Ένα σπίτι στην Άστρους και η ιστορία του όπως τη ζήσαμε
Το έχω ξαναπεί και ασφαλώς το θυμούνται οι τακτικοί αναγνώστες μου. Η Κλειούς που μένω στην Αθήνα, είναι ένας μικρός δρόμος που οριοθετείται από την Άστρους και την Αλαμάνας. Αν και δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα, μια μέρα θα σας πω γι’ αυτό. Σήμερα όμως θα ήθελα να μείνουμε στην Άστρους όπως την πρωτοείδα όταν ξαφνικά γκρέμισαν μια μονοκατοικία που υπήρχε και άρχισαν να χτίζουν…
Η περιοχή αν και δίπλα και κοντά σε αρχαιολογικό χώρο, όπως είναι το ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημία Πλάτωνα, αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια με ραγδαίους ρυθμούς. Δεν ξέρω τι βλέπουν οι άνθρωποι για το μέλλον, αλλά είναι στη φύση τους να είναι αισιόδοξοι και να κάνουν σχέδια που δεν είναι πάντα σε θέση να τα χαρούν σ’ αυτή τη ζωή.
Αυτή την πολυκατοικία λοιπόν την παρακολουθώ από τα πρώτα της βήματα, θέλω δεν θέλω. Για να κατέβω στην Αθήνα, πρέπει οπωσδήποτε να περάσω από μπροστά της και να στρίψω πάνω στην Άστρους και Κιλκίς προκειμένου να βγω στη Λένορμαν. Μου έκανε εντύπωση ο πολύ καλός προγραμματισμός και ο ρυθμός των έργων του εργολάβου.
Σε γάμου χαρές! Ο Φώτης και η Τζένη παντρεύονται
Σ’ αυτή την όμορφη στιγμή τους θα είμαστε παρόντες! Θα πάμε το απόγευμα σ’ αυτή τη νέα αρχή που επιχειρούν σήμερα η Τζένη και ο Φώτης.
Ο γάμος είναι θεϊκός θεσμός, τον οποίο καθιέρωσε και εδραίωσε ο Ιεχωβά στην Εδέμ. Ο γάμος φέρνει σε ύπαρξη την οικογενειακή μονάδα, τον οικογενειακό κύκλο. Βασικός του σκοπός ήταν η αναπαραγωγή των μελών της ανθρώπινης οικογένειας, το να έρθουν σε ύπαρξη περισσότερα πλάσματα του ανθρωπίνου γένους.
Ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός, έπλασε τον άνθρωπο αρσενικό και θηλυκό και θέσπισε το γάμο ως την κατάλληλη διευθέτηση για τον πολλαπλασιασμό της ανθρώπινης φυλής. (Γε 1:27, 28) Ο πρώτος ανθρώπινος γάμος τελέστηκε από τον Ιεχωβά, σύμφωνα με την περιγραφή των εδαφίων Γένεση 2:22-24.
Ο Ιεχωβά να τους στηρίζει!
Μαζέψατε ποτέ ρίγανη με σεβασμό στη φύση, προσεκτικά;
Τις φωτογραφίες που βλέπετε στη σημερινή δημοσίευση, τις είδαμε στην ομάδα ΑΓΡΙΑ ΧΟΡΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΝΟΙ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ και είναι του Tommy Karagiannis· Μας άρεσαν πολύ και μας γύρισαν χρόνια πίσω. Τελευταία φορά μαζέψαμε ρίγανη στη Χαλκιδική στο Πολύχρονο, με τον Άρη Σδρόλια. Ήξερε πού ήταν και ποτέ δεν τις ξερίζωνε, αλλά τις έκοβε. Δείτε πιο κάτω πώς το έκανε αυτό.
Τις βρήκα λοιπόν αυτές τις δημοσιεύσεις στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ από το αρχείο και τις βάζω ξανά ΕΔΩ κι ΕΔΩ, να τις δείτε, αν θέλετε. Έχουν ένα χρόνο διαφορά μεταξύ τους. Εδώ όμως αυτές που βλέπετε είναι από τον Αρχάγγελο Ρόδου, όπου θα δει κανείς εκατοντάδες στρέμματα από άγρια ρίγανη, στο χωριό που έβγαζε ρηγανέλαιο και λεσφακόλαδο, δίπλα Μαλώνα το ίδιο και τα βουνά και οι κάμποι.
