρα από το άρωμα υπάρχουν κι άλλα χαρακτηριστικά που το κάνουν να ξεχωρίζει.
Στο κοινό χαμομήλι, τα άνθη κατανέμονται σε ταξιανθίες – κεφάλια που μοιάζουν ιδιαίτερα με αυτές της μαργαρίτας. Το όνομα του σημαίνει μήλο που είναι κάτω στο έδαφος (χάμω – μήλο). Είναι φυτό ποώδες και ζει ένα χρόνο (μονοετές). Αρωματικό και φαρμακευτικό. Έχει λείο βλαστό και είναι πολύκλαδο. Τα στοιχεία τα πήραμε από το Wikipedia.
Άπλετα φωτισμένος ο διάδρομος που οδηγεί στο Σωματείο
Από την ημέρα που το Σωματείο των Συνταξιούχων ΗΣΑΠ μεταφέρθηκε στον Πειραιά, οι άνθρωποι του προσπάθησαν να δώσουν μία άλλη αίσθηση του χώρου και ειδικά του μεγάλου διαδρόμου. Για το σκοπό αυτό, δαπάνησαν αρκετά χρήματα για κάδρα και φωτογραφίες τα οποία τοποθέτησαν κατά μήκος του μεγάλου διαδρόμου και στις δύο πλευρές.
Δυστυχώς όμως ο φωτισμός ήταν ανεπαρκής και τα έργα που υπήρχαν στους τοίχους, δεν ήταν ορατά και όλοι οι επισκέπτες τα προσπερνούσαν, χωρίς να τους ρίξουν μία ματιά. Το ζήτημα αυτό προβλημάτιζε τη Διοίκηση και έτσι απευθυνθήκαν στον Γενικό Τεχνικό Διευθυντή της ΣΤΑ.ΣΥ κ. Βασίλη Λιάπη και του ζήτησαν τη βοήθειά του.
Άμεσα ο κ. Λιάπης ανταποκρίθηκε στο αίτημά τους και διέθεσε προσωπικό και υλικά και σε πέντε ημέρες, γέμισε ο διάδρομος του 1ου ορόφου στο Μέγαρο ΗΣΑΠ Πειραιά, όπου στεγάζονται τα γραφεία μας, με άπλετο φως που ανέδειξε όλα τα έργα που κοσμούν τους χώρους του Σωματείου τους. Στο βάθος διακρίνεται ο γραμματέας του Σωματείου, Νικόλαος Μητροκώτσος.
Είναι έργα από τη ζωή και τη δράση των 155 χρόνων της ζωής των ΣΑΠ – ΕΗΣ – ΗΣΑΠ – ΣΤΑ.ΣΥ. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου, μέσα από την εφημερίδα του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ, δημοσίως ευχαριστεί τον κ. Βασίλη Λιάπη και τους τεχνικούς που για πέντε ημέρες κατέβαλαν μεγάλες προσπάθειες για να γίνει αυτό το έργο που θα πρέπει να το δουν και να το θαυμάσουν όλοι. Τρίτος από αριστερά ο πρόεδρος, Θύμιος Ρουσιάς.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…