Στην οδό Μητροπόλεως, στο κέντρο της Αθήνας…
Περισσότερο από κάθε άλλη περιοχή του κέντρου, οι δρόμοι που συνδέουν το Μοναστηράκι με το Σύνταγμα, ευθέως ή πλαγίως, είναι οι πιο ζωντανοί, όχι μόνο γιατί εκεί περπατούν και πολλοί ξένοι τουρίστες αλλά και γιατί, παρά την οικονομική κρίση, η πόλη στα σημεία αυτά διαρκώς μεταβάλλεται. Αλλάζει. Καταστήματα κλείνουν και καταστήματα ανοίγουν. Ξενοδοχεία ετοιμάζονται. Καφέ και εστιατόρια περιμένουν κόσμο.
Κανένας ίσως δρόμος σε αυτό το κομμάτι του κέντρου δεν συμπυκνώνει τόσο θεαματικά αυτές τις αλλαγές –ή, αν προτιμάτε, αυτό το κλίμα αναμονής για καλύτερες μέρες– από την παλιά, ιστορική όσο και σύγχρονη, δυναμική οδό Μητροπόλεως. Είναι σωστό να πει κανείς ότι ο παλαιός αυτός εμπορικός δρόμος της Αθήνας αλλάζει σταδιακά χαρακτήρα και μεταβάλλεται σε δρόμο με εστιατόρια, καφέ και ξενοδοχεία. Εδώ, τα ΕΛΤΑ, γωνία με πλατεία Συντάγματος…
Υποχωρεί η παλιά, γνώριμη ατμόσφαιρα με τα καταστήματα υφασμάτων, με τα αξεσουάρ, με τις κουρτίνες, με τα μικρομάγαζα. Υπάρχουν ακόμη, αλλά πια είναι ένας κόσμος σε υποχώρηση. Η νέα οδός Μητροπόλεως είναι πλέον ένας δρόμος με άλλη φυσιογνωμία. Με πιο λαϊκή απόληξη στο Μοναστηράκι με τα γνωστά σουβλατζίδικα, όπου από το πρωί σερβίρουν, και με πιο αστική την πλευρά όσο ανεβαίνουμε προς Σύνταγμα. Χρησιμοποιήσαμε στοιχεία από ένα άρθρο του Νίκου Βατόπουλου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Δυο Θεοδωράκηδες σαν… αδέλφια! Και, πνευματικά, είναι
Από την πρώτη στιγμή που γνώρισα την αλήθεια, άρχισα να δέχομαι ερωτήματα από τους αδελφούς: “Με τον Γιάννη Θεοδωράκη από τη Γλυφάδα, είστε συγγενείς;” Αλλά τον Γιάννη, παρ’ ότι είχαμε το ίδιο επίθετο, δεν έτυχε να τον γνωρίζω. Φυσικά, ούτε εκείνος εμένα. Κι ωστόσο έχουμε τόσα κοινά σημεία. Το διαπιστώσαμε το περασμένο Σάββατο που μας κάλεσε σπίτι του, να κάνουμε παρεούλα και να γνωριστούμε.
Η παρέα ήταν εξαιρετική, ενθαρρυντική… Μια υποδειγματική θεοκρατική συντροφιά! Περάσαμε πολύ όμορφα και ενθαρρυνθήκαμε, καθώς ακούσαμε τόσες όμορφες εμπειρίες για το πώς γνωρίσαμε την αλήθεια. Όμορφοι άνθρωποι! Κάποιοι κάνουν ακόμα μελέτη, κάποιοι άλλοι έρχονταν για πρώτη φορά σε επαφή με μάρτυρες. Ναι, ήταν μια εξαιρετική βραδιά, τόσο που μας ξελόγιασε και περάσαμε και τα δικά μας όρια.
Ο Γιάννης έχει καταγωγή από τα Χανιά, εγώ από το Ηράκλειο. Αγαπά πολύ την Κρήτη, καθώς από μικρός περνούσε εκεί πολλά καλοκαίρι. Και τι όμορφο που η κόρη του κλήθηκε να υπηρετήσει εκεί, στα Χανιά! Ευκαιρία για να κρατήσει αυτή την επαφή. Είχαμε πολλά πράγματα, να μάθουμε ο ένας για τον άλλον. Tον ευχαριστούμε, τον ίδιο και την οικογένεια του για τη μοναδική φιλοξενία τους.
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…