Όσοι έχουν απορίες για την ρίγανη… Σε έναν τόπο γεμάτο με θυμάρια, λεσφακιές, θρουμπιά και μελανθρουμπιά, γενικά όλη η Ρόδος και οι παλαιότεροι βοτανολόγοι, με τον δικό τους τρόπο, μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Αλλά ειδικά ρίγανη μπορείς αν βρεις παντού, στην άγρια φύση. Αρκεί να μην έχει προλάβει να την καταστρέψει ο άνθρωπος.
Πήγαμε στην 70η Ανθοκομική Έκθεση, στο Άλσος Κηφισιάς
Μέρες τώρα το βλέπετε ως δημοσίευμα που σας καλούσε, εσάς τους αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ να πάτε την 70η Ανθοκομικής Έκθεση Κηφισιάς που έχει ανοίξει, εδώ και μια βδομάδα και θα είναι ανοιχτή ώς την Κυριακή 26 Μαΐου 2024. Και θα συνεχίσουμε να το βάζουμε στην κορυφή, όσο διαρκεί, επειδή για μας είναι μια πολύ σημαντική εκδήλωση. Τα λουλούδια, είναι η μεγάλη αγάπη μας.
Έτσι την περασμένη Παρασκευή το απόγευμα είπαμε να πάμε μια βόλτα με τη Σούλα και να τη δούμε από κοντά, να θαυμάσουμε τα λουλούδια και γιατί όχι να πάρουμε κιόλας. Το πιο σημαντικό είναι ότι μπορείς να συζητήσεις με τους ανθρώπους που έχουν εκεί τα φυτά τους, να τους ρωτήσεις για το πώς να τα προσέξεις περισσότερο, να ζήσουν και να αναπτυχθούν σωστά, τι πρέπει να κάνεις.
Δείτε μια ομορφιά που έχει ο χώρος. Το Άλσος της Κηφισιάς είναι από μόνο του ωραίο, φανταστείτε να τώρα και επιπλέον τα χιλιάδες ανθισμένα λουλούδια εποχής. Ε, αυτά είναι που μας κάνουν να τα αγαπάμε τόσο και να τα θέλουμε στη ζωή μας, αν κι αυτά επηρεάζονται από την ατμόσφαιρα τις ασθένειες και όλα τα κακά της εποχής μας και χρειάζονται ένα σωρό φάρμακα για να αντέξουν.
Πλημμύρισαν τα χωριά της Πεδιάδας από ποδηλάτες…
Με αφετηρία τους Αποστόλους, οι ποδηλάτες διέσχισαν τα χωριά Σαμπά, Ζωφόροι, Βόνη, Γαλατά, Θραψανό και κατέληξαν στην περιοχή Λιβάδες σε μια αξέχαστη βόλτα ,στην ανοιξιάτικη φύση. Στιγμές χαράς για μικρούς και μεγάλους ποδηλάτες που απόλαυσαν τις ομορφιές της φύσης που αυτή την εποχή είναι γεμάτη χρώματα και αρώματα, διανύοντας μια διαδρομή 15 χιλιομέτρων.
Και όλα αυτά στο πλαίσιο του Ποδηλατικού Γύρου Πεδιάδας, ο οποίος πραγματοποιείται για 12η χρονιά με δρόμους να πλημμυρίζουν με ποδήλατα. Πρόκειται για μια αθλητική δράση που αγαπούν μικροί και μεγάλοι, ποδηλάτες και θεατές καθώς σχετίζεται με την ιστορία, την παράδοση και το περιβάλλον. Οι φωτογραφίες είναι από το site του Δήμου Μινώα Πεδιάδας.
Έστειλαν το μήνυμα για τη θέση που πρέπει να έχει το ποδήλατο στην καθημερινότητα ως εναλλακτικό μέσο μεταφοράς και ως ήπια μορφή άσκησης. Μας αρέσει που για να γίνει αυτή η όμορφη δράση χρειάστηκε να συνεργαστούν πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι και φορείς. Το έκαναν με με χαρά, εθελοντικά και τελικά, αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας. Το κείμενο είναι από το site της ΝΕΑΣ ΚΡΗΤΗΣ. Δείτε ΕΔΩ τι έγραψε η εφημερίδα ΜΑΛΕΒΙΖΙΩΤΗΣ…
Η αρχιτεκτονική του 1ου Δημοτικού Σχολείου Λαυρίου
Στο Λαύριο θα σας πάμε σήμερα, ένα πανέμορφο χωριό με ιστορία, έδρα του Δήμου Λαυρεωτικής. Η αρχιτεκτονική ανάπτυξη του 1ου Δημοτικού σχολείου, αναμειγνύεται με τις υπόλοιπες ομορφιές της πόλης και δημιουργεί ένα μωσαϊκό πλούσιο σε αντιθέσεις, που δίνει στο Λαύριο χαρακτήρα και προσωπικότητα που δύσκολα θα σε αφήσει ασυγκίνητο.
Αν θέλετε πραγματικά να πάρετε μια πιο βαθιά αίσθηση του Λαυρίου, σας προτείνουμε να επισκεφθείτε την κεντρική πλατεία, όπου βρίσκεται το πρώτο δημοτικό σχολείο (χτισμένο το 1901) ένα από τα παλαιότερα κτίρια της πόλης το οποίο αποτελεί εξαιρετικό δείγμα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής του Λαυρίου. Τα σχολικά κτίρια δεν στεγάζουν μόνον την εκπαίδευση, τη μόρφωση και τα όνειρα όσων διδάσκουν και φοιτούν σε αυτά.
Λειτουργούσε μέχρι και πριν 30 χρόνια, που δημιουργήθηκε το νέο Δημοτικό. Το κτίριο έμεινε στον δήμο και φτιάχτηκε με τη βοήθεια της Περιφέρειας Αττικής, γιατί ήταν πολλά τα χρήματα, πάνω από 2,5 εκατομμύρια το έργο επισκευής. Σήμερα στεγάζει το Μουσείο κεραμικής. Τα στοιχεία αυτού του κομματιού είναι από την Ομάδα “i love lavrio” και οι φωτογραφίες είναι του Vassilios Papanikolaou. Ευχαριστούμε!
Φάγαμε τα πρώτα φετινά μούρα, από το πάρκο μας!
Το κάνουμε σχεδόν κάθε χρόνο. Είναι μια παράδοση, από παιδί, τότε που τα μούρα ή μούρνα κατά την κρητική διάλεκτο, ήταν ένα από τα καλύτερα φρούτα και ξέραμε πού να πάμε να τα βρούμε και να τα φάμε, επιτόπου. Ούτε πλύσιμο χρειάζονταν, ούτε τίποτα. Αυτή η φωτογραφία είναι τραβηγμένη πριν δυο χρόνια από το ίδιο δέντρο. Κι αυτή, ήταν η αφορμή να ξαναπάμε.
Συχνά, οι εφαρμογές μας ξαναφέρνουν μπροστά δραστηριότητες που κάναμε την ίδια ημέρα, πέρσι, πρόπερσι κι ακόμα πολύ πιο πίσω, αν έχουμε τέτοιες. Την Παρασκευή λοιπόν, αν και με τις καιρικές συνθήκες μας φάνηκε πρόωρο, είπαμε να πάμε μια βόλτα στο ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα και να δούμε και τις μουριές.
Ο κύκλος ήταν ίδιος, κανονικότατος. Με μια διαφορά μόνο. Οι μουριές που ξέραμε είχαν… αλλάξει. Κάποιος, εκτελώντας χρέη γεωπόνου, προφανώς χωρίς να είναι, κατέστρεψε με το κλάδεμα τους τα δέντρα, φέρνοντας τα μερικά χρόνια πίσω, στην καρποφορία. Παρ’ όλα αυτά, βρήκαμε και φάγαμε. και βρήκαμε και νέα δέντρα που στο μεταξύ είχαν μεγαλώσει με πολύ καρπό.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…